ตอนที่ 1323 ป่ากร่อนกระดูก (9)
อิงซู่เป็นร่างวิญญาณ เรื่องของพิษนั้น ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่พอ
“ทุกคน กินนี่กันก่อน” อิงซู่พูด ในมือมีเมล็ดสีดำอยู่หลายเมล็ด พวกมันมีขนาดเล็กเท่าเมล็ดงา
“นี่คือ?” เฉียวฉู่หยิบขึ้นมาหนึ่งเมล็ดและยกขึ้นมาดูตรงหน้า มันเล็กมากขนาดที่เป่าทีเดียวก็ปลิวหายไปแล้ว
มุมปากของอิงซู่ยกขึ้นเล็กน้อย แต่พอนึกได้เขาก็รีบระงับท่าทางขี้เล่นและทำหน้าจริงจังทันที “กลิ่นของฝิ่นทำให้คนที่สูดดมเข้าไปสูญสิ้นเรี่ยวแรง และเมื่อเวลาผ่านไปก็อาจจะเห็นภาพหลอน ข้าว่าทุกท่านคงไม่อยากมีประสบการณ์นั้นหรอก”
เพื่อตอบโต้ผลกระทบของฝิ่น ก็มีเพียงของจากฝิ่นเองเท่านั้นที่ได้ผล แต่มันต่างจากเมล็ดของบัวหิมะ เนื่องจากผลของเมล็ดของเขาอยู่ได้แค่ไม่กี่วันแล้วมันก็จะหมดฤทธิ์ไป
เมล็ดฝิ่นไม่ได้มีคุณสมบัติพิเศษอะไร นอกจากต้านทานพิษของฝิ่นได้อย่างเดียวเท่านั้น
“ภาพหลอน? ภาพหลอนแบบไหน?” เฉียวฉู่ถามอย่างสงสัย พวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอิงซู่ภูติประจำตัวตนใหม่นี้มากนัก และนอกจากนั้น……ดูท่าทางแล้วไม่ใช่คนที่ควรไปหาเรื่องด้วย
อิงซู่หรี่ตาเล็กน้อย เขาเกือบยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมาแล้ว แต่เนื่องจากมีราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ยืนจ้องอยู่ เขาจึงตัดสินใจว่าไม่ควรจะดีกว่า จึงแค่ตอบกลับว่า “ถ้าอยากรู้จริงๆ วันหน้าข้าจะให้เจ้าลอง”
เฉียวฉู่ส่ายหน้าอย่างแรงทันที เขาไม่อยากกลายเป็นหนูทดลอง
อิงซู่ยักไหล่ ทุกคนกินเมล็ดที่อิงซู่ให้ ครั้งนี้เมื่อมีจวินอู๋เสียเฝ้าดูอยู่ เสี่ยวเจว๋จึงไม่มีทางเลือกนอกจากกินเมล็ดเล็กจิ๋วนั่นเข้าไป เขามองจวินอู๋เสียด้วยดวงตาที่มีน้ำตาคลอ ใบหน้าดูทุกข์ระทมมาก
การใช้วิธีพิษขจัดพิษนี้ไม่ได้มีอะไรซับซ้อน ที่อิงซู่ต้องทำก็แค่ควบคุมกลิ่นของเขาให้คลุมทุกคนเอาไว้ สร้างพื้นที่ขึ้นรอบตัวจวินอู๋เสียและเพื่อนๆให้เต็มไปด้วยกลิ่นที่เขาปล่อยออกมา เนื่องจากเขาเป็นร่างวิญญาณ จึงไม่ต้องกลัวว่าตัวเขาเองจะโดนพิษจากต้นกร่อนกระดูก กังวลแค่คนในกลุ่มก็พอ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับอิงซู่ในการควบคุมกลิ่นให้คงอยู่ในพื้นที่เล็กๆเช่นนั้น
หลังจากเตรียมการเสร็จสมบูรณ์ พวกจวินอู๋เสียก็ออกเดินทางเข้าไปในป่ากร่อนกระดูก ในป่าทึบเต็มไปด้วยต้นกร่อนกระดูกที่ขึ้นอยู่ใกล้ๆกัน หากเผลอเรอแม้เพียงเล็กน้อยก็อาจจะไปโดนเข้ากับกิ่งก้านที่โค้งงอและเถาวัลย์ที่สานไปมารอบตัวได้ ทุกคนต่างแต่งกายด้วยชุดที่ทำขึ้นเป็นพิเศษจากผ้าหนา พวกเขาอาจจะไม่ต้องกลัวมากนัก แต่ส่วนผิวหนังที่ถูกเปิดเผยก็ยังมีแนวโน้มสูงว่าจะโดนเถาวัลย์ขีดข่วนเอาได้
อย่างที่จวินอู๋เสียได้กล่าวไว้แล้ว เถาวัลย์สีขาวพวกนั้นที่เหมือนถูกเคลือบด้วยน้ำค้างแข็ง จริงๆแล้วเต็มไปด้วยหนามเล็กๆ ถูกข่วนเพียงเล็กน้อยก็เป็นแผลได้แล้ว
บาดแผลอาจจะตื้นมากและแทบจะสังเกตไม่เห็นในตอนแรก และอาจมีเลือดซึมแค่นิดหน่อยเท่านั้น
แต่บาดแผลเล็กๆนั่นแหละที่ทำให้พวกเฉียวฉู่โอดครวญกันไม่หยุด
แม้ว่าจะเล็ก แต่ความเจ็บปวดที่ได้รับไม่เล็กเลย ทุกรอยข่วนที่โดน จะรู้สึกเหมือนแผลโดนไฟไหม้
และนี่คือผลกระทบหลังจากพิษของอิงซู่ออกฤทธิ์กับพวกเขาแล้ว ถ้าไม่มีพิษของอิงซู่มาต้านพิษ ถูกต้นกร่อนกระดูกข่วนเข้าแบบนี้จะไม่ใช่แค่เจ็บปวดแค่นี้แน่
ป่ากร่อนกระดูกเต็มไปด้วยต้นกร่อนกระดูกจำนวนนับไม่ถ้วน แผ่คลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์เอาไว้ มีหมอกหนาทึบอยู่ในป่า ต้นไม้ทุกต้นล้วนดูเหมือนกันไปหมด จวินอู๋เสียจึงต้องคอยจับตาดูจานแห่งโชคชะตาเพื่อชี้ให้พวกเขาไปในทิศทางที่ถูกต้อง ไม่งั้นพวกเขาก็จะหลงทางในเขาวงกตป่ากร่อนกระดูกอย่างง่ายดาย