บทที่ 274
ก่อนที่ลู่ฝานยังไม่มา สิ่งที่ทำให้ท่านผอ.ตกใจเพียงสิ่งเดียวคือ อู๋เหวยคณะหนึ่งเดียว
ตอนนั้นอู๋เหวยเห็นความไม่ธรรมดาของทะเลสาบ รีบทำความเข้าใจที่ริมฝั่งถึง 3 วัน จากนั้นหัวเราะแล้วเดินจากไป
ไม่มีใครรู้ว่าอู๋เหวยได้อะไรจากการทำความเข้าใจเขตวิถี ขนาดท่านผอ.ก็ยังไม่รู้
ตอนนี้ท่านผอ.ก็ยังไม่รู้ว่าอู๋เหวยได้รับพลัง หรือไม่ได้อะไรเลย อีกทั้งอู๋เหวยเป็นคนถ่อมตน สองสามปีมานี้ยังไม่เห็นเขาแสดงอะไรออกมา ด้วยเหตุนี้จึงไม่นับเขาเป็นคนที่ 4
ตอนนี้ท่านผอ.แน่ใจว่าลู่ฝานต้องได้รับผลดีแน่นอน เพราะระยะเวลาสั้นๆ
บนตัวลู่ฝานเริ่มมีออร่าของวิถีแล้ว
แม้เบาบางและดูอ่อนแอ แต่ยังไงก็คือวิถี แค่มันเล็กน้อยเท่านั้น การฝึกฝนในอนาคตของลู่ฝาน จนถึงแดนปราณฟ้า ต้องราบรื่นไร้อุปสรรค
ท่านผอ.ยืนรอบนเรือเงียบๆ เขาอยากดูว่าลู่ฝานจะทำความเข้าใจนานแค่ไหน
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ในขณะที่ลู่ฝานกำลังทำความเข้าใจ หนึ่งชั่วยาม สองชั่วยาม หนึ่งวัน สองวัน ผ่านไปเรื่อยๆ
จนถึงวันที่สาม ปราณชี่บนตัวลู่ฝานเคลื่อนไหว
การเคลื่อนไหวนี้เล็กน้อยมาก แต่ก็ทำให้ท่านผอ.สังเกตได้
สามวันมานี้ ท่านผอ. ไม่ละสายตาจากลู่ฝานเลย ตอนนี้เห็นปราณชี่บนตัวลู่ฝานเคลื่อนไหวเล็กน้อย ท่านผอ.รู้ทันทีว่าการทำความเข้าใจวิถีของลู่ฝาน จะสิ้นสุดลงแล้ว
“น่าเสียดาย!”
ท่านผอ.ถอนหายใจเบาๆ เวลา 3 วัน จะว่านานก็ไม่นาน จะว่าสั้นก็ไม่สั้น ถ้าคนอื่นใช้ทำความเข้าใจเคล็ดวิชาบู๊ น่าจะเพียงพอ
แต่อยากทำความเข้าใจพลังในเขตวิถี ไม่มีเวลาครึ่งเดือน คงไม่สามารถทำได้
นี่คือเหตุผลที่ทำไมท่านผอ.จึงไม่จับตาดูอู๋เหวย ศิษย์พี่ใหญ่คณะหนึ่งเดียว เวลาสามวัน ถึงทำความเข้าใจอะไรได้ ก็มีข้อจำกัดเป็นอย่างมาก
ตัวลอยไปด้านหลัง กระแสน้ำพาเรือกลับไปกลางทะเลสาบอีกครั้ง
ตอนนี้ลู่ฝานค่อยๆ ลืมตาขึ้น
ประกายในแววตา แปรเปลี่ยนจากสับสนเป็นชัดเจน
ลู่ฝานยืนขึ้นช้าๆ
“นี่คือวิถีบู๊เหรอ”
ลู่ฝานพึมพำกับตัวเอง
เวลาสามวัน ลู่ฝานใช้ปราณชี่ของตัวเองเปิดเขตวิถีออกเล็กน้อย เหมือนเข็มแทงลงไปบนประตูทนทาน ให้เขาอาศัยรูเล็กนี้ เห็นโลกที่อยู่หลังประตู
เป็นพลังแปลกประหลาด ลึกลับ มหัศจรรย์และแข็งแกร่ง
ทั้งหมดนี้ท่านผอ.คิดไม่ถึง นักบู๊ที่อยู่แค่แดนปราณนอก จะเปิดเขตวิถีและเห็นแก่นแท้ได้
ใช่แล้ว เวลาสามวัน ถ้าเป็นนักบู๊ทั่วไป คงทำได้เพียงเดินไปมาหน้าประตู อย่างมากก็แค่ทำความเข้าใจพลังด้านบนประตู และเดินออกมา แม้เป็นแค่พลังบนประตู ก็ทำให้พวกเขาทำความเข้าใจเป็นเวลานาน
แต่ลู่ฝานอาศัยปราณชี่ พุ่งไปที่แก่นแท้
มองจากด้านนอกกับมองเข้าไปด้านใน แตกต่างกันอยู่แล้ว
ลู่ฝานเกือบเคลิบเคลิ้มไปในเขตวิถี อาศัยความพยายามอันแข็งแกร่ง ใช้จิตวิญญาณของตัวเองดึงสติกลับมา
เขาจะทำความเข้าใจลึกลงไปอีกไม่ได้ นั่นไม่ใช่ระดับที่พละกำลังของเขาในตอนนี้ จะสัมผัสได้
แต่ถึงเป็นเช่นนี้ ลู่ฝานก็ได้ประโยชน์จนไม่สามารถจินตนาการได้
ลู่ฝานเดินไปทางเรือลำเล็กช้าๆ
น้ำกระเพื่อมขึ้นมา ลู่ฝานเหยียบลงบนผิวน้ำอย่างนิ่งสงบ ไม่มีสัญญาณว่าจะจมลงไป
ท่านผอ.เห็นภาพนี้ ก็ตกใจเป็นอย่างมาก