ทุกคนในห้องผ่าตัดต่างตกใจเมื่อเห็นเลือดสีดำไหลอย่างออกมาอย่างต่อเนื่องจากข้อมือของท่านผู้เฒ่าฮ่อ ก่อนจะมองหน้ากันอย่างอดไม่ได้
หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณฮ่อ ฮ่อหยุนเฉิงคงได้รื้อถอนโรงพยาบาลนี้แน่ พวกเขารับผิดชอบเรื่องนี้ไม่ไหวหรอก!
“คุณซู คุณอย่าทำอะไรมั่วดีกว่า! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับท่านฮ่อขึ้นมา…อย่าเอาเราไปเกี่ยวนะ!” หมอหลิวอดไม่ได้ที่จะพูด
มองหมอหลิวที่มีใบหน้าโกรธเคือง ซูฉิงก็เหลือบมองเขาอย่างเฉยเมย “เลือดที่เปลี่ยนเป็นสีดำไม่จำเป็นต้องเป็นพิษเสมอไป อย่ารบกวนการรักษาคุณปู่ฮ่อของฉัน”
แม้ทุกคนจะต่อต้าน แต่ซูฉิงก็ยังฝังเข็มต่อไป
เธอแทงเข็มตรงไปที่ตำแหน่งบนกะโหลกศีรษะของท่านผู้เฒ่าฮ่อ
“เฮ้ย คุณซู คุณบ้าไปแล้วหรือไง? นี่คุณตั้งใจจะฆ่าท่านฮ่อหรือไงกัน?” หมอหลิวตกใจก่อนจะเอื้อมมือไปเพื่อจะหยุดซูฉิง
ทว่าหมอหนีก็หยุดเขา “หมอหลิว อย่ารบกวนคุณซู!”
“หมอหนี ถ้าเกิดท่านฮ่อเป็นอะไรไป คุณจะรับผิดชอบใช่ไหม?” หมอหลิวถาม
“ใช่ ฉันจะรับผิดชอบเอง!” หมอหนีตอบอย่างแน่วแน่
เมื่อเห็นหมอหนีเชื่อใจเธอมาก หัวใจของซูฉิงก็พลันอบอุ่นขึ้น
เธอเพ่งสมาธิและจดจ่อกับการฝังเข็มให้ท่านผู้เฒ่าฮ่อ
สิบนาทีต่อมา เครื่องวัดการเต้นของหัวใจด้านข้างก็เริ่มทำงาน
เดิมทีที่หายใจอย่างรวยริน การเต้นของหัวใจก็ค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ
ไม่เป็นไรแล้วล่ะ!
ทุกคนในห้องผ่าตัดต่างพากันถอนหายใจ
เมื่อเห็นอย่างนั้น ซูฉิงก็ดึงเข็มเงินทั้งหมดออกก่อนจะเย็บแผลบนข้อมือของท่านผู้เฒ่าฮ่ออย่างชำนาญ
“มีสาเหตุจากอะไรงั้นเหรอครับ” หมอหนีที่อยู่ข้างๆ ถามซูฉิงอย่างสงสัย
คนอื่นๆ เองก็พากันอยากรู้
ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่อายุเพียงยี่สิบต้นๆ คนนี้มีทักษะทางการแพทย์ที่น่าอัศจรรย์ทั้งยังมีพลังและประสบการณ์มากกว่าแพทย์ที่มีชื่อเสียงซึ่งเป็นที่รู้จักในด้านการแพทย์เสียอีก
“สูตรลับของบรรพบุรุษ ไม่สามารถบอกต่อได้ค่ะ”
ซูฉิงกล่าวอย่างใจเย็น “ยาจีนโบราณในประเทศมีประวัติศาสตร์อันยาวนานถึง 3,000 ปี และยังคงทรงพลังมากในยุคนี้ ถ้าไม่ใช่หมอแผนปัจจุบันก็จะจัดการได้อย่างแน่นอน”
ทุกคนพากันพยักหน้า ท่าทีพวกเขาที่มีต่อซูฉิงก็ได้เปลี่ยนจากดูถูกเมื่อกี้มาเป็นการชื่นชมแทน
“คุณซู ไม่คิดว่าคนอายุน้อยอย่างคุณจะมีทักษะทางการแพทย์ระดับสุดยอดแบบนี้ ช่างน่าชื่นชมจริงๆ!” หมอหลิวที่เมื่อกี้ดูถูกซูฉิงก็อดยกนิ้วให้ซูฉิงไม่ได้
ซูฉิงยิ้มเบาๆ “ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ”
เธอให้พยาบาลพาท่านผู้เฒ่าฮ่อไปที่ห้องพักเพื่อเฝ้าสังเกตกันต่อไป
ซูฉิงทิ้งกลุ่มแพทย์ที่ยังทึ่งไว้และออกจากห้องผ่าตัดไป
ทันทีที่ซูฉิงออกมาและถอดหน้ากากออก เธอก็เห็นฮ่อเฉียนและแม่ฮ่อวิ่งเข้ามาล้อมเตียง และมองไปที่ท่านผู้เฒ่าฮ่อซึ่งกำลังนอนอยู่ไม่ได้สติอยู่บนเตียง
“คุณปู่ เห็นคุณปู่เป็นแบบนี้ คุณน้ากับฉันเป็นทุกข์มากเลยนะคะ เมื่อไหร่คุณปู่จะตื่นคะ?” ฮ่อเฉียนปาดน้ำตาที่ค่อยๆ ไหลออกจากหางตา
แม่ฮ่อเองก็เป็นไปตามกัน
พวกเขาตกใจมากที่ซูฉิงทำให้ท่านผู้เฒ่ามีอาการมั่นคงได้ ขนาดหมอพวกนั้นยังทำไม่ได้เลย
ผู้หญิงคนนี้ไม่ควรมองข้ามจริงๆ
ฮ่อเฉียนที่ยืนอยู่ข้างเตียงจับมือแน่นจนหลายนิ้วเปลี่ยนเป็นสีขาว ในใจนั้นริษยาแทบตาย
หากคุณปู่ตื่นขึ้นมาและรู้ว่าซูฉิงทำเพื่อเขาตั้งมากมาย เขาต้องชอบยัยนี้มากขึ้นแน่นอน!
ซูฉิงขมวดคิ้ว หมอบอกว่าตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ทำไมพวกหล่อนถึงยังร้องไห้อยู่ที่นี่?
ดวงตาของซูฉิงมืดมน “ถ้าพวกคุณยังมาวอแวรบกวนการพักผ่อนคุณปู่ฮ่อ เชื่อไหมว่าฉันโยนพวกคุณออกไปได้น่ะ!”
“ซูฉิง เธอถือดียังไง ไม่ใช่ตาเธอที่จะเข้ามายุ่ง!” ฮ่อเฉียนไม่ยอมแพ้
ดวงตาของซูฉิงเต็มไปด้วยเจตนาดุร้าย
ออร่าของซูฉิงนั้นทรงพลังมาก ทันใดนั้นฮ่อเฉียนก็นึกถึงเมื่อวานที่ซูฉิงกดเธอลงไปใต้ฝักบัวเหมือนคนบ้าจนอดถอยหลังไปไม่ได้
“งั้นเราจะส่งท่านผู้เฒ่าฮ่อกลับห้องก่อนนะครับ ถ้ามีปัญหาอะไรเราจะแจ้งให้คุณทราบทันทีนะครับคุณซู” หมอหนีกล่าว
ซูฉิงพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนคุณด้วยนะคะหมอหนี”
หลังจากที่เห็นท่านผู้เฒ่าฮ่อเข้าไปในห้องอย่างปลอดภัย ซูฉิงจึงเอ่ยเตือนพ่อบ้านหลี่ถึงข้อควรระวัง
“ได้ครับคุณซู ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลท่านฮ่ออย่างดีครับ” พ่อบ้านหลี่พยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะบันทึกอย่างระมัดระวัง
ซูฉิงถึงจากไปอย่างโล่งใจ
เมื่อซูฉิงมาถึงชั้นล่าง ท้องฟ้าก็มืดครึ้มทั้งยังเหมือนว่าฝนจะตกหนัก
ราวกับว่าสิ่งเลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้น
ซูฉิงรู้สึกใจไม่ดี เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อจะแจ้งให้ฉียวี่ชูสักหน่อยถึงอาการของท่านผู้เฒ่าฮ่อ
เธอรู้สึกว่าคราวนี้ที่คุณปู่ฮ่อล้มป่วย มีบางอย่างไม่ปกติ
แต่เธอเองก็ไม่สามารถบอกได้ว่าผิดปกติตรงไหน
ในขณะนั้นเองที่รถเบนท์ลีย์สีดำก็ค่อยๆ หยุดอยู่ตรงหน้าเธอ
จากนั้นกระจกรถลดลงเผยให้เห็นใบหน้าที่เย่อหยิ่งและหยาบคายของฮ่อเฉียน โดยมีแม่ฮ่อนั่งอยู่ข้างๆ
ทั้งสองคนดูผ่อนคลาย ไม่ได้มีท่าทีกังวลถึงอาการของท่านผู้เฒ่าฮ่อเลย
“ซูฉิง เมื่อกี้ที่โรงพยาบาลเป็นเพราะฉันกับคุณน้าไม่อยากทะเลาะกับเธอ แต่พวกเราขอแนะนำไว้อย่างว่าเป็นคนต้องมีสติสัมปชัญญะ อย่าคิดว่าช่วยชีวิตคุณปู่ได้สำเร็จจนคุณปู่ตื่นขึ้นมาแล้วเธอจะเข่บ้านตระกูลฮ่อได้!” ฮ่อเฉียนจ้องไปที่ซูฉิงอย่างดุเดือด
พูดจบฮ่อเฉียนก็ยิ้มอย่างหยิ่งผยองและรีบให้คนขับขับรถออกไป
เมื่อมองไปที่รถที่เสียชีวิต ชูฉิงก็พูดไม่ออก
เธอยังคงโทรไปที่หมายเลขของฉียวี่ชูต่อ และทางนั้นก็รับสายอย่างรวดเร็ว
“ฮัลโหลคุณอาฉีคะ ฉันเองค่ะ” ซูฉิงกล่าว
“ซูฉิง มีอะไรหรือเปล่า?” เสียงของฉียวี่ชูดังมาจากปลายสาย
“ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล จู่ๆ ท่านผู้เฒ่าฮ่อก็อาการหนัก ตอนนี้ฉันรักษาจนอาการคงที่แล้ว เมื่อกี้ตอนที่รักษาท่านผู้เฒ่าก็รู้สึกว่าอาการมันแปลกๆ ต่างจากเดิมมากค่ะ”
ซูฉิงอธิบายสถานการณ์ของท่านผู้เฒ่าฮ่ออย่างละเอียด
หลังจากฟังซูฉิงพูดจนจบ ฉียวี่ชูก็เงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดพลางคิดไปด้วย “การคาดเดาของเธอถูกต้อง คนที่ป่วยเป็นเวลานาน จู่ๆ ก็อาการแปลกไป ถ้าไม่ใช่คราวก็ต้องมีคนทำอะไรแน่ๆ”
“ร่างกายของท่านผู้เฒ่าฮ่ออยู่ในอาการโคม่าอย่างรุนแรงมาตลอด และไม่สามารถตื่นขึ้นหลังจากการฝังเข็มครั้งสุดท้ายได้ แต่ช่วงนี้สถานการณ์ก็คงที่มาก
จู่ๆ ก็เกิดเรื่อง ฉันคิดว่ามีคนทำบางอย่างเพื่อไม่ให้เขาตื่น”
ฉียวี่ชูและซูฉิงคิดเหมือนกัน
คำพูดของเขาทำให้ความคิดของเธอมั่นคงยิ่งขึ้น และใจซูฉิงนั้นก็ชัดเจนขึ้นมาก
“คุณอาฉี ฉันเข้าใจ ขอบคุณนะคะ!” หลังจากวางสาย ซูฉิงก็รู้สึกหนักใจเล็กน้อย
เธอเดาถูก มีคนทำอะไรบางอย่าง…
มีคนไม่มากนักที่จะเข้าใกล้ท่านผู้เฒ่าฮ่อได้ ดังนั้นคนที่แอบทำ…พร้อมจะออกมาแล้ว
เพียงแต่ว่าทำไมต้องทำแบบนี้?
จุดประสงค์ที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังคืออะไรกันแน่?