ตอนที่ 1296 ชำระแค้น (6)
ด้ายสีเลือดนั่นพุ่งเข้าไปและชอนไชเข้าไปในหน้าอกของชายชุดเขียวอย่างรวดเร็ว ชายชุดเขียวดิ้นรนขณะที่ดวงตาเบิกโพลง ร่างกายเริ่มชักกระตุก!
ผิวหนังที่ไม่ได้อยู่ใต้เสื้อผ้าแสดงให้เห็นถึงเส้นที่ปรากฏขึ้นตามด้ายสีเลือดที่เริ่มปกคลุมไปทั่ว เส้นพวกนั้นเปล่งประกายสีแดงจางๆ ดูเหมือนใยแมงมุมหนาทึบที่ติดแน่นทั่วทั้งร่างกายของเขา
ทันใดนั้น นิ้วก้อยมือขวาของเขาก็เริ่มกลายเป็นเลือด กระดูกและเนื้อของเขาถูกละลายอย่างช้าๆ กลายเป็นเลือดเหนียวข้นหยดลงบนพื้นทีละหยด
“อ๊ากกกกกกกกกก!!!”
เสียงร้องโหยหวนดังก้อง เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความเจ็บปวดรุนแรงที่เนื้อและกระดูกของเขาละลายไปอย่างช้าๆ ความเจ็บปวดที่ไม่อาจจินตนาการได้ทำให้เขาเกือบหมดสติ แต่เขาก็พบว่าเขากลับมีสติรู้ตัวอย่างชัดเจน
ความเจ็บปวดทรมานทุกๆอย่างกระหน่ำผ่านเส้นประสาททั่วร่างกายของเขา!
“อสูรโลหิต……อสูรโลหิต……” ผู้อาวุโสฮุยจ้องมอง ขณะที่นิ้วของชายชุดเขียวค่อยๆละลายเป็นเลือด ร่างกายของเขาเริ่มสั่นอย่างไม่รู้ตัว
อสูรโลหิต……
ความสามารถพิเศษเฉพาะตัวของจักรพรรดิแห่งความมืด ที่สามารถเปลี่ยนคนให้กลายเป็นเลือดได้ในทันที แต่เขาสามารถควบคุมและจัดการกับความเร็วของการละลายได้ ทำให้คนรู้สึกเจ็บปวดทรมานทุกๆวินาทีที่ร่างกายค่อยๆสลายไปอย่างช้าๆทีละนิด ขณะที่ความหวาดกลัวก็ทำลายสภาพจิตใจของคนผู้นั้น
นั่นคือความทรมานที่ไม่มีใครสามารถทนได้
มีตำนานที่เล่าถึงชายคนหนึ่งที่อยู่จุดสูงสุดของพลังอำนาจในอาณาจักรกลาง ตอนที่จักรพรรดิแห่งความมืดรวบรวมอาณาจักรกลางให้เป็นหนึ่งเดียว ชายคนนั้นคิดว่าเขาสามารถท้าทายอำนาจของจักรพรรดิแห่งความมืดได้ และจากนั้นชายคนนั้นก็ได้รับ ‘มอบรางวัล’ ด้วยการลิ้มรสชาติของอสูรโลหิต
เมื่ออสูรโลหิตแทรกซึมเข้าไปในร่างกาย คนผู้นั้นก็ประสบกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย ชายคนนั้นถูกทรมานตลอด 3 วัน 3 คืน เริ่มต้นจากปลายนิ้วของเขาแล้วกระจายไปอย่างต่อเนื่อง ตอนแรกก็เป็นนิ้ว จากนั้นก็ฝ่ามือ เคลื่อนไปที่แขน ไหล่ แล้วก็ต่ำลงมาจากหน้าอกไปถึงขา สุดท้ายก็เหลือแค่หัวของเขา และสิ่งที่ทำให้มันน่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้นไปอีกก็คือ จนถึงตอนสุดท้ายที่ชายคนนั้นเหลือแค่หัว เขาก็ยังมีชีวิตอยู่……
ความน่ากลัวของอสูรโลหิตทำให้ผู้คนในอาณาจักรกลางหวาดกลัวกันมาก ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครกล้าทำให้จักรพรรดิแห่งความมืดโกรธอีก
พวกเขาทุกคนต่างหวาดกลัวและสยดสยอง……
แต่ผู้อาวุโสฮุยไม่เคยนึกฝันเลยว่า วันนึงเขาจะได้สัมผัสกับความน่าสะพรึงกลัวของอสูรโลหิต
อุณหภูมิทั้งหมดดูเหมือนจะออกจากร่างกายของเขาในทันที หูของเขาได้ยินแต่เสียงร้องโหยหวนของชายชุดเขียวที่ดังอย่างต่อเนื่อง มันเป็นเสียงกรีดร้องที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง ยังไม่ทันที่เขาจะได้สัมผัสกับความทรมานนั้น เขาก็กลัวจนขวัญหนีดีฝ่อหมดแล้ว
กล่าวกันว่า คนที่โดนอสูรโลหิตจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่รุนแรงนั้นได้อย่างชัดเจน ขณะที่อวัยวะภายในของตัวเองค่อยๆสลายไปอย่างช้าๆ
แค่คิดก็ทำให้เขาขนหัวลุกแล้ว
ผู้อาวุโสฮุยมองอย่างตกตะลึง แล้วทันใดนั้น เขาก็ตัดสินใจอย่างแน่วแน่!
เขารวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมดไปที่ฝ่ามือ แล้วยกแขนขึ้นเพื่อจะซัดฝ่ามือเข้าใส่หัวของตัวเอง!
เขาแน่ใจว่าเขาต้องตายแน่ แต่เขาไม่กล้าลิ้มรสความเจ็บปวดที่อสูรโลหิตจะนำมาให้เขา
แต่ก่อนที่ฝ่ามือของเขาจะแตะหัว ทันใดนั้นเขาก็ชาไปทั้งร่าง เขารู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนตรึงร่างเขาเอาไว้ ทำให้เขาไม่สามารถขยับได้เลยแม้แต่นิ้วเดียว
“ข้าอนุญาตให้เจ้าตายแล้วหรือ?” เสียงของจวินอู๋เหยาดังขึ้น เสียงที่เต็มไปด้วยความรื่นเริงนั้นเป็นเหมือนกับฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุดซึ่งก้องอยู่ในหูของเขา
เขาอยากอ้อนวอน แต่ก็ไม่สามารถขยับปากได้ ทำได้แค่ใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวจ้องมองไปที่จวินอู๋เหยา
“ดูสภาพก่อนตายของเขาให้ดีๆ เดี๋ยวก็ถึงตาเจ้าแล้ว” จวินอู๋เหยาพูด มุมปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่เหมือนรอยยิ้มของปีศาจกระหายเลือด