บทที่ 281
การประชุมสูงสุดฮ่านหยางของปีที่ผ่านมามุ่งเน้นไปที่ว่านฉางหรูเป็นหลัก
มีแต่ปีนี้ หลังจากเฉินโม่แสดงทัศนคติปฏิเสธคนอื่นแล้ว ทำให้หลี่ซู่เฟินกลายเป็นจุดสนใจในการประชุมสูงสุดฮ่านหยาง
คนทีมีชื่อเสียงจากทุกสาขาอาชีพประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์ประจบสอพลอหลี่ซู่เฟิน มีเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้นที่หวังว่าตระกูลว่านจะสามารถกลับมาเอาชนะเฉินโม่และเหม่ยหวา กรุ๊ปได้
สำหรับอดีตกรรมการทั้งแปดคนของเหม่ยหวา กรุ๊ปแล้ว นอกจากฉือโฉงหวาที่ออกไปกับว่านฉางหรู ส่วนคนอื่น ๆ ไปหาหลี่ซู่เฟิน และสำนึกผิดอย่างสุดซึ้ง โดยอ้างว่าพวกเขาถูกตระกูลฉือชักชวน และหวังว่าหลี่ซู่เฟินจะให้อภัยพวกเขา
หลี่ซู่เฟินไม่ให้โอกาสพวกเขา เพราะครั้งนี้พวกเขาสามารถทรยศเธอได้ ต่อไปพวกเขาก็จะสามารถทรยศได้เช่นกัน
ในรถของเหม่ยหวา กรุ๊ปที่กำลังเดินทางกลับโรงแรม หน้าของหลี่ซู่เฟินแดงก่ำ เธอรู้สึกเมาเล็กน้อย เธอไม่เคยคิดฝันว่าวันนี้เธอจะสามารถแทนที่ว่านฉางหรูได้ และกลายเป็นจุดสนใจของการประชุมสูงสุดฮ่านหยาง
หลี่ซู่เฟินดื่มเหล้าไปไม่น้อย แต่ในความเมานั้นมีความตื่นเต้นมากกว่า
เมื่อมองเฉินโม่ที่นั่งเงียบอยู่ข้างตนเอง ดวงตาของหลี่ซู่เฟินพร่ามัวเล็กน้อย ตนเองในฐานะแม่นั้นรู้จักนิสัยของลูกชายเป็นอย่างดี หลังจากไปร่วมงานศพญาติที่ยานจิงแล้ว ดูเหมือนว่าลูกชายเพลย์บอยของตนเองจะโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น!
หลี่ซู่เฟินรู้สึกดีใจมาก เธอมีความสุขมากกว่าที่เธอสามารถแทนที่ตำแหน่งของว่านฉางหรูในวันนี้ได้ ถึงแม้เธอจะรู้สึกว่าเฉินโม่มีความลับซ่อนไว้มากมาย และเธอก็อยากรู้มาก แต่เธอจะไม่เอ่ยปากถามก่อน
ถ้าเธอสมควรจะรู้ความลับพวกนี้ เฉินโม่ก็ต้องบอกให้เธอรู้แล้ว แต่ถ้าเขาไม่พูด แสดงว่าเธอไม่ควรรู้
ระหว่างทาง เฉินโม่กำลังคิดหาวิธีอธิบายให้แม่ฟัง แต่จนกระทั่งกลับมาถึงโรงแรมแล้ว หลี่ซู่เฟินและเวินฉิงก็ไม่ได้ถามเขา
เพียงแต่กำชับให้เฉินโม่ดูแลเฉินซงจื่ออาจารย์ของเขาให้ดี ๆ จากนั้นให้เวินฉิงช่วยพยุงเธอกลับไปพักผ่อนที่ห้อง
เพียงแต่เฉินซงจื่อรู้สึกประหลาดใจ และไม่คาดฝันว่าจะที่ได้รับการเอาใจใส่และปฏิบัติด้วยความสุภาพจากหลี่ซู่เฟิน ถ้าเฉินโม่ไม่ขัดขวาง เขาคงจะพูดความจริงออกมานานแล้ว
เฉินโม่อยู่ที่เมืองฮ่านหยางหลายวัน และตอนที่หลี่ซู่เฟินจัดการธุรกิจของเหม่ยหวา กรุ๊ปแล้วเสร็จ เป็นวันที่ 29 ของเดือนสิบสองตามปฏิทินจันทรคติจีนแล้ว
วิกฤตของเหม่ยหวา กรุ๊ปได้รับการคลี่คลายอย่างสมบูรณ์ และเกือบจะสามารถแทนที่ตำแหน่งของว่านฉางหรูในเมืองฮ่านหยางแล้ว หลี่ซู่เฟินจึงพาเฉินโม่และคนอื่น ๆ กลับไปตรุษจีนที่อำเภอเฟิ่งซานซึ่งเป็นบ้านเกิดของตนเอง
เมืองยานจิง ตระกูลหลี่
ใกล้จะถึงวันส่งท้ายปีเก่า ตระกูลหลี่ตกแต่งบ้านด้วยโคมไฟ เด็ก ๆ หัวเราะและเล่นกันอย่างสนุกสนาน บรรยากาศรื่นเริงเป็นอย่างมาก
ในห้องโถง สีหน้าของหลี่ตงหยาง ผู้นำตระกูลหลี่เคร่งขรึม ลูกชายหลายคนนั่งอยู่ด้านข้าง สีหน้าของทุกคนต่างเคร่งขรึม
หลี่ฉงซานยืนก้มหน้าอยู่กลางห้องโถง และไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง
ในที่สุด หลี่ตงหยางก็พูดทำลายความสงบ “เด็กเปรตคนนั้นมีปรมาจารย์อยู่ข้างกาย เหตุการณ์นี้อยู่ในความคาดหมายของพวกเรา เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าปรมาจารย์คนนั้นจะให้ความสำคัญกับเขามากขนาดนี้ และคุ้มครองเขาเป็นการส่วนตัว!”
“สิ่งที่ไม่คาดคิดยิ่งกว่านั้นก็คือล้วนเป็นปรมาจารย์เหมือนกัน แต่ฝีมือของเขานั้นจะแข็งแกร่งขนาดนั้น!”
หลังจากหลี่ตงหยางกล่าวจบ ทุกคนในห้องโถงต่างรู้สึกหายใจติดขัด
หลี่หลงจีในฐานะผู้บูชาของตระกูลหลี่ พวกเขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นน่าสะพรึงกลัวเพียงใด และหลี่หลงจีแข็งแกร่งเช่นนี้ แต่ต่อหน้าอาจารย์ของฉินโม่แล้ว กลับสามารถต้านรับได้เพียงสองหมัดเท่านั้น!
อาจารย์ของเฉินโม่นั้นแข็งแกร่งเพียงใด!
หลี่ลี่เหวินมองหลี่ตงหยาง รู้สึกลังเล สุดท้ายเขาอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า “คุณพ่อ ในเมื่อเด็กเปรตคนนั้นมียอดฝีมืออยู่ข้างกาย พวกเราไปขอให้คนจากที่นั่นออกหน้าดีไหม?”
ดวงตาของหลี่ลี่อู่และคนอื่น ๆ เป็นประกาย มีเพียงหลี่ฉงซานเท่านั้นที่สีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย เห็นได้ชัดว่าสถานะของเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้รายละเอียดทั้งหมดของตระกูลหลี่