172 ไอเท็มพิเศษ? ข้อมูลจากระบบล่ะ!
ยามเมื่อคนเราได้พบเจอคนรู้จักโดยบังเอิญก็มักจะมีความสุขเสมอ อย่าดูที่วู่
หยานทำสีหน้าขมขื่น จริงๆแล้วเขาก็มีความสุขมากที่ได้มีโอกาศเจอฮินางิคุอีก
ครั้ง ตอนนี้พวกสาวๆกำลังยุ่งวุ่นวายกับการแนะนำตัวกันอยู่โดยลืมคนๆหนึ่งที่
ยังคงนอนครางด้วยความเจ็บปวดออกมาเป็นระยะที่พื้นเสียสนิทเลยแล……..
หลังจากแนะนำตัวกันไป ฮินางิคุก็กลายเป็นคุ้นเคยกับ คุโรโกะ ซาเต็น และ อุย
ฮารุ แล้ว ส่วนทางพวกคุโรโกะเองตอนที่ได้เจอฮินางิคุพวกเธอก็รู้สึกเป็นมิตรทันที
นั่นเป็นเพราะพวกเธอค้นพบว่า แอนตี้สกิลที่ทั้งโดดเด่นที่สุดและอายุน้อยที่สุด
ตรงหน้าพวกเธอนี่มีนิสัยที่แทบไม่แตกต่างจากมิโคโตะเลย……
โดยเฉเพาะ ซาเต็น ที่ชื่นชอบฮินางิคุเป็นพิเศษ เธอทั้งงดงาม แต่กลับมีนิสัยที่เป็น
กันเองกับคนอื่นมากๆ แล้วตอนนี้เธอยังเป็นคุณครูแล้วด้วยทั้งๆที่อายุน้อยแค่นี้
แถมอาชีพเสริมเธอยังเป็นถึงเจ้าหน้าที่พิเศษแอนตี้สกิล และที่สำคัญที่สุดเลยคือ
เธอเป็นแค่เลเวล0!
นี่ทำให้ ซาเต็น กลายเป็นแฟนคลับ ฮินางิคุ ไปโดยปริยาย!
“จริงสิ ทำไมนายถึงมาโผล่ที่นี่ได้ล่ะ?” ฮินางิคุมองพวกวู่หยานด้วยสีหน้าสงสัย
เธอรรู้แล้วว่าวู่หยานถูกส่งไปไกลถึงโรงเรียนเขต7 แล้วทำไมอยู่ดีๆถึงได้มาเขต13
นี้ได้? แถมยังมาได้ตรงจังหวะสุดๆ
ได้ยินแบบนี้ พวกเธอจึงหันไปมอง อุยฮารุกับอิคารอส แล้วอธิบายให้ฮินางิคุฟัง
เธอถึงรู้ว่าอุยฮารุเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเน็ตเวิร์ค!
“สุดยอดไปเลย! คุณอุยฮารุ!” ฮินางิคุไม่งกคำชมแม้แต่น้อย ทำอุยฮารุก้มหน้าลง
ด้วยใบหน้าเขินอาย
“มะ…ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ รุ่นพี่อิคารอสต่างหากที่สุดยอดน่ะ….” พูดถึงตรงนี้
อุยฮารุก็หันไปมองอิคารอสที่ยืนอยู่ข้างกายวู่หยานด้วยสีหน้าชื่นชม
“สามารถใช้โน๊ตบุ๊คเล็กๆควบคุมกล้องวงจรปิดทั่วทั้งเขต13ได้โดยที่ไม่มีใครสักคน
จับได้เนี่ย! ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆค่ะ!!”
ใช่แล้ว เหตุผลที่พวกเขาหาฮินางิคุเจอ เป็นเพราะ อิคารอส!
อิคารอสมีระบบประมวลผลที่สุดยอดมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เธอที่ออกมาจากซิน
แนพส์ที่ซึ่งคิดค้นสิ่งประดิษฐ์แปลกๆออกมา ดังนั้นการแฮคจัดการเครือข่ายระดับ
นี้จึงไม่ต่างอะไรจากของเด็กเล่น
ในขอบเขตนี้ นอกจากยัยนิมพ์ที่ต่อสู้ไม่ได้แล้ว นับว่าอิคารอสแข็งแกร่งที่สุด!
ส่วนแอสเทรีย? ไม่ต้องพูดถึงทางด้านคอมหรอก เอาแค่ตอนเดินเธอไม่หกล้ม กับ
ตอนกินไม่ติดคอตายก็บุญหัวแล้ว…….
ฮินางิคุรู้เกี่ยวกับอิคารอสอยู่แล้ว ดังนั้นตอนที่ได้ยินคำพูดอุยฮารุ เธอจึงเอามือไป
ตบไหล่อุยฮารุที่กำลังทำสีหน้างุนงง แล้วพูดด้วยความจริงใจ
“คุณอุยฮารุ จะดีกว่าถ้าไม่เอาตัวเองไปเทียบกับอิคารอสนะ มันไม่แฟร์กับเธอ
มากเลย!”
อุยฮารุพยักหน้าเหมือนเข้าใจแต่จริงๆไม่เข้าใจ แต่เธอก็เก็บเครื่องหมายเควสชั่น
มาร์คที่ลอยเต็มหัวเธอไป
“แล้ว จะเอายังไงกับเจ้านั่นดี?” วู่หยานเตะใส่กาคุโอที่ยังลุกไม่ขึ้นที่พื้นไปหนึ่งที
แล้วถามฮินางิคุ
ภายใต้คำอธิบายฮินางิคุ พวกเขาจึงรู้แล้วว่าผู้ชายที่ชื่อกาคุโอนี่ มันทำเรื่องงาม
หน้าอะไรลงไปบ้าง
โดยเฉพาะมิโคโตะ สายตาที่มองกาคุโอนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจที่มากเสียจน
ยากจะปกปิด ตัวเองต้องตกเป็นเหยื่อของแผนการโคลนนิ่ง ดีเอ็นเอก็ถูกเอาไปทำ
เป็นชิ้นส่วนทดลอง ดังนั้นมาเจอกาคุโอที่ไม่เห็นค่าชีวิตของคนอื่นแบบนี้ ทำให้มิ
โคโตะเกลียดชังแบบสุดๆ!
“หรือก็คือเจ้าสิ่งน่ารังเกียจนี่เป็นตัวการที่ควบคุมแอนตี้สกิลพวกนี้ยังงั้นสินะคะ?”
คุโรโกะกวาดสายตามองรอบๆ หลังจากนั้นมองมันสมองนั่นแล้วขมวดคิ้ว
“อุยฮารุมีวิธีทำให้แอนตี้สกิลพวกนี้กลับมาเป็นเหมือนเดิมไหมคะ?”
“ขอลองก่อนค่ะ…..” สีหน้าอุยฮารุไม่มีความมั่นใจมาก นี่ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้
เพราะที่เธอถนัดจริงๆจะเป็นด้านเน็ตเวิร์ค ไม่ใช่อุปกรณ์ควบคุมอะไรพวกนี้
ดังนั้นเธอจึงไม่มีความมั่นใจ
ฮินางิคุพูดขอบคุณอุยฮารุก่อนจะหันมามองวู่หยานที่กำลังมองหัวสมองนั่นด้วยสี
หน้างุนงง เธอจึงตีเขาไปที่หนึ่งด้วยความไม่พอใจ
แต่ทว่าวู่หยานก็ไร้การตอบสนองอย่างสิ้นเชิง เวลานี้เขากำลังช็อคกับเสียง
ประกาศของระบบที่ดังขึ้นในจิตใจ…….
“ปี๊บ! ตรวจพบไอเท็มพิเศษ ‘Control Brain’! ภายใต้การวินัจฉัยของระบบ ไอ
เท็มนี้สามารถนำไปปลดผนึกไอเท็ม ‘คริสตัลลึกลับ’ ที่อยู่กับยูสเซอร์ได้! ระบบขอ
แนะนำให้ยูสเซอร์เก็บมัน!”
เป็นเพราะเสียงของระบบนี้ ทำให้วู่หยานจ้องมองมันสมองที่ไม่ดีต่อสายตานั่น
ด้วยสีหน้าโง่งม
คริสตัลลึกลับ! ที่ได้มาจากโลกฮายาเตะ! ถ้าไม่ใช่เพราะระบบเอ่ยถึงมัน เขาคงลืม
มันไปแล้ว!
วู่หยานยังคงจำได้ว่า แม่อิซึมิพูดไว้ว่าข้างในคริสตัลนี้ ได้ผนึกสัตว์ประหลาดที่
แข็งแกร่งมากไว้อยู่!
แล้วตอนนี้ระบบกลับมาบอกเขาว่าไอ้สมองตรงหน้านี่สามารถปลดผนึกคริสตัล
ลึกลับได้ แน่นอนว่าต้องทำวู่หยานอึ้งไปอยู่แล้ว
คงไม่ใช่ว่าพอเจ้าโยไคนี่ออกมา ตูก็ต้องออกไปสู้กับมันหรอกนะ? คงไม่ใช่แบบนั้น
หรอกเนอะ?
คิดถึงตรงนี้ วู่หยานก็ทำเป็นใจเย็นไม่ไหวอีกต่อไป เห็นอุยฮารุเดินเข้าไปใกล้สมอง
วู่หยานรีบส่งเสียงออกไปด้วยความรีบร้อน
“เดียวก่อน! อุยฮารุ!”
ได้ยินเสียง อุบฮารุก็ชะงักเท้าก่อนจะหันไปมองวู่หยานด้วยความสงสัย “มีอะไร
เหรอคะ? รุ่นพี่วู่หยาน……”
พวกเธอหันมามองวู่หยานกันหมด พวกเธอไม่คิดหรอกว่า เขาไม่ต้องการช่วยคน
อื่น โดนสายตาหลายคู่จ้องทำวู่หยานหน้าแข็งค้าง เมื่อกี้เห็นอุยฮารุเดินเข้าไปไกล้
มันเขาเลยเผลอเรียกออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ มันไม่ได้มีความหมายอื่นอะไรเลย……
“เอ่อ ไม่มีอะไร เธอไปต่อได้เลย…..” เวลานี้วู่หยานทำได้แค่ยิ้มอย่างกระอัก
กระอ่วน สาวๆคนอื่นได้ยินก็กรอกตามองบนใส่เขา ฮินางิคุกับมิโคโตะเองก็คิด
ว่าหยานมันเล่นอะไรแผลงๆอีกแล้ว……
ต้องพูดเลยว่าอุยฮารุนั่นมีความสามารถทางด้านนี้จริงๆไม่นานนักเธอก็ทำให้เส้น
สายที่เชื่อมติดกับต้นคอของพวกแอนตี้สกิลหลุดออกมาได้
ฮินางิคุถอนหายใจโล่งอก ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาพวกเขา ต้องอย่าลืมว่าก่อนหน้า
นี้เธอเล่นไปปลดข้อต่ออีกฝ่ายเพื่อหยุดไม่ให้พวกเขาโจมตีเธอ ดังนั้นตอนนี้ข้อต่อ
ของพวกเขาแค่มองก็ชวนให้รู้สึกเจ็บแทนแล้ว……
วู่หยานเอามือวางบนแทงค์ที่มีสมองอยู่ข้างใน จากนั้นโบกมือวูบเก็บมันเข้าแหวน
มิติไปเลย โดยไม่ถามความเห็นของคนอื่น นี่ทำให้คุโรโกะ อุยฮารุ และซาเต็นช็อค
“นี่นายคิดจะทำอะไรกับเจ้าสิ่งนั้น…….”
“เชี่ยอะไรวะเนี่ย!!!” กาคุโอที่แต่เดิมนอนเป็นศพอยู่ที่พื้น เมื่อเห็น Control
Brain หายไปก็กลายเป็นตื่นตระหนกรีบร้องออกมาทันทีโดยไม่สนใจความเจ็บ
“สิ่งประดิษฐ์ของฉันล่ะ? แกเอามันไปไว้ที่ไหนกันห๊ะ!!!” กาคุโอทำหน้ายังกับเจอ
วันสิ้นโลก แล้วเอื้อมออกมาโดยคิดที่จะบีบคอวู่หยาน!
วู่หยานขมวดคิ้ว ยกขาถีบกาคุโอจนร่วงไปลงนอนกับพื้น แล้วเสียงเย็นชาว่า “แก
คิดเหรอว่าพอได้เข้าไปในคุกแล้วยังจะสามารถเก็บไอ้สิ่งประดิษฐ์นี่ได้อีกน่ะ?”
สีหน้ากาคุโอเปลี่ยนไปมามองวู่หยาน ผ่านพักนึงจึงกัดริมฝีปากแล้วกำหมัดทุบที่
พื้น “บัดซบ!! บัดซบที่สุด!! ทั้งๆที่คิดจะสั่งสอนบทเรียนให้ไอ้คิฮาระแท้ๆเชียว!
แม่งเอ้ย!”
“คิฮาระ!” วู่หยานร้องออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ คิฮาระชื่อนี้กับเมืองแห่งการศึกษา
แล้วนับว่าเป็นอะไรที่ซีเรียสมาก คนอื่นยังต้องแคร์ แล้ววู่หยานจะจำไม่ได้ได้
ยังไง?
“นายเพิ่งพูดว่าคิฮาระใช่ไหม?!” วู่หยานกระชากคอเสื้อกาคุโอแล้วถาม
“ใช่! เป็นมันไอ้บัดซบนั่น!” บางทีอาจเป็นเพราะรู้ว่าตัวเองไม่อาจแก้แค้นคิฮาระ
ได้อีกแล้ว กาคุโอจึงตะโกนใส่วู่หยานด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว “เป็นเจ้านั่น! ที่มาดูถูก
สิ่งประดิษฐ์ของฉัน!!”
วู่หยานโยกหัวหลบน้ำลายที่กระเด็นออกมาจากปากกาคุโอ แล้วขมวดคิ้วพูดว่า
“คิฮาระที่นายพูดมันหมายถึงคิฮาระไหน?”
“จะเป็นใครไปได้อีก! นอกจาก คิฮาระ อามาตะ!!” พูดถึงชื่อนี้ น้ำเสียงของกาคุโอ
ก็กลายเป็นเกลียดชังอย่างถึงที่สุด “ต่อให้ฉันจำชื่อตัวเองไม่ได้ แต่ก็ไม่มีวันลืมชื่อ
นี้แน่!!”
วู่หยานปล่อยมือออก ทำให้กาคุโอทรุดลงไปนั่งในท่าคุกเข่าที่พื้นจากนั้นเขาก็ยืน
มองมันเงียบๆ สาวๆคนอื่นเองก็ตระหนักได้ถึงบางอย่างจึงพากันมองกาคุโอ
“เจ้านั่นปกติแล้วมักจะไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักที่ แต่ไม่รู้ว่าช่วงนี้มันเป็นบ้าอะไร
ถึงได้พากลุ่มคนออกตามหาอะไรบางอย่างไปทั่วทุกที่แบบนี้…….”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็หรี่ตาลง เขาได้ยินสิ่งที่ช่วยยืนยันความคิดตัวเองแล้ว
ครั้งก่อน ที่มุกิโนะบอกว่าจะมีคนกลุ่มใหม่มาจัดการกับเขา ต้องเป็น คิฮาระ อา
มาตะ แน่! กับกลุ่มสุนัขล่าเนื้อของมัน!
ก่อนหน้านี้เขาได้ไปทำลายแผนการของอเลสเตอร์ และตอนนี้หมาบ้าก็ได้ออกมา
ตามล่าเขาแล้ว…….