บทที่ 318
“ใช่ ฉันเองก็ไม่เชื่อ เปิดออกมาดูสิ ว่าด้านในใส่อะไรไว้กันแน่?” มีคนพูดเสริม
เฉินจิงเย่และหลี่ซู่เฟินมองเฉินโม่ หลี่ซู่เฟินสีหน้านิ่งสงบ ตอนอยู่ที่การประชุมสูงสุดฮ่านหยาง เธอได้เห็นความสามารถของเฉินโม่แล้ว แต่เฉินจิงเย่ไม่รู้เรื่องอะไร เขากลัวว่าสิ่งที่สารวัตรกำนันหวางพูดจะเป็นความจริง
ผู้ที่อยู่ในงานส่วนมากไม่เคยพบเห็นประธานหลี่และประธานหวงกันมาก่อน แล้วถ้าหากเป็นคนที่เฉินโม่หามาจริงๆ หากเปิดของขวัญพวกนี้ ก็จะแฉแน่นอน
ถึงตอนนั้น ก็จะยิ่งอับอายกว่าเดิม
เฉินโม่นิ่งสงบอย่างมาก มองสารวัตรกำนันหวางนิ่งๆ แววตาเย็นชา ถ้าหากไม่ใช่เพราะอยู่ในที่สาธารณะ คนไร้ค่าแบบนี้เขาฟาดตายไปนานแล้ว
“เปิดสิ” เฉินโม่น้ำเสียงเย็นชา เย็นยะเยือกเหมือนดั่งลมหนาวที่พัดมาจากขั้วโลกเหนือ เหน็บหนาวไปทั้งใจ ทำเอาทุกคนหวาดกลัว!
เฉินจิงเย่กำลังจะเปิด แต่สารวัตรกำนันหวางกลับแย่งไปก่อน แล้วเปิดกล่องที่ประธานหลี่มอบมาให้
นาฬิกาสีทองเรือนหนึ่งปรากฏต่อหน้าทุกคน
ฉีหยู่เหมียนที่อยู่ใกล้ที่สุดปิดปากพูดอย่างตะลึง “พระเจ้า นาฬิกาโรเล็กซ์ อย่างต่ำก็หลายแสนแล้ว!”
สำหรับหญิงสาวที่รักทระนงอย่างฉีหยู่เหมียน มีข้อดีอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือรู้จักพวกสินค้าแบรนด์เนมต่างๆ
พวกคนที่มาในวันนี้ แม้จะเป็นบุคลากรรัฐทั้งหมด แต่อำเภอเฟิ่งซานไม่ได้มีรายได้ทางอื่น บวกกับเบื้องบนต่อต้านการทุจริตอย่างหนัก ดังนั้นทุกคนจึงมีทรัพย์สินประมาณหนึ่งล้านกันทั้งนั้น คนที่ดีกว่าหน่อยก็ประมาณสองสามล้าน
สำหรับแบรนด์เนมนาฬิกาโรเล็กซ์พวกนี้ พวกเขาเคยได้ยินมาก่อน แต่ไม่มีปัญญาซื้อ
แต่ถึงจะเป็นประธานหลี่ของบริษัทเมี่ยวเจี๋ย หากต้องเสียเงินค่าของขวัญหลายแสน ก็หนักหนาสาหัสอยู่โดยประมาณ
เห็นได้ชัดว่า ตำแหน่งที่เฉินโม่อยู่ภายในใจของประธานหลี่สูงมากเพียงใด!
ผู้คนในงานมีต่างมีความตกตะลึง สารวัตรกำนันหวางอดกลั้นจนสีหน้าแดงก่ำ จ้องมองนาฬิกาโรเล็กซ์ที่งดงามในมือ แม้เขาจะไม่รู้จัก แต่ก็ดูออกได้ว่าฝีมือผลิตนาฬิกาเรือนนี้ไม่ธรรมดา ต้องเป็นของแท้แน่นอน
สารวัตรกำนันหวางเหมือนไม่ตายใจ แล้วเปิดกล่องของขวัญที่ประธานหวงมอบให้
กำไลหยกสีใสเปล่งประกายคู่หนึ่ง เพียงแค่ดูสีสัน ก็รู้ได้แล้วว่าราคาแพงแน่นอน
ฉีหยู่เหมียนมองดู แล้วอดไม่ได้ที่จะตะลึงอีกครั้ง “พระเจ้า เครื่องหยกของหอล้ำค่า ราคาอย่างต่ำก็ประมาณห้าแสนแล้ว แล้วนี่ยังเป็นราคาของแค่ชิ้นเดียวด้วยนะ!”
ทั้งงานเงียบกริบ
หนึ่งชิ้นราคาห้าแสน หนึ่งคู่ราคาหนึ่งล้าน ของขวัญชิ้นนี้เพียงชิ้นเดียวเทียบได้กับทรัพย์สินทั้งหมดของบางคนแล้ว
ไม่มีคนสงสัยคำพูดของฉีหยู่เหมียน เพราะหลายคนต่างก็รู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของสารวัตรกำนันฉี และมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อเฉินโม่
สารวัตรกำนันฉีกระแอม “หยู่เหมียน อย่าได้พูดมั่ว!”
ฉีหยู่เหมียนพูดอย่างมั่นใจว่า “พ่อคะ หนูพูดความจริงทั้งนั้น ครั้งก่อน หอล้ำค่าเองก็ประมูลกำไลหยกแบบนี้เช่นกัน ได้ยินมาว่าถูกท่านประธานคนหนึ่งจากอำเภอเฟิ่งซานของเราซื้อไป คาดว่าคงจะเป็นประธานหวงคนนั้นค่ะ”
ไม่มีใครสงสัยว่าของขวัญยพวกนี้เป็นของปลอมอีก และไม่มีใครสงสัยตัวตนของประธานหลี่และประธานหวงอีกเช่นกัน ทุกคนต่างก็มองเฉินโม่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย!
สารวัตรกำนันหวางหน้าซีด กลายเป็นพ่ายแพ้คนหนึ่ง รู้สึกอับอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี
ฉีหยู่เหมียนเองก็มองไปที่เฉินโม่ ในแววตาเต็มไปด้วยความเสียดาย “เมื่อก่อนฉันทำกับเขาเกินไปหรือเปล่านะ? เขาเหมือนจะไม่ธรรมดาอย่างที่ภายนอกแสดงออกมาเลย!”
ยังไม่ทันรอให้ทุกคนได้ตั้งตัว ผู้รักษาความปลอดภัยหน้าประตูก็ตะโกนอีกครั้งว่า “ประธานหูจากโรงแรมอู่หวง ประธานอู๋จากบริษัทเครื่องสำอางหยุนลี่….มาแสดงความยินดีครับ!”
ทุกคนตกตะลึงพร้อมกันอีกครั้ง!
ประธานหูจากโรงแรมอู่หวง ประธานอู๋จากบริษัทเครื่องสำอางหยุนลี่ พวกนี้ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตผู้มีทรัพย์สินหลายสิบล้านในอำเภอเฟิ่งซาน บุคคลผู้มีชื่อเสียง เทียบกับประธานหวงจากชิงหยวนกรุ๊ปแล้ว ฐานะตำแหน่งสูงมากขึ้นอีกระดับหนึ่ง แม้แต่นายอำเภอเหมยเองก็ยังต้องยอมเชื่อฟัง
แต่ว่า คนพวกนี้คงจะไม่ได้มาสวัสดีปีใหม่ให้กับคุณเฉินอีกแล้วหรอกใช่มั้ย?
ทุกคนมีภาพจำจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้กันแล้ว หากเมื่อมีคนมาแสดงความยินดี สิ่งแรกที่คิดได้กลับไม่ใช่การที่มาแสดงความยินดีกับนายอำเภอเหมย แต่เป็นการมาสวัสดีปีใหม่ให้กับคุณเฉินที่ลึกลับท่านนี้!
บทที่ 317