ตอนที่ 1362 เผ่าวิญญาณ (4)
จวินอู๋เสียกลับคืนสู่ร่างของตัวเอง ไม่จำเป็นต้องมองทุกอย่างภายในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดผ่านสายตาของแมวดำอีกต่อไป
จวินอู๋เหยายกมือขึ้นลูบหัวจวินอู๋เสีย แววตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเอาอกเอาใจ เขากวาดสายตามองจวินอู๋เสียทั่วทั้งร่างเพื่อให้แน่ใจว่านางปลอดภัยดี
สำหรับท่าทางเอาอกเอาใจของจวินอู๋เหยานั้น เย่ฉากับเย่เหม่ยเห็นจนชินแล้ว แต่เย่กูนั้น……
แน่นอนว่า……
อึ้งจนพูดไม่ออกเลย
[ชิบ***!]
[นายท่านเจว๋ของพวกเขาเป็นอะไรไปแล้ว!?]
เย่กูเริ่มสงสัยว่าความทรงจำของเขาสับสนหรือเปล่า ทำไมนายท่านเจว๋ในความทรงจำของเขาถึงแตกต่างกับนายท่านเจว๋ที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้?
บนหน้าของนายท่านเจว๋ เริ่มมีรอยยิ้มอ่อนโยนแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไรกัน?
“เดี๋ยวเจ้าก็ชิน” เสียงของเย่เหม่ยดังขึ้นที่ข้างหูของเย่กู
“พอชินแล้ว ก็จะรู้สึกอบอุ่นใจที่ได้เห็น” เย่ฉาพยักหน้าเห็นด้วย
เย่กูมองคนทั้งสองที่เคยเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเขาด้วยสายตาสยดสยอง เหมือนทั้งสองคนเป็นคนทรยศขายชาติ
[นี่เขาตัดขาดจากโลกนานเกินไป หรือว่าเขายังไม่ตื่นกันแน่?]
จวินอู๋เสียพูดคุยกับจวินอู๋เหยาสักพัก แล้วก็มองมาที่เย่กู นางเดินมายืนตรงหน้าเย่กูและจ้องมองใบหน้าที่ดูซีดและอ่อนแอเล็กน้อยนั่น
สิ่งที่หรงรั่วและฟ่านจั๋วพูดเมื่อครู่ นางได้ยินทั้งหมด จาก “เด็กหญิง” ที่นางเจอก่อนหน้านี้และเด็กชายที่อยู่ตรงหน้านางตอนนี้ นางคิดว่าหรงรั่วกับฟ่านจั๋วน่าจะเดาบางอย่างได้ถูกต้อง คนตรงหน้านางคือคนเผ่าวิญญาณ ลักษณะพิเศษของเผ่านี้ทำให้จวินอู๋เสียรู้สึกสนใจมาก
จากภาพรวม จวินอู๋เสียกับแมวดำก็เป็นสองวิญญาณในร่างเดียว แต่ต่างจากเผ่าวิญญาณตรงที่พวกเขาจะไม่ทำให้วิญญาณอีกดวงหายไปเมื่ออายุมากขึ้น
สายตาของจวินอู๋เสียทำให้เย่ฉากับเย่เหม่ยกระวนกระวายใจขึ้นมา
ทั้งสองคนเข้าใจคุณหนูคนนี้พอสมควร พวกเขารู้ว่าจวินอู๋เสียเป็นคนที่ตัดสินใจฆ่าได้อย่างเด็ดขาด จากสถานการณ์ปัจจุบัน เย่กูที่เป็นผู้พิทักษ์สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดคือศัตรูที่ขวางทางพวกเขา
พวกเขากังวลมากว่าจวินอู๋เสียจะอยากกำจัดเย่กู
“คุณหนู เรายังไม่คุ้นเคยกับสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด ควรเก็บคนคนนี้เอาไว้เพื่อสอบถามข้อมูลก่อนดีไหมขอรับ?” เย่เหม่ยเอ่ยถามขึ้นอย่างระมัดระวัง
จวินอู๋เสียยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ ก็มีร่างสีทองพุ่งเข้ามาขวางระหว่างนางกับเย่กู
เสือเขี้ยวดาบที่แปลงร่างมาจากหนูนรกยืนอยู่ตรงหน้าเย่กูเหมือนเป็นผู้พิทักษ์ปกป้องเขา ท่าทางเหมือนกลัวว่าจะมีคนทำร้ายเจ้านายของมัน
เด็กหญิงเปลี่ยนเป็นเย่กู หนูนรกเปลี่ยนเป็นเสือเขี้ยวดาบที่ดุร้าย ดวงตาของเสือเขี้ยวดาบนั้นตื่นตัวระวังภัย แตกต่างกับหนูนรกที่ใสซื่อน่ารักตัวนั้นอย่างสิ้นเชิง
มันกำลังปกป้องเจ้านายของมัน
“ข้าไม่ได้พูดว่าจะฆ่าเขาสักคำ” จวินอู๋เสียพูดพร้อมกับเงยหน้ามองเย่ฉากับเย่เหม่ย
เย่ฉากับเย่เหม่ยชะงักไปเล็กน้อย
จวินอู๋เสียไม่เคยคิดจะฆ่าเย่กูเลย ในฐานะที่เป็นผู้พิทักษ์สุสานจักรพรรดิแห่งความมืด มันเป็นหน้าที่ของเย่กูที่ต้องป้องกันผู้บุกรุกไม่ให้เข้ามาได้อยู่แล้ว เขาไม่ใช่คนชั่วร้ายอย่างที่ไม่อาจให้อภัยได้ อย่างน้อยตอนที่จวินอู๋เสียอยู่ในร่างของแมวดำ ไม่ว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นหรือเย่กู ทั้งคู่ไม่ได้ทำร้ายนางเลย
นอกจากนั้น เย่กูก็ถูกเย่ฉากับเย่เหม่ยกำราบได้แล้ว ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะเด็กหญิงที่ถูกปิดผนึกอยู่ที่นี่มานาน หรืออาจจะเป็นเพราะหนูนรกที่ใสซื่อไร้เดียงสา จวินอู๋เสียจึงไม่รู้สึกเป็นศัตรูกับเย่กู
“เก็บเขาไว้” จวินอู๋เสียทิ้งคำพูดประโยคนั้นไว้ แล้วหันหลังจากไป นางไม่อยากทำร้ายวิญญาณอีกดวงที่อยู่ในร่างของเย่กู
สาวน้อยโง่เขลาที่พูดไม่ค่อยรู้เรื่องคนนั้น