บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 206
แทนเนอร์รู้สึกหวาดกลัวอย่างแท้จริง สีหน้าความกลัวแสดงออกมาจากใบหน้าของเขาขณะที่รูม่านตาขยายออกจากความตกตะลึง
“ไปให้พ้น มาเดลีน! หยุดรบกวนผม! ผม…ผมแค่ทำในสิ่งที่ผมได้รับค่าจ้าง!”
“แทนเนอร์ ลองค์!” เมเรดิธขัดจังหวะเขาทันทีและเรียกหาบอดี้การ์ดอย่างรีบร้อน “เร็ว ๆ รีบพาชายคนนี้ออกไป!”
แทนเนอร์ชี้นิ้วสั่นไปที่เมเรดิธ โดยไม่สนใจคำพูดของเธอ
“มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด! ถ้า…หากเธอต้องการหลอกหลอนใครสักคนเพื่อแก้แค้น ให้ตามหลอกหลอนหล่อน! มันเป็นคำสั่งของเมเรดิธทั้งหมด!”
จากคำพูดของแทนเนอร์ เมเรดิธรู้สึกว่าร่างกายของเธอเย็นขึ้นเรื่อย ๆ เธอรู้สึกถึงพายุน้ำแข็งที่กดขี่ข่มเหงหมุนรอบตัวเธอ และเธอไม่สามารถจินตนาการถึงสีหน้าที่เจเรมี่ที่มีอยู่บนใบหน้าของเขา
“เกิดอะไรขึ้น? ผู้ชายคนนี้เป็นใคร? เขาหมายถึงอะไร?” คุณนายวิทแมนรีบเข้าไปถาม
เมเรดิธพยายามเปลี่ยนเรื่องอย่างกุทันที “คุณนายวิทแมน! คนนั้นคือ แทนเนอร์ ลองค์ เขาและ มาเดลีนเคยมีส่วนเกี่ยวข้องกันแบบต้องห้าม พวกเขายังเคยวางแผนลักพาตัวแจ็คด้วยกัน!”
“แกนั่นเอง!” เอโลอิสจ้องแทนเนอร์อย่างโกรธเกรี้ยว “แกเป็นคนที่ช่วยมาเดลีนลักพาตัวหลานของฉัน! ไอ้เลว! มาเดลีน ครอว์ฟอร์ดได้ตายเพราะบาปของเธอแล้ว แต่แกยังมีชีวิตอยู่? แกต้องตาย!”
“แน่นอน”
น้ำเสียงที่เยือกเย็นของเจเรมี่ทำให้ลมหายใจของเมเรดิธที่อยู่ในปอดของเธอเย็นขึ้น
ตอนนี้เขาเริ่มมีสติแล้ว แทนเนอร์รู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องหนี แต่ว่า เขารู้สึกถึงบางอย่างกำลังรัดรอบคอของเขา
“พูดอีกครั้งเรื่องที่พูดเมื่อกี้”
ดวงตาที่กระหายเลือดของเจเรมี่ทำให้เขานึกถึงดาบอันคมกริบที่ยังอยู่ในฝักและกำลังจะลงทัณคอเขา
แทนเนอร์ตัวสั่น เหงื่อเย็นผุดออกมาเป็นเม็ดคล้ายลูกปัดจากความกลัวที่เขารู้สึก
รูม่านตาของเมเรดิธหดตัวในฉากที่เธอเห็นตรงหน้า เธอกลัวว่าความจริงของสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นจะออกมา
เธอเดินโซเซไปข้างหน้า “ใจเย็น ๆ เจเรมี่ อย่าสนใจคนนี้เลย โอเคไหม? เขาแค่อวดอ้าง และทั้งหมดที่เขาทำคือการโกหก เราจะเชื่อในคำพูดของชายที่เข้ามาดื่มและกินอาหารของเราได้ไงกัน แค่ปล่อยเขาไปเถอะ!”
เจเรมี่ส่งสายตาเย็นชามาให้เธอ มุมปากของเขาเอียงเป็นเส้นโค้งและเย็นชาแต่หล่อเหลาในขณะที่เขาจ้องมองที่เมเรดิธก่อนที่จะแยกริมฝีปากออก “อวดอ้างงั้นเหรอ? ทั้งหมดที่เขาทำคือการโกหก? ผมค่อนข้างมั่นใจว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณบอกผมในตอนนั้น คุณกล้าแสดงออกอย่างมั่นใจมากตอนบอกว่าเขาเป็นแฟนเก่าของมาเดลีน”
“ฉัน…เจเรมี่ ฉันไม่ได้โกหกคุณ ถ้ามันมีอะไรที่โกหก คงจะเป็นแทนเนอร์และมาเดลีนที่โกหกคุณ…” เมเรดิธพูดอย่างกระวนกระวาย
“ผมเดาว่าเราจะรู้แล้วว่า … ใครกันแน่ที่โกหกผม”
เสียงอันเยือกเย็นของเจเรมี่ส่งให้แผ่นน้ำแข็งจมลงในหัวใจของเมเรดิธ จนเลือดในเส้นเลือดของเธอเย็นเยียบ
“ … ”
ด้วยเหตุนี้ เจเรมี่ดึงเน็คไทแทนเนอร์ของเขาและจ้องชายหนุ่มในขณะที่ยื่นมือออกไปเพื่อชี้นิ้วไปยังทิศทางที่มาเดลีนยืนอยู่ “แกเห็นใบหน้านั้นไหม? บอกผมทีว่าทำไมแกถึงคิดว่าเธอหลอกหลอนแกจากทุกคนตรงนี้”
“…” แทนเนอร์สะอื้นเล็กน้อยเมื่อเจเรมี่พูด อย่างไรก็ตาม แรงกายทั้งหมดก็สูญเปล่าในขณะที่เขามองตามมือของอีกฝ่ายไปยังมาเดลีน จิตใจของเขาขุ่นมัวขณะที่ขาของเขาอ่อนแรง
มันยากที่จะยืนหยัดอย่างเข้มแข็งและยินดีได้ในเมื่อคุณทำเรื่องเลวร้ายมามาก
เมื่อมองไปยังมาเดลีน ผิวของเขาซีดลงในขณะที่เขาเริ่มร้องขอความเมตตา เขาโพล่งความจริงออกไปเพื่อหลีกหนี
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย! จริง ๆ มันไม่มีเลย! ใช่ มาเดลีน ผมทำผิด แต่ตอนนั้นผมแค่อยากนอนกับเธอ! เรื่องอื่นเป็นแผนของเมเรดิธ หล่อนเป็นคนบอกให้ผมโกหก! ผมไม่เคยสัมผัสเธอด้วยซ้ำ! มาเดลีน ถ้าเธอต้องการแก้แค้น ให้ไปเอาคืนกับเมเรดิธสิ! หล่อนคือคนที่อยู่เบื้องหลังทุกเรื่อง!”