ตอนที่ 394 โดนควบคุม
“เจ้ากำลังข่มขู่เปิ่นหวางอยู่หรือ ? ” สถานการณ์ในห้องมิได้เหมือนกับที่อันหลิงเกอคิดไว้เลยเพราะใบหน้าของมู่จวินฮานเย็นชาขณะที่บีบคางของฟางซู่ซู่เอาไว้
“ซู่ซู่มิกล้า เพียงอยากเตือนท่านอ๋องว่าพิษหนอนกู่ที่อยู่ในกายของพระชายารุนแรงกว่าที่ระบาดตอนนี้มาก หากมิเชื่อ ท่านอ๋องจักลองดูก็ได้เจ้าค่ะ” กล่าวจบนางก็หยิบกล่องเล็ก ๆ กล่องหนึ่งออกมาจากกระเป๋าอกเสื้อ
มู่จวินฮานเห็นสิ่งที่ดิ้นอยู่ภายในกล่อง สิ่งแรกที่อยากทำคือเงื้อกระบี่และฟันใส่มันให้ตายเสียตรงนี้ ทว่าฟางซู่ซู่เอ่ยปากขึ้นมาก่อน
“นี่มิใช่หนอนธรรมดา หากท่านอ๋องฆ่ามันแล้ว พระชายาก็คง…”
พูดจบแล้วฟางซู่ซู่ก็ใช้นิ้วมือบีบไปที่ลำตัวของหนอนตัวกลม ครู่เดียวก็มีเสียงจากด้านนอกประตูดังเข้ามา
“พระชายาระวัง บ่าวเดินไปส่งเองขอรับ ! ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นมู่จวินฮานก็อดร้อนใจขึ้นมามิได้ ทว่าก็มิสามารถก้าวออกไปดู
“เจ้าต้องการสิ่งใด ! ” มู่จวินฮานคาดมิถึงว่าวันหนึ่งจักถูกสตรีควบคุมไว้เช่นนี้
“ข้าและท่านปู่ออกมาจากแคว้นชิงเยว่แล้วย่อมมิคิดกลับไปอีก เพียงแต่…” นางเก็บกล่องเอาไว้ตามเดิม “เพียงแต่ข้าต้องเก็บหนอนตัวนี้ไว้ให้ดี มิเช่นนั้นจักรับประกันจิตใจของท่านอ๋องได้เยี่ยงไร ? ”
เมื่อเห็นท่าทางของฟางซู่ซู่แล้ว มู่จวินฮานก็อดขมวดคิ้วมิได้
เขาคาดมิถึงว่าฟางซู่ซู่จักกล้าทำเรื่องเช่นนี้
ตอนแรกที่เขาโดนท่านหมอฟางบีบบังคับ เขาเองก็ทราบถึงฐานะของสองคนนี้ดี แต่คาดมิถึงว่าตอนที่หมอฟางจัดยามาให้ ฟางซู่ซู่ยังใช้วิธีต่ำช้าเยี่ยงนี้ด้วย
นี่จึงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขามิอาจปฏิเสธการแต่งนางเข้าจวน
คนที่อยู่เบื้องหลังสองปู่หลานนี้ เขาก็รู้ดีว่าเป็นใคร !
ผู้ที่กล้าร่วมมือกับคนของแคว้นชิงเยว่ ทั้งยังทำเช่นนี้กับเขาย่อมมีเพียงฮ่องเต้พระองค์เดียว !
ความคิดของฮ่องเต้นั้นมู่จวินฮานทราบดี คือด้านหนึ่งอยากบีบเขา อีกด้านหนึ่งก็อยากที่ทดสอบ ‘ของล้ำค่า’ ที่มาจากแคว้นชิงเยว่
บัดซบ !
หากทุกอย่างมาลงที่เขาเองก็คงมิเป็นไร แต่ตอนนี้มันอยู่ในกายของอันหลิงเกอ
“ช่างเถิด วันที่กลับบ้านเดิมก็หวังว่าท่านอ๋องจักดูแลซู่ซู่อย่างดีเจ้าค่ะ”
ฟางซู่ซู่ยิ้มออกมาเบาบาง ใบหน้าเต็มไปด้วยมารยาและความพึงพอใจ
การได้รับภารกิจเพื่อบีบบังคับมู่จวินฮานเช่นนี้ ชีวิตของนางก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว
“ชิงเฟิง ! ”
เมื่อฟางซู่ซู่จากไปแล้ว มู่จวินฮานจึงเรียกชิงเฟิงเข้ามา
“เมื่อครู่พระชายาเป็นอย่างไรบ้าง ? ” สีหน้าของมู่จวินฮานแสดงถึงความกังวล ชิงเฟิงก็ทราบดีว่าหากมิได้ทำเพื่อพระชายา ท่านอ๋องมิมีทางโดนคนอื่นข่มขู่ได้แน่นอน
“เรียนท่านอ๋อง เมื่อครู่พระชายาบอกว่าเจ็บที่หัวใจขอรับ” ชิงเฟิงตอบตามความจริง
“จงสอบสวนพวกสายลับแคว้นชิงเยว่ที่จับตัวไว้อย่างหนัก ห้ามให้ตายแม้แต่คนเดียว ! ” มู่จวินฮานขบกรามแน่น สถานการณ์ในตอนนี้เขาต้องรีบกำจัดพิษหนอนกู่ในตัวของนางโดยเร็วที่สุด
“รีบสืบเรื่องหนอนกู่ให้เร็วที่สุดด้วย ! ”
“รับทราบขอรับ ! ”
ชิงเฟิงทราบดีว่าปัญหานี้ร้ายแรงเพียงใด แม้คนที่อยู่เบื้องบนจักมิทำร้ายสองสามีภรรยาจนตาย ทว่าแค่ทำให้พระชายาเจ็บปวดก็สามารถทำให้ท่านอ๋องทุกข์ทรมานได้แล้ว
เวลาผ่านไปมินานก็ถึงวันที่ฟางซู่ซู่กลับไปเยี่ยมบ้านเกิด มู่จวินฮานและฟางซู่ซู่นั่งรถม้าคันเดียวกัน ส่วนอันหลิงเกอนั่งอยู่อีกคันราวกับคนที่ตกต่ำ
“เหตุใดจึงมิมีคนออกมาต้อนรับเลย ? ” ฟางซู่ซู่ที่ลงจากรถม้าก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา
แม้ตระกูลของนางมิได้ร่ำรวย แต่อย่างไรก็ยังมีคนใช้อยู่บ้าง
ท่านปู่น่าจักเตรียมให้พวกเขาออกมาต้อนรับแล้วมิใช่หรือ ?
อันหลิงเกอเดินลงจากรถม้า เมื่อมองไปที่ประตูของตระกูลฟางก็คิดบางอย่างขึ้นมา
“เชิญท่านอ๋องและพระชายาเข้าไปด้านในก่อนเจ้าค่ะ ภายในเรือนอาจมีคนมิพอจึงละเลยเรื่องนี้ไปบ้างเจ้าค่ะ” ฟางซู่ซู่ก็มิได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้มากนัก ขอแค่มีหนอนตัวนั้นอยู่ในมือ นางก็สามารถควบคุมทุกอย่างได้แล้ว
นางจึงมิจำเป็นต้องสนใจเรื่องภาพลักษณ์อันใดอีก
“ท่านปู่อยู่ไหนเจ้าคะ ? ”
ภายในเรือนดูสงบเงียบ ทว่าอันหลิงเกอกลับได้กลิ่นคาวเลือดลอยออกมา
มู่จวินฮานอยู่ในสนามรบมานานย่อมรู้สึกได้ถึงไอสังหารที่คละคลุ้งอยู่ด้วยเช่นกัน
เมื่อประตูห้องโถงถูกชิงเฟิงผลักออก ท่าทางของทุกคนก็เตรียมพร้อมป้องกันตัว มีเพียงฟางซู่ซู่ที่ยังตามหาคนไปทั่ว
“กรี๊ด ! ”
เมื่อเข้าไปด้านในก็พบว่าเต็มไปด้วยศพ ส่วนศพของท่านหมอฟางถูกแขวนไว้บนคาน ช่างน่าเวทนายิ่งนัก
“ท่านปู่ ! ” ฟางซู่ซู่พุ่งตัวเข้าไป ใต้ฝ่าเท้าของนางเต็มไปด้วยศพของบ่าวรับใช้
“ไม่ ทำไม เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ ไม่ ! ”
นางส่ายหน้าและก้าวถอยหลังออกมาแต่มิสามารถเอ่ยประโยคใดออกมาได้เลย
พวกนางมิได้ทำอันใดผิด เหตุใดต้องถูกสังหารยกครัวเช่นนี้ !
“ส่งพระชายากลับจวน ! ” มู่จวินฮานสั่งชิงเฟิงเพราะเขาต้องอาศัยโอกาสนี้สืบเรื่องของหนอนกู่จากฟางซู่ซู่และย่อมมิอาจให้อันหลิงเกออยู่ที่นี่ได้
“ทำไมเจ้าคะ” อันหลิงเกอเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย
นางรู้สึกเหมือนมู่จวินฮานมีบางอย่างปิดบังนางอยู่ แต่มิรู้ว่าคือเรื่องใด
“กลับไป ! ” น้ำเสียงของมู่จวินฮานเฉียบขาดกว่าเมื่อครู่ แม้อันหลิงเกอมิเต็มใจก็รู้ดีว่าตนอยู่ที่นี่ก็มิสามารถสืบอันใดได้
มิสู้กลับจวนเพื่อสั่งให้องครักษ์เงาไปสืบเองดีกว่า
เมื่อรอจนนางจากไปแล้ว มู่จวินฮานจึงย่อตัวลงข้างกายของฟางซู่ซู่
ศพของท่านหมอฟางถูกวางลงกับพื้นแล้ว ฟางซู่ซู่ก็ร้องห่มร้องไห้จนเหนื่อยเช่นกัน
“พูดมา เขายังให้พวกเจ้าทำอันใดอีก ? ” น้ำเสียงของมู่จวินฮานเย็นชาไร้ความรู้สึก
“มิมีอันใดทั้งนั้น” ฟางซู่ซู่ข่มอารมณ์ไว้ ตอนนี้นางโยนความผิดทุกอย่างไปให้อันหลิงเกอเรียบร้อยแล้ว
หากมิใช่เพราะมัน เรื่องทั้งหมดก็คงมิเกิดขึ้น !
หากมิใช่เพราะมันรักษาพิษหนอนกู่ได้ ท่านปู่ก็ต้องทำยารักษาจนสำเร็จก่อนมันและสามารถบรรลุข้อตกลงกับฝ่าบาทได้
ทว่า…
เพราะเหตุนี้ท่านปู่จึงใช้วิธีที่อันตรายเพื่อทดสอบประสิทธิภาพของพิษหนอนกู่ให้แก่ฝ่าบาท
ทว่าหนอนกู่ที่อยู่ในมือของพวกนางโดนใช้งานกับอันหลิงเกอ ส่งผลให้ราชาหนอนกู่ที่อยู่ในแคว้นชิงเยว่สัมผัสได้ พวกแคว้นชิงเยว่จึงตามมาถูกและสังหารฆ่าล้างครอบครัวนางเช่นนี้
ทุกสิ่งทุกอย่างที่นางต้องเผชิญล้วนเป็นเพราะอันหลิงเกอ !
“ท่านอ๋อง ต่อไปถ้าท่านต้องการรักษาชีวิตของพระชายา ท่านต้องปกป้องให้ข้าปลอดภัยเท่านั้นเจ้าค่ะ” อยู่ ๆ ฟางซู่ซู่ก็ยิ้มออกมา “หากคนร้ายสังหารข้าด้วยก็เกรงว่ามิมีผู้ใดถอนพิษนี้ได้แล้วเจ้าค่ะ”
กล่าวจบ ฟางซู่ซู่ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเคาะกล่องที่อยู่ตรงเอวของนาง
“หนอนกู่ตัวนี้จักลอกคราบเดือนละ 1 ครั้ง ทุกครั้งที่ลอกคราบตัวก็ใหญ่ขึ้น หากมิรีบนำหนอนกู่ออกมาจากตัวพระชายาแล้ว ภายในสามปีนางต้องตายสถานเดียว”
ฟางซู่ซู่ในตอนนี้ราวกับคนเสียสติ นางสนใจแต่ความพึงพอใจของตนเท่านั้น
สำหรับนางแล้วความเกลียดชังที่มีต่ออันหลิงเกอก็เหมือนการพักใจ
เพราะนางมิสามารถทำอันใดฝ่าบาทได้และไร้วิธีไปแก้แค้นพวกแคว้นชิงเยว่จึงทำได้แค่นำความแค้นมาลงที่อันหลิงเกอ
“เจ้ากล้าหรือ ! ”
มู่จวินฮานนอกจากโมโหแล้วภายในใจก็ยังตำหนิตนเองไปด้วย
หากเขาวางแผนป้องกันไว้ตั้งแต่แรก หมอฟางก็มิสามารถเล็ดลอดเข้ามาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้และพิษหนอนกู่ก็คงมิมีทางเข้าไปในกายของอันหลิงเกอได้
อันหลิงเกอที่เพิ่งจากไปกลับรู้สึกเจ็บที่หัวใจขึ้นมาเพราะการเคาะของฟางซู่ซู่เมื่อครู่
“พระชายาขอรับ” ชิงเฟิงรีบก้าวเข้าไปหา
“ข้ามิเป็นไร”
อันหลิงเกอตรวจชีพจรของตน แต่มิพบความผิดปกติใดเลย ตลอดสองวันมานี้เหตุใดนางจึงรู้สึกเจ็บปวดตามร่างกายตลอดเวลา ?
นางยังมิทันได้ไตร่ตรองอย่างละเอียดก็มาถึงจวนเสียก่อน ตระกูลฟางอยู่มิไกลจากจวนมากนัก เมื่อมาถึงแล้ว อันหลิงเกอจึงรีบเรียกองครักษ์เงาของนางมารวมตัวกัน
“ไปตรวจสอบสถานการณ์ของตระกูลฟาง หากมีสิ่งใดผิดปกติให้รีบรายงานท่านโหวอันและให้ท่านตรวจสอบเรื่องของแคว้นชิงเยว่ด้วย”
“รับทราบขอรับ ! ”