ตอนที่ 1383 เริ่มการล่า (5)
พวกเขาอยากจะพักผ่อนนอนหลับอย่างเดียวเท่านั้น
คนพวกนั้นเลิกต่อต้านกันทีละคน พวกเขานั่งลงบนพื้นที่สกปรกและเย็นยะเยือก ดูเหมือนจะลืมเลือนไปแล้วว่าสถานที่ที่พวกเขาอยู่นั้นอันตรายแค่ไหน แล้วพวกเขาก็นอนลงบนพื้นหลับไปจริงๆ
หัวหน้ากลุ่มจากวิหารฝูหัวมองดูพรรคพวกของเขานอนลงบนพื้นและหลับไปทีละคนด้วยดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่เขาไม่สามารถต่อสู้กับความเหนื่อยล้าที่คืบคลานเข้ามาในทุกส่วนของร่างกายได้ เขารู้สึกเหนื่อยมากและง่วงมาก สติสัมปชัญญะของเขากำลังกรีดร้องให้เขารู้ว่าสถานที่นี้เต็มไปด้วยอันตรายอย่างที่สุด แต่ไม่รู้ว่าทำไม ดูเหมือนใจของเขาไม่สามารถกระตุ้นความร้อนรนวิตกกังวลและความสามารถในการดิ้นรนต่อสู้ออกมาได้เลยแม้แต่นิดเดียว
หัวหน้ากลุ่มสะบัดศีรษะอย่างแรง แต่ไม่สามารถสลัดความรู้สึกแปลกๆที่เข้ามาในตัวเขาได้ ขาทั้งสองข้างของเขาหนักเหมือนตะกั่ว ดวงตาเหมือนกำลังจะปิดลงทุกเมื่อ เขาดิ้นรนอย่างสิ้นหวังเพื่อที่จะลืมตาเอาไว้ ขณะเดียวกันเขาก็เห็นพรรคพวกของเขาค่อยๆล้มลงบนกองเลือดของตัวเองทีละคน จากนั้นร่างสูงเพรียวก็เดินเหยียบแอ่งเลือดเข้ามาช้าๆ เขาปรากฏตัวออกมาจากภายในหมอกหนารอบตัวเขา
เด็กหนุ่มที่หล่อเหลาเป็นพิเศษคนหนึ่ง ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยคราบเลือด
“เฮ้ คนนี้ไม่เลวนี่ ยังไม่ล้มอีกหรือ?” ผู้เยาว์คนนั้นพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง
หัวหน้ากลุ่มอยากจะหนี แต่หัวเข่าของเขาดูเหมือนจะหยั่งรากลึกลงไปในพื้นดิน เขาคุกเข่าอยู่ที่นั่น ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้
“เจ้ายังไม่ได้จัดการกับพวกมันทั้งหมดหรือ?” เสียงเย็นชาดังขึ้นเหนือศีรษะด้านหลังของหัวหน้ากลุ่ม ผู้เยาว์อีกคนในชุดสีม่วงเข้มปรากฏตัวออกมา ใบหน้าของผู้เยาว์คนนั้นงดงามอย่างน่ากลัว สิ่งที่ทำให้เขาประทับใจไม่รู้ลืมก็คือ ไฝใต้ตาหางของเขาที่เหมือนหยดน้ำตา
“จัดการเดี๋ยวนี้แหละ!” ผู้เยาว์คนแรกเดินมาหาหัวหน้ากลุ่มด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า และเอื้อมมือไปจับหัวของหัวหน้ากลุ่ม
“พวก……พวกเจ้า……เป็นใคร……” หัวหน้ากลุ่มพูดด้วยความยากลำบาก
“หือ? เราหรือ? ถ้าเจ้าต้องการ เรียกเราว่านักล่าสิบสองวิหารก็ได้” เด็กหนุ่มตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง แล้วหมุนมือที่จับส่วนบนของศีรษะชายคนนั้นทันที!
‘กร๊อบ!’
คอของหัวหน้ากลุ่มถูกหักทันที
“เรียบร้อย!” ผู้เยาว์คนนั้นปล่อยมือ แล้วปัดฝุ่นออกจากมือ พร้อมกับยิ้มกว้าง เขาเงยหน้าขึ้นมองสหายของเขา
“ข้าว่านะ พี่ฮัว……คราวหน้าท่านลงมือช้าหน่อยก็ได้ ข้ายังไม่ทันสนุกเลย ท่านก็ทำให้พวกมันทุกคนป้องกันตัวเองไม่ได้แล้ว แล้วข้าจะรู้ได้ยังไงว่าตอนนี้พลังของข้ามาไกลแค่ไหนแล้วเมื่อเทียบกับสิบสองวิหาร?” เด็กหนุ่มผู้ฮึกเหิมที่เต็มไปด้วยคราบเลือดนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเฉียวฉู่ที่เข้าไปในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดพร้อมกับพวกของจวินอู๋เสียเมื่อหนึ่งปีก่อนนั่นเอง!
และที่ยืนอยู่กับเฉียวฉู่นั่นก็คือฮัวเหยา
หนึ่งปีที่พวกเขาอยู่ในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด พวกเขาไม่ได้ก้าวออกจากที่นั่นเลยสักครั้ง แต่ได้ขังตัวเองอยู่ในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด ฝึกฝนพลังวิญญาณอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พวกเขาเพิ่งออกมาข้างนอกเมื่อประมาณ 3 เดือนที่แล้วนี่เอง
ฮัวเหยามองเฉียวฉู่ด้วยสายตาเย็นชา เขาหมุนขลุ่ยกระดูกสีขาวในมือรอบหนึ่ง ก่อนมันจะเปลี่ยนรูปกลับไปเป็นแหวนประจำตัวบนนิ้วของเขา
“เสี่ยวเสียให้เรามาที่นี่เพื่อฆ่าคนของสิบสองวิหาร ไม่ใช่ให้มาดูว่าพลังของเจ้าแข็งแกร่งแค่ไหนแล้ว” ฮัวเหยาตอบอย่างเย็นชา
ถ้าเรื่องที่สุสานจักรพรรดิถูกค้นพบแล้วแพร่กระจายออกไป มันจะทำให้อาณาจักรกลางทั้งหมดไล่ล่าพวกเขาอย่างแน่นอน ดังนั้นช่วงที่พวกเขาเก็บตัวฝึกในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด เย่ฉา เย่เหม่ย และเย่กู เป็นคนช่วยพวกเขากำจัดคนที่สามารถเดินทางมาถึงช่วงกลางของด้านล่างผาสุดสวรรค์ทั้งหมด