ตอนที่ 1273 ของขวัญให้เจ้า (1)
เฟยเหยียนมองจักรพรรดิน้อยกินอย่างมีความสุข น้ำตาของเขาไหลรินราวสายน้ำ
“ข้าเพิ่งคิดอะไรออก” เฉียวฉู่พูดพร้อมกับลูบคาง
“อะไร?” ฮัวเหยาถาม
“ตอนไปที่สุสานจักรพรรรดิแห่งความมืด เราจะพาเด็กนี่ไปกับเราด้วยรึเปล่า? เห็นว่าที่สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมีสมบัติกับวัตถุเวทมนตร์อยู่นับไม่ถ้วนเลยไม่ใช่เหรอ? หยกกับพวกของที่มีแก่นวิญญาณก็ต้องมีเยอะเหมือนกันซิ ถ้าเด็กนี่ต้องการจริงๆ พาเขาไปกับเราด้วยก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมากนี่นา จะได้ให้เขากินจนพอใจเลย แบบนั้นไม่ดีหรือ?” เฉียวฉู่พูด
“สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดเต็มไปด้วยอันตรายนับไม่ถ้วน ให้เขาไปด้วยอาจจะไม่ปลอดภัยสำหรับเขานะ” หรงรั่วพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว นางไม่กลัวอะไรนอกจากความปลอดภัยของจักรพรรดิน้อยเท่านั้น พวกเขาเคยไปผาสุดสวรรค์กันมาแล้ว และรู้ว่าที่นั่นอันตรายขนาดไหน จะปกป้องตัวเองยังยากเลย ไม่ต้องพูดถึงว่าจะพาจักรพรรดิน้อยที่ยังเด็กมากและวิญญาณอ่อนแอไปด้วยเลย
“เรื่องนั้น พวกเจ้าทุกคนไม่ต้องกังวลไปหรอก” จวินอู๋เหยาพูดขึ้น “ในด้านพลังการต่อสู้ พวกเจ้าทุกคนที่นี่ ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้เขาได้สักคน” ดวงตาของเขาหันไปมองจักรพรรดิน้อยที่ยังคงเคี้ยวจี้หยกอยู่
ผู้เยาว์ทุกคนที่นั่นทำตาโตอย่างเหลือเชื่อ ต่างมองไปที่จักรพรรดิน้อยที่รู้จักแค่ ‘จิน จิน จิน’
“โลหิตแดงถูกสร้างขึ้นเพื่อให้พลังที่แข็งแกร่ง ถึงเขาจะไม่ตายเพราะโลหิตแดง แต่พลังที่มาพร้อมโลหิตแดงก็อยู่ในร่างของเขาแล้ว” จวินอู๋เหยาอธิบายให้ฟัง
“จริงหรือ?” จวินอู๋เสียถาม พร้อมกับหันไปทางจวินอู๋เหยา
จวินอู๋เหยายิ้มและตอบว่า “ข้าเคยโกหกเจ้าเมื่อไหร่?”
จวินอู๋เสียประหลาดใจ “ท่านจะบอกว่าเราสามารถพาเขาไปด้วยได้งั้นหรือ?”
จวินอู๋เหยาพยักหน้า
“ไม่ใช่แค่เขา แต่ข้าจะไปกับเจ้าด้วย”
ตอนที่พูดเช่นนั้น สายตาของจวินอู๋เหยาไม่ละไปจากใบหน้าของจวินอู๋เสียเลย แม้ว่าปากจะยิ้ม แต่คำพูดของเขาก็จริงใจจริงๆ
จวินอู๋เสียก้มหน้าโดยไม่รู้ตัว หัวใจของนางเริ่มเต้นเร็วมาก
“เย้ มีพี่อู๋เหยาไปด้วย ก็ไม่มีอะไรที่เราต้องกลัวอีกแล้ว!” เฉียวฉู่เป็นแฟนตัวยงของจวินอู๋เหยา เขาเคารพบูชาความแข็งแกร่งของจวินอู๋เหยาอย่างที่สุด เมื่อได้ยินว่าจวินอู๋เหยาจะไปกับพวกเขาด้วย เขาก็ดีใจยิ่งกว่าใคร
“เราเหลือแผนที่อีกแค่ 2 ส่วนสุดท้าย ออกไปรวบรวมพวกมันให้เร็วที่สุดกันเถอะ เราจะได้ไปที่สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดกัน!” เฉียวฉู่พูดพร้อมกับลูบกำปั้น เตรียมตัวพร้อมรบเต็มที่
พวกผู้เยาว์ในห้องเผยรอยยิ้มกว้าง เนื่องจากวันที่พวกเขารอมานานแสนนานใกล้จะมาถึงแล้ว ตอนนี้ความหวังอยู่ตรงหน้าแล้ว เลือดพวกเขาแทบเดือดพล่านด้วยความปรารถนาที่จะแก้แค้น
“พวกเจ้าทุกคนไม่จำเป็นต้องไปค้นหาแล้ว” จวินอู๋เหยาพูดขึ้น
จวินอู๋เสียมองเขาอย่างงุนงง
จวินอู๋เหยาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเย่เหม่ยที่ยืนอยู่ด้านข้างก็เอากล่องเล็กๆ 2 กล่องออกมายื่นให้ตรงหน้าจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียมองไปที่จวินอู๋เหยา ไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร
“เพราะช่วงนี้ข้าอยู่ข้างกายเจ้าไม่ได้ ข้าเลยรวบรวมของขวัญเล็กๆน้อยๆนี้มาให้เจ้า หวังว่าเสี่ยวเสียเอ๋อร์จะชอบ” จวินอู๋เหยาพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ยกมือขึ้นลูบหัวจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียก้าวเข้าไปเปิดกล่องในมือของเย่เหม่ย
แผนที่หนังมนุษย์เก่าๆ 2 แผ่นนอนนิ่งอยู่ในกล่อง 2 ใบนั้น!
“แผนที่!!” เฉียวฉู่อุทานด้วยความประหลาดใจ!
ในกล่อง 2 กล่องนั้น มีแผนที่อีก 2 ส่วนที่จวินอู๋เสียกับเพื่อนๆกำลังหาอยู่!
จวินอู๋เสียเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ นางอยากถามเขาเรื่องพวกมัน แต่พอหันหน้าไป จวินอู๋เหยาก็เข้ามาใกล้และฉวยโอกาสจูบปากที่อ้าเล็กน้อยของจวินอู๋เสีย