ทางที่ไปโรงพัก เทาเท่ให้ควีนโทรหาซูซี เรียกซูซีที่โรงพัก
ซูซีที่อยู่ปลายสายตกใจอย่างมาก：“เทาเท่เรียกฉันไปโรงพัก？ทำไมล่ะ？เกิดอะไรขึ้น？”
ควีนตอบอย่างเป็นระเบียบ：“เกิดอะไรขึ้นผมไม่รู้หรอก อันนี้เป็นคำสั่งของประธานเทาเท่ คุณไปก็รู้”
“อ้อ โอเค”ซูซีวางสายอย่างไม่เต็มใจ
ถึงแม้ซูซีแสดงทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่ควีนก็เชื่อว่าเรื่องนี้เป็นซูซีที่สั่งให้ทำอย่างรู้สึกแปลกใจ
เทาเท่กับควีนถึงโรงพักก่อน เทาเท่ก้าวเข้ามาในห้องประชุมของโรงพักก็เห็นหลินจือนั่งก้มหน้าอยู่ด้านข้าง
เสื้อคลุมตัวใหญ่ปกคลุมตัวเธอไว้หมด ทำให้เธอดูผอมเพรียวตัวเล็ก น่าสมเพช
เบ้าตากับปลายจมูกต่างสีแดง แค่มองก็รู้ว่าร้องไห้มา
สีหน้าก็ดูไม่ดีเท่าไหร่นัก แค่มองแวบเดียวเทาเท่ก็อ่านความคิดเธอออก ตอนนี้เธอต้องกังวลว่าจะส่งผลกระทบต่อโจมอนแน่
พอคิดว่าตัวเองได้สั่งปิดเรื่องนี้ไปแล้ว ในใจเขาก็สบายใจขึ้นมาเล็กน้อย
ในเมื่อรับผลที่ตามมาของปัญหาไม่ได้ ก็อย่าไปขอความช่วยเหลือจากผู้ชายคนอื่นเมื่อเจอปัญหา ตอนนี้ยังไม่ได้ต้องการเขามาจัดการแก้ปัญหาที่เกิดในภายหลังได้ให้เธอ
โจมอนกำลังโดนผู้จัดการของเขาเรียกไปสั่งสอน เทาเท่เห็นเด็กหนุ่มมีใบหน้าไม่พอใจเต็มไปด้วยความโกรธ
ความบุ่มบ่ามใจร้อนของวัยรุ่น พูดถึงก็คือคนอย่างพวกเขาเนี่ยแหละ
แค่ยี่สิบก็จะจีบสาว อยากปกป้องสาว？
รอเขาควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ก่อนค่อยพูดละกัน
“หลินจือ คุณโอเคนะ？”ควีนเดินไปถามหลินจืออย่างเป็นห่วง
ตอนที่หลินจือเงยตาขึ้นมา เทาเท่ก็ละสายตาที่กำลังมองเธอ หันไปมองเนมากับผู้ช่วยผู้กำกับที่อยู่ข้างๆ
เนมารู้สึกเย็นหลังแปลกๆ ฝืนยิ้มเผชิญหน้ากับเขาอย่างอึดอัด
ต้องบอกว่าผู้ช่วยผู้กำกับไร้สมองเสียจริง เห็นเทาเท่แล้วก็ตะโกนเสียงลั่นทันที：“ประธานเทาเท่ คุณตัดสินให้ผมได้นะ โจมอนชกผมจนเป็นแบบนี้ ก็เพราะยัยบ้าหลินจือนี่ หลินจือต้องออกไปจากกองถ่ายนี้ ไม่งั้นผมทำงานกับเธอไม่ได้”
ผู้ช่วยผู้กำกับแน่ใจว่าซูซีควบคุมเทาเท่ได้ ดังนั้นอย่างแรกเลยจึงรีบพูดจุดประสงค์ของตัวเองไป
แค่ไล่หลินจือออกไปเพื่อเอาใจซูซี พึ่งพาฟอเรนากรุ๊ป สันนิษฐานว่าเขาจะต้องก้าวต่อไปในวงการภาพยนตร์และโทรทัศน์ได้แน่นอน
กลับคิดไม่ถึงว่าเทาเท่จะตกคอกใส่เขาด้วยสีหน้าหม่นหมอง：“ไสหัวไป！”
ผู้ช่วยผู้กำกับตะลึงเล็กน้อย
เกิดอะไรขึ้น？ซูซีไม่ช่วยเขาพูดต่อหน้าเทาเท่เหรอ？
“ไม่ใช่ครับ ประธานเทาเท่——”ผู้ช่วยผู้กำกับจะพูดอะไรอีก เนมาก็รีบห้ามเขา
อารมณ์ของเทาเท่ดูผิดปกติไปอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาเพิ่งโทรหาซูซี จึงรอให้ซูซีมาถึงแล้วค่อยพูด
หลินจือพูดกับควีนที่ใส่ใจเธอเบาๆว่า：“ฉันโอเค”
เธอมองโจมอนที่ถูกผู้จัดการอบรม น้ำเสียงดูกระอักกระอ่วนเล็กน้อย：“เสียใจเล็กน้อยน่ะ กังวลว่าจะส่งผลต่อโจมอน”
หลินจือคิดไม่ถึงจริงๆว่าโจมอนจะชกไปโดยตรง ถ้ารู้แบบนี้ เธอก็ไม่ให้โจมอนไปช่วยเธอแล้ว
ควีนรีบพูด：“ประธานเทาเท่จัดการแล้ว ให้คนปิดเรื่องนี้ไว้ จะไม่ส่งผลต่อโจมอน คุณวางใจเถอะ”
ควีนคิดในใจว่ายังดีที่ประธานเทาเท่ของพวกเขาจัดการให้แล้ว หลินจือรู้สึกผิดและโทษตัวเองจริงๆ
หลินจือได้ยินดังนั้นก็อึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดประชดประชัน：“ประธานเทาเท่ของพวกคุณช่างจริงใจเสียจริงนะ ปกป้องซูซีอย่างมีความรับผิดชอบแบบนี้ คอยตามล้างตามเช็ดให้ซูซี”
ควีน：“……”
ประธานเทาเท่ของพวกเขาทำแบบนี้ ไม่ใช่เพื่อบรรเทาความรู้สึกผิดของเธอที่มีต่อโจมอนเหรอ？
เทาเท่เพิ่งก้าวมา ก็ได้ยินหลินจือพูดว่าเขาปิดเรื่องนี้เพื่อปกป้องชื่อเสียงของซูซี จึงอึดอัดใจ และโมโหแทบตาย
และก็ไม่โทษหลินจือที่คิดกับเทาเท่แบบนี้ ตอนนี้เทาเท่กับซูซีเป็นสามีภรรยากัน ภาพลักษณ์ของซูซีเกี่ยวข้องถึงภาพลักษณ์ของเทาเท่กับฟอเรนากรุ๊ป ถ้าเรื่องนี้ใหญ่โต ก็จะส่งภาพลักษณ์ไม่ดีต่อโจมอน ซูซีที่เป็นคนชักนำอยู่เบื้องหลังถูกฉีกออกมา ก็ดูไม่ดี
หลินจือรู้สึกถึงสายตาอันร้อนแรงของเทาเท่ที่มองมาที่เธอ เธอเลยจงใจก้มลงไม่มองเขา
เธอรู้ เขาจะต้องขยะแขยงเธอสุดๆแน่ ถ้าไม่ใช่เธอ คู่หมั้นเขาก็ไม่ต้องดูแย่แบบนี้
ที่เขายื่นมือช่วยเก็บเรื่องนี้ ถึงจะเป็นการช่วยโจมอน แต่หลักๆแล้วเขาอยากปกป้องซูซี ดังนั้น เธอจะไม่ขอบคุณเขา
แป๊บเดียวซูซีก็มาถึง เธอสวมชุดเดรส ผมยาวคลุมไหล่ดูอ่อนโยนและสง่างาม
เธอมาถึงครั้งแรก ก็ยกมือขึ้นคล้องแขนของเทาเท่เบาๆ：“เทาเท่ เกิดอะไรขึ้น？”
อย่างไรก็ตามใบหน้าของซูซีก็ยังดูไม่รู้เรื่อง เทาเท่ก้มลงมองเธอเงียบๆ ขณะเดียวกันก็เอาแขนของตัวเองออกจากมือของเขา
“คุณซูซี คุณรีบช่วยพวกเราพูดกับประธานเทาเท่สิ”ผู้ช่วยผู้กำกับรีบพูดอยู่ข้างๆ
ซูซีแอบกัดฟัน จากนั้นหันไปจ้องผู้ช่วยผู้กำกับ：“ฉันจะช่วยพวกคุณพูดอะไร？ฉันสนิทกับพวกคุณเหรอ？”
ตอนนี้ซูซีรู้สึกโชคดีที่ตัวเองเป็นนักแสดง แสดงได้สมจริงมาก
เธอก็ไม่อยากแสดงนัก แต่ไม่งั้นเธอต้องยอมรับต่อหน้าคนตั้งมากมายพวกนี้เหรอ？
ตอนที่ซูซีวางแผนสิ่งนี้ คิดไม่ถึงว่าโจมอนจะไปช่วยหลินจือ และก็คิดไม่ถึงว่าโจมอนจะชกพวกเขาเพื่อหลินจือ
ตอนนี้เรื่องราวใหญ่โตแล้ว แน่นอนว่าอย่างแรกเธอต้องพาตัวเองออกไปจากเรื่องนี้
เทาเท่มองซูซีแล้วพูดไปทีละคำ：“เขาบอกว่าคุณใช้เขาไปล่วงละเมิดหลินจือ ให้หลินจือออกไปจากโครงการนี้”
ซูซีโกรธจนสั่นไปหมด：“เหลวไหลสิ้นดี！”
“ฉันไม่รู้จักพวกคุณ พวกคุณกล่าวหาฉันแบบนี้ได้ไง？”ซูซีพูดจบก็น้ำตาไหลอย่างน้อยใจ
เธอใช้เวลาที่เช็ดน้ำตาก้มหน้าหลบสายตาของเทาเท่ เขาน่ากลัวมาก ดวงตาคู่นั้นเหมือนมองทุกอย่างออก
“คุณซูซี คุณ——”ผู้ช่วยผู้กำกับคิดไม่ถึงว่าซูซีจะไม่ยอมรับที่ใช้พวกเขา ก็เลยรู้สึกหดหู่สุดๆ
เนมาออกแรงดึงเขา สื่อว่าให้เขารีบหุบปาก
เทาเท่มาพร้อมกับออร่าอันแข็งแกร่งที่ควบคุมไปทั่ว เขายืนตรงกลางห้องประชุม มองไปรอบๆที่คู่กรณีตรงนั้น จากนั้นถามเสียงหม่น：“เรื่องนี้พวกคุณจะจัดการอย่างไร？”
หลินจือกับโจมอนไม่พูด ผู้ช่วยผู้กำกับตะโกนเสียงลั่น：“ผมจะให้โจมอนขอโทษผม！”
เขาถูกทำร้ายจนเป็นแบบนี้ ไม่มีทางปล่อยไปหรอก
โจมอนไม่สนใจคำค้านของผู้จัดการ พูดไปอย่างโกรธแค้นว่า：“ไม่มีทาง！”
เทาเท่ไม่สนพวกเขาสองคน เงยมองไปที่หลินจือที่อยู่ไม่ไกลแล้วถามเบาๆ：“คุณหลินจือ คุณจะจัดการอย่างไร？”
“แค่ไม่ส่งผลต่อโจมอน ฉันได้หมดค่ะ ฉันขอโทษพวกเขาได้”ตอนนี้หลินจือแค่อยากให้เรื่องนี้จบลงเร็วๆ แค่อยากให้โจมอนหลุดจากเรื่องนี้
ไม่ว่าผู้ช่วยผู้กำกับล่วงละเมิดเธอก่อนหรือไม่ เธอก็ขอโทษได้ และไม่ติดใจเอาความได้
ทำอะไรไม่ได้ ใครให้คนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาคือซูซีกับเทาเท่ล่ะ
เธอสู้ไม่ได้ โจมอนก็สู้ไม่ได้
เทาเท่หันมองไปที่ผู้ช่วยผู้กำกับทันที แววตามีความอาฆาต：“ตั้งแต่นี้ไป ละครทุกอย่างของฟอเรนากรุ๊ป ก็จะไม่ใช่พวกคุณอีกแล้ว ตอนนี้ บอกผมทีคุณจะจัดการอย่างไร？”
ผู้ช่วยผู้กำกับ：“……”