ตอนที่ 1364 สมบัติจ๋า เรามาแล้ว! (2)
จักรพรรดิแห่งความมืดตายได้ยังไง? ใครเป็นคนฆ่าเขา?
ไม่มีใครมีคำตอบที่แน่ชัดให้กับคำถามพวกนั้น
ครั้งหนึ่งเคยมีข่าวลือในอาณาจักรกลางว่า กลุ่มอำนาจส่วนหนึ่งในอาณาจักรกลางไม่พอใจการปกครองของจักรพรรดิแห่งความมืด พวกเขาสมรู้ร่วมคิดกันใช้วิธีการที่ชั่วร้ายบางอย่างสังหารจักรพรรดิแห่งความมืด
แต่ข่าวลือนั้นก็ไม่ได้รับการเชื่ออย่างกว้างขวาง
เพราะหากเป็นเช่นนั้นจริง ด้วยความจงรักภักดีที่กองทัพราตรีมีต่อจักรพรรดิแห่งความมืด เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะสืบไม่ได้ว่าใครคือคนร้าย ถ้ากลุ่มอำนาจในอาณาจักรกลางเป็นผู้สังหารจักรพรรดิแห่งความมืดจริงๆ ไม่ใช่แค่กองทัพราตรีหรอก แต่ราชอาณาจักรแห่งความมืดทั้งหมดก็จะไม่ปล่อยพวกเขาไว้แน่ และจะเกิดการแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา
แต่หลังจากที่จักรพรรดิแห่งความมืดตายไป ราชอาณาจักรแห่งความมืดกลับแยกตัวออกมา และไม่ได้ทำการแก้แค้นใดๆเลย
ยากที่ผู้คนจะจินตนาการว่า คนของราชอาณาจักรแห่งความมืดจะสามารถทนต่อการกระทำดังกล่าวได้หากมันเป็นความจริง ขนาดตอนที่จักรพรรดิแห่งความมืดตายไปแล้ว คนที่พูดไม่ดีเกี่ยวกับจักรพรรดิแห่งความมืดยังถูกกำจัดจนสิ้นซากเลย นับประสาอะไรกับคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรม
การที่ราชอาณาจักรแห่งความมืดไม่ได้ทำอะไรเลย ทำให้เรื่องทั้งหมดน่าสงสัยมากขึ้น
ภายในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด สามารถพบเห็นภาพจิตรกรรมฝาผนังได้ทั่วทุกหนแห่ง กลุ่มผู้เยาว์ที่เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับจักรพรรดิแห่งความมืดมามาก จึงอดไม่ได้ที่จะถูกภาพเหล่านั้นดึงดูดแบบที่ไม่อาจต้านทานได้ ราวกับพวกเขาจะสามารถมองเห็นชายที่ยืนอยู่จุดสูงสุดของอาณาจักรกลางเมื่อนานแสนนานมาแล้ว
จวินอู๋เสียกับจวินอู๋เหยาเดินเคียงข้างกันไปในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด ประตูหินที่หนักจนเกินจินตนาการนั้นดูเหมือนเบาราวกับขนนกภายใต้มือของจวินอู๋เหยา
ดวงตาของจวินอู๋เหยาไม่ได้มองของตกแต่งในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมากนัก แต่กลับมองจวินอู๋เสียแทบตลอดเวลา ราวกับว่าของแวววาวระยิบระยับที่อยู่รอบตัวเขานั้น ไม่ได้คู่ควรให้เขาสนใจเท่าเส้นผมเส้นเดียวของจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เหยาที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า นางคุ้นเคยกับใบหน้าที่หล่อเหลาไร้ที่ตินั้นมาก มีเขาอยู่ข้างๆ ทุกอย่างก็กลายเป็นเรื่องง่าย
“ที่นี่ใหญ่จัง” จู่ๆจวินอู๋เสียก็พูดขึ้น
พวกเขาเดินอยู่ในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมาเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ยังไม่สามารถออกจากห้องโถงจำนวนมากที่เชื่อมต่อถึงกันได้ ทางเดินพวกนี้เชื่อมต่อถึงกันไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไร และห้องโถงทุกห้องที่เชื่อมต่อกับทางเดินล้วนเต็มไปด้วยทรัพย์สมบัติมากมายมหาศาล แววระยิบระยับจนตาพร่าไปหมด
ถ้าพวกเขาเลือกห้องโถงสักห้องจากห้องพวกนี้ และนำเอาสมบัติทุกอย่างในนั้นออกมา จะสามารถเปลี่ยนประเทศเล็กๆยากจนให้กลายเป็นประเทศที่มั่งคั่งได้ในพริบตา
แค่ส่วนปลายยอดภูเขาน้ำแข็งของสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด ก็มีสมบัติมากมายมหาศาลขนาดนี้แล้ว
ทำให้จินตนาการได้เลยว่า คุณค่าของสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดทั้งหมดนั้น น่ากลัวมากขนาดไหน
แม้ว่าจะไม่มีของวิเศษทั้งหลายมาล่อ แค่ความร่ำรวยอย่างเดียวก็มากพอจะปลุกปั่นผู้คนในอาณาจักรกลางได้แล้ว
ที่อยู่ที่นี่แทบจะเป็นสมบัติทั้งหมดของอาณาจักรกลางเลย การได้ครอบครองสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด ไม่เพียงแค่จะได้พลังอำนาจเท่านั้น แต่ยังได้ความร่ำรวยมั่งคั่งอย่างที่ไม่อาจเปรียบเทียบได้!
มากพอจะติดอาวุธชุดเกราะตั้งแต่หัวจรดเท้าให้กองทัพใหญ่ขนาดไหนก็ได้!
“ใช่” จวินอู๋เหยาหัวเราะเบาๆ และพยักหน้า
จวินอู๋เสียมองเขา แล้วก็เข้าใจว่าทุกอย่างที่นี่ไม่อาจหลุดรอดสายตาเขาไปได้
แต่พอคิดดูแล้ว พวกเขาผ่านห้องโถงมาเป็นร้อยห้อง และทุกห้องก็เต็มไปด้วยสมบัติกองเป็นภูเขา แต่ไม่เห็นของวิเศษที่สามารถเพิ่มพลังพวกเขาได้เลยสักชิ้นเดียว ห้องพวกนี้ แทนที่จะบอกว่าเป็นสิ่งของที่ถูกฝังในสุสานไปพร้อมกับจักรพรรดิแห่งความมืด บอกว่าเป็นที่เก็บเงินทองทั้งหมดของจักรพรรดิแห่งความมืดหลังเขาตายไปจะถูกต้องกว่า
แม้ว่าจำนวนของมันจะน่าเหลือเชื่อ แต่มูลค่าของมันก็ยังจำกัดอยู่แค่เงินทองเท่านั้น