ตอนที่ 1259 คำขอความช่วยเหลือจากแคว้นต่างๆ (1)
ผู้ครองแคว้นหลายคนดูเหมือนจะรับรู้ความเป็นปฏิปักษ์จากเฉียวฉู่และเพื่อนๆของเขาได้ พวกเขาจึงได้สติขึ้นมาทันที และก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยพร้อมเพรียงกัน
หนึ่งในผู้ครองแคว้นรวบรวมความกล้าก้าวขึ้นมาข้างหน้าหนึ่งก้าว และมองไปที่เฉียวฉู่ซึ่งขวางอยู่ตรงหน้าจวินเสียอย่างเกรงๆ และพูดว่า “จักรพรรดิแคว้นซวี๋ คารวะจักรพรรดิแห่งแคว้นเหยียนพะย่ะค่ะ”
จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย นางเคยได้ยินชื่อแคว้นซวี๋ แต่ไม่เคยติดต่อกับพวกเขาเลย ท่าทางของผู้ครองแคว้นซวี๋ดูเป็นมิตรมาก และรออยู่ที่นี่พร้อมกับผู้ครองแคว้นอื่นๆ ดูเหมือนว่ากำลังรอให้นางปรากฏตัวออกมา
“มีอะไร?” จวินอู๋เสียเพิ่งจัดการกับจักรพรรดิแคว้นจิ้วมา นางไม่มีอารมณ์จะคุยเล่นกับผู้ครองแคว้นคนอื่นๆ
ด้วยสถานะของแคว้นเหยียน จึงเป็นเรื่องธรรมดามากที่แคว้นอื่นๆจะอ่อนน้อมต่อนาง แต่จวินอู๋เสียไม่ชอบความรู้สึกนี้
จักรพรรดิแคว้นซวี๋กลืนน้ำลายอึกใหญ่ เขาได้ยินว่าจักรพรรดิแคว้นเหยียนอายุน้อย ดูเหมือนว่ามันจะเป็นความจริง ผู้เยาว์คนนี้ตัวเล็กและยังเด็ก แต่พอพูดออกมากลับทำให้ผู้คนไม่กล้ามองจักรพรรดิหนุ่มคนนี้เป็นเพียงแค่ผู้เยาว์ไร้ประสบการณ์อีกต่อไป
“ข้าได้ข่าวว่าจักรพรรดิแคว้นเหยียนมาที่เมืองหลวงแคว้นจิ้ว จึงเข้ามาคารวะพะย่ะค่ะ” เขาพูดพร้อมกับกลืนน้ำลายอีกอึกใหญ่ ด้วยระดับความแข็งแกร่งของแคว้นพวกเขา ขนาดแคว้นจิ้วที่แข็งแกร่งน้อยกว่าแคว้นเหยียนมาก พวกเขายังไม่กล้าเป็นศัตรูด้วยเลย
จวินอู๋เสียหมดความอดทนกับท่าทางประจบประแจงของผู้ครองแคว้นซวี๋แล้ว
“ไม่จำเป็น ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็อย่าขวางทางข้า” จวินอู๋เสียพูดอย่างเย็นชา
ผู้ครองแคว้นซวี๋ตัวสั่น ไม่รู้ว่าทำไมผู้เยาว์อายุน้อยแค่นี้ถึงได้ทำให้เขารู้สึกกลัวได้ถึงขนาดนี้
เมื่อเห็นว่าจวินเสียกำลังจะไปแล้ว ผู้ครองแคว้นทุกคนก็ตื่นตระหนกขึ้นมา พวกเขาทิ้งท่าทางเสแสร้งและสุภาพมีมารยาทแล้วพุ่งเข้าไปขวางหน้าจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียขมวดคิ้ว
ผู้ครองแคว้นทุกคนคุกเข่าลงตรงหน้าจวินอู๋เสียทันที!
“ฝ่าบาทได้โปรดหยุดก่อน! ที่ข้ามาที่นี่วันนี้ก็เพราะมีเรื่องจะขอความช่วยเหลือ ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย!” ผู้ครองแคว้นซวี๋คุกเข่าอ้อนวอน ขณะที่ผู้ครองแคว้นอื่นๆก็เริ่มขอร้องแบบเดียวกัน
เจอเข้าแบบนี้ เฉียวฉู่กับคนอื่นๆก็อึ้งไป
คนพวกนี้ต่างเป็นผู้ปกครองสูงสุดของแคว้น แล้วทำไมพวกเขาถึงพากันคุกเข่าง่ายๆแบบนี้!?
พวกผู้เยาว์คิดว่าผู้ครองแคว้นพวกนี้ถูกแคว้นจิ้วล่อลวงให้มาที่นี่เพื่อก่อกวนสร้างปัญหา แต่จากที่เห็น ดูเหมือนมันจะไม่ได้เป็นแบบนั้น
จวินอู๋เสียหยุดมองผู้ครองแคว้นทั้งหลายที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้านางโดยไม่พูดอะไรสักคำเดียว
กลุ่มผู้ครองแคว้นเห็นว่าอย่างน้อยจวินอู๋เสียก็ยอมฟังพวกเขาแล้ว พวกเขาจึงรีบพูดสิ่งที่พวกเขาต้องการขอร้องทันที
พอพูดแล้ว เฉียวฉู่กับพรรคพวกก็เลิกทำท่าเป็นศัตรูกับคนพวกนี้ไปเลย
ผู้ครองแคว้นเหล่านี้ถูกจักรพรรดิแคว้นจิ้วเชิญให้เดินทางมาที่เมืองหลวงแคว้นจิ้วโดยที่พวกเขาเองก็ไม่ได้เต็มใจ แต่เพราะอำนาจของแคว้นจิ้ว พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับคำเชิญและเดินทางมาที่นี่ หลังจากมาถึงแคว้นจิ้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่มันเกินความคาดหมายของพวกเขา พวกเขาทุกคนถูกกักบริเวณอยู่ในบ้านในเมืองหลวงแคว้นจิ้ว และไม่ได้รับอนุญาตให้ออกข้างนอกแม้แต่ก้าวเดียว
จักรพรรดิแคว้นจิ้วได้กดดันพวกเขามาตลอด ทั้งข่มขู่และล่อลวงพวกเขาด้วยคนพิษกับโลหิตแดง บังคับให้พวกเขาเขียนราชโองการที่ระบุว่าพวกเขายินยอมให้มีการทดลองสร้างคนพิษในแคว้นของพวกเขา และจะให้ความร่วมมือในการสร้างกองทัพคนพิษอย่างเต็มที่
พวกเขาได้เห็นความน่ากลัวของคนพิษกับตาตัวเองแล้ว พวกผู้ครองแคว้นไม่อยากให้คนของพวกเขากลายเป็นสัตว์ประหลาดแบบนั้น พวกเขาอยากต่อต้าน แต่ก็ถูกจักรพรรดิแคว้นจิ้วคุมตัวไว้และถูกกักขังให้อยู่ในเมืองหลวง หมดอิสระใดๆทั้งสิ้น