บทที่ 350 ประกาศสงคราม
บทที่ 350 ประกาศสงคราม
บนชายหาดที่รกร้าง คิงคองที่เหมือนหมีดำกำลังพิงรถกระบะและนั่งบนทรายร้อนที่มีดวงอาทิตย์อยู่เหนือหัวของเขา
อุณหภูมิที่สูงดูเหมือนจะไม่ส่งผลอะไรกับเขามากนัก ไม่มีเหงื่อบนผิวที่เหมือนเหล็กสีดำวาววับ สิ่งเดียวที่ทำให้ชายผิวดำรู้สึกไม่สบายก็คือร่างกายของเขาขาดน้ำ
เขาขาดน้ำมาครึ่งเดือนแล้ว เขาเคยเอาขวดตักน้ำทะเลดื่มตอนที่เขากระหายน้ำ แต่นอกเหนือจากรสชาติที่ไม่พึงประสงค์แล้ว สัญชาตญาณของร่างกายยังบอกเขาด้วยว่าน้ำนี้ไม่ควรดื่มมากเกินไป เขาจึงไม่ดื่มและอดทน
ในเวลานี้ คิงคองกำต้นมะพร้าวไว้แน่นเหมือนเคี้ยวอ้อย เส้นใยไม้เนื้อแข็งอาจกรุบกรอบราวกับอ้อยในปากของเขา และกลืนเข้าไปหลังจากเคี้ยวเพียงสองครั้งเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม มันไม่อร่อยและไม่อุดมไปด้วยน้ำเหมือนอ้อย แต่เขาทำได้แค่เติมเต็มความหิวของเขาด้วยวิธีที่เงอะงะเท่านั้น
ซู่ม!
ทะเลแยกออกในขณะนี้ เซียวเฟิงโผล่ออกมาจากน้ำอย่างเหนื่อยหอบ
“นายท่าน! ท่านกลับมาแล้ว!”
คิงคองแสดงความตื่นเต้น โยนต้นมะพร้าวที่เหลือครึ่งหนึ่งในมือทิ้งไปแล้วพุ่งไปหา
“เฮ้อ…”
เซียวเฟิงหยุดนิ่งไปชั่วคราว ชายหนุ่มไม่คิดเลยว่าคิงคองจะยังคงรอเขาอยู่ที่นี่ คำสั่งของเขาที่มีต่อคิงคองคือ หากตัวเซียวเฟิงเองไม่กลับมาหลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ก็ให้อีกฝ่ายกลับไป แต่คิงคองก็ยังอยู่ที่นั่น
เมื่อมองไปที่ลำต้นมะพร้าวที่คิงคองขว้างทิ้งไป และมีรอยฟันอยู่บนนั้น เซียวเฟิงหยุดนิ่งและเข้าใจว่าคิงคองยืนกรานจะอยู่นานขนาดไหน
เรื่องนี้ทำให้เซียวเฟิงประทับใจ เมื่อก่อน ตอนที่เขาอยู่ในเฮล นอกเหนือจากการฆ่าและความไม่แยแส เซียวเฟิงไม่มีความเป็นมนุษย์มากขนาดนี้ ในสายตาของเขา คิงคองเป็นเพียงคนเกียจคร้านที่อ่อนแอ และเขาก็เป็นเครื่องมือด้วย แต่ตอนนี้เซียวเฟิงมีความรู้สึกอื่นแล้ว
“นายท่าน ระวัง!”
ทันใดนั้น คิงคองก็ตะโกนขึ้นมา กระโดดขึ้นฟาดหมัดใส่เงาดำที่ตกลงมาจากฟากฟ้า!
ตู้ม!
เงาดำและคิงคองปะทะกัน แล้วต่างฝ่ายก็ร่วงลงสู่พื้น
แกว้ก!
เสียงน่าเกลียดเหมือนเสียงเป็ดดังมาจากเงาดำที่พุ่งลงมา เซียวเฟิงเงยหน้าขึ้นและพบว่านกสีดำตามเขาจริง ๆ และมันกำลังจะโจมตีคิงคองอย่างอุกอาจ
“หยุด! พวกเราเป็นเพื่อนกัน!”
เซียวเฟิงเข้าไปขัดจังหวะพวกเขาอย่างรวดเร็วเพราะคิงคองเองก็เผยจิตสังหารออกมาด้วย เขาเพิ่งกระโดดขึ้นไปต่อยอุ้งเท้าของนกสีดำ และมีรอยขาวสองสามจุดบนหลังมือของเขา ซึ่งเกิดจากกรงเล็บของนกสีดำ
แม้ว่าจะเกิดรอยไม่กี่จุด ไม่ใช่แม้แต่บาดแผลด้วยซ้ำ แต่มันก็เพียงพอที่จะทำให้คิงคองโกรธแล้ว ตามความแข็งแกร่งของร่างกายของตัวคิงคองเอง ระเบิดแรงสูงไม่สามารถทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้บนร่างกายของเขาได้ ต่อให้มันจะระเบิดอยู่ข้าง ๆ ก็ตาม ทว่าตอนนี้เขากลับถูกนกทำให้ร่างกายมีรอยขีดข่วน!
นอกจากนี้ มันยังแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของร่างกายของคิงคอง ท้ายที่สุด เซียวเฟิงก็เกือบจะถูกนกสีดำฉีกเป็นชิ้น และตอนนี้ก็ยังมีรอยแผลเป็นที่น่าตกใจสามรอยอยู่บนหลังของเขา
ความสามารถเพียงอย่างเดียวของคิงคองคือการเสริมความแข็งแกร่งของร่างกายในระดับสุดยอด ซึ่งทำให้เซียวเฟิงรู้สึกด้อยกว่าด้วยซ้ำ ดังนั้นเขาจึงสามารถกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ทรงพลังของเซียวเฟิง
“นายท่าน!”
แกว้ก!
คนหนึ่งคนกับนกหนึ่งตัวซึ่งกำลังจะเข้าปะทะกันอย่างไร้ความปรานีหยุดทันทีและเชื่อฟังมาก
“ทำไมแกถึงอยู่ที่นี่?”
เซียวเฟิงมองไปที่นกสีดำอย่างปวดหัว ไม่คิดเลยว่ามันจะตามเขามาหลังจากว่ายน้ำมาไกลขนาดนี้
แกว้ก! แกว้ก!
นกสีดำบินวนอยู่เหนือหัวของเซียวเฟิงและไม่ยอมจากไป ทำให้เซียวเฟิงจนปัญญาอย่างสมบูรณ์
“ช่างเถอะ ไปหาจับปลาซะ” เซียวเฟิงส่ายหัวแล้วนอนลงบนชายหาดเพื่อพักฟื้นกำลังของเขา
แกว้ก!
คราวนี้นกสีดำเชื่อฟังและบินออกไป หลังจากที่บินวนอยู่เหนือทะเลสองสามรอบ ทันใดนั้นมันก็พุ่งลงไปในทะเล และเมื่อมันออกมา กรงเล็บที่เหมือนเหล็กสีดำก็จับปลาทะเลตัวโตที่กำลังดิ้นอยู่
“นายท่าน นกตัวนี้…”
ร่างกายที่เหมือนหอคอยของคิงคองนั่งถัดจากเซียวเฟิง บดบังดวงอาทิตย์ที่แผดเผาให้เซียวเฟิงที่กำลังนอนอยู่บนทราย และในขณะเดียวกันเขาก็อ้าปากถามอย่างสับสน
“ฉันเจอมันในฐาน มันเพิ่งออกมาจากหลอดยีน ฉันเกรงว่าความแข็งแกร่งของร่างกายมันจะเทียบกับนายได้เลยล่ะ” เซียวเฟิงกล่าว
นกสีดำกลับมาแล้ว โยนปลาทะเลขนาดใหญ่ที่ถูกเจาะรูสองสามรูด้วยอุ้งเท้าของมันลงตรงหน้าเซียวเฟิง จากนั้นหันหลังกลับและจับปลาในทะเลต่อไป ซึ่งทำให้เซียวเฟิงพูดไม่ออก นกประหลาดตัวนี้สามารถลงไปในน้ำได้ ฐานกำลังจะสร้างสัตว์ประหลาดแบบไหนกันแน่?
หลังจากจับปลาทะเลได้ติดต่อกันเจ็ดตัว กับปลาหมึกอีกหนึ่งตัว นกสีดำก็หยุด มันพับปีกและร่อนลงข้าง ๆ เซียวเฟิง เติมเสบียงให้ร่างกายร่วมกับเซียวเฟิงและคิงคอง
เซียวเฟิงฉีกชิ้นปลาดิบเนื้อขาวและเคี้ยวมันในปากของเขา ขมวดคิ้วสงสัยว่าอะไรที่ทำลายฐานกันแน่
วิธีการกินของคิงคองค่อนข้างหยาบ บางทีชายผิวดำคนนี้ท่าจะหิวมาก ทันทีที่เขากัดท้องปลาก็ดูดเลือดปลาจนแห้ง จากนั้นจึงกลืนปลาลงไปพร้อมเกล็ด
นกสีดำชอบกินสมองของปลาและหัวปลามากเป็นพิเศษราวกับเคี้ยวมันฝรั่งทอดกรอบ ซึ่งทำให้เซียวเฟิงสงสัยในสายพันธุ์ของมันมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่ามันจะมีรูปร่างเหมือนนก แต่ก็มียีนทางชีววิทยาอื่น ๆ ที่ไม่รู้จักอย่างแน่นอน
นกสีดำตัวใหญ่มาก เมื่อมันยืนขึ้น มันสูงถึงสองเมตร และเกือบจะทันกับความสูงของคิงคอง ทว่ามันก็เป็นแค่ลูกนก จินตนาการได้เลยว่ามันจะทรงพลังแค่ไหนในอนาคต
หลังจากปลาทะเลถูกกินหมดแล้ว นกสีดำและคิงคองก็แข่งขันกันเพื่อชิงหนวดปลาหมึกตัวสุดท้าย ก่อนที่ชัยชนะสุดท้ายจะเป็นของเจ้านก …หลังจากนั้นไม่นาน กำลังของคนสองคนและนกหนึ่งตัวก็ฟื้นคืนแล้วเช่นกัน มันจึงถึงเวลาออกเดินทางแล้ว!
“ไปกันเถอะ”
เซียวเฟิงลุกขึ้น ตบทรายบนตัวของเขา และมองไปทางทิศตะวันออก
ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถสลัดนกสีดำไปได้ เซียวเฟิงต้องหาทางเอามันไปด้วย มิฉะนั้น ตอนที่เขาเข้ามาในเมือง มันจะทำให้เกิดความแตกตื่นครั้งใหญ่ด้วยร่างที่ใหญ่โตของมันอย่างแน่นอน
เนื่องจากเซียวเฟิงและคิงคองไม่มีเอกสารระบุตัวตน พวกเขาจึงแอบขึ้นเครื่องบินโดยสารระหว่างประเทศมาที่นี่ ซึ่งเทียบเท่ากับการลักลอบข้ามประเทศ หากพวกเขาอยากเอานกสีดำกลับไปด้วย พวกเขาไม่สามารถขึ้นเครื่องบินได้อย่างแน่นอน มิฉะนั้นก็จะมีสัตว์ประหลาดตัวใหญ่บินตามเครื่องบินเข้าน่านฟ้าประเทศและจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่
ดังนั้นเซียวเฟิงจึงคิดดูแล้วก็พร้อมจะกลับไปทางทะเล หาเรือบรรทุกสินค้าที่จะไปฮัวเซียและแอบเข้าไปอยู่ในนั้นจะดีกว่า แบบนี้เขาก็จะสามารถกลับไปได้ และด้วยพื้นที่ของเรือบรรทุกสินค้า จึงไม่ยากที่จะซ่อนนกสีดำด้วย
แต่ก่อนหน้านั้น เซียวเฟิงยังคงต้องพาพวกเขาไปที่เมืองที่ใกล้ที่สุดเพื่อพักผ่อนและเติมพลัง แม้ว่าปลาจะสามารถเติมเต็มความหิวได้ แต่มันก็ไม่สามารถเติมพลังงานให้พวกเซียวเฟิงได้ตามต้องการ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคิงคองที่อดอยากมาหลายวัน จำเป็นต้องได้รับไขมันและโปรตีนสูงเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ชายหนุ่มยังต้องตรวจสอบในอินเตอร์เน็ตเพื่อดูว่าช่วงนี้จะมีเรือขนส่งสินค้าไปยังฮัวเซียหรือไม่
หลังจากสตาร์ตรถกระบะ พวกเขาไปโรงแรมที่ใกล้ที่สุดในเมืองแห่งหนึ่งเพื่อเช็กอิน หลังจากสั่งอาหารจำนวนมากไปแล้ว เขาก็ทิ้งนกสีดำและคิงคองให้กินข้าวอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ขณะที่เซียวเฟิงไปใช้คอมพิวเตอร์ของโรงแรมหลังจากอาบน้ำแล้ว
อันดับแรก เขาตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับการขนส่งทางทะเล แต่ไม่พบว่ามีเรือสินค้าไปฮัวเซียในช่วงนี้เลย อย่างไรก็ตาม พรุ่งนี้มีเรือสำราญสุดหรูแล่นจากฟลอริดาไปยังฮ่องกง เซียวเฟิงจดเวลาและเส้นทางเดินเรือทันที พวกเขาน่าจะขึ้นเรือได้ทันหากออกเดินทางก่อนรุ่งสาง
หลังจากตัดสินใจเรื่องทางกลับแล้ว เซียวเฟิงก็ไปที่ฟอรั่มของมิธอีกครั้ง เขาไม่ได้เล่นเกมมาเป็นเวลานาน ไม่รู้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงใหม่ในโลกของเกมหรือไม่
ตามที่คาดไว้ โลกของเกมที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาทำให้เซียวเฟิงประหลาดใจมากมาย อย่างเช่นภารกิจหลักคือการเผชิญหน้ากับแนวหน้าของกองทัพมืดในที่ราบตะวันออก การเปิดระบบศิษย์อาจารย์และระบบคุ้มครองเยาวชนถูกปลดออก
เซียวเฟิงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เซียวหลิงคงจะมีความสุขมาก ไม่ต้องคิดเลยว่าช่วงนี้เธอคงต้องบ้าเล่นเกมนี้ทุกวันแน่นอน
จากนั้นเซียวเฟิงค้นหาข่าวที่เกี่ยวข้องกับเขา พบว่ามีค่อนข้างมากทีเดียว ท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้เข้าสู่ระบบมานานแล้ว แน่นอนมันจะทำให้เกิดความสนใจและการหารือกันมากมาย การคาดเดาแปลก ๆ ทุกประเภทก็ทำให้เซียวเฟิงรู้สึกขบขัน
เซียวเฟิงไม่สนใจว่าเลเวลของเขาจะล้าหลังไปหลายเลเวล อย่างไรก็ตาม ความเร็วในการเพิ่มเลเวลของตัวเองนั้นก็สูงมาก และเขาจะต้องตามทันในไม่ช้าหลังจากมุ่งเน้นไปที่การเก็บเลเวลอย่างจริงจัง
นอกจากนี้เซียวเฟิงยังเห็นข่าวของเสี่ยวไป๋และเสี่ยวเสวียด้วย ผู้เล่นบางคนถ่ายรูปของพวกเขาในเมืองเทียนหลง โดยเฉพาะเสี่ยวไป๋ซึ่งเป็นคนร้ายของเหตุการณ์ใหญ่
เรื่องนี้ทำให้เซียวเฟิงส่ายหัว ชายหนุ่มไม่คิดว่าเสี่ยวไป๋จะมาหาถึงเมืองเทียนหลงจริง ๆ อย่างไรก็ตาม เมืองเทียนหลงนั้นก็คึกคักกว่าโฮลี่ซิตี้มาก ยิ่งมีเฉียนโตวโตวและเพื่อนคนอื่น ๆ เสี่ยวไป๋ไม่น่าจะเหงา
ในท้ายที่สุด เซียวเฟิงเห็นข่าวในส่วนของกิลด์ นั่นคือกิลด์แอนติควิตี้ประกาศสงครามกับกิลด์มิดซัมเมอร์อย่างเป็นทางการ ตอนเที่ยงคืนนี้ ทั้งสองฝ่ายต่อสู้แบบตัวต่อตัว และพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ร่วมกองกำลังกับกิลด์พันธมิตรได้
เพราะนี่เป็นการต่อสู้เพื่อชิงอำนาจสูงสุดเพียงหนึ่งเดียวในภาคใต้ สิ่งที่พวกเขาจะเอาเข้าแลกกันคือความแข็งแกร่งของพวกเขาเอง ถ้ากิลด์อื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งภาคใต้ก็จะยุ่งเหยิงอีกครั้ง ดังนั้นการต่อสู้แบบตัวต่อตัวจึงยุติธรรมที่สุดเช่นกัน
ไม่นานหลังจากกิลด์แอนติควิตี้ประกาศสงคราม กิลด์มิดซัมเมอร์ก็ยอมรับและตกลงที่จะต่อสู้แบบตัวต่อตัว ซึ่งดึงดูดความสนใจของทั้งเขตฮัวเซียในทันที!
นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างกิลด์ระดับเจ้าผู้ครองครั้งแรกในเขตฮัวเซีย! และมันเป็นสงครามแบบเปิด จะไม่ดึงดูดกองกำลังหลักในเขตฮัวเซียได้อย่างไร เช่นเดียวกับความสนใจของผู้เล่นทุกคน!
เซียวเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่หลังจากคิดดูแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งของกิลด์มิดซัมเมอร์ในปัจจุบันที่มีเมืองแห่งความโศกเศร้าเป็นด่านป้องกัน ก็ไม่ควรกลัวกิลด์แอนติควิตี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาทิ้งเซ็ตมังกรไว้ด้วย แถมสมาชิกของเฮลก็เข้ามาในเกมอีก ความแข็งแกร่งของผู้เล่นระดับยอดฝีมือนั้นไม่ได้อ่อนแอเลย ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้
เขาส่ายหัวและปิดคอมพิวเตอร์ เซียวเฟิงไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไป ยังไงตอนนี้ เขาก็ไม่สามารถรีบกลับได้ในทันที ดังนั้น ตอนนี้จึงพักผ่อนให้เพียงพอ และตั้งนาฬิกาปลุกในตอนเช้าเพื่อไม่ให้พลาดขึ้นเรือสำราญ
…
การประกาศสงครามกับกิลด์มิดซัมเมอร์โดยกิลด์แอนติควิตี้เป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเขตฮัวเซีย ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ประตูเมืองเทียนหลงกะพริบและไม่เคยหยุดเลยแม้แต่วินาทีเดียว ผู้เล่นจำนวนมากจากกิลด์แอนติควิตี้ได้หลั่งไหลเข้ามา และมุ่งหน้าไปยังที่ราบกว้างใหญ่
นอกจากนี้ยังมีผู้คนจากกิลด์อื่น ๆ มากมายมาด้วย พวกเขาทั้งหมดต่างมาที่นี่เพื่อดูสงคราม และพวกเขาล้วนเป็นผู้นำระดับสูงของกองกำลังหลักทั้งหมด ที่ต่ำสุดคือระดับรองหัวหน้า!
สงครามระดับเจ้าผู้ครอง ไม่มีกองกำลังไหนจะพลาดมัน!
ในขณะเดียวกัน นอกที่ราบกว้างใหญ่ มีคนจำนวนมากที่รวมตัวกันแล้ว มีผู้เล่นมากกว่าล้านคน ทุกคนเป็นคนของกิลด์แอนติควิตี้และขนาดก็ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งถ้าพวกเขาต้องการโจมตีในทันที ก็ต้องจัดขบวนสูู้รบก่อนเริ่มสงคราม
นี่เป็นข้อได้เปรียบของฝ่ายรับซึ่งสามารถแก้ไขได้ด้วยสกิลส่งกลับเมือง ผิดกับฝ่ายรุกที่ต้องยุ่งวุ่นวายกับเรื่องพวกนี้…