ตอนที่ 1308 เดินทางสู่อันตรายอีกครั้ง (2)
สิ่งนี้เรียกว่าจานแห่งโชคชะตา ในทางทฤษฎีแล้วมันคล้ายกับเข็มทิศในชาติก่อนของจวินอู๋เสีย เมื่อมีใครหลงทาง ก็จะใช้มันเพื่อบ่งบอกทิศ มันไม่ใช่ของหายาก และจวินอู๋เสียก็นำมันมาด้วยเมื่อครั้งที่แล้ว แต่เนื่องจากพวกเขาไม่มีเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงมาก่อน จึงไม่ได้พึ่งพามันมากนัก แค่ใช้มันไม่กี่ครั้งเวลาที่ค้นหาทางไปข้างหน้า
แต่ตอนนี้แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง
แผนที่แปดชิ้นส่วนที่ประกอบเข้าด้วยกันครบสมบูรณ์ แสดงให้เห็นถึงตำแหน่งของสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดและภูมิประเทศทั้งหมดที่ด้านล่างของผาสุดสวรรค์ซึ่งซ่อนอยู่ภายใต้หมอกหนา รายละเอียดทั้งหมดได้อยู่ในหัวจวินอู๋เสียแล้ว ด้วยทิศทางที่ล็อคไว้บนจานแห่งโชคชะตา พวกเขาสามารถระบุตำแหน่งปัจจุบันของพวกเขาบนแผนที่และวางแผนได้ว่าพวกเขาจะเจอกับอะไรในหนทางข้างหน้า
จากสิ่งที่ปรากฏอยู่บนแผนที่ จุดที่ลึกที่สุดที่จวินอู๋เสียกับเพื่อนๆไปถึงเมื่อคราวที่แล้วนั้น ยังไม่ถึงหนึ่งในสิบของระยะทางทั้งหมดเลย และประสบการณ์ครั้งนั้นก็ทำให้พวกเขาทุกคนบ่นว่ามันโหดสุดๆกันแล้ว
แค่หนึ่งในสิบก็ยากลำบากขนาดนั้นแล้ว สำหรับพื้นที่ที่พวกเขาต้องเดินทางไปหลังจากนั้น ถ้าไม่มีแผนที่ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าจะใช้เวลาเท่าไร แค่อุปสรรคมากมายที่ขวางทางก็มากพอจะคร่าชีวิตพวกเขาแล้ว
สิ่งที่พวกเขาเห็นจากแผนที่นั้น ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมากเท่าไร ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น ทุกสิ่งที่พวกเขาเจอในการเดินทางครั้งที่แล้วเป็นเพียงแค่การเล่นของเด็กเมื่อเทียบกับสิ่งนี้
“มีทำเครื่องหมายเอาไว้บนแผนที่ตรงนี้ว่าเป็นระยะที่สัตว์ประหลาดเคลื่อนไหวได้ พอไปถึงที่นั่นเราก็แค่หลีกเลี่ยงบริเวณนั้นซะ” ฟ่านจั๋วชี้พื้นที่ที่แสดงบนแผนที่ พวกเขารู้จากประสบการณ์ครั้งก่อนแล้วว่าสัตว์ประหลาดที่พ่นเปลวไฟสีเขียวนั้นน่ากลัวขนาดไหน
เจ้าสิ่งนั้นเกือบฆ่าจวินอู๋เสีย และถ้าท่านแบะแบะไม่เอาร่างตัวเองมาเป็นโล่ปกป้องนาง จวินอู๋เสียก็คงตายอยู่ที่นี่แล้ว
จวินอู๋เสียมองจุดบนแผนที่ที่ฟ่านจั๋วชี้แล้วพยักหน้านิ่งๆ
บริเวณที่สัตว์ประหลาดอยู่ถูกทำเครื่องหมายเอาไว้ด้วยหัวกะโหลกสีแดง และหัวกะโหลกที่มีลักษณะเหมือนกันนั้นมีอยู่หลายสิบอันบนแผนที่ เห็นได้ชัดว่าเจ้าตัวน่ากลัวพวกนั้นไม่ได้เป็นของหายากที่นี่ พวกเขาเจอแค่ตัวเดียวก็ทำเอาบางคนบาดเจ็บสาหัสแล้ว ตอนนี้มีแผนที่อยู่ในมือ พวกเขาจึงรู้ว่าต้องหลีกเลี่ยงพื้นที่เหล่านั้นทั้งหมด
“ราชอาณาจักรแห่งความมืดทุ่มเต็มที่จริงๆ เอาสัตว์ประหลาดมากมายพวกนี้มาเฝ้าสุสาน ข้าว่านะถ้าเจ้าตัวพวกนี้อยู่ในมือใครในอาณาจักรกลาง การจะขึ้นเป็นใหญ่ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย” เฉียวฉู่พูดพลางลูบคาง แม้ว่าสัตว์ประหลาดตัวนั้นเกือบจะฆ่าเขา แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าเจ้าพวกนั้นโหดมากจริงๆ!
เย่ฉาและเย่เหม่ยที่นั่งอยู่ด้านหนึ่ง เบนสายตาไปมองจวินอู๋เหยาอย่างเงียบๆ
[สัตว์ประหลาดที่เฉียวฉู่กับคนอื่นๆพูดถึง……]
[ที่จริงแล้วเป็นแค่สัตว์เลี้ยงที่จวินอู๋เหยาเอามาแก้เบื่อตอนไม่มีอะไรทำ……]
แต่คำว่า ‘สัตว์เลี้ยง’ ก็ใช้ได้เฉพาะกับจวินอู๋เหยาคนเดียวเท่านั้น กับคนอื่นๆ เจ้ายักษ์พวกนั้นก็คือฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุดนั่นแหละ
มีรอยยิ้มขี้เกียจปรากฏอยู่บนใบหน้าจวินอู๋เหยา เขานั่งหันข้างพิงด้านหลังของจวินอู๋เสีย มองดูเสี้ยวหน้าด้านข้างของจวินอู๋เสียโดยไม่พูดอะไรเลย
นับตั้งแต่วินาทีที่เขาลงมาถึงด้านล่างของผาสุดสวรรค์ เขาก็รู้ทันทีว่าสถานที่นี้ถูกสร้างขึ้นด้วยมือของราชอาณาจักรแห่งความมืดจริงๆ ของส่วนใหญ่ที่นี่เป็นสิ่งที่เขาเคยพูดกับคนในกองทัพราตรีในเวลาที่เขาเบื่อ
รวมถึงเรื่อง ‘สัตว์เลี้ยงที่น่ารัก’ ของเขาก็ได้สวมบทเป็นสุนัขเฝ้าบ้าน
แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า เขาจะมีโอกาสได้มา ‘ตรวจสอบ’ การป้องกันที่วางไว้ป้องกันสุสานของเขาเอง