ชั่วขณะหนึ่ง หลันซินยอมแพ้ ไม่กล้าเคลื่อนไหวแต่อย่างใด
“เย่ขวง ปล่อยพี่สะใภ้ของแกซะ！”
เวลานี้เอง เย่ไห่ยืนขึ้นแล้วร้องตะโกนเสียงดัง
เย่ขวงมองไปที่เย่ไห่ พูดเสียงเยือกเย็น ： “เย่ไห่ ฉันมาที่นี่วันนี้ ก็เพื่อจะมาคิดบัญชีกับแก”
เย่ไห่ขมวดคิ้วเป็นปม： “คิดบัญชี? คิดบัญชีอะไร?”
“แกปล่อยให้ลูกเขยของตัวเอง ฆ่าพี่รอง แกว่าบัญชีนี้จะคิดยังไงดี?” เย่ขวงหรี่ตาลงถาม
เย่ไห่พูดเสียงเรียบ： “เย่กวงทำตัวเอง ถึงตายก็ไม่สาสามกับความผิดที่กระทำลงไป เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับใครทั้งนั้น”
“แกโกหก！”
เมื่อได้ยินคำนี้ เย่ชิวด่าเสียงดังทันที： “เย่ไห่ พ่อฉันตายเพราะหยางเฟิงลูกเขยของแก พ่อฉันตายอนาถขนาดนั้น ฉันจะให้พวกแกทั้งครอบครัวชดใช้ด้วยเลือด！”
เย่ไห่มองไปที่เย่ชิว ทอดถอนหายใจเสียงเบาแล้วพูด： “เย่ชิว อารู้ว่าการตายของพ่อแก ทำให้ความแค้นปกคลุมจนแกหน้ามืดตาบอด แต่ว่าเย่กวงคิดจะฆ่าปู่ของแก เรื่องชั่วช้ายิ่งกว่าเดรัจฉานแบบนี้ เขายังทำได้ เขาไม่ใช่คน！”
“แกมันสารเลว แกกล้าใส่ร้ายพ่อของฉัน ฉันจะข้าแกเดี๋ยวนี้！”
เมื่อได้ฟัง เย่ชิวโมโหอย่างมาก อยากจะพุ่งตัวไปหาเย่ไห่เพื่อแก้แค้น
“เย่ชิว ใจเย็นก่อน”
ในเวลานี้เอง เย่ขวงพูดขึ้น
เย่ชิวหยุดชะงัก มองไปที่เย่ขวง ด้วยความไม่เข้าใจ： “อาสาม อาช่วยแก้แค้นแทนพ่อของผมไม่ใช่เหรอ? ทำไม……”
เย่ขวงยิ้มแล้วพูดขึ้น： “แน่นอนว่าต้องแก้แค้น แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
ขณะพูด เย่ขวงมองไปที่เย่ไห่ พูด： “เย่ไห่ แกฮุบทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเย่ วันนี้ แกเอาทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเย่ออกมาให้ฉัน บางทีฉันอาจจะไว้ชีวิตแกก็ได้”
“อาสาม……”
เมื่อเห็นว่าเย่ขวงจะไว้ชีวิตเย่ไห่ เย่ชิวร้อนใจขึ้นมาทันที
เย่ขวงทะลึงตามองไปที่เขา
เย่ชิวไม่กล้าพูดอะไรทันที
สำหรับเย่ขวงแล้ว การช่วยเย่กวงแก้แค้นเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น
เป้าหมายเดียวของเขาคือ ทวงคืนตระกูลเย่
เย่ไห่มองไปที่เย่ขวงแล้วเอ่ยถาม： “แกอยากได้ทรัพย์สินของตระกูลเย่?”
“ถูกต้อง！”
เย่ขวงไม่ได้ปิดบังแต่อย่างใด หยิบสัญญาออกมาหนึ่งฉบับ： “นี่คือสัญญาโอนย้ายทรัพย์สินของตระกูลเย่ แค่แกเซ็นชื่อ ฉันก็จะไปจากที่นี่ทันที”
“แกต้องการทรัพย์สินของตระกูลเย่ ฝันไปเถอะ！”
เย่ไห่ร้องตะโกนเสียงดัง： “แกไม่ตั้งใจเรียนตั้งแต่เด็ก พ่อก็เลยไล่แกออกไปจากตระกูลเย่ ถ้ายกตระกูลเย่ให้แกจริงๆ ตระกูลเย่จบเห่แน่” ！”
สำหรับน้องชายคนที่สามคนนี้ของตน เย่ไห่รู้จักเป็นอย่างดี
ใจกล้าบ้าบิ่น
เหี้ยมโหดอำมหิต
ถ้าหากยกตระกูลเย่ให้เย่ขวงดูแล
เย่ไห่มั่นใจได้ว่า
ตระกูลเย่ต้องเดินในเส้นทางที่ไม่ถูกต้องอย่างแน่นอน！
เย่ขวงพูดด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด： “ถ้าไม่ยกตระกูลเย่ให้ฉัน วันนี้พวกแกทั้งครอบครัวตายกันหมดแน่！”
ครืด！
สิ้นเสียง
ลูกน้องนับร้อยคนถือมีดและดาบเดินเข้ามาในวิลล่า
เห็นภาพนี้
หลันซินสีหน้าซีดขาวทันที
ในเวลาเดียวกันเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัว
สีหน้าของเย่ไห่แปรเปลี่ยนเป็นตึงเครียดอย่างมาก
เขาคิดไม่ถึงว่า เย่ขวงจะใจกล้าบ้าบิ่นแบบนี้
เพื่อแย่งชิงตระกุลเย่ ถึงกลับยอมฆ่าพี่น้องตนเอง
“พ่อคะ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ในเวลานี้เอง
เย่เมิ่งเหยียนที่ได้ยินเสียงดังเอะอะโวยวายเดินออกมา
เมื่อเห็นเย่เมิ่งเหยียน
ดวงตาของเย่ขวงเป็นประกายทันที
เขายิ้มแล้วพูด “หลานรักของอา คิดไม่ถึงว่าไม่เจอกันนานหลายปี หลานยิ่งโตยิ่งสวย”
เย่เมิ่งเหยียนเห็นเย่ขวง ตกตะลึง ถามด้วยความแปลกใจ： “อาสาม อามาได้อย่างไรคะ”
เย่ไห่ร้องตะโกนเสียงดัง： “อย่าไปเรียกมันว่าอาสาม มันเป็นสัตว์เดรัจฉาน วันนี้มันมาเพื่อชิงตระกูลเย่！”