บทที่ 303
ถานชิวเซิงได้สติ สีหน้าตื่นเต้น สองมือจับไหล่ของเฉินโม่ พูดอย่างตะลึงว่า “เสี่ยวโม่ นายเก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? นายนี่ปกปิดไว้ดีจริงๆเลย!”
เฉินโม่ยักไหล่ “ฉันไม่ได้ปกปิดนายนะ แต่นายไม่เชื่อคำพูดของฉันเอง!”
ทุกคนนึกถึงคำพูดที่เฉินโม่พูดเมื่อกี้ เดิมทีคิดว่าเฉินโม่พูดจาโอหัง แต่ไม่คิดเลยว่าเฉินโม่มีความสามารถนี้จริงๆ!
ถานชิวเซิงเกาหัวอย่างอับอาย พูดด้วยความรู้สึกผิดว่า “ฉันจะรู้ได้ยังไงกันละ ฉันก็คิดว่านายจงใจมาก่อกวน ใช่สิ สรุปแล้วที่อู่โจวนายผ่านอะไรมาบ้าง ถึงได้กลายมาเก่งมากขนาดนี้ได้!”
“เรื่องพวกนี้ไว้ค่อยพูดแล้วกัน พวกเรามาจัดการแมลงวันที่น่ารำคาญพวกนี้ก่อนดีกว่า” เฉินโม่พูดด้วยรอยยิ้ม
ถานชิวเซิงพูดอย่างตื่นเต้นว่า “โอเค!มียอดฝีมืออย่างนายอยู่ ฉันดูสิว่าพวกมันจะยังกล้าเหิมเกริมยังไงอีก!”
ถานกวงเย่าเหลือบมองลูกชาย แววตาซับซ้อน กำลังของเฉินโม่ไม่ธรรมดา แต่หากเผชิญหน้ากับตระกูลจินผู้มีอำนาจมากมายเช่นนั้นแล้ว หวังพึ่งเพียงแค่กำลังของคนๆเดียวนั้นไม่ได้
ปรมาจารย์คืออะไร ทุกคนในห้องโถงรวมทั้งถานกวงเย่าเองต่างก็ไม่รู้จัก ถ้าหากรู้จัก บางทีถานกวงเย่าคงจะไม่คิดเช่นนี้แล้วละ
พ่อลูกตระกูลหูมองดูเฉินโม่ สีหน้าเคร่งเครียด “ไอ้หนุ่ม ฉันดูถูกนายไปเอง ไม่คิดเลยว่ากำลังของนายจะไม่ธรรมดา แต่ถึงแม้ตัวนายจะเก่งมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถเผชิญหน้าสู้กับตระกูลจินได้!”
“ฉันขอแนะนำนายว่าอย่ายุ่งให้มากนัก เรื่องในวันนี้ฉันสามารถถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น”
เฉินโม่สีหน้าเฉยชา พูดนิ่งๆว่า “ในสายตานาย ตระกูลจินอาจจะสูงเกินเอื้อม แต่ในสายตาของฉัน ตระกูลจินก็ไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดาทั่วไปสักนิด!”
“ใครมันนินทาตระกูลจินของฉันลับหลัง!” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาอย่างเย็นชา
ตามมาด้วย ชายหนุ่มหล่อที่สวมใส่เสื้อกีฬาสีขาว พาตัวลูกน้องห้าหกคนเดินเข้ามาในห้องโถง
หูเหวินเหว่ยคิ้วกระตุก สีหน้าประจบ วิ่งเข้าไปหา แล้วโค้งคำนับให้กับคุณชายใหญ่จิน “สวัสดีครับคุณชายใหญ่จิน!”
“เสี่ยหูไม่ต้องทำความเคารพมากหรอกครับ ทุกท่านเองก็ไม่ต้องเกรงใจ ต่อไปในอำเภอเฟิ่งซาน ผมยังต้องพึ่งพาทุกท่านอีก!” จินเคอหนิงโบกมือ ท่าทางไม่ถ่อมตนจนเกินไป อยู่ในระดับที่พอดี
ถานกวงเย่าถอนใจ “ดูอายุหนุ่มคนนี้แล้ว ก็แค่อายุมากกว่าชิวเซิงไม่เท่าไหร่ แต่จัดการปัญหาได้อย่างดี ดูมีระดับ ตระกูลจินแห่งฮ่านหยาง สมคำร่ำลือจริงๆ!”
เมื่อจินเคอหนิงมา ทุกคนต่างก็กราบไหว้ เพียงครู่เดียวก็กดทับเฉินโม่ไปแล้ว
สายตาของจินเคอหนิง มองไปทางถานกวงเย่า พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านนี้คงจะเป็นประธานถานของโรงแรมซื่อไห่สินะครับ? จินเคอหนิงมาสวัสดีปีใหม่กับท่านครับ!”
ถึงแม้ว่ากำลังเตรียมจะยึดครองตระกูลถาน แต่มารยาทของจินเคอหนิงก็ทำได้ดีมาก
ถานกวงเย่าสีหน้านิ่งเฉย สะบัดมือเล็กน้อย “คุณชายจินเกรงใจกันเกินไปแล้วครับ!”
หูเหวินเหว่ยพูดด้วยความระมัดระวังว่า “คุณชายใหญ่จินคงจะเหนื่อย ผมหาที่พักผ่อนให้คุณก่อนดีกว่าไหมครับ?”
จินเคอหนิงยิ้ม “ไม่ต้องเกรงใจ ผมก็แค่มาถึงก่อน เดี๋ยวคุณพ่อและคุณท่านเองก็จะมาครับ”
“อะไรนะครับ!คุณท่านจินหรือครับ?” หูเหวินเหว่ยตะลึง
จินเคอหนิงพยักหน้า บนใบหน้ามีความอวดดี!
หูเหวินเหว่ยดีใจอย่างมาก เขาพยายามมามาก ก็ทำได้แค่รู้จักกับคุณชายใหญ่จิน แต่ผู้มีอำนาจที่แท้จริงของตระกูลจินเขาไม่เคยเจอเลยสักคน คุณท่านจินเป็นผู้ที่มีอำนาจควบคุมที่แท้จริงของตระกูลจิน ถ้าหากสามารถทำความรู้จักกับคุณท่านจินได้ ต่อไปในฮ่านหยาง หูเหวินเหว่ยก็มีเบื้องหลังให้โอ้อวดมากพอแล้ว!
ทุกคนในห้องโถงเองต่างก็ตกตะลึง ในใจตื่นเต้นอย่างมาก เหมือนดั่งผู้บัญชาในพื้นที่เล็กๆบางแห่งได้ยินว่าจักรพรรดิจะมาเสด็จ ส่วนหนึ่งรู้สึกตื่นเต้น อีกส่วนหนึ่งก็รู้สึกดีใจที่จะได้หน้าผู้มีอำนาจ
ถานกวงเย่ารู้สึกหนักใจ ไม่คิดเลยว่าตระกูลจินจะให้ความสำคัญกับอำเภอเฟิ่งซานมากถึงเพียงนี้ ถึงขั้นที่คุณท่านจินมาด้วยตัวเอง