บทที่ 290
รอยยิ้มบนใบหน้าหลิงเหยาค่อยๆ หายไป มีพลานุภาพแปลกประหลาดเกิดขึ้นบนตัวเธอ
เหมือนน้ำเย็นสาดลงบนตัว เย็นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ
มีแสงสีเงินสว่างขึ้นในแววตาของหลิงเหยา
เหมือนแสงจันทร์ส่องลงมา แสงสีขาวเงินเคลื่อนไหวอย่างอิสระ
ดวงตาสองข้างของเธอ สว่างเหมือนดวงดาว มองดูดีๆ เหมือนมีกาแล็กซี่ เคลื่อนไหวอยู่ในดวงตาของเธอ
หลิงเหยากวาดตามองทุกคน คนที่มองเห็นดวงตาเธอ ต่างมีสีหน้าตะลึง
นักเรียนยืนนิ่งเหมือนหินไปเป็นแถบ
ขนาดอาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง โดนสายตาของหลิงเหยามองมา ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“จิตบู๊เข้าฌานอันน่ากลัว สามารถส่งผลกับสภาพจิตใจบู๊ของคนได้ด้วย”
อาจารย์อี้ชิงสีหน้าประหลาด เคล็ดวิชาบู๊แบบนี้ สถาบันสอนวิชาบู๊ไม่สามารถถ่ายทอดให้ได้
เคล็ดวิชาบู๊ระดับดินทั่วไปเปรียบเทียบกับมัน มีความด้อยกว่าอย่างชัดเจน ต้องเป็นยอดฝีมือถ่ายทอดให้แน่นอน นั่นหมายความว่า เบื้องหลังของหลิงเหยา ต้องมียอดฝีมืออยู่แน่นอน ถึงขั้นที่เป็นผู้แข็งแกร่งเซียนบู๊
รอยยิ้มอยู่บนใบหน้าอู๋โฉว เธอรู้ที่มาของจิตบู๊เข้าฌาน และพอรู้ว่าผู้อาวุโสท่านใด ถ่ายทอดให้แก่หลิงเหยา
ตอนนี้หลิงเหยาพอชำนาญจิตบู๊เข้าฌาน แค่ผลการฝึกตนพลังปราณของหลิงเหยา ยังไม่แข็งแกร่งพอ ไม่งั้นถึงเธอนำคณะสงบใจ สู้ไปจนถึงคณะหยินหยาง อู๋โฉวก็ไม่มีทางแปลกใจหรอก
ตอนนี้ดูว่าลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว จะต้านทานได้หรือเปล่า
อาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง มีแววตาเคร่งขรึม
เดิมทีพวกเขามั่นใจในตัวลู่ฝานมาก แต่เมื่อหลิงเหยาใช้วิชาสงบจิตอันแปลกประหลาด พวกเขาจึงไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรแล้ว
พวกเขาหวังเพียงว่าลู่ฝานจะต้านทานโดยใช้ผลการฝึกตนที่มีอยู่ในร่างกาย
ตอนนี้พวกเขาคิดว่าสิ่งที่ลู่ฝานพึ่งได้ มีเพียงเพลงเต๋าหนึ่งเดียวเท่านั้น
สีหน้าของลู่ฝานยังนิ่ง ตอนนี้ดวงตาสว่างของหลิงเหยา จ้องเขม็งมาที่เขา
ทั้งสองคนสบตากัน ลู่ฝานรู้สึกถึงพลังอันแข็งแกร่ง พุ่งเข้ามาในสมองของเขา
เขาไม่รู้ว่าพลังนี้มาจากไหน และไม่รู้ว่าพลังนี้ก่อตัวขึ้นได้ยังไง เป็นพลังปราณหรือพลังชี่ หรือเป็นพลังอื่น ไม่รู้เลย มองพลังนี้บ้าคลั่งเหมือนพายุในสมองของเขา
ปราณชี่ในตัวเขาเริ่มโจมตีกลับ ในหัวของลู่ฝานมีภาพลวงตาเกิดขึ้นเป็นฉากๆ
ภูเขาและแม่น้ำ ท้องฟ้าแจ่มใส
วิวแต่ละภาพ เหมือนค้อนหนักทุบหัวเขา
มุกเทพของลู่ฝาน ปล่อยปราณชี่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายทันที เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในตัวเขา
คิดไม่ถึงว่าวิธีของหลิงเหยา ทำให้การเคลื่อนไหวพลังปราณของเขาเร็วขึ้น ลดเวลาทำความเข้าใจของเขา
ลู่ฝานอาศัยจิตใจของตัวเอง รับการโจมตีรอบแรกได้ จากนั้นปราณชี่ที่พุ่งไปบนหัว กลายเป็นพลังวิญญาณ เข่นฆ่ากับพลังนี้
พลังทั้งสองฟาดฟันกัน
ทุกครั้งที่ฟาดฟันกัน ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าสภาพจิตใจของตัวเอง ได้รับผลกระทบเล็กน้อย
ความรู้สึกแปลกๆ พุ่งเข้ามาในหัวเขา แทรกซึมเข้ามาในใจเขา
ลู่ฝานได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นเบาๆ
“ลู่ฝาน นายชอบฉันไหม”
เสียงสดใสน่ารัก ลู่ฝานฟังออกทันทีว่าเป็นเสียงของหลิงเหยา
ผู้หญิงคนนี้ เอาความรู้สึกตัวเองส่งเข้ามา ขณะกำลงต่อสู้กับคนอื่นเนี่ยนะ
แต่เคล็ดวิชาบู๊นี้เก่งกาจมาก ในเมื่อส่งความรู้สึกของตัวเองมาในใจคนอื่นได้ แน่นอนว่าต้องทิ้งความรู้สึกเชิงลบไว้ในใจคนอื่นได้เช่นกัน