“นี่นายว่างมากใช่ไหม ?”เทาเท่พูดตอกใส่หน้าโซเมนอย่างไม่สบอารมณ์จากนั้นก็กดวางสายไป
แต่ก็ต้องยอมรับ ว่าอารมณ์ของเขาถูกคำพูดของโซเมนกวนจนขุ่น
ทันทีที่เขาคิดว่าหลินจือกับเจ้าเด็กหน้าละอ่อนโจมอนอยู่ห้องเดียวกัน ความหงุดหงิดก็พลุ่งพล่านขึ้นมาในใจ
หลุบตาลงแล้วเปิดโทรศัพท์เพื่อดูเทรนด์ที่ว่านั้น โจมอนแต่งกายสบายๆ ภาพที่ถูกถ่ายได้เป็นเพียงแผ่นหลังและใบหน้าด้านข้าง แต่เพราะความโดดเด่นของเขาจึงทำให้แฟนคลับจำเขาได้ ดังนั้นตึกที่ว่านั้นก็จึงถูกแฟนคลับห้อมล้อมเอาไว้
โจมอนสะพายเป้ใบหนึ่ง ในมือมีทั้งถุงเล็กและถุงใหญ่ราวกับกำลังจะไปเยี่ยมใครสักคน
เทาเท่นึกถึงอุบัติเหตุที่หลินจือเจอในวันนี้ มันก็จำเป็นที่ใครสักคนจะต้องมาเยี่ยมจริงๆ
แต่ว่า โจมอนไปเยี่ยมเธอดึกแบบนั้นมันดูจะไม่เหมาะไม่ควรหรือเปล่า?
ปีนี้เธออายุยี่สิบหกปี ส่วนโจมอนอายุแค่ยี่สิบปี เธอไม่กลัวจะถูกคนอื่นครหาว่าเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อนหรือไง ?
อีกอย่าง ตอนนี้โจมอนก็กำลังดัง ดังมากถึงขั้นว่ารู้จักกันไปทั่ว เธอกับโจมอนมีความสัมพันธ์คลุมเครือไม่ชัดเจน ไม่กลัวว่าแฟนคลับของโจมอนจะดึงทึ้งฉีกร่างเธอเหรอ ?
หลังจากที่สูดหายใจเข้าลึกๆแล้ว เทาเท่ก็กดโทรไปหาเจเทาวน์ด้วยอารมณ์ที่นิ่งสงบ จากนั้นหันหลังกลับเดินไปที่ห้องส่วนตัวมองไปที่ซูซีแล้วพูดว่า “ขอโทษด้วย ผมมีงานที่ต้องไปสะสาง ขอตัวก่อนนะ”
“อะไรนะ？”ซูซีทั้งประหลาดใจทั้งผิดหวัง“ แต่คุณยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ——”
“ไม่เป็นไร”พูดจบเทาเท่ก็หันหลังแล้วจากไป ซูซีนั่งอึ้งอยู่กับที่ในใจรู้สึกน้อยใจจนอยากจะร้องไห้ออกมา
เห็นๆกันอยู่ว่าเทาเท่กับหลินจือหย่าขาดกันไปแล้ว แต่ตลอดหนึ่งปีมานี้เธอกลับรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเทาเท่นั้นเหินห่างกันมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะหลังจากที่เธอพยายามจะใช้เรือนร่างของตัวเองเพื่อเข้าหาเทาเท่อยู่หลายครั้ง
ในตอนที่เทาเท่กับหลินจือหย่ากันใหม่ๆ มีครั้งหนึ่งเทาเท่ดื่มจนเมาในงานเลี้ยง เธอใช้โอกาสนี้ดูแลเขาแล้วถอดเสื้อผ้าของเขาทั้งคู่ออกจนหมด แต่เทาเท่กลับผลักเธอออก
หลังจากนั้นเธอก็พยายามอยู่อีกหลายครั้ง เขาก็ยังคงปฏิเสธ
ซูซีไม่รู้ว่าระหว่างพวกเขามันผิดพลาดที่ตรงไหน เธอเชื่อว่ารูปร่างและหน้าตาของเธอนั้นจัดว่าดีเยี่ยมในบรรดาหญิงสาว……
เทาเท่จากไปแล้ว อาหารมื้อนี้ซูซีนั่งกินคนเดียวก็เปล่าประโยชน์ เธอหยิบกระเป๋าของตัวเองแล้วเดินออกจากร้านอาหาร รถของเทาเท่เพิ่งขับออกไปได้ไม่นาน หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเธอก็ขับรถตามไป
หากเทาเท่จากไปเพราะเรื่องงานจริงๆก็แล้วไป แต่ถ้าหากมันเกี่ยวกับหลินจือล่ะ……
ซูซีกำพวงมาลัยรถในมือของตัวเองแน่น กัดฟันกร่อน เธอไม่ปล่อยหลินจือไว้แน่
*
ในคอนโดของหลินจือเธอก็กำลังตะลึงงันกับการมาเยี่ยมที่ไม่มีปี่มีขลุ่ยของโจมอนและเทรนด์ทวิตเตอร์ที่กำลังร้อนระอุอยู่ในตอนนี้
ในตอนที่โจมอนมาเคาะประตูเธอกำลังนั่งอยู่หน้าจอคอมในห้องหนังสือวางแผนที่จะแก้บทละครของเธอ ไม่ว่าเทาเท่จะให้แก้ไขมันหรือไม่ เธอก็ต้องเตรียมพร้อมรับมือ
แน่นอนว่า หากไม่ได้แก้ก็จะเป็นเรื่องที่ดีที่สุด
วางโครงเรื่องใหม่ สำหรับนักเขียนทุกคนแล้วมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มันเหมือนลูกของตัวเองที่ทั้งรักและหวงแหน
หลินจือไม่คิดว่าโจมอนจะมาเยี่ยมเธอ เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว
หลังจากที่เข้าประตูมาได้สีหน้าของโจมอนก็เป็นกังวล “ผมได้ยินพี่นานิบอกว่าพี่ประสบอุบัติเหตุ เลยรีบเดินทางจากต่างจังหวัดเพื่อมาดู พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”
เมื่อต้องเจอกับความเป็นห่วงของโจมอนหลินจือก็รีบพูดขึ้นว่า“พี่ไม่ได้เป็นอะไร แค่แผลถลอกนิดหน่อย”
โจมอนมองไปที่แขนของเธอ หลังจากได้เห็นว่าเป็นเพียงแผลเล็กๆก็จึงพูดขอโทษว่า “พี่ครับ ผมมีข่าวร้ายบางอย่างจะบอก”
หลินจือถามด้วยความสงสัยว่า“เกิดอะไรขึ้น？”
โจมอนมือแตะไปที่จมูก“เมื่อกี้ตอนที่ผมเข้ามาเหมือนแฟนคลับเขาคงจะจำผมได้ ตอนนี้พวกเขาน่าจะล้อมกันอยู่ที่ชั้นล่าง ”
หลินจือ“……”