มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 183
ไม่นาน เจอรัลด์ก็มาถึงมหาวิทยาลัย
เขาตรงไปที่ห้องเรียนแผนกของตัวเอง
เมื่อเขามาถึงทางเข้าฝั่งตะวันตก เขาก็เห็นว่ามันแออัดไปด้วยผู้คน
มีนักเรียนจำนวนมากจากภาควิชาต่าง ๆ และพวกเขาก็แทบจะปิดกั้นถนนเอาไว้
เจอรัลด์เห็นฮาร์เปอร์และคนอื่น ๆ ยืนอยู่ในฝูงชนเหล่านั้น ดังนั้นเขาจึงเบียดทางของเขาเข้าไปในกลุ่มคน
จากนั้นเขาถึงเห็นว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
เด็กสาวคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ทางเข้าฝั่งตะวันตก และถือป้ายไว้อย่างน่าสงสาร
เธอก้มหัวลงต่ำมาก
แต่เจอรัลด์จำเธอได้ตั้งแต่แรกเห็น เธอไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเลย์ลา
ข้าง ๆ เธอ มีแคสแซดร้า วิคเตอร์ และประธานของสหภาพนักศึกษา—วิตนีย์
ในตอนนั้น เลย์ลาทำตัวเหมือนเป็นภาพพื้นหลัง เปิดโอกาสให้คนอื่น ๆ ได้ถ่ายรูปของพวกเขากับเธอ
“เจอรัลด์ นายอยู่นี่แล้ว มันน่าผิดหวังมาก!”
ฮาร์เปอร์ตบไหล่ของเจอรัลด์เบา ๆ
จากนั้นเขาก็พูดอย่าฉุนเฉียวขึ้นมาว่า “เลย์ลากำลังตกอยู่ในวิกฤติบางอย่างจริง แต่ตัวแทนชั้นเรียนล้ำเส้นไปแล้ว มันไม่เป็นไรถ้าพวกเขาอยากจะจัดแคมเปญระดมทุน แต่ทำไมพวกเขาต้องบังคับเลย์ลาให้ถือป้ายและยืนที่นี่ต่อหน้าทุกคนแบบนี้ด้วย?”
เบนจามินพูดขึ้นมาบ้างว่า “ถ้าพวกเขาไม่สร้างความปั่นป่วนเช่นนี้ขึ้นมา ภาควิชาของเราจะได้รับความสนใจได้อย่างไรล่ะ? แค่ดูตอนนี้สิ ตัวแทนชั้นเรียน วิคเตอร์ และวิตนีย์ ยุ่งกันตลอดทั้งบ่ายนี้เพื่อการระดมทุนสำหรับเลย์ลา จากนั้นพวกเขาจึงขอให้เลย์ลายืนอยู่ที่นั่นแบบนั้นแค่เพื่อที่พวกเขาจะได้โอ้อวดเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้”
“นอกจากนี้ งานนี้ก็ได้รับความสนใจจากมหาวิทยาลัยด้วย พวกเขาอ้างว่าพวกเขาต้องให้ความสำคัญกับมัน และพวกเขาต้องช่วยเหลือนักเรียนเฉพาะรายคนนั้นในการคลี่คลายวิกฤติของเธอ!”
จริง ๆ แล้วค่อนข้างมีนักเรียนจำนวนมากที่รู้เกี่ยวกับเรื่องภายในของงานนั้นด้วย และพวกเขาก็ค่อนข้างโกรธเกี่ยวกับเรื่องนี้ คนอื่น ๆ ที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็จะมีความคิดอีกแบบหนึ่ง “ดูเธอสิ! ช่างน่าสงสารอะไรอย่างงี้! ครอบครัวของเธอไม่เงินแล้ว ดังนั้น เธอจึงเต็มใจอย่างมากที่จะยืนอยู่ต่อหน้าของทุกคน พยายามสุดความสามารถของเธอที่จะระดมเงินทุนให้น้องสาวของเธอเพื่อที่อาการป่วยของเธอจะได้รับการรักษา”
“เธอช่างน่าสงสารอะไรขนาดนี้!”
ดังนั้นพวกเขาจำนวนมากจึงเต็มใจที่จะบริจาคเงินบางส่วนให้กับเธอ
แต่คนเหล่านั้นที่รู้เรื่องภายในเป็นอย่างดีก็ตระหนักได้ถึงความจริงที่ว่าทั้งหมดนี้มันถูกวางแผนและจัดการโดยแคสแซนดร้า เพราะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นในตอนเช้า เลย์ลาได้กลับมาที่มหาวิทยาลัยและได้ขอความช่วยเหลือจากแคสแซนดร้า
สุดท้าย แคสแซนดร้าก็คิดแผนเช่นนี้ขึ้นมาเพื่อเธอ หากเลย์ลาปฏิเสธที่จะทำมัน เธอก็จะไม่ช่วยเหลือเธอตามคำร้องขออื่น ๆ
“คุณแซ็ค คุณอยู่นี่แล้ว!”
แคสแซนดร้าจับมือกับผู้อำนวยการหัวโล้นวัยกลางคน หลังจากนั้น ผู้อำนวยการหัวโล้นวัยกลางคนก็นำเงินบริจาคของเขาออกมา—เป็นเงินสองร้อยดอลลาร์และใส่มันเข้าไปในกล่องบริจาค
“คุณแซ็ค มาถ่ายรูปหมู่กันเถอะค่ะ!”
“ได้สิ!”
เสียงกดชัตเตอร์ก็ได้ยินขึ้น
พวกเขาถ่ายรูปหมู่ด้วยกัน
“เฮ้! ไทเลอร์! แม็กซ์! พวกนายก็อยู่นี่!”
ในตอนนั้น เพื่อน ๆ ของวิคเตอร์ก็มาด้วยเหมือนกัน เขากล่าวทักทายพวกเขาอย่างกันเอง เพื่อน ๆ เหล่านั้นมาจากอีกภาควิชาอื่น และพวกเขาก็เป็นเพื่อนกันในสหภาพนักศึกษา
“ใช่!”
จากนั้น พวกเขาก็บริจาคเงินสองสามร้อยดอลลาร์เหมือนกัน
ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาได้ถ่ายรูปหมู่สองสามรูปกันที่นั่น
เจอรัลด์เฝ้าดูฉากทั้งหมดที่นั่น เขาตระหนักได้ว่าการบวนการรับบริจาคทั้งหมดนี้มีขั้นตอยเกือบจะเหมือนกันหมด
‘มันจะเรียกว่าการบริจากได้อย่างไร? มันก็แค่การแสดงประเภทหนึ่ง ที่โอ้อวดเกียรติยศของคน ๆ หนึ่ง!’
เจอรัลด์โกรธมากจนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นซีดเซียว
เขาสงสารเลย์ลาที่ตอนนี้ดูหมดหนทางและสิ้นหวัง ในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อยเหมือนกัน
เขาคือคนแรกที่รู้ว่ามีเรื่องผิดปกติบางอย่างกับครอบครัวของเลย์ลา เธอไว้ใจเขาและเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับมัน
นอกจากนี้ เขาคำแนะนำและให้ความหวังกับเธอ
แต่ในไม่กี่วันหลังถัดมา เขาไม่ได้จัดการช่วยเหลือเธอเพื่อแก้ไขวิกฤตนั้นได้ทันเวลา
นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธออยู่ในตำแหน่งที่ยากลำบากเช่นนี้
เจอรัลด์ไม่ใช่คนประเภทที่ใจดีและใจกว้างเช่นนั้น แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเห็นฉากแบบนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงตัวเขาเอง เป็นเพราะเขาก็ได้ประสบกับสิ่งเดียวกันนี้มาก่อน
‘ไม่! ฉันไม่สามารถปล่อยเรื่องนี้ให้ดำเนินต่อไปได้อีกแล้ว! เลย์ลาอาจจะสูญเสียความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่!”
เมื่อนึกถึงเรื่องนั้น เจอรัลด์ก็รีบเข้าไปในฝูงชนและผลักวิคเตอร์ออกไป ขณะที่เขายังคงถ่ายรูปหมู่กันอยู่ เขากระชากป้ายของเลย์ลาไปและโยนทิ้งมันลงพื้น
“เจอรัลด์ นาย!”
เลย์ลาส่งเสียงแหบ เห็นได้ชัดเจน เธอร้องไห้มาหลายครั้งแล้วตอนนี้
“เลย์ลา เธอไม่ต้องเป็นพื้นหลังให้พวกเขาหรอก ถ้าพวกเขาต้องการจะช่วยเหลือเธออย่างจริงใจ พวกเขาจะไม่มีวันทำเรื่องเช่นนี้กับเธอ ฉันจะช่วยเธอเรื่องเงินเอง แค่กลับไปที่ชั้นเรียนก่อนละกัน!”
เจอรัลด์พูดย่างฉุนเฉียว
“มีคนหลากหลายประเภทในโลกนี้ ถ้ามีใครคนหนึ่งเดือดร้อนมาก คนอื่น ๆ ก็ย่อมจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือแน่ถ้าพวกเขาสังเกตเห็น”
แต่แคสแซนดร้าและวิคเตอร์ทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร? “คุณจัดการเรื่องนี้และทำให้ตัวเองดูค่อนข้างเป็นคนดี คุณไม่ควรทำเรื่องแบบนี้จริง ๆ!”
“เจอรัลด์! นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”
วิตนีย์จ้องเจอรัลด์อย่างฉุนเฉียว ‘เขากล้าขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”