ตอนที่ 1378 อู๋เหยา (4)
เสี่ยวเจว๋ไม่กล้าแม้แต่จะพูด เขามองไปที่จวินอู๋เหยาเหมือนกำลังจะร้องไห้
ในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมีของวิเศษทุกประเภทมากมายเกินกว่าจะนับได้
จวินอู๋เสียไม่ได้คิดแค่ให้เสี่ยวเจว๋ฟื้นตัวเท่านั้น ยังมีอีก 2 คนที่นางกังวลอยู่ในใจไม่แพ้กัน
คนหนึ่งคือ จวินกู้ พ่อของนางที่หยกกล่อมวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งได้รักษาร่างกายของเขาเอาไว้
ส่วนอีกคนก็คือ เยี่ยนปู้กุย อาจารย์ของนางที่สำนักหงส์เพลิง
นางไม่มีวิธีทำให้จวินกู้ฟื้นขึ้นมาได้ จึงได้ตั้งความหวังไว้กับจวินอู๋เหยาในการค้นหาของวิเศษเพื่อการนี้ ในส่วนปัญหาของเยี่ยนปู้กุยนั้นแก้ไขได้ง่ายกว่ามาก
ก่อนที่นางจะเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่แห่งนี้ จวินอู๋เสียสังเกตเห็นว่าหลังประตูหลายบานที่พวกเขาเดินผ่านไป มีสมุนไพรและยาเป็นจำนวนมากที่ถูกเก็บรักษาเอาไว้เป็นอย่างดี สมุนไพรหลายชนิดเป็นสิ่งที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน และบางชนิดนางจำได้ว่าเป็นพันธุ์ที่มีค่าสูงและเป็นที่ต้องการอย่างมาก และยังมีอีกหลายชนิดที่เยี่ยนปู้กุยต้องการ
ก่อนหน้านี้นางไม่มีเวลาดูพวกมันอย่างละเอียด เนื่องจากพวกเขายังค้นหาของวิเศษกันอยู่ แต่ตอนนี้นางมีเวลาว่างไปตรวจสอบพวกมันแล้ว
จากนั้นจวินอู๋เสียก็ก้าวเท้าออกจากห้องโถงใหญ่ จวินอู๋เหยาเหลือบมองไปที่เย่ฉากับเย่เหม่ย ทั้งสองคนคว้าแขนเย่กูขึ้นมาทันทีและวิ่งไปหาจวินอู๋เสีย
“คุณหนู! ท่านกำลังจะไปไหนขอรับ?” เย่ฉาถามด้วยความเคารพ
“ไปหาสมุนไพร” จวินอู๋เสียมองไปที่เย่กูซึ่งถูกเย่ฉากับเย่เหม่ยจับไว้ ร่างกายของเขาเป็นเด็กอายุ 12 ปี เย่ฉากับเย่เหม่ยร่างสูงใหญ่ ถูกสองคนนี้จับเอาไว้ เท้าของเย่กูจึงไม่ได้แตะพื้นเลย
“แค่ก เราจะไปกับท่านด้วย ที่นี่ใหญ่โต พาเขามากับเรา คุณหนูจะหาของได้สะดวกกว่าขอรับ” เย่เหม่ยพูด
จวินอู๋เสียมองทั้งสามคนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า
พวกเขาเดินออกจากห้องโถงใหญ่ได้ไม่นาน เย่เหม่ยก็เริ่มถามว่าจวินอู๋เสียต้องการหาสมุนไพรชนิดใด จากนั้นก็แอบบอกให้เย่กูชี้ทางให้ เพื่อจะให้จวินอู๋เสียหาได้ง่ายขึ้น
จวินอู๋เสียและทั้งสามคนออกมานอกห้องโถงแล้ว และกำลังยืนอยู่ที่ทางเดิน เมื่อเห็นความเอาใจใส่ที่เย่ฉาและเย่เหม่ยมีต่อนางแล้ว จวินอู๋เสียก็หยุดฝีเท้าในทันที
เย่ฉากับเย่เหม่ยก็หยุดเช่นกัน พวกเขาไม่รู้ว่าจวินอู๋เสียต้องการทำอะไร
จวินอู๋เสียหันกลับมามองทั้งสามคน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ปล่อยเขาลง”
“ฮะ?” เย่เหม่ยตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าจวินอู๋เสียกำลังพูดถึงเย่กู
เย่ฉากลับพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมจริงจังว่า “คุณหนูขอรับ เจ้านี่แข็งแกร่งมาก ถ้าปล่อยเขา แล้วเขากลับคำขึ้นมา ข้าเกรงว่า……”
จวินอู๋เสียมองเย่ฉาอย่างเย็นชา เย่ฉาหุบปากทันที
“ถ้าเขากลับคำพูดจริงๆ เจ้าสองคนก็หยุดเขาไม่ได้อยู่ดี” จวินอู๋เสียพูด
สีหน้าตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเย่ฉาและเย่เหม่ยทันที
[คุณหนูมองออกได้ยังไง?]
“ไม่เป็นไร ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วยแล้ว ไม่จำเป็นต้องแสดงละครแล้ว ปล่อยเขาลง จะได้เดินเร็วขึ้น” จวินอู๋เสียพูดอย่างเสียไม่ได้ หลังจากเข้ามาในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด นางก็รู้สึกว่าสติปัญญาของนางโดนดูถูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เย่ฉาและเย่เหม่ยตกใจกับคำพูดของนาง แม้ว่าพวกเขาจะเดาว่าจวินอู๋เสียรู้ตัวจริงของนายท่านเจว๋แล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่แน่ใจนัก
แต่ด้วยคำพูดที่เพิ่งออกจากปากจวินอู๋เสียนี้ สิ่งที่พวกเขาเดาเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็ได้รับการยืนยันทันที
[คุณหนูรู้แล้วแน่นอน!]
“ไอ้เวรสองตัวนี้นี่! ยังจับข้าไว้ทำไม!? ถ้ายังอยากแสดงละครโง่ๆต่อ ก็ทำกันเอง! ไม่ต้องลากข้าเข้าไปด้วย!” เย่กูรู้ว่าการแสดงของเขาถูกมองออกแล้ว เขาก็ยกเท้าเตะไปที่ด้านหลังของเย่ฉาและเย่เหม่ยทันที! จากนั้นก็ลงมายืนบนพื้นอย่างมั่นคงพร้อมกับมองไปที่จวินอู๋เสียด้วยสีหน้าหงิกงอ