หลินจือโกรธมาก โกรธจนน้ำตาไหล
โจมอนเห็นเธอร้องไห้ ก็จะชกไปที่ผู้ช่วยผู้กำกับคนนั้นอีกครั้ง
หลินจือร้องไห้ห้ามเขาไว้：“ไม่ต้องทำแล้ว……”
เธอยังมีสติ ก่อเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ ผู้จัดการร้านอาหารก็รีบเข้ามา ถ้าชกต่อไปภาพลักษณ์ของโจมอนก็จะแย่
เธอพยายามหยุดโจมอนไว้อย่างมาก โจมอนจึงหยุดลงแล้วลุกขึ้นจากตัวผู้ช่วยผู้กำกับ
ผู้ช่วยผู้กำกับคนนั้นถูกชกจนหน้าบวมเลือดกำเดาไหล เนมาหยิบทิชชูมาห่อหนึ่งแล้วยื่นให้เขาเพื่อหยุดเลือด
เธอหลบอยู่หลังเนมาแล้วผิดจมูกไว้พร้อมด่าไปอย่างแรง：“โจมอน！นายจะฆ่าฉันเหรอไง นายคอยดูเถอะ！”
“คุณยังจะขู่ผมอีกเหรอ？”โจมอนพูดไปก็จะเข้าไป ผู้จัดการร้านอาหารที่อยู่ข้างๆรีบห้าม“ใจเย็นก่อนๆ！ทุกคนใจเย็นก่อนนะครับ”
ร้านนี้เปิดอยู่ด้านข้างโรงถ่ายหนัง ดังนั้นผู้จัดการร้านเลยรู้จักโจมอนและพวกเนมา จึงค่อนข้างเห็นใจทุกคน เลยปิดประตูห้องส่วนตัวทันที ปิดกั้นจากพนักงานบริการและลูกค้าคนอื่นๆที่พยายามที่จะเข้ามาดู
“แจ้งความ！ผมจะแจ้งความ！”ผู้ช่วยผู้กำกับคนนั้นโกรธจนตะคอกออกมา
หลินจือตื่นตระหนกเล็กน้อย โจมอนเป็นดาราหนุ่มที่กำลังดัง ถ้าแจ้งความจนเกิดเรื่องราวใหญ่โต ก็จะทำลายภาพลักษณ์ของโจมอนได้
โจมอนกลับไม่กลัวสักนิด จ้องผู้ช่วยผู้กำกับอย่างร้ายกาจ：“เก่งนักก็แจ้งสิ คนลามกที่ไม่ให้เกียรติผู้หญิงอย่างคุณ ผมยังต่อยคุณเบาไปด้วยซ้ำ”
โจมอนพูดแล้วก็จะเข้ามาต่อยอีก ผู้ช่วยผู้กำกับคนนั้นรีบหลบอยู่ด้านหลังเนมา
หลังจากหลินจือโกรธจนร้องไห้ในตอนแรกก็ใจเย็นลงแล้ว เธอดึงโจมอนไว้แล้วถามเนมากับผู้ช่วยผู้กำกับคนนั้น：“ซูซีให้พวกคุณทำแบบนี้เหรอ？”
เนมายังไม่ทันพูดอะไร ผู้ช่วยผู้กำกับก็ตะโกนอย่างเย่อหยิ่ง：“เหรอ ทำไม？กลัวเหรอ？กลัวก็รีบขอโทษฉัน！”
โจมอนตอบเขา：“ฝันไปเถอะ！”
ผู้ช่วยผู้กำกับคนนั้นกัดฟันพูดขู่ว่า：“โจมอน นายก็รู้ใช่ไหมความสัมพันธ์ของซูซีกับเทาเท่？เดี๋ยวเธอต้องแต่งเข้าตระกูลฟอเรนากลายเป็นนายหญิงของตระกูลฟอเรนาแล้ว นายเชื่อไหมว่าเทาเท่บัญชีดำใส่นายได้เลย！”
“ซูซีก็แค่พูดไปงั้นๆ หลินจือก็ถูกให้เปลี่ยนบทเลย แค่นี้ก็รู้แล้วว่าถ้าเธอให้เทาเท่ติดบัญชีดำนาย ก็ไม่ใช่เรื่องยาก”
โจมอนมองไปที่หลินจืออย่างไม่อยากจะเชื่อ：“เขาพูดจริงเหรอ？”
โจมอนไม่รู้ว่าหลินจือประสบเรื่องที่ต้องเปลี่ยนบทแล้ว ยังคิดเสียอีกว่างานของเธอที่นี่จะเป็นไปได้ด้วยดี
และเขาก็ยิ่งไม่รู้ว่า เทาเท่จะโง่ถึงจุดนี้ได้ นึกไม่ถึงว่าจะปล่อยให้ซูซีทำอะไรผิดในเรื่องงานได้
หลินจือไม่ตอบคำถามของโจมอน เธอก็ไม่อยากตอบ
ไม่ว่าเทาเท่ต้องการให้เธอเปลี่ยนบทเพื่ออะไร เธอก็เปลี่ยนแล้ว
เธอดึงโจมอนแล้วพูด：“พวกเราไปกันเถอะ”
“ไป？”ผู้ช่วยผู้กำกับคนนั้นไม่เต็มใจ“โจมอน ไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างแกตีฉันจนเป็นแบบนี้ คิดจะไปเหรอ？”
หลินจือหัวเราะอย่างเย็นชา：“ถ้าคุณไม่ทำอะไรฉันก่อน แล้วจะถูกต่อยได้ไงล่ะ？”
ไม่ว่าอย่างไรหลินจือก็จะยืนอยู่ข้างโจมอน ถึงแม้ทำร้ายคนจะไม่ถูกต้อง
ผู้ช่วยผู้กำกับมองทั้งสองที่ปกป้องกันเอง ก็ถามไปอย่างหน้าบวมๆ：“พวกนายเป็นอะไรกัน？”
โจมอนก็หยอกล้อไปว่า：“คุณสนด้วยเหรอ？”
ผู้ช่วยผู้กำกับหัวเราะอย่างดูถูกทันที：“นี่ นักเขียนบทหลินจือ ดูไม่ออกเลยนะ ว่าคุณจะมีเสน่ห์แบบนี้ เด็กหนุ่มวัยรุ่นแบบนี้ก็ยังคบคิดกันได้”
“แกล้งทำเป็นใสซื่อบริสุทธิ์ ที่แท้ลับหลังก็เป็นคนหมกมุ่นทางนี้เหมือนกัน”
ผู้ช่วยผู้กำกับพูดจบ หลินจือโกรธจนตัวสั่น
โจมอนสะบัดมือที่เธอดึงเขาอยู่ และต่อยไปแรงๆอีกครั้ง
ผู้จัดการร้านกับเนมาดึงโจมอนออกไปอีกครั้งอย่างไม่ง่ายเลย ผู้ช่วยผู้กำกับถ่มเลือดไปแล้วตะโกนไปว่า：“แจ้งความ！ฉันจะแจ้งความ！”
สุดท้าย เรื่องนี้ก็จบลงเมื่อตำรวจมาและพาพวกเขาไปที่สถานีตำรวจ
ถือว่าผู้จัดการร้านเป็นคนฉลาด ก่อนถึงตรงนี้ได้เคลียร์ทุกคนในร้านไปแล้ว แต่ก็ไม่อาจรับประกันได้ว่าจะมีใครเห็นหรือได้ยินและถ่ายคลิปที่โจมอนต่อยผู้ช่วยผู้กำกับไปไหม
เรื่องนี้ทำเจเทาวน์ตกใจมาก และผู้บริหารชั้นสูงของบริษัทโจมอนก็ยังตกใจด้วย
ทางเทาเท่ก็รู้ เพราะนานิโทรมา
นานิด่าอยู่ในสาย：“เทาเท่ ไอ้ห่าเอ๊ย！”
“หย่ากันแล้วยังจะไม่ปล่อยหลินจืออีก สนใจยัยแรดแสนเจ้าเล่ห์นั่นของคุณเถอะ ถ้ายังรังแกหลินจือแบบนี้อีก ฉันไม่ยอมพวกคุณแน่！”
เทาเท่ถูกด่าอย่างงงๆ จึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจอย่างมาก：“เกิดอะไรขึ้น？”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ？คุณก็ไปถามยัยแพศยาซูซีนั่นเองสิ！”นานิตะโกนอีกครั้งแล้ววางสายไป
เทาเท่ขมวดคิ้วเรียกจอนห์เข้ามา ให้เขาไปสืบว่าเกิดอะไรขึ้น
นานิโกรธจนเป็นแบบนี้ หลินจือต้องเกิดเรื่องแน่
ไม่นานนักจอนห์ก็เข้ามารายงานด้วยสีหน้าตึงเครียด：“เนมากับผู้ช่วยผู้กำกับของเขานัดหลินจือกินข้าว บอกว่าจะคุยเรื่องบท สุดท้ายผู้ช่วยผู้กำกับก็รังแกหลินจือ ถูกโจมอนชกไป จนใหญ่โตถึงตำรวจ”
“กลางวันแสกๆแบบนี้ รังแกหลินจือ？”เทาเท่ฟังจอนห์เล่าแบบนี้ก็โมโหทันที
ในฐานะผู้ชาย เขายังเป็นผู้ชายที่ไปงานตามสังคมต่างๆ เทาเท่รู้ดีว่ามีผู้ชายบางคนชอบรังแกผู้หญิง เอาเปรียบผู้หญิงจริงๆ
หลายครั้งเขาเลือกที่จะไม่สนใจ แต่พอคิดว่าเรื่องแบบนี้เกิดกับหลินจือ เขาก็ร้อนใจอยากสับมือของผู้ช่วยผู้กำกับ
และยังมีครั้งที่แล้วที่เนมาพยายามไปลูบเอวของหลินจือ เขาก็ทนไม่ไหว ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ให้ควีนติดต่อผู้กำกับคนอื่นเพื่อเตรียมจะเปลี่ยนคนหรอก
จอนห์พยักหน้า จากนั้นพูดอย่างลังเล：“ว่ากันว่า ผู้ช่วยผู้กำกับตะโกนออกมาว่า ซูซีให้เขาทำแบบนี้ เพื่อให้หลินจือออกไปจากโครงการนี้”
สีหน้าของเทาเท่หม่นลงไปมาก
จอนห์ที่อยู่ข้างๆก็แนะนำอย่างประจวบเหมาะ：“ตอนนี้พวกเราต้องปิดเรื่องนี้ไว้ก่อนไหมครับ เรื่องราวใหญ่โตแบบนี้ยังไงก็ไม่ดีต่อโจมอน ไม่ว่าอย่างไรที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะช่วยหลินจือด้วย”
ถ้าโจมอนเป็นอะไรไป หลินจือต้องรู้สึกผิดและโทษตัวเอง
เจ้านายพวกเขาปกป้องโจมอน เท่ากับว่าให้ความรู้สึกที่ดีต่อหลินจือ
จอนห์คิดว่าเจ้านายพวกเขาต้องการความรู้สึกที่ดีนี้ของหลินจือ ดังนั้นจึงกล้ามีคำแนะนำแบบนี้
เทาเท่รู้ดีถึงเจตนาในการแนะนำของจอนห์ดี จึงกำชับอย่างไม่ลังเลใดๆ：“ใช้คอนเนคชั่น ปิดเรื่องนี้ไว้ ห้ามให้หลุดออกไปเด็ดขาด”
เขากำชับเสร็จจึงพูดอีกว่า：“ให้ควีนไปโรงพักกับผม”
เขาพูดจบก็ลุกขึ้นหยิบกุญแจรถออกไป จากนั้นควีนกับเขาก็เข้าไปในรถ
ที่เทาเท่เรียกควีน เพราะว่าควีนกับหลินจือมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ควีนสามารถช่วยเขาบรรเทาความสัมพันธ์กับหลินจือได้
เทาเท่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่หลินจือทะเลาะและเถียงกับเขา เขาก็ไม่ค่อยกล้าเผชิญหน้ากับเธอ
หรือจะพูดได้ว่า ไม่กล้าเผชิญหน้ากับหลินจือที่เย็นชาต่อเขา