ตอนที่ 1286 มาที่ผาสุดสวรรค์อีกครั้ง (4)
เสี่ยวเจว๋กระพริบตาและเปิดถุงออกดู ดวงตาของเขาเป็นประกายทันที
ข้างในถุงนั้นมีหินหยกที่ยังไม่ได้เจียระไนทุกขนาดทั้งใหญ่และเล็ก สำหรับเสี่ยวเจว๋ที่สนใจแต่แก่นวิญญาณของหินหยก จึงไม่สำคัญว่าหินหยกนั้นจะมีรูปลักษณ์เป็นยังไง
พอมีหินหยกหนึ่งถุงอยู่ในมือ แววตาเศร้าสร้อยของเสี่ยวเจว๋ก็หายไป เขากระโดดไปทางด้านหนึ่งแล้วเริ่มต้นเคี้ยว
หรงรั่วเฝ้าดูการกระทำของเฟยเหยียนแล้วได้แต่แอบส่ายหัวอย่างจนปัญญา ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
“อีก 5 วันเราจะไปถึงผาสุดสวรรค์ ครั้งนี้เราจะไม่ตกอยู่ในสภาพทุเรศแบบคราวที่แล้วอีก” พวกเขานั่งอยู่รอบกองไฟ เฉียวฉู่พูดขึ้นพลางถูกำปั้น ดูเหมือนเขาทนรอที่จะปีนลงไปด้านล่างของผาสุดสวรรค์ไม่ไหวแล้ว
ประสบการณ์ครั้งที่แล้วกับผาสุดสวรรค์พูดได้ว่ามันได้ทิ้งร่องรอยที่ลบไม่ออกให้แก่พวกเขา จนถึงเดี๋ยวนี้พวกเขาก็ยังไม่ลืมเรื่องของมันเลยสักอย่างเดียว
สถานที่นั้นเป็นเหมือนฝันที่เลวร้ายที่สุดที่กลายเป็นจริง ตอนนี้มีแผนที่ฉบับสมบูรณ์แล้ว โฉมหน้าที่แท้จริงของมันจึงได้เปิดเผยให้พวกเขาเห็น
“ราชอาณาจักรแห่งความมืดนี่สมชื่ออันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรกลางจริงๆ พวกเขาสามารถสร้างสุสานที่ซับซ้อนขนาดนั้นได้ ใครก็จินตนาการไม่ได้แน่” ฟ่านจั๋วพูดขณะหยิบเอาแผนที่ที่พวกเขาประกอบเข้าด้วยกันแล้วขึ้นมา แผนที่แปดส่วนที่สมบูรณ์ของด้านล่างผาสุดสวรรค์ได้เผยให้พวกเขาเห็นทุกอย่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้หมอกลึกลับนั่น
อันตรายที่ราชอาณาจักรแห่งความมืดได้สร้างไว้รอบๆสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดนั้น มันเกินกว่าที่สิ่งที่พวกเขาได้เจอมาเมื่อครั้งที่แล้วซะอีก
แม้จะมีแผนที่อยู่ในมือ แต่สิ่งที่เห็นก็ทำให้พวกเขาเหงื่อแตกพลั่กอยู่ดี ยิ่งแผนที่มีรายละเอียดมากเท่าไร มันก็ยิ่งทำให้พวกเขาตระหนักได้ว่าสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดนั้นอันตรายมากแค่ไหน พวกเขาจินตนาการกันไม่ออกเลยว่า พ่อแม่ของพวกเขาต้องเสียสละกันไปมากแค่ไหนในครั้งนั้น กว่าจะพบที่ตั้งที่แน่นอนของสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด
“จักรพรรดิแห่งความมืดเป็นเสาหลักของราชอาณาจักรแห่งความมืด แม้ว่าเขาจะตายไปหลายปีแล้ว แต่ราชอาณาจักรแห่งความมืดก็ยังนับถือเขาเป็นผู้นำสูงสุดอยู่ มีการกล่าวกันมานานแล้วว่าผู้คนในราชอาณาจักรแห่งความมืดเคารพจักรพรรดิแห่งความมืดจนเกือบจะคลั่งไคล้บูชา ตอนที่จักรพรรดิแห่งความมืดตาย ไม่มีความโกลาหลวุ่นวายเกิดขึ้นในราชอาณาจักรแห่งความมืดเลยสักนิด กองทัพราตรีที่จักรพรรดิแห่งความมืดสร้างขึ้นได้ส่งทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่จักรพรรดิแห่งความมืดครอบครองตอนที่มีชีวิตอยู่ไปไว้ในสุสานเพื่อให้อยู่กับจักรพรรดิแห่งความมืด เรื่องแบบนี้ ถ้าเกิดขึ้นกับที่อื่นล่ะก็ ไม่มีทางเป็นไปได้แน่” หรงรั่วพูดด้วยน้ำเสียงประทับใจ
ไม่ว่าจะเป็นราชาหรือผู้ปกครองสูงสุดของอะไรก็ตาม หลังจากพวกเขาตายไปแล้ว ลูกน้องของพวกเขาจะยังภักดีอยู่รึเปล่านั้น ไม่มีใครรู้ได้เลย การที่คนของเขาเอาทุกอย่างไปฝังไว้ใต้ดินโดยไม่เก็บซ่อนอะไรเอาไว้เลย และยังทุ่มเททั้งกำลังและความคิดอย่างเต็มที่เพื่อสร้างอุปสรรคมากมายนับไม่ถ้วน บารมีของชายคนนั้นและการอุทิศตัวที่คนของเขาทำให้เขา ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะมีได้
“ตอนที่ข้ายังเด็ก ข้าเคยได้ยินตำนานของราชอาณาจักรแห่งความมืดมาบ้าง ว่ากันว่าหลังจากที่จักรพรรดิแห่งความมืดตายไป ราชอาณาจักรแห่งความมืดก็เก็บตัวไม่ออกมาเคลื่อนไหวอะไรในอาณาจักรกลาง พวกเขาจะไม่ไปหาเรื่องใคร และก็ไม่มีใครกล้าไปหาเรื่องพวกเขาเช่นกัน แม้ว่าจักรพรรดิแห่งความมืดจะไม่อยู่แล้ว แต่กองทัพราตรีที่จักรพรรดิแห่งความมืดสร้างไว้ยังอยู่ในราชอาณาจักรแห่งความมืด ว่ากันว่าทุกคนในกองทัพราตรีเป็นยอดฝีมือที่ไร้เทียมทาน ในกองทัพนั้นไม่ว่าใครก็มีฝีมือเทียบได้กับผู้อาวุโสของสิบสองวิหาร แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่า” เมื่อได้ยินคนอื่นพูดคุยกัน เฉียวฉู่ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที
หรงรั่วพยักหน้าเห็นด้วย สายตาหันไปมองที่จวินอู๋เหยาโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่นางก็รีบหันกลับมาอย่างรวดเร็วและพูดต่อว่า “เป็นเรื่องจริง จักรพรรดิแห่งความมืดมีอำนาจยิ่งใหญ่เหนือทุกคนในอาณาจักรกลาง กองทัพราตรีที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขาสร้างความหวาดกลัวเอาไว้ในใจของผู้คน กล่าวกันว่าเมื่อกองทัพราตรีเคลื่อนพล ทุกคนจะถอยกลับ ไม่มีใครกล้าเผชิญหน้ากับพวกเขา”