ตอนที่ 1302 หัวใจที่บริสุทธิ์ (3)
ความเงียบของจวินอู๋เสียทำให้จวินอู๋เหยายิ่งแน่ใจว่าตัวเองเดาถูก หายากที่จะได้เห็นจวินอู๋เสียแสดงสีหน้าท่าทางเช่นนี้เพื่อคนอื่น เขารู้ได้ในทันทีว่าเสี่ยวเจว๋มีความสำคัญกับจวินอู๋เสีย ที่นางพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ เกรงว่าจะนางจะเห็นเด็กน้อยนั่นเป็น ‘น้องชาย’ ของนางจริงๆ
“โลหิตแดงถูกสร้างขึ้นตามแบบมารแดงของจักรพรรดิแห่งความมืด มารแดงเป็นสิ่งที่สร้างราชอาณาจักรแห่งความมืด ทั่วทั้งอาณาจักรกลาง ไม่มีใครกล้าหาเรื่องกองทัพราตรี เจ้ารู้ไหมว่าทำไม?” จวินอู๋เหยาถาม
“เพราะความแข็งแกร่งของพวกเขา” จวินอู๋เสียตอบ
จวินอู๋เหยายิ้มและพูดว่า “ใช่ และไม่ใช่”
เขานั่งลงข้างๆจวินอู๋เสีย และตอนนี้จวินอู๋เสียก็ไม่ได้สนใจเรื่องกลิ่นเลือดที่ติดเสื้อผ้าเขา
“แม้ว่ากองทัพราตรีจะแข็งแกร่งมาก แต่คนไม่ได้กลัวพวกเขาแค่เพราะความแข็งแกร่งอย่างเดียว แต่เป็นสัญชาตญาณกระหายเลือดในตัวพวกเขาต่างหาก ปกติพวกเขาจะเป็นแค่กลุ่มนักสู้ที่แข็งแกร่ง แต่เมื่อไรก็ตามที่พวกเขาเจอเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิแห่งความมืด ความกระหายเลือดในตัวพวกเขาก็จะถูกกระตุ้นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ มันมาจากความจงรักภักดีที่ฝังอยู่ในจิตวิญญาณของพวกเขา และเมื่อมันเกิดขึ้น ผลของมารแดงในร่างพวกเขาก็จะทำให้พวกเขากลายเป็นฝูงปีศาจที่ปีนขึ้นมาจากขุมนรก”
กองทัพราตรีภักดีต่อจักรพรรดิแห่งความมืดเพียงคนเดียวเท่านั้น พวกเขาไม่สนใจความขัดแย้งในอาณาจักรกลาง พวกเขาอยู่เพื่อปกป้องคนเพียงคนเดียว
“โลหิตแดงไม่ใช่ของที่สมบูรณ์ แต่ส่วนใหญ่แล้วมันก็เหมือนกับมารแดงมาก ถึงจะเป็นความจริงที่ว่าวิญญาณของจักรพรรดิน้อยถูกสังเวยไป แต่หยกกล่อมวิญญาณก็สามารถใช้แก่นวิญญาณที่เหลืออยู่ของเขาได้ พร้อมๆกับพยายามหาวิญญาณที่หายไปของเขาเพื่อซ่อมแซมให้คืนสภาพเดิม เจ้าไม่ต้องกังวลว่าวิญญาณในตัวเด็กคนนั้นจะเป็นคนอื่น เพราะเขายังคงเป็นเขา ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง แต่เนื่องจากวิญญาณของเขาเสียหายหนักมาก เขาจึงไม่สามารถบอกได้ว่าอะไรถูกอะไรผิด อะไรคือความจริงหรือโกหก เขาตอบสนองไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น และถ้าข้าเดาไม่ผิด การที่เจ้าช่วยเขาเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ทิ้งความประทับใจเอาไว้ให้เขาอย่างลึกซึ้ง”
“ถึงตอนนั้นวิญญาณของเขาจะเสียหายหนักมาก แต่สิ่งที่เขาเห็นยังคงทิ้งร่องรอยจางๆเอาไว้ ตอนนี้คนเดียวที่เด็กนั่นเชื่อใจก็คือเจ้า เจ้าในสายตาเขา ก็เหมือนกับจักรพรรดิแห่งความมืดในสายตาของกองทัพราตรี” จวินอู๋เหยาหันหน้าไปและเห็นคิ้วที่ขมวดกันของจวินอู๋เสียค่อยๆคลายลง ในแววตาของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
เย่ฉากับเย่เหม่ยนิ่งเงียบ ทั้งสองก้มหน้าลง
ไม่มีใครเข้าใจความหมายของคำพูดจวินอู๋เหยาได้ดีไปกว่าพวกเขา สัญชาตญาณที่มาจากส่วนลึกในจิตวิญญาณของพวกเขาเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทำลายได้ และคนอื่นก็ทำให้พวกเขาระเบิดพลังออกมาแบบนี้ไม่ได้ มีเพียงจักรพรรดิแห่งความมืดคนเดียวเท่านั้นที่พวกเขาจงรักภักดี
มันเป็นสิ่งที่พวกเขาเองก็ไม่สามารถควบคุมได้
เมื่อพวกเขาเห็นว่าเสี่ยวเจว๋มีปฏิกิริยาอย่างไร พวกเขาก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวเจว๋ จวินอู๋เหยาให้เลือดของเขากับเสี่ยวเจว๋ แต่เขาไม่ได้ฝังตราของเขาเอาไว้ในจิตวิญญาณของเด็กน้อย นายท่านเจว๋คงเดาว่าจักรพรรดิน้อยรู้สึกสำนึกในบุญคุณของจวินอู๋เสีย จึงได้ส่งเด็กน้อยให้มาอยู่ข้างกายจวินอู๋เสีย
มารแดงไม่เคยนำมาใช้กับเด็ก เนื่องจากจิตใจของเด็กนั้นอ่อนแอ ยากที่จะควบคุมสัญชาตญาณที่มารแดงกระตุ้นขึ้นมา ยิ่งไปกว่านั้น เดิมทีเสี่ยวเจว๋ก็ไม่ได้โดนมารแดง แต่เป็นโลหิตแดง……
โลหิตแดงเป็นของเลียนแบบ ยังไงก็ไม่เสถียรเหมือนมารแดงที่เป็นต้นฉบับ
แม้ว่าจวินอู๋เหยาจะให้เลือดของเขากับเสี่ยวเจว๋หลังโดนโลหิตแดงไปแล้วก็ตาม แต่โลหิตแดงก็ยังไม่สามารถให้ผลลัพธ์ที่สมบูรณ์เหมือนมารแดงได้