บทที่ 301
พูดพลาง หานเฟิงเดินออกมา จากนั้นเด้งตัวขึ้นไปบนลานประลอง
เพิ่งเหยียบลงบนพื้น หานเฟิงรู้สึกถึงพลังความร้อนจากใต้เท้า แทบจะเผาไหม้รองเท้าของเขา
“หานเฟิงคณะหนึ่งเดียว!”
หลังบอกชื่อของตัวเอง สายตาหานเฟิงมองไปยังนักเรียนที่โดดเด่น ข้างๆ อาจารย์เซินถู
อาจารย์เซินถูลูบคางตัวเอง มองนักเรียนข้างๆ ทั้งห้าคน “พวกนายใครจะไปสู้”
เฉียวเซวียนสีหน้าราบเรียบ เขาเป็นคนควบคุมสถานการณ์ ต้องไม่ขึ้นไปคนแรกแน่นอน
ขณะนั้นจ้าวคั่วลุกขึ้นยืน แล้วพูดว่า “ผมเอง ผมเคยสู้กับไอ้เด็กนี่ เขาสู้ผมไม่ได้!”
อาจารย์เซินถูยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่พบกัน 3 วัน ควรดูกันใหม่ จ้าวคั่วนายอย่าชะล่าใจ”
จ้าวคั่วก้าวออกมา กระโดดขึ้นไปบนลานประลอง เสียงเหมือนเสือคำราม
“จ้าวคั่วคณะกำแหง!”
หานเฟิงมีรอยยิ้มมุมปากทันที “จ้าวคั่ว!”
เขายังจำภาพที่จ้าวคั่วซัดเขาลงกับพื้นด้านหน้าหอคอยฝึกฝนได้
“เสือดำจ้าวคั่ว นายอีกแล้ว”
หานเฟิงดึงกระบี่ฟ้าครามออกมาพร้อมรอยยิ้ม ปลายกระบี่ชี้ลงพื้น ตัวกระบี่สะท้อนใบหน้าของจ้าวคั่ว
จ้าวคั่วใช้นิ้วชี้หน้าหานเฟิง “ไอ้เด็กน้อย ครั้งก่อนหน้าหอคอยฝึกฝน ฉันชะล่าใจ เกือบติดกับดักของนาย ครั้งนี้ฉันไม่มีทางให้โอกาสนายแน่นอน”
หานเฟิงพูดว่า “ไม่ๆ ทุกเรื่องเมื่อมีครั้งแรก ต้องมีครั้งที่สองแน่นอน”
จ้าวคั่วยิ้มเย็นชา “งั้นเหรอ งั้นเข้ามาสิ ดูสิว่าช่วงนี้นายก้าวหน้าอะไรขึ้นบ้าง”
“ได้!”
หานเฟิงหัวเราะเสียงดัง ทั้งสองใช้พลังปราณของตัวเองพร้อมกัน
เสื้อปราณปกคลุมร่างกาย เป็นผลการฝึกตนแดนปราณนอกเหมือนกัน
ซิงยวนมองบนเวทีประลอง แล้วถามว่า “เอี๋ยนชิง หานเฟิงหมอนี่ อยู่ในผลการฝึกตนแดนปราณนอกมาตลอดเลยเหรอ”
เอี๋ยนชิงส่ายหน้า “ไม่ครับ ตอนอยู่ในจวนอากาศธาตุ เขาเป็นแค่ไอ้เด็กแดนปราณใน พละกำลังธรรมดาทั่วไป”
ซิงยวนพูดว่า “งั้นหมายความว่า ระยะเวลานี้เขาเจออะไรที่มหัศจรรย์เหรอ”
เอี๋ยนชิงพูดว่า “อาจมีคนให้ยายกระดับพละกำลังกับเขา ยาในจวนอากาศธาตุ เป็นยาชั้นดี!”
พูดจบ ทั้งสองคนหันไปมองลู่ฝาน
ในตาซิงยวนฉายแววประหลาด เหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่าง
บนเวทีประลอง หานเฟิงกับจ้าวคั่วต่อสู้กัน
หานเฟิงใช้กระบี่ฟ้าคราม กลายเป็นแสงกระบี่อันน่ากลัวเป็นแถบ จ้าวคั่วทำได้เพียงอาศัยร่างกายอันแข็งแกร่งของตัวเองต้านทานไว้ โดนซัดจนถอยหลังกรูด
“ดูไม่ออกเลย วิชากระบี่ของหานเฟิงพัฒนาขึ้นแล้ว”
ฉู่สิงยิ้มแล้วพูดออกมา เทียบกับวิชากระบี่ “ตามสไตล์ของตัวเอง”ของหานเฟิงในตอนแรก ตอนนี้วิชากระบี่ของเขา เรียกได้ว่ายอดเยี่ยม
ฉู่เทียนพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ทุกคนกำลังพัฒนากันหมด โอเค พลานุภาพเพียงพอ ศิษย์น้องหานเฟิงจะใช้วิชากระบี่ชิงสวรรค์แล้ว”
เมื่อศิษย์พี่ฉู่เทียนตะโกนออกมา บนเวทีประลอง หานเฟิงเอากระบี่ออกไปจากมือ วิชากระบี่ปรากฏขึ้น
“กระบี่ชิงสวรรค์!”
แสงกระบี่อันน่ากลัว แผ่ไปทั่วเวทีประลอง
ตู้มตู้มตู้มตู้ม!
เสียงระเบิดดังขึ้นติดต่อกัน หินดำนิลบนเวทีประลองแตกกระเด็นไปทั่ว
พลานุภาพของวิชากระบี่นี้ น่ากลัวจริงๆ
อาจารย์จำนวนไม่น้อย กำลังชี้แนะนักเรียนที่โดดเด่นข้างๆ ตัวเอง จำกระบวนท่านี้ไว้ แล้วคิดดูว่าจะทำลายยังไง
“ชนะแล้ว!” ฉู่สิงยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น คิดไม่ถึงว่าการสู้รอบแรกจะง่ายแบบนี้
ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ “เหมือนจะไม่ง่ายขนาดนั้น”