จู่ๆ นายกจางก็ลุกขึ้นแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย “สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณนี้ช่วยในการฝึกได้หรือไม่?”
“มันมีตัวเลือกนี้มั้ย?” เขามีความคิดว่าคาเฟ่แห่งนี้น่าจะช่วยให้ผู้คนลดระยะเวลาในการฝึกฝน แทนที่จะใช้เวลาส่วนมากหมดไปกับการฝึกฝนในหอศิลปะ
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาเริ่มพบว่าสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณที่มีชื่อเรียกว่าคอมพิวเตอร์มีพลังมากกว่าที่เขาคาดคิดไว้ มันสามารถช่วยคนธรรมดาอย่างเขา ผู้ไร้ความสามารถใดๆ ให้ได้รับพลังภายในในเพียงแค่สองวันเท่านั้น!
สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณชนิดนี้ให้ผลดีกว่า สถานที่ต่างๆ เช่นหอศิลปะการต่อสู้ มันสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งและทักษะการฝึกฝนได้ด้วยการแฝงความสนุกและผลลัพท์ที่ชวนทึ้ง
เนื่องจากผู้คนจำนวนมากขาดความสามารถจึงส่งผลให้ข้าราชการพลเรือนและพ่อค้าลดน้อยลงไปตามจำนวน หากพวกเขาได้รับพลังภายในเข้าสู่ร่างกายไปบ้าง แม้ว่าจะไม่สามารถเทียบกับนักรบได้แต่อย่างน้อยก็มีไว้ปกป้องตนเองจากสิ่งชั่วร้าย นอกจากนี้อาจทำให้พวกเขามีชีวิตที่ยืนนานขึ้น
ด้วยวิธีนี้ข้าราชการพลเรือนอาจมีพลังและทักษะที่มากขึ้น เพื่อช่วยให้พวกเขาได้ตระถึงหน้าที่และความฝันของพวกเขาโดยไม่ต้องกลัวในวันที่อายุมากขึ้น
จากความการคิดและไตร่ตรองของนายกจางที่คาดคะเนไปต่างๆ ทำให้เขาสงสัยว่าใครกันที่เป็นคนสร้างสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณเหล่านี้ขึ้นมา จุดประสงค์ของเขาคืออะไร? เหตุใดจึงเกิดขึ้นที่สถานที่แห่งนี้?
คนในดาจินนี่ได้รับประโยชน์อย่างมากจากร้านนี้
สำหรับการยึดครองร้านนี้ ..
ทุกคนมีความโลภจีวูเองอาจะมีแผนในใจ เขาเลือกที่จะส่งนายกจางมายังภูมิภาคเจียงหนาน เนื่องจากพบว่าขุนนางส่วนใหญ่มักมารวมตัวกันที่นี่ เขาเองรู้ว่าการบังคับหรือยึดครองนั่ไม่ใช่ความคิดที่ดี
แต่ก่อนอื่นใด หนึ่งพวกเขาต้องพิจารณาถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของลูกค้ากลุ่มใหญ่ที่นี้ สองภูมิภาคเจียงหนานเป็นแห่งรวมความสนใจกว่าที่ใดๆ ในตอนนี้ซึ่งมันเป็นเรื่องยากที่จะโยกย้ายไปที่อื่น
ไม่มีรายงานเกี่ยวกับใครก็ตามที่สร้างปัญหาในคาเฟ่แห่งนี้มานานแล้ว ก่อนหน้านี้นายกจางเคยได้ยินเรื่องที่นักรบเงาดำทั้งหมดถูกโยนออกจากร้าน
หลังจากการตรวจสอบพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วในที่สุดเขาก็ส่งข้อความไปถึงจักรพรรดิจีวูแห่งจิงฉี
ขณะเดียวกันจีวูเองตอนนี้เขากำลังฝึกฝนเทคนิคดาบอยู่ภายในสวนของวัง ครืด .. ครืด หยกสื่อสารของเขาสั่น “นายกจาง?”
หยกสื่อสารของเขามีไว้สำหรับติดต่อกับเจ้าหน้าที่ผู้มีอิทธิพลในเมืองและไว้รับฟังรายงานปัญหาสำคัญเท่านั้น
“จากการตรวจสอบเป็นอันตรายต่อประเทศหรือไม่?” จีวูส่งข้อความกลับ
“สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณนี้มหัศจรรย์มากสามารถช่วยให้คนธรรมดาที่ไม่มีความสามารถได้รับการบ่มเพาะได้”
หากยกเว้นเรื่องความคิดเกี่ยวกับคนที่อยู่เบื้องหลังร้านนี้ ข้อความจากนายกจางก็ไม่มีข่าวอะไรนอกเหนือ
“จริงหรอ?” ดวงตาของจีวูเบิกโพง “ถ้าเป็นเช่นนั้นช่างโชคดีจริงๆ ที่มีร้านแบบนี้”
“แต่ ..”
อย่างไรก็ตามเขาเองยังไม่ปักใจเชื่อหากไม่ได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง
เขากำลังสงสัยว่ามีอาจารย์หรือผู้ยิ่งใหญ่บางคนอยู่เบื้องหลังร้านนี้ ต้องลองพิสูจน์แล้วว่าร้านนี้จะยอดเยี่ยมอย่างที่ได้ยินข่าวลือหรือไม่
“อาจมีความเป็นไปได้อีกอย่างก็คือชายหนุ่มผู้นี้ได้รับทรัพย์สมบัติอันยิ่งใหญ่! แม้ว่ามันค่อนข้างใช้เวลาเดินทางไกล แต่มันก็เป็นสิ่งจำเป็น!”
คนที่มีอำนาจมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของดาจินได้ล่วงลับไปแล้ว แต่พวกเขาได้ทิ้งกองกำลังขนาดใหญ่ไว้เพื่อปกป้องเมือง หอดวงดาวและราชวังอันงดงามนี้เป็นตราประทับในใจ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่ามีการจัดตั้งกองกำลังเงาขึ้นในช่วงแรกของการบังคับใช้กฏหมาย
เมื่อใดก็ตามที่ใครบางคนพยายามที่จะกระทำงานหรือสิ่งที่ผิดกฏหมายกองกำลังเงานี้จะทำลายสิ้น
“ร้านเล็กๆ แห่งนั้นอาจมีกำลังมากจริงๆ” จีวูกำหมัดแน่นเขาพูดด้วยน้พเสียงเย็นยะเยือก “เกรย์ไปสำรวจให้ข้าที”
สายลมพัดพลิวขึ้นสู่ท้องฟ้า ดูเหมือนว่าใครบางคนเพิ่งออกเดินทางออกจากสวน
…
เวลาเที่ยงคืน ความมืดมิดปกคลุมดินแดน
คาเฟ่ของฟางฉีตอนนี้ได้เวลาปิดทำการ ..
ฟางฉีที่กำลังปิดประตูหน้าต่างและปิดไฟพร้อมเดินขึ้นบ้าน เวลาเดียวกันร่างสีดำก็ปรากฏตัวขึ้นกลางถนน ไม่ไกลจากประตูของคาเฟ่นัก
“นี่เป็นร้านเล็กๆ ที่ท่านจักรพรรดิทรงให้ความสนใจงั้นสิ” ร่างดำพึมพำด้วยน้ำเสียงแหบพร่าซึ่งสัมผัสได้ว่าน้ำเสียงนี้ช่างไม่แยแสต่อทุกสิ่งบนโลก
พริบตาเดียวร่างดำนี้หายไปจากถนนราวกับลมพัด คืนที่อากาศร้อนแรงแบบนี้ เหล่าเสียงร้องของแมลงและกบเงียบหายราวกับมีเหตุการณ์ผิดปกติ ผู้คนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้นต่างเข้านอนกันในเวลาหัวค่ำ
หน้าต่างชั้นสองที่มองจากข้างนอกสามารถเห็นได้จากผ่าม่านที่เปิดอยู่ เขาเห็นร่างของฟางฉีนอนพริ้มอยู่บนเตียง
“เขากำลังนอนหลับอยู่ในภวังค์ .. ยามหลับก็เปรียบเป็นเหมือนร่างที่ไร้ประสบการณ์ทางโลก” ร่างสีดำที่ยืนจ้องมองนอกหน้าต่างเอ่ย
หากสังเกตดีๆ จะเห็นได้ว่ามีร่างสีดำร่างหนึ่งยืนอยู่บนอากาศ!
ดูเหมือนว่าการยืนอยู่บนอากาศแบบนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถทำได้! ในประเทศดาจินแห่งนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถทำได้แบบนี้
“ข้าจะเริ่มเลยละกัน!” ร่างดำพึมพำและปีดมือไปทางขวา
หน้าต่างควรจะเปิดออกจากคลื่นในมือของเขา!
เขารู้สึกสตั้น มันไม่เปิดออกอย่างที่มันควร!
“เอ๊ะ!?” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและปัดมือไปทางซ้าย
“อ๊ะ!?” เขาขมวดคิ้วและโบกมือครั้งแล้วครั้งเล่า
ทนไม่ไหวแล้ว! เขาเคาะหน้าต่างด้วยหมัดของเขา!
ปัง ปัง ปัง
เขาเตะ!
ตึง ตึง ตึง!
เขาชักดาบออกมาเพื่อเป็นตัวช่วย!
เพล้ง เพล้ง เพล้ง!
จากเสียงที่ได้ยินนี่คือเสียงห้นาต่างที่โดนทุบจากข้างนอกของห้องนอนฟางฉี
มองดูกระจกที่เปราะบางนั้นไม่มีแม้แต่ร่องรอยของการแตกหักสักนิดเดียว แถมยังดูดซับเสียงไม่ได้เกิดการรบกวนเวลานอนของฟางฉีอีกด้วย!