ตอนที่ 373 แนะนำ “เพื่อนบ้าน” ให้น้องชายในฐานะครู และการนัดพบ

เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ

พ่อบ้าน​สวี​ยืน​อยู่​ข้างๆ​ ​พลาง​ก้มหน้า​ ​ไม่​เข้าไป​ร่วมวง​สนทนา​กับ​ทั้งสอง

อาจารย์ใหญ่​สวี​ดื่ม​ชา​สร่าง​เมา​ที่​พ่อบ้าน​สวี​เอา​มา​ให้​ ​เขา​เงยหน้า​มอง​สวี​เหยา​กวง​ ​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​ผ่อนคลาย​ ​“​ฉัน​ไม่​สอด​มือ​เข้าไป​ยุ่ง​หรอก​”

ดวงตา​สวี​เหยา​กวง​ขยับ​ ​“​ปู่​ไม่​ยุ่ง​?​”

งั้นก็​แปล​ว่า​เธอ​จะ​ประเมิน​เข้า​ด้วยตัวเอง​?

สวี​เหยา​กวง​รู้ดี​ว่า​ฉิน​หร่าน​มีคุณ​สมบัติ​เพียบพร้อม​ ​แต่​เพียบพร้อม​ถึงขนาด​ไหน​นั้น​เขา​เอง​ก็​ไม่รู้​ ​เมื่อ​อาจารย์ใหญ่​สวี​พูด​มาถึง​ขนาด​นี้​ ​เขา​ก็​ถึงกับ​อึ้ง​ ​“​มัน​จะ​ยาก​เกินไป​ไหม​?​”

อาจารย์ใหญ่​สวี​ดื่ม​ชา​เสร็จ​ก็​โบกมือ​ให้​พ่อบ้าน​และ​สวี​เหยา​กวง​ออก​ไป

พ่อบ้าน​ปิดประตู​ให้​อย่าง​สุภาพ

สวี​เหยา​กวง​หยุด​อยู่​ที่ทาง​เดิน​โดยที่​ไม่ได้​สวม​เสื้อคลุม​ ​เมื่อ​ลมหนาว​พัดมา​ก็ได้​สติ

“​พ่อบ้าน​ ​คุณ​คิด​ว่า​ไง​ ​ที่​ปู่​พูด​เธอ​จะ​ทำได้​ไหม​?​”​ ​สวี​เหยา​กวง​เม้ม​ริมฝีปาก

พ่อบ้าน​สวี​ไม่รู้​จัก​ผู้สืบทอด​ที่​ท่าน​สวี​รับ​มา​ ​เขา​จึง​ไม่กล้า​ตอบ​ ​ได้​แต่​กล่าว​อย่าง​คลางแคลงใจ​ ​“​ตอนนั้น​กว่า​ซ่ง​ลี่ว​์​ถิง​จะ​เฉิดฉาย​ก็​ใช้เวลา​ตั้ง​หนึ่ง​ปี​ ​ผู้นำ​ตระกูล​พูด​แค่​ว่า​เป็นไปได้​ ​แต่​ไม่ได้​บอกว่า​แน่ใจ​…​”

มีนาคม​ปีหน้า​…​ระดับ​ความ​ยาก​ไม่ใช่​แค่​เล็กน้อย

ถ้า​ประเมิน​เข้า​เอง​ได้​จริงๆ​ ​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​มีท​่าน​สวี​ ​เธอ​ก็​สามารถ​ทำให้​คน​เหล่านั้น​ใน​สถาบันวิจัย​ตกตะลึง​ได้

พ่อบ้าน​สวี​และ​สวี​เหยา​กวง​กำลัง​คิด​เกี่ยวกับ​ความเป็นไปได้​ของ​เรื่อง​นี้

แต่กลับ​ไม่รู้​ว่า​ภายใน​ห้อง​หนังสือ​ ​อาจารย์ใหญ่​สวี​กำลัง​มอง​ไป​ที่​เพจ​สถาบันวิจัย​พลาง​ส่ายหน้า​ ​สาม​เดือน​…​มัน​จะ​เกินไป​หรือเปล่า​?

ที่​ฐาน​วิจัย​ใน​เมือง​หนิง​ไห่​ ​ฉิน​หร่าน​ได้​บรรลุ​ข้อตกลง​ภายใน​เมื่อ​สี่​ปี​ที่แล้ว​…

การ​ให้​เธอ​ปีน​ขึ้นไป​อีกครั้ง​ใน​เดือน​มีนาคม​ปีหน้า​ ​อาจารย์ใหญ่​สวี​ไม่​คิด​ว่า​มัน​จะ​เกินไป​ ​เธอ​เกิด​มา​เพื่อ​สิ่ง​นี้​ ​ถ้า​ไม่ใช่​เพราะ​เหตุ​ระเบิด​ ​เธอ​คง​ไม่ได้​เข้า​มหาวิทยาลัย​เมืองหลวง​ช้า​มาถึง​สี่​ปี

โชคดี​ที่​…

เขา​รอ​ได้

**

ในเวลาเดียวกัน

ฉิน​หร่าน​กำลัง​อยู่​ใน​ห้อง​ตัวเอง​ ​ขณะที่​คุย​กับ​ซ่ง​ลี่ว​์​ถิง​เรื่อง​เข้า​ห้องปฏิบัติการ​ ​อีก​ด้าน​หนึ่ง​ก็​เปิด​อีเมล​รับ​ไฟล์​ที่​อาจารย์ใหญ่​สวี​ส่ง​มา​ให้

ซ่ง​ลี่ว​์​ถิง​รู้เรื่อง​อาจารย์ใหญ่​สวี​มาต​ลอด​ ​เมื่อ​ได้ยิน​ว่า​อาจารย์ใหญ่​สวี​เตรียมการ​ให้​เธอ​ใน​เดือน​มีนาคม​ปีหน้า​ ​เขา​ก็​ส่ง​ข้อความ​มา​ว่า​—​—​

(​รอเดี๋ยว​)

ฉิน​หร่าน​รอ​ไป​ด้วย​ ​อ่านหนังสือ​วิศวกรรม​นิวเคลียร์​ไป​ด้วย

หลังจาก​ผ่าน​ไป​ประมาณ​ครึ่ง​ชั่วโมง​ก็ได้​รับ​ไฟล์​ขนาดใหญ่​อีก​ฉบับ​จาก​ซ่ง​ลี่ว​์​ถิง​ซึ่ง​ทั้งหมด​มีมาก​กว่า​สาม​กิกะไบต์​—​—

(​ตั้งใจ​ดู​)

ฉิน​หร่าน​ดาวน์โหลด​ลง​เครื่อง​ ​ทันทีที่​เปิด​โฟล​เดอร์​ดู​ ​ก็​พบ​ว่า​เป็น​วิดีโอ​ห้องปฏิบัติการ​จำนวนมาก​ที่​ซ่ง​ลี่ว​์​ถิ​งบัน​ทึก​ให้​หง​เทา​ใช้​ ​หลังจาก​เขา​มาถึง​สถาบันวิจัย​ ​หง​เทา​ก็​ไม่ได้​ใช้ประโยชน์​จาก​มัน

เวลานี้​เหมาะสำหรับ​ฉิน​หร่าน​ที่​ยัง​ไม่ได้​เข้า​ห้องปฏิบัติการ​ใช้ได้​พอดี

ขณะ​เปิด​วิดีโอ​แรก​ดู​ไป​ได้​สิบ​นาที​ ​ฉิน​หลิง​ก็​โทรศัพท์​มาหา​เธอ​

ฉิน​หร่าน​เปิด​เสียง​คอมพิวเตอร์​ ​หยิบ​ชุด​หูฟัง​ขึ้น​มายัด​ใส่​ใน​หู​ ​เอนหลัง​พิง​เก้าอี้​ ​หรี่​ตา​อย่าง​เย็นชา​ ​ดู​วิดีโอ​ไป​ด้วย​ ​ถาม​ไป​ด้วย​ ​“​มี​อะไร​?​”

“​วันนี้​คุณอา​เชิญ​คุณครู​มา​ให้​ผม​ตั้ง​หลาย​คน​”​ ​ฉิน​หลิง​นั่งยองๆ​ ​ใน​ห้องน้ำ​ ​เขา​ใช้​มือ​ป้อง​ปาก​พลาง​ลด​เสียง​ลง

ฉิน​หร่าน​ไม่​ค่อย​สนใจ​อะไร​มาก​ ​เธอ​พูด​อย่าง​เนิบนาบ​ว่า​ ​“​นาย​เล่น​เกม​ให้​เขา​เห็น​เหรอ​?​”

“​…​พี่​บอกว่า​ให้​เขา​ดู​ได้​”​ ​ขน​ตายาว​ของ​ฉิน​หลิง​หลุบ​ลง​ ​เสียง​เบา​เล็กน้อย

“​ก็​ใช่​”​ ​สายตา​ฉิน​หร่าน​มอง​ไป​ที่​หน้าจอ​ ​ทำ​สอง​อย่าง​ไป​พร้อม​ๆ​ ​กัน​ ​“​ตั้งใจ​เรียน​กับ​คุณครู​ล่ะ​ ​ไม่เข้าใจ​ก็​มาถา​มพี​่​ ​แต่​หลังจากนี้​พี่​อาจจะ​ไม่ว่าง​ ​เดี๋ยว​จะ​แนะนำ​คนที​่​เคย​สอน​พี่สาว​เธอ​ให้​”​

เมื่อ​ได้ยิน​ว่า​พี่สาว​ไม่​สอน​เขา​ ​แววตา​ฉิน​หลิง​ก็​จาง​ลง​เล็กน้อย​ ​เขา​ตอบ​เพียง​ ​“​อ้อ​”

ทาง​ด้าน​ฉิน​หร่าน​ตัด​สาย​ไป​แล้ว​ ​ขณะ​ดู​วิดีโอ​ก็​หาวี​แชท​ ​“​เพื่อนบ้าน​”​ ​ใน​โทรศัพท์​ ​จากนั้น​ก็​ส่ง​ให้​ฉิน​หลิง​โดยตรง​เพื่อให้​ฉิน​หลิง​รีบ​เพิ่ม​เขา

เธอ​ยัง​ส่ง​ข้อความ​ทิ้งท้าย​ให้​เพื่อนบ้าน​—​—

(​น้องชาย​ฉัน​เพิ่ม​เพื่อน​คุณ​ไป​นะ​)

หลังจาก​ทิ้ง​ข้อความ​เสร็จ​ ​ฉิน​หร่าน​ก็​คิด​จะ​กด​ออกจาก​วี​แชท​ ​แต่​พอคิด​ได้​สักพัก​ก็​กด​เปิด​ข้อความ​ใน​วี​แชท​อีกครั้ง​แล้ว​เปลี่ยน​เครื่องหมาย​จุลภาค​เป็น​เครื่องหมาย​จบ​ประโยค

ด้าน​นี้​ ​ฉิน​หลิง​ได้ยิน​ฉิน​หร่าน​บอกว่า​คุณครู​คน​นั้น​เคย​สอน​ฉิน​หร่าน​มาก​่อน​ ​เขา​จึง​รีบ​นั่ง​ตัวตรง​บน​ชักโครก​ทันที​ ​ส่ง​ข้อความ​ยื่น​สมัคร​ไป​ให้​คุณครู​คน​นั้น​ด้วย​ความเคารพ

คุณครู​คน​นี้​ดู​เป็น​คน​เงียบขรึม​มาก

หลังจาก​เพิ่ม​เขา​ ​เขา​ก็​พูด​เพียง​ประโยค​เดียว​—​—

(​มีคำ​ถาม​ก็​ถาม​มา​)

ไม่มี​คำพูด​อื่น​อีก​เลย

ฉิน​หลิง​เก็บ​โทรศัพท์​แล้ว​ออกจาก​ห้องน้ำ​ ​ตอนกลางวัน​มี​อัด​รายการ​ ​ส่วน​เวลา​อื่น​ก็​มี​เรียน​กับ​คุณครู

เนื่องจาก​เขา​มีพัฒ​นาการ​ค่อนข้าง​ไว​ ​จึง​ทำให้​คุณครู​ผู้สอน​ประหลาดใจ

เมื่อ​ฉิน​ซิว​เฉิน​ได้ยิน​คุณครู​รายงาน​เกี่ยวกับ​พัฒนาการ​ฉิน​หลิง​แล้ว​ ​ความหวัง​ใน​การฟื้นฟู​ตระกูล​ฉิน​ก็​ยิ่ง​มีมาก​ขึ้น​เรื่อยๆ​

หลังจาก​พ่อบ้าน​ฉิน​รู้ความ​คืบหน้า​ของ​ฉิน​หลิง​แล้ว​ ​เขา​ก็​ไม่ได้​สอน​แบบ​จับมือ​เขียน​ให้​ฉิน​ฮั่น​ชิว​อย่างเข้มงวด​แบบ​นั้น​อีก

ตอนแรก​ที่​สอน​ฉิน​ฮั่น​ชิว​แบบ​จับมือ​เขียน​ก็​เพราะ​มี​เขา​เป็น​สายตรง​เพียง​คนเดียว​ ​ไม่​บังคับ​ก็​ไม่ได้

ตอนนี้​มี​อัจฉริยะ​อย่าง​ฉิน​หลิง​แล้ว​ ​พ่อบ้าน​ฉิน​จึง​ไม่ได้​บังคับ​เขา​ขนาด​นั้นแล​้ว​ ​เว้นแต่​ให้​ฉิน​ฮั่น​ชิว​เรียนรู้​พื้นฐาน​บางอย่าง​ ​ไม่ได้​บังคับ​ให้​ฉิน​ฮั่น​ชิว​ไปดู​ซอฟต์แวร์​หรือ​โค้ด​อะไร​พวก​นั้น​อีก

หลังจาก​สอง​พี่น้อง​แยกกัน​ที่​เมือง​ ​C​ ​ ​ต่าง​ก็​เข้าสู่​การเรียนรู้​อย่าง​บ้าระห่ำ

**

วัน​เสาร์

ฉิน​หร่าน​โดน​ปลุก​ด้วย​สาย​จาก​หนาน​ฮุ่ย​เหยา​ ​เป็นการ​เตือน​ว่าวั​นนี​้​เป็น​วัน​นัดพบ​เพื่อนร่วมชั้น​มัธยมปลาย​ของ​เธอ

เมื่อคืน​ฉิน​หร่าน​ดู​วิดีโอ​และ​อ่านหนังสือ​จนถึง​ตีสอง​กว่า​ก่อน​จะเข้า​นอน​ ​เธอ​ลืมตา​นั่ง​บน​เตียง​สักพัก​แล้ว​ค่อย​ลุกขึ้น​ ​หลังจาก​ล้างหน้า​แปรงฟัน​เปลี่ยนเสื้อ​ผ้า​เสร็จ​ก็​ลงมา​ข้างล่าง

เฉิง​เจ​วี​้​ยน​ก็​เพิ่ง​เข้ามา​ทาง​ประตู​พอดี​หลังจาก​กลับมา​จาก​ออกกำลังกาย​ยามเช้า

ใน​สภาพอากาศ​ที่​หนาวเย็น​ ​เขา​สวม​เสื้อ​กีฬา​แขน​ยาว​สีขาว​ที่​มีน​้ำ​ค้าง​คลุม​อยู่​หนึ่ง​ชั้น​ ​ดวงตา​ที่​สวยงาม​หรี่​ตาล​งอย​่าง​เอื่อย​เฉื่อย​ ​เมื่อ​เห็น​ฉิน​หร่าน​เดินลง​มาจาก​ชั้นบน​ ​ดวงตา​ตา​ที่​แสน​เกียจคร้าน​ก็​กะพริบ​ปริบๆ​ ​ ​“​ไป​กี่​โมง​?​”

“​เก้า​โมง​ครึ่ง​”​ ​ไม่​กี่​วัน​มานี​้​ฉิน​หร่าน​นอนหลับ​ไม่​เต็มอิ่ม​ ​เธอ​ลาก​เก้าอี้​มานั​่ง​พลาง​ใช้​มือ​เท้าคาง

สถานที่นัดพบ​อยู่​ละแวก​มหาวิทยาลัย​เมืองหลวง​ ​ขับรถ​ไป​ที่นั่น​ไม่​ถึง​ยี่สิบ​นาที​ก็​ถึง

เฉิง​เจ​วี​้​ยน​ยกมือ​ดู​เวลา​บน​นาฬิกาข้อมือ​ ​พบ​ว่ายั​งมี​เวลา​ ​เขา​จึง​ขึ้นไป​อาบน้ำ​เปลี่ยนเสื้อ​ผ้า​แล้ว​ลงมา​ทานอาหาร​เช้า​กับ​ฉิน​หร่าน​ ​จากนั้น​ขับรถ​ไป​ที่​ร้าน​หม้อ​ไฟ​ที่​หนาน​ฮุ่ย​เหยา​บอก

เขา​จอด​รถ​ที่​หน้า​ประตู​ร้าน​หม้อ​ไฟ​ ​ไม่ได้​ตาม​ฉิน​หร่าน​เข้าไป​ ​แค่​ให้​ฉิน​หร่าน​โทร​หา​เขา​ก่อน​แยกย้าย

หนาน​ฮุ่ย​เหยา​ ​สิง​ไค​ ​และ​ฉู่​หัง​มาก​่อน​เวลา​ยี่สิบ​นาที

“​หร่าน​หร่าน​ ​มา​แล้ว​เหรอ​”​ ​หนาน​ฮุ่ย​เหยา​เงยหน้า​ขึ้น​ ​หลีกทาง​ให้​ฉิน​หร่าน​นั่ง​ ​“​ทาง​นี้​”

ฉิน​หร่าน​ถอด​เสื้อ​โค้ต​แขวน​ไว้​ข้างๆ​ ​อย่าง​ลวกๆ​ ​ ​จากนั้น​ก็​ไป​นั่ง​ข้าง​หนาน​ฮุ่ย​เหยา​ ​เอนหลัง​พิง​เก้าอี้​อย่าง​เกียจคร้าน​และ​พูดคุย​กับ​อีก​สาม​คน​อย่างเฉื่อย​ชา

หลังจากนั้น​อีก​สอง​นาที​ ​มี​คน​มา​เคาะ​ประตู​ห้องส่วนตัว

หนาน​ฮุ่ย​เหยา​ตา​เป็นประกาย​ ​เธอ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​คว้า​แขน​ฉิน​หร่าน​และ​พูด​ด้วย​ความตื่นเต้น​ ​“​ในที่สุด​ฉัน​ก็​จะ​ได้​เจอ​สาวน้อย​ที่​มี​ไพ่​เทพ​สาม​ใบ​แล้ว​ใช่ไหม​?​”

สิง​ไค​ที่อยู่​ข้างๆ​ ​ลุกขึ้น​ ​เปิด​ประตู​ด้วย​ความตื่นเต้น​ ​“​พรึ่บ​”