ตอนที่ 1300 หัวใจที่บริสุทธิ์ (1)
จวินอู๋เสียไม่เคยรู้สึกว่าเลือดเป็นภาพที่โหดร้ายสำหรับนางมาก่อน นางมองรอยยิ้มของเสี่ยวเจว๋ แล้วก็ขมวดคิ้ว
“นี่……” เฉียวฉู่กับคนอื่นๆไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ภาพเสี่ยวเจว๋ที่มีเลือดเปื้อนทั้งตัวไม่เหมือนกับภาพของเด็กน้อยไร้เดียงสาและขี้ขลาดที่อยู่ในใจของพวกเขา
จวินอู๋เสียเดินเข้าไปหาเขาเงียบๆ ขณะมองเสี่ยวเจว๋ที่มีสีหน้าคาดหวัง นางใช้แขนเสื้อของตัวเองเช็ดเลือดออกจากใบหน้าเล็กๆนั้น เสี่ยวเจว๋กระพริบตาปริบๆ วิญญาณที่ไม่สมบูรณ์ของเขาทำให้เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจวินอู๋เสียถึงมีปฏิกิริยาแปลกๆแบบนี้
จวินอู๋เสียยังคงเช็ดเลือดออกอย่างระมัดระวัง และเอาหัวใจที่เย็นแล้วจากมือของเด็กชายโยนลงไปบนพื้น
เสี่ยวเจว๋มีสีหน้าเป็นกังวล แต่จวินอู๋เสียยังคงไม่พูดอะไร นางเช็ดเลือดที่มือเล็กๆของเขาต่อ
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า” จวินอู๋เสียพูดอย่างเย็นชา
เสี่ยวเจว๋ไหล่ห่อคอตก ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เขาได้แต่มองจวินอู๋เสียด้วยแววตาเศร้าสร้อย ก่อนจะปีนขึ้นไปบนรถม้าและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือด
พอเสี่ยวเจว๋เข้าไปในรถม้า เฉียวฉู่กับคนอื่นๆก็เอ่ยปากพูด
“เสี่ยวเสีย เสี่ยวเจว๋……ยังเด็กมาก เจ้าอย่าโหดกับเขานักเลย” เฉียวฉู่พูดอย่างระมัดระวัง การอยู่กับจวินอู๋เสียมานาน ทำให้เขาเข้าใจความชอบและไม่ชอบของจวินอู๋เสียได้ดี
เขาสามารถรู้สึกได้ว่าตอนนี้จวินอู๋เสียอารมณ์ไม่ดี เนื่องจากดวงตาของนางเย็นชากว่าปกติเล็กน้อย
“อะแฮ่ม……ข้าว่าเขาต้องไปล้างแค้นให้เจ้าแน่ๆ เขาคงได้ยินที่พวกเราคุยกันเมื่อกี้” เฟยเหยียนรีบพูดแทรกขึ้นมา พยายามจะขอร้องแทนเสี่ยวเจว๋ พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นการกระทำที่ผิดปกติของเสี่ยวเจว๋ก่อนหน้านี้ เนื่องจากเด็กคนนั้นแตกต่างจากเด็กคนอื่นๆอย่างสิ้นเชิง และจำนวนคำศัพท์ที่เขารู้ทั้งหมดก็ใช้นิ้วนับได้ ใครจะไปคิดว่าเด็กน้อยที่ยังไม่ได้สติคืนมาทั้งหมดจะออกไปทำเรื่องนองเลือดแบบนี้?
พวกผู้เยาว์ไม่ได้โง่ พวกเขาเชื่อมโยงการกระทำของเสี่ยวเจว๋กับสิ่งที่พวกเขาคุยกันเมื่อครู่และรู้ถึงเหตุผลในการกระทำนั้นได้อย่างรวดเร็ว
พวกเขาจึงรู้สึกสงสารเห็นใจเด็กน้อยคนนั้นมาก
จวินอู๋เสียเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยปากพูดเบาๆว่า
“ข้าพาเขามาที่นี่ ไม่ใช่เพื่อให้เขาทำเรื่องแบบนี้”
นางยังจำตอนที่เจอกับจักรพรรดิน้อยเป็นครั้งแรกได้ เขาขี้อายได้น่ารัก เจอเรื่องตกใจนิดเดียวก็ตัวสั่นแล้ว แต่ตอนนี้เสี่ยวเจว๋ที่ตัวอาบเลือดคนนั้นแตกต่างจากจักรพรรดิน้อยที่นางจำได้อย่างสิ้นเชิง นิสัยของเขาไม่เคยชอบเลือดแบบนี้เลย และนางไม่ต้องการให้มือของเด็กน้อยเปื้อนเลือด
เขาจะต้องมีชีวิตที่ไร้เดียงสาต่อไป หลังจากที่วิญญาณของเขาได้รับการรักษาจนหายแล้ว เขาก็จะได้เป็นจักรพรรดิน้อยที่แสนสบายอีกครั้ง ไม่ต้องเจอกับการนองเลือดและการหลอกลวง ไม่ต้องทำให้มือของเขาแปดเปื้อน
จักรพรรดิน้อยเป็นเด็กที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาที่สุดที่จวินอู๋เสียเคยเจอมา แม้ว่าจะเกิดในราชวงศ์ ก็ยังคงความใสซื่อไร้มารยาเอาไว้ได้
หัวใจที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาเป็นสิ่งที่หายากที่สุด จวินอู๋เสียไม่อยากให้จักรพรรดิน้อยต้องแปดเปื้อน
“คนที่โลหิตแดงสร้างขึ้นมา จะมีความกระหายเลือดรุนแรง ปกติเสี่ยวเจว๋เป็นเด็กดี เชื่อฟังและน่ารักมาก แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ คงเพราะมันเกี่ยวข้องกับเจ้า ถึงได้กระตุ้นผลของโลหิตแดงในตัวเขา อย่าใส่ใจเลย รอจนเขาหายดี แล้วเรื่องทั้งหมดนี้ก็จะจางหายไปเอง” หรงรั่วพูดพร้อมกับถอนใจ นางสามารถเข้าใจได้ว่าจวินอู๋เสียรู้สึกอย่างไรในตอนนี้
จวินอู๋เสียกับจักรพรรดิน้อยไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลย แต่นางก็ช่วยเด็กน้อยอย่างเต็มที่ แค่เพราะความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเป็นสิ่งที่หายากและล้ำค่ามาก