ตอนที่ 1401 เข้าร่วมสงคราม (1)
จวินอู๋เสียคาดไว้แล้วว่าการปรากฏตัวของท่านแบะแบะจะเปิดเผยตัวตนของนาง ก็ตอนที่ช่วยแคว้นฉี ลักษณะของท่านแบะแบะกับกระต่ายโลหิตมันชัดเจนเกินไป ดังนั้นตอนที่นางปรากฏตัวที่นี่ นางจึงเปลี่ยนรูปลักษณ์เอาไว้แล้ว คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผู้ครองแคว้นฉูในตอนนี้ คือจักรพรรดิหนุ่มที่มีใบหน้าเนียนละเอียดและท่าทางเย็นชา
“ลุกขึ้นเถอะ ไม่ต้องขอบคุณหรอก” จวินอู๋เสียพูดเสียงเรียบ นางไม่ได้ทำเพื่อแคว้นฉู แต่เพื่ออาณาจักรล่าง
จักรพรรดิแคว้นฉูยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น ไม่ยอมลุกขึ้น เขาพูดว่า “ฝ่าบาทมาช่วยในวันนี้เป็นโชคดีของแคว้นฉูอย่างแท้จริง ตอนนี้พวกคนพิษออกอาละวาดทำลายล้าง แคว้นฉูเราเป็นแคว้นเล็กๆ กองทัพก็อ่อนแอ ถึงพวกเราจะสู้จนตัวตาย ก็ยังไม่สามารถปกป้องประชาชนของเราได้ ข้ารู้ว่าคำขอร้องของข้าอาจจะหยาบคาย แต่ข้าก็ยังอยากขอร้องท่าน ได้โปรดช่วยแคว้นฉูของเราด้วย! โปรดส่งกองทัพมาช่วยแคว้นฉูด้วย หากช่วยประชาชนของแคว้นฉูเอาไว้ได้ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป แคว้นฉูของเราจะยอมจำนนต่อฝ่าบาท และจะติดตามเชื่อฟังคำสั่งของฝ่าบาทเท่านั้น!”
ตอนนี้จักรพรรดิแคว้นฉูไม่สนใจอย่างอื่นแล้ว เขาแค่ต้องการช่วยประชาชนแคว้นฉู แม้ว่าวันนี้จวินอู๋เสียจะเอาชนะกองทัพคนพิษได้ แต่ที่อื่นๆในแคว้นฉูก็ยังมีพวกคนพิษออกอาละวาดอยู่ ด้วยความแข็งแกร่งของกองทัพแคว้นฉู พวกเขาคงไม่สามารถป้องกันตัวเองจากภัยพิบัติที่น่ากลัวนี้ได้
จวินอู๋เสียมองสบตาที่แน่วแน่ของผู้ครองแคว้นฉู เมื่อเทียบกับอาณาจักรกลางแล้ว ถึงแม้อาณาจักรล่างจะอ่อนแอกว่า แต่คนของอาณาจักรล่างก็ไม่เคยขาดจิตวิญญาณในการต่อสู้
“พอข้ากลับแคว้น ข้าจะจัดการเรื่องของแคว้นฉูให้เร็วที่สุด” ด้วยการรุกรานของพวกคนพิษ จวินอู๋เสียเต็มใจที่จะช่วยให้อาณาจักรล่างเอาชนะศัตรู แต่เนื่องจากนางยังไม่แน่ใจสถานการณ์ในแคว้นเหยียนเลย สิ่งที่รู้ก็มาจากคำบอกเล่าที่ได้ยินมาระหว่างทางเท่านั้น ว่าแคว้นเหยียน แคว้นฉี และแคว้นเฉียวได้นำทหารไปช่วยแคว้นต่างๆที่ถูกโจมตี นางไม่รู้ว่าพวกเขาเหลือทหารอยู่เท่าไร หรือมีจำนวนเพียงพอจะส่งมาที่แคว้นฉูหรือไม่
ทุกอย่างต้องรอจนกว่านางจะกลับไปที่แคว้นเหยียนก่อน จึงจะสามารถตัดสินใจได้
คำพูดของจวินอู๋เสียทำให้จักรพรรดิแคว้นฉูร้องไห้ด้วยความขอบคุณ เขารู้ว่าจวินเสียเต็มใจจะช่วยแคว้นฉู แบบนี้แคว้นฉูก็ปลอดภัยแล้ว!
“ทูลฝ่าบาท! ข้างหน้า 10 ลี้ มีกองทัพขนาดใหญ่พะย่ะค่ะ!” ทหารแคว้นฉูคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามารายงาน
“เห็นไหมว่ากองทัพจากแคว้นไหน?” จักรพรรดิแคว้นฉูถามด้วยความดีใจอย่างมาก
“แคว้นเฉียวพะย่ะค่ะ!”
จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้น นางมองไปที่เสี่ยวเจว๋ซึ่งยืนอยู่ด้านหลังฝูงชนโดยไม่ได้ตั้งใจ
กองทัพของแคว้นเฉียวเคลื่อนไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็มาถึงด้านข้างค่ายใหญ่ของแคว้นฉู
เดิมทีแคว้นเฉียวเป็นเพียงแคว้นเล็กๆ แต่หลังจากที่จวินอู๋เสียมอบแคว้นจิ้วครึ่งหนึ่งให้กับพวกเขา พวกเขาก็เติบโตขึ้นอย่างทวีคูณในระยะเวลาสั้นๆ ทหารของแคว้นเฉียวยืนเรียงแถวกันอย่างเรียบร้อย สายตาราวกับคบเพลิง ดูน่าเกรงขามมาก
แม่ทัพที่นำกองทัพของแคว้นเฉียวมาเป็นกำลังเสริมให้กับแคว้นฉู พาทหารควบม้าตรงมาที่แคว้นฉูทันทีที่ได้รับข่าวว่าแคว้นฉูต้องการความช่วยเหลือ แต่ระหว่างทางพวกเขาก็พบกับการคุกคามจากพวกคนพิษ ทำให้มาถึงล่าช้าไปเล็กน้อย
ในใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของแคว้นฉู แต่เมื่อพวกเขาเห็นสนามรบที่แคว้นฉูเต็มไปด้วยศพของพวกคนพิษ พวกเขาก็ตกตะลึงทันที
สิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือไฟที่ลุกโชติช่วงขึ้นสู่ท้องฟ้า ภายในเปลวไฟสามารถมองเห็นศพของพวกคนพิษที่ถูกเผาได้อย่างชัดเจน พวกมันกองสูงราวกับภูเขา และมีจำนวนมากจนยากที่จะเชื่อ
แม่ทัพของแคว้นเฉียวพลิกตัวลงจากหลังม้า และเดินเข้ามาตรงหน้าจักรพรรดิแคว้นฉู เมื่อเขามองไปทางจวินอู๋เสีย แววตาของเขาก็แปลกไป มันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ไม่อาจระงับได้เมื่อเขาพบร่างเล็กๆที่คุ้นเคยอยู่ข้างหลังจวินอู๋เสีย
จักรพรรดิของพวกเขา!