616 ยากเกินควบคุม
เขาได้รับการรักษาจากหวังเย้า โดยการใช้วิธีการรักษาแบบบังคับจากภายนอก ซึ่งส่งผลโดยตรงกับจุดที่เกิดปัญหา และผลลัพธ์ก็เห็นได้อย่างชัดเจน หลังผ่านไปได้แค่เดือนเดียว ชายหนุ่มก็สามารถกำจัดความคิดเหล่านั้นออกไปจากหัวได้ เพราะความเจ็บปวดที่ราวกับถูกทิ่มแทงนั้นทรมานจนแทบทนไม่ไหว
ต้องขอบคุณการรักษา เพราะมันทำให้ชายหนุ่มสามารถนอนหลับได้อย่างเต็มที่ เขายังเชื่อฟังคำแนะนำของหวังเย้าในเรื่องของการออกกำลังกายอีกด้วย ร่างกายของเขาฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและพละกำลังของเขาก็กลับคืนมา ซึ่งทำให้เขามีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น เขายังมีแฟนสาวที่ชื่นชอบในตัวเขาอีกด้วย
ทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องดี แต่มันมีปัญหาอยู่อย่างหนึ่ง ในเวลาที่เขาเข้าใกล้แฟนสาวของเขาแบสนิทชิดเชื้อ ความคิดเหล่านั้นก็โผล่ขึ้นมาในหัวของเขา เพราะถึงยังไง เขาก็ยังเป็นชายหนุ่มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน เมื่อไหร่ที่ความคิดเหล่านั้นโผล่ขึ้นมา ร่างกายของเขาก็จะเกิดปฏิกิริยาขึ้นมาในทันที และตามมาด้วยความเจ็บปวดที่ลืมไม่ลง
มันไม่ใช่เรื่องดีเลย ถึงแม้ว่าอาการป่วยแปลกๆของเขาจะสามารถรักษาได้แล้ว แต่ถ้ามันยังคงเป็นแบบนี้ต่อไป เขาก็อาจจะกลายเป็นหมั่นได้
หลังจากได้ฟังคำบอกเล่าจากชายหนุ่มแล้ว หวังเย้าก็ยิ้มออกมา “ไม่ต้องห่วง ผมจะตรวจดูร่างกายของนายให้เอง”
หลังจากตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว หวังเย้าก็พูดออกมาว่า “ร่างกายของคุณดีขึ้นกว่าครั้งก่อนมาก และคุณก็น่าจะรู้ได้เองอยู่แล้ว”
“มันดีขึ้นมากเลยล่ะ” ชายหนุ่มพูด “ผมรู้สึกได้ ผมมีความกระฉับกระเฉงมากขึ้น และสามารถพูดคุยกับคนอื่นด้วยความมั่นใจที่มากขึ้นด้วย ตอนนี้ ผมก็มีแฟนแล้วด้วย เธอดูจะพอใจในตัวผมมาก ผมเลยกลัวว่า การรักษาของหมอจะทำให้เกิดปัญหาอื่นขึ้นมาแทนน่ะสิ”
“ไม่ต้องกังวลไปหรอก มันไม่มีปัญหาแน่นอน ผมจะช่วยแก้ไข้ส่วนที่เป็นปัญหาในร่างกายของคุณให้เอง” หวังเย้าพูด
“เอ่อ แค่ส่วนนั้นส่วนเดียวเหรอครับ?” ชายหนุ่มถาม
“เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ ร่างกายของคุณฟื้นตัวได้ดีมาก แต่เพราะกิจกรรมพิเศษในระยะยาวของคุณ เลยทำให้ร่างกายของคุณสูญเสียพลังงานไปมาก” หวังเย้าพูด “การมีเซ็กซ์มากเกินไป ก็เหมือนการสูบเอาพลังในร่างกายของคุณออกไปด้วย ซึ่งไม่ใช่เรื่องไร้สาระเลย พลังงานที่เสียไป ไม่สามารถสร้างทดแทนได้ในไม่กี่วัน ถ้าคุณคิดอยากจะทำ คุณก็ต้องควบคุมความต้องการของตัวเองให้ได้ ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว ร่างกายของคุณก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก”
คนหนุ่มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน มักจะไม่สามารถควบคุมความต้องการของตัวเองได้ดีนัก มันเป็นเรื่องง่ายที่พวกเขาจะเสพติดบางสิ่งบางอย่าง
“เอ่อ โอเคครับ” ชายหนุ่มพูด
หวังเย้ากดไปที่ท้องน้อยของชายหนุ่มอยู่สองสามครั้ง เพื่อเป็นการขับพลังฉี ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาทิ้งเอาไว้ เพื่อช่วยในการรักษาอาการป่วยของชายหนุ่ม “หลังจากผ่านไปหกเดือน ให้กลับมาหาผมอีกครั้ง”
“ต้องนานขนาดนั้นเลยเหรอครับ?” ชายหนุ่มรู้สุกกังวลเล็กน้อย
“เธอรอไม่ไหวเหรอ?” หวังเย้าถาม
เวลาหกเดือนไม่สั้นหรือยาวเกินไป มันไม่ถือว่านานเลยสักนิด หากเทียบกับสุขภาพตลอดทั้งชีวิตของคนคนหนึ่ง
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” ชายหนุ่มพูด
“โอเค แต่จำคำพูดของผมเอาไว้ให้ดีล่ะ” หวังเย้าพูด “ถ้าไม่อย่างนั้น ก็ไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก”
“โอ้ โอเค ขอบคุณมาก” ชายหนุ่มพูดก่อนจะขอตัวกลับ
หวังเย้าสามารถคาดเดาบางอย่างได้จากแววตาของชายหนุ่ม เขายังคงอยากจะลองของอยู่
ในตอนบ่าย หวังเย้าออกมาจากคลินิกและมุ่งหน้าไปที่ยอดของเนินเขาซีชาน เขาหยุดอยู่ที่สถานที่แห่งความตาย ซึ่งมีสภาพเละเทะจากฝีมือของเขาเอง
เขามาที่นี่พร้อมกับความคิดหนึ่ง เขานำดอกแดนดิไลและหญ้าหางกระรอกไปปลูกไว้ใกล้ๆกับบริเวณนั้น แล้วรดน้ำพวกมันด้วยน้ำแร่โบราณ
สถานที่แห่งความตาย เกิดจากของเสียจากแมลงพิษที่พามาโดยหนู และได้เกิดการเจือปนลงไปในพื้นดินบนเนินเขาซีชาน ซึ่งมันทำให้ไม่มีพืชพันธุ์ชนิดไหนสามารถเจริญเติบโตในที่แห่งนี้ได้ เขาตั้งใจจะใช้พลังของพืชที่เขาปลูกลงไปในการลดพิษในดินลง แต่นอนว่า มันเป็นแค่ทฤษฎีที่เขาคิดขึ้นมาเท่านั้น และมันอาจจะไม่ได้ผลก็ได้
…
ในตัวเมืองเหลียนชาน
“คนไข้กำลังจะตาย” แพทย์คนหนึ่งพูด
แพทย์จากหลายแผนกกำลังปรึกษากันอย่างเคร่งเครียด
“เกิดอะไรขึ้น? ตอนเช้า อาการของคนไข้ก็ยังดีดีอยู่ไม่ใช่เหรอ?” แพทย์อีกคนพูด
“อยู่ๆอาการของเขาก็ทรุดลงไปเลย” แพทย์คนแรกพูด
คนไข้ถูกพาตัวเข้าไปรักษาในแผนกคนไข้วิกฤต พวกเขาใช้ยาหลายชนิดเพื่อช่วยชีวิตของเขา แต่ก็ไม่มีตัวยาไหนที่ให้ผลชัดเจน อาการของคนไข้ทรุดลงอย่างรวดเร็ว เขาแทบไม่เหลือลมหายใจ ซึ่งเป็นลางบอกเหตุของความตาย
ในเคสของเขา การเปลี่ยนถ่ายเลือดไม่ได้ช่วยให้อาการของเขาดีขึ้นเลย หลังจากสามชั่วโมงของการทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยชีวิตของเขา ทุกอย่างกลับล้มเหลวไม่เป็นท่า แพทย์ทุกคนต่างสงสัย มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง?
เสียงร่ำไห้ของผู้หญิง, เด็ก, และคนแก่ ดังก้องอยู่ภายในห้องโถงของโรงพยาบาล ชายคนหนึ่งที่เป็นทั้ง สามี, พ่อ, และลูกชาย เขาคือคนที่ไม่มีใครสามารถมาแทนที่ได้ ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม
แพทย์ผู้ให้การรักษาได้แต่ถอนหายใจต่อหน้าร่างไร้วิญญาณของมนุษย์คนหนึ่ง พวกเขาพยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว ส่วนวิธีที่พวกเขาจะจัดการกับเรื่องที่จะตามมานั้น ไม่ว่าจะเป็นปัญหาที่ครอบครัวของผู้ตายสร้างขึ้น หรืออะไรก็ตามแต่ ทั้งหมดล้วนเป็นหน้าที่ของทางโรงพยาบาลที่ต้องจัดการและแก้ไข
“หมอจ้าว ผมคิดว่า อาการของคนไข้รายนี้คล้ายกับคนไข้อีกเคสมากเลยนะ” แพทย์คนหนึ่งพูด
“คนไข้รายไหนเหรอ?” หมอจ้าวถาม
หลังจากผ่านไปได้สักพัก เคสรักษาของคนไข้รายหนึ่งก็ถูกนำออกมา
“คุณเห็นไหม คนไข้มีไข้สูง, หัวใจเต้นเร็ว, ความดันโลหิตสูงผิดปกติ, และอวัยวะล้มเหลว” แพทย์คนหนึ่งพูด เขาจดจำเคสรักษานี้ได้ดี เพราะเขามีส่วนร่วมในการรักษาครั้งนั้นด้วย
“กั๋วเจิ้งเหอเหรอ?” หมอจ้าวถาม
“ใช่ เขานั่นแหละ ผมจำเขาได้ดีเลยล่ะ เพื่อที่จะรักษาคนคนเดียว ถึงกับต้องขนผู้เชี่ยวชาญทั้งของจังหวัดและเมืองมารักษาเขาคนเดียว” แพทย์พูด “มันเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่ผมได้เห็นภาพแบบนั้นในโรงพยาบาล”
“แล้วสุดท้าย เขาหายได้ยังไงเหรอ?” หมอจ้าวถาม
“มันเป็นยาที่ตระกูลของเขาได้มาจากข้างนอกน่ะ” แพทย์พูด “น่าเสียดาย ที่เขาไม่ใช่คนที่นี่ มันเลยเป็นเรื่องยากที่จะถามเรื่องยากับเขา”
“มันคงจะมีแค่ไม่กี่เคสเท่านั้นแหละนะ” หมอจ้าวพูด
“ผมก็หวังไว้อย่างนั้นเหมือนกัน” แพทย์อีกคนพูด “ไม่อย่างนั้น มันคงจะเป็นปัญหาใหญ่แน่ๆ”
…
หลังจากที่หวังเย้าจัดการเรื่องบนเนินเขาซีชานเสร็จแล้ว เขาก็ลงไปจากเขา ไม่นาน เขาก็ได้รับสายจากปักกิ่ง ซึ่งเป็นสายจากหวูชิงหยุน “โอเคครับ ขอบคุณมาก”
เรื่องที่เขาขอให้ศาสตราจารย์หวูช่วยนั้นเรียบร้อยแล้ว ผลการทดสอบจะออกมาในเร็วๆนี้ เขากลับไปนั่งอยู่ที่คลินิกพักหนึ่ง ก่อนจะกลับไปที่บ้าน ดึกคืนนั้น เขากลับขึ้นไปบนเนินเขาหนานชาน
หวังเย้านั่งมองท้องฟ้าอยู่ที่สนามหญ้า พรุ่งนี้จะเป็นวันที่ดี
เช้าวันต่อมา มันเป็นวันที่ดีวันหนึ่ง ยกเว้นก็แต่ปัญหาที่เข้ามาแต่เช้าตรู่
เจ้าหน้าที่สองคนจากกรมสาธารณสุขจากห่ายชิวได้เดินทางมาที่คลินิกของเขา สาเหตุนั้นง่ายมาก ผลตรวจได้ออกมาว่า สมุนไพรบางส่วนของหวังเย้ามีสารปนเปื้อนที่ไม่ได้มาตรฐาน ดังนั้น เขาต้องได้รับการลงโทษ
“ไม่ได้มาตรฐานเหรอ?” หวังเย้าถามอย่างใจเย็น
“นี่เป็นผลตรวจที่ออกมา” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูด
“เพราะมีสารเคมีตกค้างอย่างนั้นเหรอ?” หวังเย้าถาม
“ใช่” เจ้าหน้าที่แสดงสีหน้าเคร่งเครียด “คุณคิดว่า ผลตรวจผิดพลาดหรือไง?”
“สมุนไพรที่ใช้ทำยาของผมไม่มีสารเคมีตกค้างอย่างแน่นอน” หวังเย้าพูด
“ในเป็นผลการทดสอบจากห้องแล็ปของทางจังหวัด ถ้าคุณมีคำถาม คุณสามารถไปติดต่อกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อขอตรวจใหม่ได้” เจ้าหน้าที่พูด
“แน่นอนว่าผมต้องสงสัยอยู่แล้ว ผลตรวจต้องผิดพลาดแน่นอน ดังนั้น พวกคุณมาเสียเที่ยวแล้วล่ะ” หวังเย้าพูด
“นายนี่มันอวดดีจริงๆ!” เจ้าหน้าที่รู้สึกไม่พอใจ
ในอดีต ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน พวกเขาล้วนได้รับการต้อนรับที่มีมารยาทและความเคารพอย่างสูง น่าแปลกที่ในหมู่บ้านเล็กๆกลางเขา พวกเขากลับต้องมาเจอกับคนที่ต้องการให้พวกเขาทำการทดสอบใหม่ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกแปลกใจอย่างมาก
“เข้าใจที่พวกเราพูดรึเปล่า?” เจ้าหน้าที่ถาม “สมุนไพรของนายมันมีปัญหา นายต้องจ่ายค่าปรับ ถ้าไม่จ่าย ใบอนุญาตของนายก็จะถูกยกเลิก”
“ผมบอกว่า สมุนไพรของผมไม่ได้มีปัญหา แล้วท่าทีของพวกคุณก็ไม่ต่างจากโจรปล้นเลยสักนิด” หวังเย้าพูด
“อะไรนะ?” เจ้าหน้าที่ตกตะลึง “ไม่ว่าจะอะไรก็ช่าง แต่นายต้องจ่ายค่าปรับมา”
“ไม่” หวังเย้าพูด
เจ้าหน้าที่ทั้งสองหมุนตัวและเดินจากไปด้วยท่าทีไม่พอใจ
“โกรธมากๆ ไม่ดีกับตับนะ” หวังเย้าพูดไล่หลังพวกเขาไป
“เชี่ยเอ้ย!” หนึ่งในเจ้าหน้าที่รู้สึกโกรธอย่างถึงที่สุด เขาหยุดเดินและหันหน้าไปหาหวังเย้า “แกพูดว่าอะไรนะ?”
“โอ้ ยิ่งตะโกนแบบนี้ ก็ยิ่งเหมือนโจรเข้าไปใหญ่” หวังเย้าพูดอย่างใจเย็น และจับจ้องไปที่เจ้าหน้าที่คนนั้นนิ่งๆ
เจ้าหน้าที่กำหมัดแน่น
“ขยะ” หวังเย้าพูดยั่วอารมณ์เจ้าหน้าที่ที่กำลังโมโหอยู่
เจ้าหน้าที่คนนั้นพุ่งตัวเข้าไปหาหวังเย้าอย่างรวดเร็ว แล้วอยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนที่ดังราวกับฟ้าผ่า “ออกไป!”
เสียงที่ดังจนหูแทบดับ ทำให้ชายทั้งสองยืนอึ้งอยู่กับที่