ราเม็งพยักหน้าให้ทามทอยอย่างมีมารยาทมาก จากนั้น หันไปทางมายมิ้นท์ มุมปากยกขึ้นเบาๆ “ได้ยินลาเต้บอกว่าพี่เคยเรียนเต้นมาก่อน พี่สอนผมดีไหม?”
มายมิ้นท์กลับอารมณ์ดีเกินความคาดหมาย “ไม่มีปัญหา”
ทั้งสองจูงมือไปที่ฟลอร์เต้นรํา ทามทอยได้สติกลับมา ส่ายหน้าอีกครั้งและถอนหายใจ “นายแบบคนนี้ไม่ธรรมดาเลย”
เนื่องจากราเม็งมีอาชีพนายแบบ จึงเรียนเต้นได้ราบรื่น
ให้ดีเจเปลี่ยนสีแสงไปก่อนแล้ว เวทีจึงเต็มไปด้วยดวงดาว ทั้งสองเต้นเข้ากันได้ดีมาก
ลาเต้ดื่มไปผิวปากไปอยู่ด้านล่าง
อาจเพราะไม่ได้เต้นมานาน สุดท้ายส้นเท้าของมายมิ้นท์ไม่มั่นคง ล้มลงไปโดยพลัน
ราเม็งมือไวตาไว มือใหญ่โอบแผ่นหลังของเธอ คว้าทั้งตัวไว้ในอ้อมแขน
มายมิ้นท์แนบชิดกับร่างกายด้านหน้าของเขา เหมือนจะได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นรัว
เปปเปอร์เพิ่งจะเข้ามามองเห็นฉากนี้พอดี
ผู้หญิงที่ในวันธรรมดาอ่อนโยนและสวยเพรียบพร้อม ตอนนี้ฟุบอยู่ในอ้อมแขนชายอื่นอย่างไม่คาดคิด เหมือนปีศาจยั่วยวนเซ็กซี่น่าหลงใหล
“…” ใบหน้าของเปปเปอร์เย็นชาขึ้นในชั่วพริบตา มืดมนจนน่ากลัว
ราเม็งกระซิบข้างใบหูมายมิ้นท์ “พี่ครับ เขามาแล้ว”
มายมิ้นท์เห็นผู้ชายคนนั้นอยู่ก่อนแล้วจากกระจกบานใหญ่ฝั่งตรงข้าม เธอทำเป็นยิ้มเหมือนไม่เห็น ทัดปอยผมยุ่งๆ ไว้ข้างหู “ฉันหิวแล้ว ไปหาอะไรกินก่อน”
ราเม็งปล่อยเธอออก ลงมาจากฟลอร์เต้นรําด้วยกัน
เมื่อเดินผ่านด้านข้างเปปเปอร์ ชะงักไปเล็กน้อย ยกเปลือกตาขึ้น
ในสายตาของเปปเปอร์ เห็นได้ชัดว่าเป็นการยั่วยุ
“มายมิ้นท์ช้าก่อน!”
มายมิ้นท์หันหลังหยุดให้เขา และหันมา มุมปากยกขึ้นเป็นส่วนโค้งตื้นๆ “คุณเปปเปอร์มาได้ยังไงคะ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ดูเหมือนฉันจะไม่ได้เชิญคุณ?”
เปปเปอร์เหลือบมองราเม็งก่อน แววตามีความเป็นศัตรูกับชายหนุ่ม หรี่ตาลงเล็กน้อย
แต่กลับพูดกับมายมิ้นท์ “ผมคิดว่าคุณควรจะสนใจหน่อยนะ พวกเราเพิ่งจะหย่าคุณก็สร้างข่าวฉาวมากมายแบบนี้ ผมไม่สนใจหรอก แต่ตระกูลนวบดินทร์ของผมยังต้องคำนึงถึงชื่อเสียง”
มายมิ้นท์รู้สึกน่าขำ “มันถึงตาที่คุณต้องมาสั่งสอนฉันแล้วเหรอ? อีกอย่าง ฉันชอบใครก็อยู่กับคนนั้น มันเกี่ยวอะไรกับคุณ?”
“คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้อยากยุ่งเรื่องชาวบ้าน แต่คุณทำตัวเวอร์แบบนี้ เรื่องไปถึงหูคุณย่าแล้ว” ฝ่ายชายยืนทำหน้าเคร่งขรึมอยู่ที่เดิม สายตาที่เย็นชาผสมผสานเข้ากับแสงสีในยามราตรี
รอยยิ้มมุมปากมายมิ้นท์แข็งทื่อ “ท่านย่า กลับมาแล้ว?”
“อืม ท่านอยากเจอคุณ” มุมปากของเปปเปอร์กระตุกอย่างเย็นชา กวาดมองไปที่ราเม็งด้านหลัง จงใจพูด “แน่นอน ถ้าคุณยุ่งกับการเดตกับผู้ชาย ก็ไม่ต้องไป”
ฝ่ายชายจากไปโดยไม่หันกลับมามอง แววตาของมายมิ้นท์ยุ่งเหยิง ตรึกตรองสักพักหนึ่ง เตรียมตัวก้าวตามไป
“พี่”
เห็นราเม็งจะตามมาด้วย เธอหันไปปลอบโยนเขา “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่เป็นไร”
มองแผ่นหลังมายมิ้นท์จากไปไกล ในแววตาของราเม็งเศร้าหมอง
ในตอนนี้ เขาสังเกตเห็นเงาคนที่มุมกำแพง
ทามทอยเดินออกมาด้วยใบหน้ากระอักกระอ่วน ส่งเสียงไอเบาๆ “คือว่า…ผมสูบบุหรี่อยู่ด้านนอกได้ยินพวกคุณคุยกันพอดี”
ราเม็งสีหน้าเย็นชา ไม่สนใจเขา
ทามทอยถูจมูก รู้สึกน่าหัวเราะกับความเป็นศัตรูของเขาที่มีต่อตนเอง “คุณชอบมายมิ้นท์ใช่ไหม? วางใจเถอะ ผมไม่ได้คิดจะแย่งผู้หญิงกับคุณ”
ราเม็งกวาดตามองเขาอย่างเยือกเย็น “ด้านนอกลมแรง คุณทามทอยควรจะกลับไปเร็วๆ” พูดจบก็เดินจากไป
ทามทอยอึ้ง ส่ายหน้าเผลอหัวเราะออกมา