ตอนที่ 234 ตั้งแต่นี้ไป เธอเป็นแฟนฉันแล้ว (6) / ตอนที่ 235 ตั้งแต่นี้ไป เธอเป็นแฟนฉันแล้ว (7)

ยัยจอมกวนป่วนหัวใจนายไอดอล

ตอนที่ 234 ตั้งแต่นี้ไป เธอเป็นแฟนฉันแล้ว (6)  

 

 

ฉีเหยียนซีนำอันซย่าซย่าเข้าไปในห้องด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ 

 

 

อันซย่าซย่าประหลาดใจเมื่อเห็นคนที่อยู่ในห้อง 

 

 

หญิงสาวไม่ได้คาดหวังที่จะเจอ… หลี่ฝานซิงที่นี่ 

 

 

ฉีเหยียนซีและเซิ่งอีเจ๋อรู้จักกันมาก่อน และหลี่ฝานซิงเป็นแฟนเก่าของฉีเหยียนซี… 

 

 

ไม่แปลกใจเลยที่ครั้งหนึ่งหลี่ฝานซิงบอกว่าตัวเธอเองกับเซิ่งอี่เจ๋อเป็นคนรู้จักกันมานาน… 

 

 

คิดได้แบบนั้นอันซย่าซย่าก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาเล็กน้อย 

 

 

“ซย่าซย่า เธอเป็นนักเรียนพิเศษไม่ใช่เหรอ เล่นอะไรให้ฟังหน่อยสิ” ฉีเหยียนซีหันมายิ้มกว้างให้อันซย่าซย่าซึ่งนั่นทำให้เธอรู้สึกสติแตกไปอีก 

 

 

คุณพระช่วย! มีปีศาจตัวไหนเข้ามาสิงร่างปีศาจฉีหรือเปล่าเนี่ย ทำไมอยู่ๆ เขาก็ดูน่ากลัวขึ้นมาทันทีเลยล่ะ! 

 

 

“โฮะๆๆ …” อันซย่าซย่ายิ้มแห้งและเล่นตามบท เธอถามอย่างนุ่มนวล “แล้วนายอยากฟังอะไรล่ะ” 

 

 

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่ฝานซิงแข็งกระด้างไปชั่วครู่ในตอนที่ฉีเหยียนซีเมินเธอ เธอกะพริบตาก่อนเอ่ยออกมา “ฉันจำได้ว่าเพลง ‘เมืองบนฟ้า’ เป็นเพลงโปรดของคุณ ถ้าอยากฟัง ฉันเล่นให้ฟังได้นะคะ” 

 

 

เอ่ยจบหญิงสาวก็อยู่ในท่าเตรียม พร้อมจะบรรเลง 

 

 

“ซย่าซย่า ฉันอยากฟังเธอเล่นจัง ไม่ว่าเธอเล่นอะไรออกมาฉันก็ชอบหมดแหละ” ฉีเหยียนซีลูบผมอันซย่าซย่าด้วยความรักซึ่งอันซย่าซย่าเองกำลังเหงื่อตก น่ารังเกียจมาก! 

 

 

เธอขยับหนีเล็กน้อยและฝืนยิ้ม “แต่ฉันไม่ได้เล่นเปียโนนะ…” 

 

 

“โอ้?” ฉีเหยียนซีดูประหลาดใจเนื่องจากเด็กนักเรียนฉีซยาส่วนใหญ่จะเล่นเปียโนเป็นกัน เขาเลยเดาว่าอันซย่าซย่าน่าจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วย 

 

 

“นายน้อยฉี!” หลี่ฝานซิงขึ้นเสียง เรียกความสนใจจากฉีเหยียนซีได้ “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ เป็นยังไงบ้าง” 

 

 

ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ — 

 

 

เป็นยังไงบ้าง — 

 

 

ถึงแม้สีหน้าของชายหนุ่มจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่อันซย่าซย่าก็รู้สึกได้ถึงแรงบีบรอบแขนของเธอที่เพิ่มขึ้นทันที เธอเกือบร้องออกมาด้วยความเจ็บ 

 

 

“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันสบายดีกว่าเธอแน่นอน” ฉีเหยียนซียิ้มก่อนจะโอบไหล่อันซย่าซย่า “มาสิ งั้นเล่นด้วยกันเถอะ”  

 

 

ชายหนุ่มนำอันซย่าซย่าไปยังเปียโน นั่งลงพร้อมกับเธอก่อนจะสอนวิธีเล่นเปียโนให้เหมือนมืออาชีพ “เธอรู้วิธีเล่นเพลง ‘ทวิงเกิล ทวิงเกิล ลิตเติลสตาร์’ ไหม เธอเล่นฝั่งนั้นนะ… เดี๋ยวฉันจะเล่นฝั่งนี้…” 

 

 

อันซย่าซย่าทำตามที่บอกและเล่นคลอไปพร้อมๆ กับชายหนุ่ม หญิงสาวเหลือบมองหลี่ฝานซิงและเห็นว่ามือเรียวของเธอกำหมัดแน่น อีกทั้งใบหน้าก็ดูน่ากลัวขึ้น 

 

 

“เธอเป็นอะไรกับคุณกันคะ” หลี่ฝานซิงเค้นคำถามออกมาจากปาก 

 

 

“เธอคิดว่ายังไงล่ะ” ฉีเหยียนซีไม่ตอบตรงๆ แต่กระนั้นก็ทำให้หญิงสาวควบคุมตัวเองไม่ได้ 

 

 

หลี่ฝานซิงกัดริมฝีปากตัวเอง “นายน้อยฉี คุณยังโทษฉันอยู่อีกเหรอ… ตอนนี้ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ…” 

 

 

เหล่านักเรียนคุยกันแซ่ด อะไรนะ นี่เรื่องใหญ่นะเนี่ย! 

 

 

เทพธิดาฝานซิงเคยมีอดีตกับนายน้อยฉีเหรอเนี่ย 

 

 

ขณะที่ฝูงชนต้องการจะคุยเรื่องซุบซิบกัน หลีชั่นซิงกับเจี่ยนซินเอ๋อร์ที่อยู่ในกลุ่มผู้ชมด้วยกลับยิ้มมีเลศนัยให้กัน 

 

 

เจี้ยนซินเอ้อร์หยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะกดถ่ายรูปห้องเปียโน… 

 

 

ขณะเดียวกันโทรศัพท์ของเซิ่งอี่เจ๋อก็สั่นขึ้นมา ชายหนุ่มหยิบขึ้นมาและดูเหมือนว่าความเย็นชาจะฉาบบนใบหน้าของเขาทันที 

 

 

“ลุงหวัง ย้อนรถกลับไปที่โรงเรียนที!” 

 

 

“ได้ครับนายน้อย” 

 

 

– 

 

 

ภายในห้องเปียโน ฉีเหยียนซีรู้สึกว่าเขาเรียกร้องความสนใจมากพอแล้วสำหรับหนึ่งวันและกลับพร้อมกับอันซย่าซย่า 

 

 

จังหวะที่ทั้งสองเดินผ่านหลี่ฝานซิง เธอก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “ได้โปรดให้โอกาสฉันอีกสักครั้งได้ไหมคะ”  

 

 

ใจของชายหนุ่มกระตุก แต่ก็เลือกจะไม่ให้ความหวังกับเธอ “ไม่”  

 

 

เพียงเท่านั้นเขาก็พาอันซย่าซย่าออกมาจากห้องเปียโน และทั้งคู่ดันมาเจอเข้ากับเซิ่งอี่เจ๋อที่เพิ่งย้อนกลับมาโรงเรียนพอดี 

 

 

บรรยากาศเย็นยะเยือกแผ่ออกมาจากเซิ่งอี่เจ๋อในขณะที่เขาพูด “อันซย่าซย่า เธอสองคนแสดงละครรักกันจบแล้วหรือยัง”  

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 235 ตั้งแต่นี้ไป เธอเป็นแฟนฉันแล้ว (7)  

 

 

อันซย่าซย่าตกตะลึง ไม่ใช่ว่าเซิ่งอี่เจ๋ฮกลับไปแล้วหรอกเหรอ ทำไมเขาถึงกลับมาที่โรงเรียนล่ะ แล้วที่สำคัญ ทำไมเขาถึงมาอยู่ห้องเปียโนได้ 

 

 

หญิงสาวขยับออกห่างฉีเหยียนซีโดยไม่รู้ตัว แต่ฉีเหยียนซีกลับจับข้อมือเธอไว้แน่นพลางยิ้มแก้มปลิราวกับดอกไม้ที่เบ่งบาน “เซิ่งอี่เจ๋อ จดจำความรู้สึกที่ต้องสูญเสียสิ่งสำคัญไว้ซะ เพราะตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเป็นพรานมันรู้สึกยังไง” 

 

 

อันซย่าซย่าแทบสำลัก ฉีเหยียนซีตั้งใจพูดนี่นา! 

 

 

หญิงสาวโง่มากที่หลงกลตอบตกลงมาช่วยเขา! 

 

 

หรือว่าเขารู้มาก่อนแล้วเลยพยายามจะยิงปืนนัดเดียวให้ได้นกสองตัวแบบนี้ นอกจากชายหนุ่มจะได้แก้แค้นหลีฝานซิงแล้ว เขายังลากเซิ่งอี่เจ๋อเจ้ามาในเรื่องวุ่นวายนี้อีกด้วย! 

 

 

“ไอ้คนเฮงซวย!” อันซย่าซย่าสบถด้วยความโมโห 

 

 

ฉีเหยียนซีลูบผมเธอพลางยิ้มออกมา ชายหนุ่มก้มลงเล็กน้อยเพื่อกระซิบกับเธอ “ยัยบื้อซย่าซย่า หักหลังฉันตอนนี้แล้วฉันจะทำให้รู้ว่านรกบนดินเป็นยังไง” 

 

 

บัดซบจริง! 

 

 

อันซย่าซย่าอยากกัดหน้าเขาทิ้งได้เหลือเกิน ภายในห้องเปียโนหลีฝานซิงดูจะเข้าใจอะไรบางอย่างก่อนจะพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม “นายน้อยฉี ถ้าหัวใจของคุณเป็นของคนอื่นไปแล้ว ฉันก็ขอให้คุณมีแต่ความสุขนะคะ” 

 

 

ฉีเหยียนซีเซเล็กน้อยกับคำพูดนั้น 

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อแค่นหัวเราะ เขาปรี่เข้ามาชกหน้าฉีเหยียนซีก่อนจะลากอันซย่าซย่าออกไป 

 

 

ฝูงชนคุยกันเสียงดังเหมือนน้ำต้มเดือด 

 

 

“พระเจ้าช่วย กลายเป็นรักสามเส้าแล้วเหรอเนี่ย” 

 

 

“อันซย่าซย่าทำแบบนั้นได้ยังไงกัน เทพธิดาฝานซิงผู้น่าสงสาร…” 

 

 

“เทพธิดาฝานซิง หมัวะ!” 

 

 

กลุ่มเด็กหนุ่มที่หลงรักหลีฝานซิงมองหญิงสาวด้วยความสงสารซึ่งนั่นทำให้ฉีเหยียนซีไม่พอใจกว่าเดิม เขาตวาดใส่ฝูงชน “พวกนายหุบปากไปเลย! ถ้าใครพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นละก็พวกนายตายแน่!” 

 

 

ทุกคนหยุดพูดทันที ส่วนพวกเด็กหนุ่มที่ไม่ชอบคุยเรื่องซุบซิบกันไม่นานก็สลายตัวกันไป 

 

 

หลีฝานซิงเอามือทาบอกตัวเองขณะที่มองฉีเหยียนซีเดินจากไป หัวของเธอจะระเบิดออกเพราะความโกรธอยู่แล้ว! 

 

 

ทำไม? ทำไมคนที่ชอบเธอและคนที่ชอบเธอถึงต้องมีประเด็นกับอันซย่าซย่าทั้งคู่ด้วย 

 

 

ยัยเด็กอันซย่าซย่านั่น! 

 

 

– 

 

 

อันซย่าซย่ากลัวมากจนหัวใจจะวายได้ 

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อไม่ปริปากพูดกับเธอสักคำตั้งแต่ออกมาจากห้องเปียโนจนมาถึงรถ แต่เขาก็ไม่ได้ แสดงท่าทีว่าโกรธ ชายหนุ่มเพียงแต่จ้องและยิ้มเย็นยะเยือกใส่เธอ 

 

 

หญิงสาวแทบน้ำตาไหล ถ้าเธอรู้ว่าตัวเองจะถูกจับได้ท้ายที่สุดแบบนี้นะ เธอยอมให้เซิ่งอี่เจ๋อหัวเราะเยาะเธอดีกว่าที่เรื่องมันจะเป็นแบบนี้อีก! 

 

 

“เซิ่งอี่เจ๋อ… จ- จริงๆ แล้ว… ฉันอธิบายทุกอย่างได้นะ!” อันซย่าซย่ากล่าวอย่างน่าสงสาร “อย่ายิ้มแบบนั้นเลย…” 

 

 

เพราะมันน่ากลัวมากๆ ไง! 

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อเมินเธอและเอาแต่หัวเราะเฮอะ 

 

 

อันซย่าซย่ากระตุกแขนเสื้อของเซิ่งอี่เจ๋อ แต่เขาแลเธอตอบ หญิงสาวเกิดกลัวหัวหดเลยปล่อยมือ 

 

 

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของอันซย่าซย่าก็สั่น เธอหยิบขึ้นมากก่อนจะเห็นว่าใครโทรมา: ไอ้หมาฉี 

 

 

ขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะรับสายดีไหม น้ำเสียงเย็นชาของเซิ่งอี่เจ๋อก็ดังขึ้น “รับซะสิ! ฉีเหยียนซีของเธอโทรมาเชียวนะ!” 

 

 

อันซย่าซย่าก้มหน้างุดราวกับเธอไปทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยเอาไว้ เธอควรรับโทรศัพท์ไหมนะ 

 

 

ความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัวของอันซย่าซย่า ใบหน้าของเธอสว่างขึ้นมา “เซิ่งอี่เจ๋อ นี่นายหึงอยู่เหรอ” 

 

 

เซิ่งอี่เบือนหน้าหนีสายตาคาดคั้นของหญิงสาวทันที! 

 

 

“หึง?” เซิ่งอี่เจ๋อหัวเราะเฮอะ “เธอจะบอกฉันว่าฉันไม่มีสิทธิ์ไปหึงเธออยู่ใช่ไหม” 

 

 

“ไม่ เปล่านะ… ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น…” อันซย่าซย่าส่ายหน้ารัวๆ ทันใดนั้นเซิ่งอี่เจ๋อก็จับคางของหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะออกแรงบีบจนใบหน้าของเธอเหมือนกับปลาทอง 

 

 

“นี่เป็นประกาศทางการ ตั้งแต่นี้ไป เธอเป็นแฟนฉันแล้ว!”