บทที่ 427
“ปัง!”
กู้ชูหน่วนกับเหวินเส่าอี๋ตกลงมา แต่ไม่ใช่ตกลงสู่ทะเลโลหิต แค่ตกใส่แผ่นหินที่ยืดออกมา
“อืม……”
กู้ชูหน่วนส่งเสียงด้วยความเจ็บ เอวของเธอ…….
จะหักแล้วใช่ไหม?
“โครม……”
เหวินเส่าอี๋จับกู้ชูหน่วนขึ้นกลางอากาศ จึงลดแรงกระแทกของนางให้เบาลง ส่วนตัวเขากลับกระแทกบนแผ่นหินอย่างจัง เพราะกระแทกอย่างแรง เขาจึงกระอักเลือดออกมา คล้ายกับกระดูกทั่วทั้งร่างกายจะหักหมดแล้ว แม้แต่อวัยวะภายในยังสะเทือนไปด้วย
ทั้งสองคนสลบไสล อสุรกายบนหน้าผาคำรามเสียงอย่างดุร้ายไม่หยุด
ทางด้านตะวันตกของหุบเขา เยี่ยจิ่งหานกับเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์คล้ายกับรับรู้ว่ากู้ชูหน่วนประสบเภทภัย
เยี่ยจิ่งหานทุรนทุรายจะลุกขึ้นให้ได้ อยากตามหากู้ชูหน่วนให้เจอ แต่ก็จนปัญญา ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนทำอะไรกับร่างกายเขา เขาไม่เพียงแต่ไร้แรง กำลังภายในก็สูญสิ้นด้วย กระทั่งขยับก็ไม่ได้สักนิด จึงได้แต่ร้อนรุ่มกลุ้มใจ
“หลีลั่ว นำกำลังคนทั้งหมดไปพาพระชายากลับมาโดยปลอดภัย”
“นายท่าน แต่ถ้าทำเช่นนี้ ฐานะของพวกเราก็จะถูกเปิดเผย ถึงเวลานั้น…….”
วืบ…….
ดวงตากระหายเลือดฉายรังสีใส่หลีลั่ว จนเขาขนลุกซู่ เขาติดตามนายท่านหลายปี แต่พึ่งเห็นนายท่านร้อนใจขนาดนี้ครั้งแรก
เขาไม่กล้าชักช้า รีบไปทำตามคำสั่งโดยพลัน “นายท่านวางใจเถอะพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยต้องพาพระชายากลับมาอย่างปลอดภัยแน่พ่ะย่ะค่ะ”
หวิด…………..
ทหารอารักขาที่ซ่อนตัวอยู่หายไปกว่าครึ่ง
เยี่ยจิ่งหานจ้องไปยังปากหูหลู
ที่นั่นมีเสียงอสุรกายร้องคำรามไม่หยุด
คล้ายกับรู้สึกมีอสุรกายชั้นหก ยิ่งไปกว่านั้น……..อาจจะถึงชั้นเจ็ดแล้ว
อสุรกายชั้นเจ็ด?
ถึงแม้วรยุทธ์ทั้งหมดของเขาจะฟื้นฟู แต่ก็อาจจะสู้ไม่ไหว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีผู้นี้เลย
ไอ้เวรเอ๊ย
ทำไมยามนี้ถึงไม่มีกำลังภายในนะ?
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กระพริบตาปริบๆ พลางแลบลิ้นไม่หยุด
หัวของเขาโยกไปมา ทันใดนั้นก็วางหน้าตรงหน้าลง กระทั่งสุกรห้าสิบตัวก็ไม่เอาแล้ว ร่างกายประหนึ่งปลาไหล เกิดเสียงไปยังปากหูหลู เพื่อตามหาเจ้านายของมัน กู้ชูหน่วน ไม่สนใจไยดีเยี่ยจิ่งหานที่ขับพิษได้แล้วกว่าครึ่ง
หุบเขาทางตะวันออก พวกฝูกวงได้ยินเสียงอสุรกายคำราม สองขาพลันอ่อนยวบ ใบหน้าหมดจดซีดขาว
นายท่าน…….
นายท่านอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า?
“ฮูหยินฉู่ ทหารอารักขาของเยี่ยจิ่งหานอยู่ด้านหน้า ที่นี่น่าจะปลอดภัย รบกวนพวกท่านรออยู่ที่นี่ ข้า……ข้าต้องไปรับนายท่านของข้า”
ฝูกวงไม่กล้าจินตนาการเลย หากนายท่านของตนเกิดเรื่องร้ายขึ้น ตัวเองจะรายงานนิกายเทพอสูรเช่นไร หากรายงานไปยังทุกคนในเผ่า เช่นนั้นก็จะผิดต่อนายท่านที่มีพระคุณต่อเขาสิ
“ท่านไม่ต้องสนใจข้า รีบไปดูแม่นางกู้เถอะ”
ฮูหยินฉู่ที่หายใจอิดโรยได้ยินเสียงพวกนั้นก็หวาดหวั่น ต้องเป็นอสุรกายแบบไหนถึงจะส่งเสียงแสบแก้วหูปานนี้ได้ ประหนึ่งจะคำรามให้ฟากฟ้าขาดรุ่ยอย่างไรอย่างนั้น
“ฝูกวง อาหน่วนล่ะ?”
ทันใดนั้น เสียงอ่อนนุ่มทว่าร้อนรนลอยเข้ามา ก่อนจะเห็ประมุขชิงในชุดสีเขียวครามปรากฏขึ้นกะทันหัน
ประมุขชิงท่าทางเหนื่อยล้า จากใบหน้าสง่างามเผยความกลุ้มใจอย่างปิดบังไม่ได้
“นายท่านคุ้มกันพวกข้า จึงปะทะกับนายน้อยเผ่าเพลิงฟ้า ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นเช่นไรบ้าง”
“ที่ไหน?”
“ตรงปากหูหลู”
สิ้นเสียงพลันเห็นเงาสีเขียวครามแวบผ่าน จากนั้นก็ไม่เห็นเงาของประมุขชิงอีกเลย
บทที่ 426
บทที่ 428