“ก็ได้ ยิ่งเร็วยิ่งดี”
“ขอรับ”
ชิงเฟิงและคนอื่น ๆ รวดเร็วมาก แต่หลังจากที่กลับมา คำตอบของพวกเขาก็เหมือนกับที่ชิวเอ๋อร์พูดไม่มีผิด
“พระชายา ผู้น้อยได้ไปหาทุกร้านขายยาแล้ว แต่ไม่เคยมีใครได้ยินชื่อสมุนไพรในใบสั่งยาของท่านเลย จึงไม่สามารถช่วยท่านหาสมุนไพรเหล่านั้นมาได้”
ด้วยความที่กลัวว่ากู้ชูหน่วนจะโกรธ ชิงเฟิงรีบกล่าวในทันทีว่า “ผู้น้อยไปหาทุกร้านขายยา รวมทั้งพาหมอที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงมาด้วย พระชายาสามารถสอบถามได้ด้วยตนเอง”
ในทันทีที่เขาโบกมือ หมอกลุ่มหนึ่งก็ทยายกันดินเข้ามา และแต่ละคนก็ยื่นของขวัญชิ้นใหญ่ให้นาง “คารวะพระชายา ทรงพระเจริญ พันปี พันปี พันพันปี”
“เอาล่ะ ข้าขอถามพวกท่านหน่อย พวกท่านไม่เคยได้ยินชื่อซานหลิง ซูเหอเซียง จางหน่าว และอื่น ๆ เลยหรือ？”
“กราบทูลพระชายา ข้าเป็นหมอมาหลายสิบปี บรรพบุรุษของข้าก็เป็นหมอมาหลายชั่วอายุคน ไม่เคยได้ยินชื่อสมุนไพรในใบสั่งยาเหล่านี้มาก่อน ไม่ทราบว่พระชายาทรงจำผิดหรือไม่……”
กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว
เป็นวันแรกที่นางเรียนหมอ จะจำสมุนไพรเหล่านี้ผิดได้อย่างไร？
อีกอย่างในตำรากลั่นยาอายุวัฒนะก็เขียนชื่อสมุนไพรเหล่านี้ไว้อย่างชัดเจน
หรือว่าจะมีชื่อเรียกที่ต่างกัน？
“ไป๋เซียนผี ลำต้นมีกลิ่นหอมรุนแรง มีรากมาก เปลือกนอกสีเหลืองอ่อน ลำต้นตั้งตรง สูงห้าสิบถึงหกสิบห้าหลีหมี่ (เซนติเมตร) พวกท่านแน่ใจหรือว่าไม่เคยได้ยินมาก่อน？”
“พระชายา ข้าแน่ใจว่าไม่เคยได้ยินจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ หากมี ข้าจะกล้าปิดบังได้อย่างไร”
“เอาล่ะ พวกท่านกลับไปเถอะ”
ในใจของกู้ชูหน่วนว่างเปล่า
เดิมทีแล้วที่นี่ก็ไม่มีสมุนไพรมากมาย หรือบางทีผู้คนที่นี่อาจจะไม่รู้จักสมุนไพรเหล่านั้น
มิน่าล่ะ
มิน่าล่ะวิธีการกลั่นยาถึงได้ซับซ้อนมากขนาดนี้
ไม่ว่าจะเก่งสักเพียงใด หากขาดปัจจัยสำคัญก็ไม่อาจทำสำเร็จได้ นางต้องการจะกลั่นยาเม็ด หากไม่มีสมุนไพรเหล่านี้ แล้วจะกลั่นอย่างไร？
ชิงเอ๋อร์กล่าวอย่างกังวล “คุณหนู ให้บ่าวอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูที่จวนอ๋องเพื่อช่วยผ่อนคลายจิตใจดีหรือไม่เจ้าคะ”
กู้ชูหน่วนกลอกตา
คิดว่านางกินอิ่มแล้วหรืออย่างไร ถึงได้มีเวลาพักผ่อนหย่อนใจ
“ไปตามหมอที่มีวิชาแพทย์สูงส่งกลับมา”
เหอะ……
ในเมื่อโลกนี้ไม่มีสมุนไพรเหล่านั้น เช่นนั้นนางก็จะหาสมุนไพรที่คล้ายคลึงกัน ลองดูว่าสมุนไพรที่กลั่นออกมาแล้วจะเป็นรูปเป็นร่างและได้ผลหรือไม่
กู้ชูหน่วนตรวจดูสมุนไพรตลอดทั้งคืน จนกระทั่งใกล้รุ่งสาง จึงพอใจกับสมุนไพรที่จะมาช่วยเสริมเหล่านั้น และเตรียมที่จะกลั่นยา
ชิงเฟิงนวดขมับของเขาอย่างเหน็ดเหนื่อย
เขาอยากจะอยู่ข้างกายผู้เป็นนาย และต่อสู้กับผู้ที่จะมาช่วงชิงแผนที่ไข่มุกสีครามไป มากกว่าที่จะคอยรับใช้พระชายา
เขาถูกเรียกไป ๆ มา ๆ ตลอดทั้งคืนไม่ได้หยุด
“ตูม……”
มีเสียงระเบิดดังมาจากข้างใน
ไม่รู้ว่านี่ป็นการระเบิดครั้งที่เท่าไหร่แล้ว
สมุนไพรที่ถูกส่งไปครั้งแล้วครั้งเล่า และเขาก็จำไม่ได้ว่ากี่ครั้งแล้ว ล้วนแต่ถูกพระชายาใช้ไปโดยเปล่าประโยชน์
กลั่นยา……
คนธรรมดาต้องการเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ พวกเขาจะประสบความสำเร็จได้อย่างไรโดยปราศจากสิบปีหรือแปดปี
คนธรรมดาที่อยากเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่มีชื่อเสียง หากไม่ตรากตรำเล่าเรียนเป็นเวลานาน แล้วจะสำเร็จได้อย่างไร
“ตูม……”
เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง และห้องก็ถูกไฟไหม้
ชิงเฟิงตกใจ และรีบสั่งให้คนไปดับไฟในทันที
นี่เป็นห้องหอในคืนแต่งงานของนายท่านกับพระชายา ชิงเฟิงไม่อยากจะคิดเลยว่าหากนายท่านกลับมาแล้ว จะอธิบายกับนายท่านอย่างไร