ตอนที่ 1403 จักรพรรดินีเหล็ก (1)
เมื่อรถม้าของพวกจวินอู๋เสียเข้ามาในเมืองหลวงของแคว้นเหยียน ทหารที่เฝ้าประตูเมืองก็ถามคำถามตามหน้าที่ แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ในรถม้าคือจวินอู๋เสียที่ปลอมใบหน้าแล้ว พวกเขาก็ตกตะลึงทันที พอได้สติ พวกเขาก็รีบคุกเข่าลงถวายความเคารพอย่างรวดเร็ว และแม้ว่ารถม้าจะผ่านเข้าเมืองไปแล้ว พวกเขาก็ยังตกใจไม่หาย
จักรพรรดิของพวกเขากลับมาแล้ว!
ฝ่าบาทกลับมาแล้ว!
การกลับมาของจวินอู๋เสียทำให้เกิดความปั่นป่วนขึ้นทั่วเมืองหลวงแคว้นเหยียนทันที ทุกคนไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ครองแคว้นของพวกเขากลับมาแล้ว!
แม้ว่าจวินอู๋เสียจะไม่ได้อยู่ในแคว้นเหยียนเป็นเวลานาน แต่ทุกภารกิจที่นางทำนั้น สร้างความตื่นตะลึงให้กับประชาชนของแคว้นเหยียนเป็นอย่างมาก ทุกคนในแคว้นรู้ว่าพวกเขามีผู้ครองแคว้นที่ทรงพลังและอายุน้อย
ในวังหลวงของแคว้นเหยียน เทียนในห้องทรงพระอักษรวูบไหว หญิงสาวที่กำลังก้มหน้าอ่านเอกสารขมวดคิ้วเล็กน้อย บนโต๊ะตรงหน้านางมีม้วนกระดาษที่เป็นคำขอความช่วยเหลือจากคนที่กำลังหวาดกลัวกองอยู่มากมายนับไม่ถ้วน
หญิงสาวมีใบหน้าที่งดงามน่ารัก แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดสวยจนตะลึง ภายใต้แสงไฟที่นุ่มนวลอบอุ่น ใบหน้าด้านข้างของนางดูจะขาดความอ่อนโยนไปบ้าง และแฝงไปด้วยความแข็งกระด้างแทน
“แคว้นยางส่งสาส์นขอความช่วยเหลือมาให้เราสิบสองฉบับติดต่อกันแล้ว ฝ่าบาทดูซิเพคะ……เราควรจะ……” นางกำนัลคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆหยิบสาส์นที่ตกลงบนพื้นขึ้นมา และพูดด้วยความกังวล
หญิงสาวที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แววตายังคงสงบนิ่ง
“แคว้นยางมีภูมิประเทศได้เปรียบ ง่ายต่อการป้องกันและยากที่จะบุกโจมตี ตั้งแต่ถูกพวกคนพิษโจมตีครั้งแรก พวกเขาก็ส่งสาส์นมาขอความช่วยเหลือจากเราแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งของแคว้นยาง ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่มีความสามารถในการต่อสู้กับกองทัพคนพิษ พวกเขาแค่อยากลดความเสียหายของตัวเอง เราไม่จำเป็นต้องสนใจพวกเขา” ฉูหลิงเย่พูดพลางขมวดคิ้ว
“แล้วแคว้นหลิงล่ะเพคะ?” นางกำนัลมองฉูหลิงเย่ที่กลายมาเป็นจักรพรรดินีของแคว้นเหยียน ดวงตาเต็มไปด้วยความเคารพนับถือ
“ข้าส่งกองทัพไปแล้ว” ฉูหลิงเย่พึมพำ จากนั้นก็ก้มหน้ามองม้วนกระดาษที่อยู่บนโต๊ะ
ทุกอันล้วนเร่งด่วน เนื้อหาก็เหมือนๆกันหมด
ขอความช่วยเหลือ!
ขอความช่วยเหลือ!
ถึงกองทัพของแคว้นเหยียนจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่เพียงพอที่จะแบ่งให้ครบทุกแคว้น ดังนั้น ฉูหลิงเย่จึงต้องเลือกอันที่ต้องการความช่วยเหลือจริงๆออกมาจากสาส์นขอความช่วยเหลือทั้งหมด
นางกำนัลยืนเงียบ ไม่กล้าเปิดปากพูดอะไรมั่วๆอีก
จักรพรรดินีแห่งแคว้นเหยียน เป็นหญิงสาวที่มีข้อพิพาทขัดแย้งมากที่สุดในโลก
เดิมทีนางเป็นคุณหนูของเมืองพันอสูร แต่โชคร้ายที่ต้องทนทุกข์กับฝันร้ายที่รับไม่ได้มากที่สุดของหญิงสาว ขณะที่ทุกคนคิดว่านางจะถูกคนทั้งโลกดูหมิ่นและทอดทิ้ง จักรพรรดิหนุ่มแห่งแคว้นเหยียนก็แต่งงานกับนางและแต่งตั้งให้นางเป็นจักรพรรดินี!
ในตอนแรกที่ฉูหลิงเย่เพิ่งได้เป็นจักรพรรดินี นางต้องแบกรับคำสาปแช่งดูถูกเหยียดยามมากมายแค่ไหน? ไม่ใช่แค่คนบนโลกที่ดูหมิ่นนาง ว่านางไม่บริสุทธิ์ กระทั่งประชาชนของแคว้นเหยียนเองก็อับอายที่มีนางเป็นจักรพรรดินี ถ้าไม่ใช่เพราะการตัดสินใจที่แน่วแน่ของจวินอู๋เสียในตอนนั้น และการสนับสนุนชี้แนะอย่างอดทนของมหาอำมาตย์เหวินหยู หลังจากฉูหลิงเย่ขึ้นเป็นจักรพรรดินี นางอาจจะจมน้ำลายของประชาชนแคว้นเหยียนตายไปแล้ว
ขณะที่ทุกคนบนโลกนี้คิดว่าจักรพรรดินีที่น่าอับอายเช่นนี้จะขังตัวเองอยู่แต่ในตำหนัก ไม่ก้าวออกมาข้างนอก ฉูหลิงเย่กลับเดินตรงไปที่ท้องพระโรงหลังจากที่จวินอู๋เสียจากไป ทำหน้าที่เป็นจักรพรรดินีผู้สำเร็จราชการ จัดการกับเรื่องต่างๆของราชสำนักแคว้นเหยียนแทนจวินอู๋เสีย
ความทรงจำพวกนั้นยังคงสดใหม่อยู่ในใจของนางกำนัลผู้นี้ ตอนนั้นฉูหลิงเย่โดนตำหนิและต่อว่าอย่างไร้ความปราณีมากขนาดไหน คำด่าว่าสาปแช่งที่ร้ายกาจจนทนฟังไม่ได้ ขนาดเป็นแค่คนดู นางยังรับไม่ได้จนน้ำตาไหลลงมา แล้วตัวฉูหลิงเย่เองล่ะ?
แต่ฉูหลิงเย่ไม่ได้ร้องไห้เลยแม้แต่ครั้งเดียว