“แน่นอน!” มายมิ้นท์ยิ้มและพยักหน้า จากนั้นจึงมองไปยังส้มเปรี้ยว “ขอบคุณนะ คุณส้มเปรี้ยว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงไม่ได้รับอะไรดีๆ มากมายขนาดนี้”
ส้มเปรี้ยวขบริมฝีปากแน่น เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา
เปปเปอร์โอบเอวเธอ “เราไปกันเถอะ”
“งั้นเดินทางปลอดภัยนะคะ ประธานเปปเปอร์ คุณส้มเปรี้ยว คงต้องจากเมืองเดอะซีแล้ว!” มายมิ้นท์โบกมือยิ้มร่า
ทั้งสองสะกดกลั้นอารมณ์ เดินออกไป
ลาเต้ปิดประตู และเดินกลับเข้ามา “ที่รัก เธอเก่งมากจริงๆ ครั้งที่แล้วแอบเอาส่วนแบ่งมาจากดวงใจสีครามของเปปเปอร์ ได้นิดหน่อย ครั้งนี้ต้องเอาส่วนแบ่งมาได้เยอะแน่ๆ เธอไม่เห็นสีหน้าของสองคนนั้น ตอนที่เดินออกไป น่าขำชะมัด”
มายมิ้นท์ยกแก้วน้ำบนหัวเตียงขึ้นมาดูดน้ำจากหลอด “เงินส่วนแบ่งที่ได้มาฟรี ๆ ไม่คว้าไว้ก็น่าเสียดาย”
“ก็ใช่น่ะสิ” ลาเต้หัวเราะคิกคัก จากนั้นจึงมองเธอด้วยสีหน้าจริงจัง “แต่เราจะไม่เอาความเรื่องนี้จริงๆ เหรอ ที่รัก”
“อืม” มายมิ้นท์พยักหน้า “เราส่งส้มเปรี้ยวเข้าคุกได้ แต่ไม่จำเป็น เปปเปอร์พูดไว้ไม่ผิด ถ้าเราทำแบบนี้แล้ว ยิ่งทำให้ความขัดแย้งระหว่างตระกูลภักดีพิศุทธิ์กับเทนเดอร์กรุ๊ปร้ายแรงขึ้น ตระกูลภักดีพิศุทธิ์ต้องเป็นสุนัขจนตรอก และกดดันเทนเดอร์กรุ๊ปอย่างถึงที่สุด”
ตอนนี้เทนเดอร์กรุ๊ปอ่อนแอมาก ไม่ใช่ศัตรูของตระกูลภักดีพิศุทธิ์
เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่อยากปะทะของแข็งอย่างตระกูลภักดีพิศุทธิ์
ลาเต้ก็เห็นถึงผลได้และผลเสีย เขาหมุนมือถือไปมา “ถึงจะเสียใจนิดหน่อย แต่ทำได้ถึงขนาดนี้ ก็ไม่เลวแล้ว โดยเฉพาะที่ดินผืนนั้น ถ้าเยี่ยมบุญรู้ขึ้นมา คงต้องโมโหเป็นอย่างมาก”
มายมิ้นท์ได้ยินที่ลาเต้พูด เธออดหัวเราะไม่ได้ “ฉันได้ยินมาตั้งนานแล้วว่า เยี่ยมบุญจะบุกเบิกพวกคฤหาสน์และที่อยู่อาศัยในเมืองเดอะซี พวกเราแย่งโฉนดพื้นที่คฤหาสน์แรกของเขา เขาต้องเจ็บปวดอย่างแน่นอน”
ลาเต้ยักไหล่อย่างสะใจ “ใครใช้ให้เขามีลูกสาวที่หักหลังพ่อ หักหลังคู่หมั้นกันล่ะ!”
หักหลังพ่อ หักหลังคู่หมั้นอย่างนั้นเหรอ
เหมือนจะเป็นอย่างที่พูด ครั้งก่อนส้มเปรี้ยวใส่ร้ายว่าเธอชนคน แถมยังทำลายงานเลี้ยงต้อนรับ ที่เยี่ยมบุญตั้งใจเตรียม อีกทั้งยังทำดวงใจสีคราม ที่เปปเปอร์ตั้งใจเตรียมไว้ หายไปอีกด้วย
ครั้งนี้ส้มเปรี้ยวทำร้ายเธอให้หกล้ม จนทำให้เปปเปอร์ไม่สามารถทำสนธิสัญญาเปิดทำการค้าขายกับต่างประเทศ อีกทั้งยังทำให้เยี่ยมบุญเสียที่ดินไปผืนหนึ่ง เรื่องราวที่เข้ามาอย่างต่อเนื่อง จะไม่ใช่การหักหลังพ่อและคู่หมั้นได้อย่างไร
เมื่อคิดได้เช่นนี้ มายมิ้นท์รู้สึกหดหู่ใจ จู่ๆ ก็รู้สึกเห็นใจเยี่ยมบุญกับเปปเปอร์
“ใช่สิ ที่รัก” ลาเต้ยื่นหน้าใหญ่ๆ เข้ามาหาเธอ “เธอกะจะเอาที่ดินผืนนั้นมาทำอะไรเหรอ”
มายมิ้นท์ยกมือขึ้นมา และผลักหน้าเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “สร้างโรงงาน เทนเดอร์กรุ๊ปจำเป็นต้องมีโรงงาน จะให้บริษัทอื่นผลิตสินค้าให้ตลอดไม่ได้”
เธอยังไม่ลืมความไร้มารยาทและเรื่องที่ประธานตะวัน ทำให้เธอลำบากใจ ที่โฮมสเตย์เหมยแดงเมื่อครั้งก่อน
เธอไม่อยากให้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง และไม่อยากอ้อนวอนไปทั่ว เพื่อให้คนอื่นผลิตสินค้าให้
“ที่รักเก่งมาก มองการณ์ไกลขนาดนี้ ไม่เลวเลย ฉันสนับสนุนเธอ” ลาเต้ตบไหล่มายมิ้นท์
“ขอบใจ” มายมิ้นท์ยิ้มเล็กน้อย แปลกที่เธอไม่สลัดมือของเขาออก
วันต่อมา ทั้งสองกลับถึงเมืองเดอะซี
เมื่อลงจากเครื่องบิน มายมิ้นท์รีบไปเจอภาคินที่เทนเดอร์กรุ๊ปทันที
ภาคินนั่งตรงข้ามโต๊ะทำงานของเธอ เขามองผ้าพันแผลบนศีรษะของเธออย่างประหลาดใจ “ประธานมายมิ้นท์ นี่คุณ……”
มายมิ้นท์จับแผลบนศีรษะ ความเย็นชาแวบเข้ามาในแววตาของเธอ แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว เธอเอากาแฟวางไว้ข้างหน้าภาคิน เธอยิ้มและตอบว่า “โดนคนเลวจัดการมาค่ะ”
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้ว” ภาคินยิ้มบางๆ และไม่ถามอะไรต่อ
มายมิ้นท์รับเอกสารที่เลขาซินดี้ยื่นให้ “ประธานภาคิน นี่คือสัญญาการเข้าซื้อกิจการบริษัทดีย์คูเปอร์ คุณต้องการแก้ตรงส่วนไหนหรือเปล่า”
ภาคินพลิกเอกสารดู ดูตรงส่วนสุดท้ายที่บอกว่าไม่เข้าร่วมการจัดการภายในบริษัทดีย์คูเปอร์ รวมไปถึงไม่เปลี่ยนชื่อบริษัท เขาพยักหน้าอย่างพอใจ “ไม่มีปัญหา”
มายมิ้นท์ยิ้มอย่างโล่งใจ เธอเปิดฝาปากกาและยื่นปากกาให้เขา “งั้นประธานภาคินเซ็นได้เลยค่ะ ฝ่ายการเงินจะส่งเงินเข้าบัญชีของคุณภายในครึ่งชั่วโมง”
ภาคินส่งเสียงตอบรับ เขารับปากกามา และเซ็นชื่อตัวเองลงตรงตำแหน่งคู่สัญญา
ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป บริษัทดีย์คูเปอร์จะเป็นบริษัทภายใต้เทนเดอร์กรุ๊ป
มายมิ้นท์ปิดสัญญา และส่งให้เลขาซินดี้ “เก็บไว้ให้ดี”
“ค่ะประธานมายมิ้นท์” เลขาซินดี้เอาสัญญาเดินออกไปข้างนอก
มายมิ้นท์ยืนขึ้น “ประธานภาคิน นี่เวลาก็พอสมควรแล้ว ฉันเลี้ยงข้าวเที่ยงคุณดีกว่า”
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมยังมีนัดอีก ครั้งหน้าแล้วกัน” ภาคินเรียกลูกน้อง และพูดปฏิเสธ
มายมิ้นท์ก็ไม่เซ้าซี้ เธอเดินไปส่งเขาที่ลิฟต์ และเดินกลับมาที่ห้องทำงานของตัวเองอีกครั้ง
จู่ๆ โทรศัพท์ภายในบริษัทก็ดังขึ้น
มายมิ้นท์ปล่อยเมาส์และยกหูโทรศัพท์ขึ้น “ฮัลโหล”
“ประธานมายมิ้นท์ คนของบริษัทตระกูลนวบดินทร์มาค่ะ บอกว่าเอาโฉนดที่ดินมาให้ คุณจะพบเขาไหมคะ” เลขาซินดี้ถามผ่านโทรศัพท์
ริมฝีปากแดงของมายมิ้นท์ยกขึ้น “พบสิ ทำไมจะไม่พบล่ะ คนที่มาคือใคร”
คิดไม่ถึงว่าเปปเปอร์จะกระตือรือร้นเช่นนี้ เธอเพิ่งกลับมา เขาก็ให้คนเอาโฉนดที่ดินมาให้แล้ว
“ผู้ช่วยเหมันตร์ ผู้ช่วยของประธานเปปเปอร์ค่ะ”
“เชิญเขาเข้ามา”
เมื่อวางสาย มายมิ้นท์เอาแต่จ้องไปที่ประตูห้องทำงาน
ไม่นาน ประตูห้องทำงานเปิดออก เลขาซินดี้เดินนำผู้ช่วยเหมันตร์เข้ามา
“คุณมายมิ้นท์” ผู้ช่วยเหมันตร์ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของมายมิ้นท์ และทักทายอย่างเกรงใจ
มายมิ้นท์ยิ้มและชี้ไปที่เก้าอี้ “เชิญนั่งค่ะ ผู้ช่วยเหมันตร์ เลขาซินดี้ไปเอากาแฟมาให้ผู้ช่วยเหมันตร์”
“ค่ะ” เลขาซินดี้ตอบ และรีบไปเอากาแฟมาให้
ผู้ช่วยเหมันตร์เอ่ยขอบคุณ และเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่ง จากนั้นจึงยื่นเอกสารที่อยู่ในมือทั้งสองชุด ให้มายมิ้นท์ “คุณมายมิ้นท์ เอกสารสองชุดนี้ ชุดแรกคือเอกสารการโอนสัญญาเปิดทำการค้าขายกับต่างประเทศ อีกชุดคือโฉนดที่ดินผืนที่อยู่ใจกลางเมือง เชิญคุณดูก่อนครับ”
“โอเค งั้นผู้ช่วยเหมันตร์รอสักครู่ ฉันจะรีบอ่าน”
พูดจบมายมิ้นท์ก็พลิกอ่านเอกสารอย่างจริงจัง
ผู้ช่วยเหมันตร์นั่งมองเธออยู่ตรงข้าม เขามองอย่างประเมิน ยิ่งมองยิ่งน่าทึ่ง
ระยะเวลาเพียงสั้นๆ ภรรยาเก่าของประธานเปลี่ยนไปมาก เหมือนเธอหลุดพ้นจากความทุกข์ เปลี่ยนเป็นคนที่มีความสดใสจนน่าทึ่ง และคุณมายมิ้นท์ที่เขาคิดว่าแสนดีมาตลอด กลับเปลี่ยนไปเหมือนคนร้ายกาจ
น่าหดหู่จริงๆ!
มายมิ้นท์รู้สึกถึงสายตาของผู้ช่วยเหมันตร์ แต่เธอไม่สนใจ และอ่านเอกสารทั้งสองชุดจนจบ
หลังอ่านจบ เธอปิดเอกสารและวางไว้ข้างๆ “ผู้ช่วยเหมันตร์”
“หา?” ผู้ช่วยเหมันตร์ตกใจ เขารีบตั้งสติ และดันแว่นขึ้น “ขอโทษครับคุณมายมิ้นท์ เมื่อกี้คุณเรียกผมเหรอ”
มายมิ้นท์ยิ้มและพยักหน้า “ฉันอ่านเอกสารทั้งสองชุดจบแล้ว ขอบใจที่คุณเอามาให้ ฝากขอบคุณประธานเปปเปอร์ด้วย”
“ได้ครับ ผมจะบอกประธานให้ งั้นผมขอตัวนะครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ลุกขึ้นและบอกลา
“เลขาซินดี้ ไปส่งผู้ช่วยเหมันตร์ด้วย” มายมิ้นท์มองซินดี้ที่ยืนข้างๆ
“ผู้ช่วยเหมันตร์ เชิญทางนี้ค่ะ” ซินดี้ผายมือเชิญ และพาผู้ช่วยเหมันตร์ไปส่งข้างนอก
เมื่อเดินกลับมา เธอโดนเพื่อนร่วมงานล้อมเอาไว้
“เลขาซินดี้ นั่นผู้ช่วยของประธานเปปเปอร์นิ เขามาทำอะไรที่บริษัทเรา มาหาประธานมายมิ้นท์เหรอ”
“ประธานเปปเปอร์คงไม่ได้ให้ผู้ช่วยเหมันตร์ เอาอะไรมาให้ประธานมายมิ้นท์ใช่ไหม ครั้งก่อนเป็นมะม่วง ครั้งนี้จะเป็นอะไรอีก”
“เธอดูสิ ประธานเปปเปอร์เลิกกับประธานมายมิ้นท์แล้ว แต่ยังมาหาถี่ๆ คงไม่ได้จะแต่งกันอีกครั้งใช่ไหม”
เมื่อได้ยินคนพวกนี้ซุบซิบถามกัน ซินดี้เหนื่อยใจ และจำใจตอบ “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง พอแล้วๆ เลิกเม้าท์เรื่องเจ้านายได้แล้ว รีบกลับไปทำงานเร็วๆ เดี๋ยวประธานมายมิ้นท์ออกมาตรวจงาน พวกเธอซวยแน่”
เมื่อทุกคนได้ยิน ก็ไม่กล้าอยู่ต่อ และรีบแยกย้ายทันที
ซินดี้กลับมาที่ห้องทำงานของมายมิ้นท์ “ประธานมายมิ้นท์ ฉันส่งเขากลับแล้วค่ะ”