มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 188
ในตอนนั้น แคสแซนดร้าได้ส่งข้อความหนึ่งไปยังบัญชีโซเชี่ยลมีเดียอันอื่นของเขา
“ฉันโกรธมาก! ผู้ชายธรรมดา! ฉันอยากจะฆ่าตัวเองให้ตายไปซะ! ฉันควรทำยังไงดี?”
แคสแซดร้าพูดไปอย่างงั้น
จริง ๆ แล้ว เจอรัลด์ก็โกรธขึ้นมาเมื่อได้เห็นชื่อของแคสแซนดร้า
“ถ้าคุณไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป งั้นก็ไปตายซะ! คุณจะทำอะไรได้อีกกันล่ะ?”
เจอรัลด์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“โอ้! คุณน่ารำคาญมาก! ฉันแค่อยากจะบอกคุณว่ามีบางอย่างที่ทำให้ฉันเศร้าใจ”
เจอรัลด์น้ำท่วมปาก
เขาใช้โทนเสียงที่ค่อนข้างใจร้าย
แต่แคสแซนดร้าใช้โทนเสียงที่อ่อนหวานเช่นนั้นกับเขาได้อย่าง ทำตัวเหมือนกับเด็กที่เอาแต่ใจคนหนึ่ง
เจอรัลด์ไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับข้อความของเธออย่างไร
“ฮึ่ม! ฉันห่วงใยคุณเสมอ แต่คุณไม่เคยสนใจฉันเลย ฉันเศร้ามาก!”
“แต่ฉันยังอยากจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณรู้อะไรไหมค่ะ ผู้ชายธรรมดา ฉันทำได้แค่ระบายความรู้สึกและพูดกับคุณได้อย่างเสรีเท่านั้น
“วันนี้มีบางอย่างเกิดขึ้น คุณรู้เกี่ยวกับเรื่องแคมเปญระดมทุนสำหรับภาควิชาของฉันไหมค่ะ? เพียงเพราะไอ้งั่งยากจนที่น่าสมเพชคนหนึ่งจากชั้นเรียนของฉัน แคมเปญนี้จึงถูกทำลายลง ตอนนี้เลย์ลาก็ไม่มีเงินที่จะจ่ายสำหรับค่ารักษาพยาบาลให้น้องสาวของเธอได้ ที่สำคัญกว่านั้นก็คือฉันถูกขโมยโอกาสที่จะได้รับรางวัลครูที่ดีที่สุดก็เพราะเขา!”
“ผมได้บริจาคเงินให้กับเลย์ลา ผมบริจาคไป 70,000 ดอลลาร์เพื่อเธอ! ส่วนเรื่องรางวัลครูนั้น ก็สมน้ำหน้าแล้วล่ะ!”
เจอรัลด์ดุว่าเธออย่างตรงไปตรงมา โดยไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของเธอเลย
“ช่างน่ารำคาญอะไรอย่างงี้! ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณชอบแกล้งฉันเล่น? ฮึ่ม!”
“ให้ตาย!”
เจอรัลด์กลายเป็นพูดไม่ออกเลยทีเดียวในตอนนี้
เขาอยากจะรู้ว่าคนอื่น ๆ รู้สึกมีความสุขกันมากหรือไม่แม้พวกเขาจะถูกดุว่าจากเขาเพียงเพราะตอนนี้เขาได้กลายมาเป็นคนร่ำรวยแล้ว
มันอาจจะเป็นเช่นนั้นนะ
ในตอนนั้นเอง ฟาซิลิตี้ก็ส่งข้อความหนึ่งให้เขาเหมือนกัน “คุณอยู่ไหมค่ะ? ผู้ชายธรรมดา?”
เจอรัลด์สุดจะทนกับผู้หญิงเหล่านั้นแล้ว
“ไปให้พ้น! ผมไม่ว่าง!” เจอรัลด์ดุว่า
“โอ้! ผู้ชายธรรมดากลายเป็นคนดุร้ายแล้วในตอนนี้ คุณยังดุว่าฉันด้วย!”
เจอรัลด์ถึงกับใบ้กินอีกครั้ง
ดูเหมือนจะจริงอย่างแน่แท้ หลังจากที่เขากลายมาเป็นคนรวย คนอื่น ๆ ก็รู้สึกมีความสุขกับมันแม้ว่าเขาก็ดุด่าพวกเขาก็ตาม
จากนั้นเขาก็เพิกเฉยต่อข้อความของพวกเธอโดนตรง
เจอรัลด์เข้าสู่ระบบบัญชีหลักของเขาและพูดคุยกันเล็กน้อยกับมีล่า
จากนั้น เขาก็เข้านอน
เช้าวันถัดมา เจอรัลด์ตื่นแต่เช้าตรู่ในตอนเช้าเพราะพิธีการที่คุณเรนได้พูดถึงก่อนหน้านี้ และเป็นเพราะคงไม่มีใครจะทันสังเกตเห็นถ้าเขาตื่นแต่เช้าและไปเอารถของเขา
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาต้องการจะอยู่อย่างเรียบง่าย
เจอรัลด์มาถึงสวนสาธารณะ
“ฮึ่ม! นั่นผู้ชายยากไร้ไม่ใช่เหรอ? เธอไม่รู้เหรอว่าเมื่อวานมันน่าหงุดหงิดแค่ไหน? เขายังไม่ถูกไล่ออกด้วยซ้ำ!”
“จริงด้วย! เขาทุบตีวิคเตอร์ และเขาก็ยังคงมีชีวิตอยู่ได้จนถึงตอนนี้ ช่างน่ามหัศจรรย์เสียจริง!”
“มีบางอย่างผิดปกตินะ ดูเขาสิ! มันแค่หกโมงเช้าเองนะ เขาจะไปที่ไหนแต่เช้าตรู่? เขาต้องการจะหนีไปหรือเปล่า?”
“ใช่! เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการจะหนีไป! เพื่อน ๆ ไอ้งั่งคนนั้นทำร้ายวิคเตอร์ เราต้องไม่ปล่อยให้เขาลอยนวลไปได้! ไปหยุดเขากัน!”
นาทีที่เจอรัลด์เข้ามาในสวนสาธารณะ ไม่นานเขาก็พบว่าตัวเองได้เผชิญหน้ากับผู้หญิงสี่คน
พวกเธอไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากผู้หญิงสี่คนที่ประณามเขาอย่างร้ายกาจเพื่อวิคเตอร์ในวันก่อน
ดูเหมือนว่าพวกเธอจะมาที่สวนสาธารณะนี้เพื่อวิ่งกันในตอนเช้า
โชคไม่ดี พวกเธอพบกับเจอรัลด์โดยบังเอิญ
“ฮึ่ม! ไอ้สารเลว! นายวางแผนที่จะหนีไปไหนห๊ะ?”
ผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มพูดขึ้นอย่างเย็นชา
เจอรัลด์นำกุญแจรถแลมบอร์กินีของเขาออกมา เงยหน้าขึ้น และส่งสัญญาณไปยังรถแลมบอร์กินีที่อยู่ด้านหลังของพวกเธอ
“ผมไม่ได้หนีไปไหน ผมแค่ต้องการจะไปขับรถเล่น!”
เจอรัลด์พูดอย่างเยือกเย็น
หลังจากนั้น เขาก็กดกุญแจรถ
ได้ยินเสียงบี๊บ
ไฟของรถกระพริบและประตูรถเปิดโดยอัตโนมัติ…