ถังหนิงได้เชิญแฟนๆ มาร่วมชมภาพยนตร์ก่อนกำหนดฉายจริงด้วยซ้ำ ไม่เพียงแต่ต้องการให้ความสำคัญกับแฟนคลับของเธอ แต่ยังเป็นการพิสูจน์ความมั่นใจของถังหนิงในภาพยนตร์ของตัวเอง
คืนนั้นแฟนๆ ของศิลปินคนอื่นคงจะนึกอิจฉาแฟนๆ ของถังหนิง
มันทำให้แฟนคลับของถังหนิงรู้สึกมีศักดิ์ศรี ทุกคนพูดกันไม่ใช่หรือว่าถังหนิงไม่ได้สนใจแฟนคลับของตัวเอง
ถ้าเช่นนั้นศิลปินของพวกเขายอมเสี่ยงและลงทุนเชิญแฟนๆ มาชมภาพยนตร์ของพวกเขาก่อนกำหนดออกฉายจริงได้ไหมล่ะ
พวกเขาทำไม่ได้อยู่แล้ว เพราะต่อให้พวกเขาอยากจะทำก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ หากแต่ไม่ใช่สำหรับถังหนิง!
ถึงอย่างไรเธอก็เป็นผู้สร้าง สามารถตัดสินใจเรื่องสำคัญทั้งหมดได้
สิ่งนี้ยิ่งทำให้แฟนๆ ของเธอภาคภูมิใจเป็นพิเศษ ตอนนี้พวกเขาสามารถพกความมั่นใจไปได้ทุกที่แล้ว!
…
เวลาหนึ่งทุ่ม สมาชิกของสมาคมคนรักถังหนิงมารวมตัวกันด้านนอกโรงภาพยนตร์เพื่อรอการฉายในเวลาหนึ่งทุ่มครึ่ง
คนที่ได้รับเชิญในรอบฉายพิเศษนี้ล้วนเป็นผู้ดูแลและประสานงานของสมาคมทั้งหมด ด้วยความทุ่มเทของพวกเขากิจกรรมของสมาคมจึงดำเนินไปได้อย่างราบรื่น
มันไม่ได้ทำให้แฟนๆ ทั่วไปรู้สึกไม่เป็นธรรม เพราะพวกเขาต่างรู้ว่าแฟนตัวยงเหล่านี้ทำงานหนักเพื่อสมาคมขนาดไหน อีกทั้งถังหนิงยังได้ประกาศแล้วว่าเธอจะจัดการฉายสำหรับแฟนๆ ทั่วประเทศในคราวหลัง
แฟนๆ จึงสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและเอาใจใส่ของเธอ
สิบนาทีต่อมา หันซิวเช่อปรากฏตัวขึ้นในโรงภาพยนตร์อย่างที่คาดไว้ อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถเปิดเผยใบหน้าได้ในขณะที่มันปรากฏหราบนหน้าข่าวมาก่อน เขาจึงแต่งตัวเหมือนกับเป็นพนักงานและแอบเข้ามา
แต่เขาไม่รู้ตัวว่าทุกการเคลื่อนไหวของเขาถูกกล้องวงจรปิดบันทึกเอาไว้
เมื่อเห็นดังนั้น หลงเจี่ยก็ส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ “ไอ้เวรนั่นมาจริงๆ ด้วยสินะ เราชี้แจงเรื่องเทคนิคพิเศษไปแล้ว การทดลองฉายก็จบไปแล้ว การฉายจริงก็กำลังจะมาถึง แต่เขาก็ยังพยายามก่อเรื่องอีก”
“เขาไม่อยากจะพลาดโอกาสไปสักครั้งหรอก ถ้าเราไม่หยุดเขาไว้เร็วๆ นี้ เขาจะต้องดึงดันต่อไปจนกระทั่งถึงกำหนดฉายจริงแน่! ยังไงถึงเราจะหยุดเขาได้วันนี้ ฉันก็รู้สึกว่าเขาก็จะยังไม่ขอโทษอยู่ดี…”
“อย่างนั้นแผนของเราจะไม่เสียเปล่าเหรอคะ”
“ไม่หรอก” ถังหนิงตอบอย่างมีเลศนัย
“โอเคค่ะ”
หลงเจี่ยเฝ้ามองหันซิวเช่อที่ทำตัวลับๆ ล่อๆ ซ่อนอยู่ในมุมหนึ่ง เธอไม่เข้าใจเขาจริงๆ ว่าทำไมเขาถึงต้องใช้ชีวิตอย่างนี้ด้วย น่าสมเพชสิ้นดี!
“หนังกำลังจะเริ่มฉายแล้ว มาทำตามแผนของเรากันเถอะ”
“โอเคค่ะ” หลงเจี่ยพยักหน้ารับ
ถังหนิงยืนมองเศษสวะจอมเจ้าเล่ห์อยู่ด้านหนึ่งผ่านหน้าจอขาวดำของกล้องวงจรปิด เขาได้แต่ซ่อนตัวอยู่ในซอกหลืบที่แสงส่องมาไม่ถึง
ไม่นานภาพยนตร์ก็เริ่มฉาย ก่อนหันซิวเช่อจะก้าวเข้าไปในก้องพนักงานหลังจากดูต้นทางอย่างรอบคอบ ทว่าเขากลับถูกพนักงานตัวจริงจับได้เสียก่อน “คุณครับ คนที่ไม่ใช่พนักงาน ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในนี้นะครับ”
ความพยายามของหันซิวเช่อเป็นอันต้องคว้าน้ำเหลว เขาจึงตัดสินใจเดินออกมา ทว่าในจังหวะที่เขากำลังจะหันหลังกลับ ก็พลันชนเข้ากับแขกคนหนึ่ง
ตอนนี้เองที่หลงเจี่ยเดินผ่านเขา เมื่อเห็นเขาเธอก็ตะโกนออกมาทันที “อ้าว หันซิวเช่อเหรอ”
หันซิวเช่อตกอยู่ในอาการตื่นตระหนก เขาอยากจะหนีออกไป แต่หลงเจี่ยรั้งเขาไว้อย่างรวดเร็ว “คุณคิดจะไปไหน”
หลังจากได้ยินเสียงตะโกนของหลงเจี่ย พนักงานของโรงภาพยนตร์ก็มามุงในทันที
“คุณมาทำอะไรที่นี่ ยังทำร้ายถังหนิงไม่พออีกเหรอ พยายามมาก่อเรื่องในโรงหรือยังไง คุณมันเป็นคนชั่วช้านี่”
เมื่อได้ยินชื่อถังหนิง แขกบางคนก็เข้ามาดูสิ่งที่เกิดขึ้นทันที หลายคนหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปหันซิวเช่อไว้
“ผมแค่บังเอิญผ่านมา…”
“ไม่มีเรื่องบังเอิญหรอก!” พนักงานคนหนึ่งเอ่ยขณะที่เดินเข้ามาสมทบ “เมื่อกี้เขาแอบเข้าไปในห้องพักพนักงานแล้วก็กำลังจะสวมชุดเครื่องแบบของผม!”
“ปล่อยฉันนะ พวกคุณกำลังพยายามกักขังหน่วงเหนี่ยวผมอยู่เหรอ” หันซิวเช่อสะบัดตัวออกจากการจับกุมของพนักงานรักษาความปลอดภัยที่จับตัวเขาไว้
“ทุกคนในปักกิ่งรู้ว่าคุณวางแผนทำร้ายถังหนิงหมดแล้ว แต่อยู่ๆ คุณก็โผล่มาที่โรงหนังนี่ กำลังพยายามทำอะไรอยู่กันแน่” หลงเจี่ยถาม “แล้วในเมื่อคุณอยู่ที่นี่แล้ว คุณก็ควรจะชดใช้สิ่งที่ติดค้างเอาไว้ไม่ใช่เหรอ”
“ผมบอกว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญไง!” หันซิวเช่อตะโกนใส่หน้าพนักงานรักษาความปลอดภัย
“ถังหนิงยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ แต่คุณก็ยังพยายามทำร้ายเธออีกเหรอ”
“อ้อ เขานี่เอง เขาเป็นคนที่ทะเลาะกับแฟนคลับของถังหนิงตลอดเวลา ก่อนหน้านี้เขาพนันกับหลงเจี่ยเอาไว้ว่าจะคุกเข่าขอโทษถ้าเขาแพ้”
“จากนั้นเขาก็หายหน้าไปเลยไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงได้โผล่มาที่นี่ได้ล่ะ”
“ใครจะไปรู้ว่าเขาแอบเข้ามาทำอะไรในโรงหนัง อย่างที่ทุกคนรู้กันนั่นแหละว่าถังหนิงเชิญแฟนคลับของเธอมาดูหนังของเธอที่นี่”
“เขาหน้าด้านสุดๆ ไปเลย!”
“คุกเข่าลงซะ ไอ้ขี้ขลาด!”
คนที่เห็นเหตุการณ์เริ่มรุมประณามเขา “ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายที่ไม่ยอมรับคำสัญญาของตัวเองมาก่อน แล้วก็ไม่เคยเจอผู้ชายที่แย่กว่าคุณเลย แฟนเก่าฉันยังไม่แย่เท่านี้เลยด้วยซ้ำ!”
ขณะที่ทุกคนชี้และต่อว่าเขา หันซิวเช่อว่าเย้นหยัน “ถ้าคุณทำให้ถังหนิงโผล่หน้ามาตอนนี้ได้ ผมอาจจะคุกเข่าขอโทษจริงๆ ก็ได้!”
“ถังหนิงคงไม่อยากเห็นหน้าคุณหรอก! คุณมันไม่คู่ควร!” หลงเจี่ยตอบ
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่มีทางได้รับคำขอโทษที่ต้องการหรอก…”
“คุณ…” เธอจะทำอะไรกับคนไร้ยางอายเกินทนอย่างนี้ได้กัน
“อีกอย่างจู่ๆ คุณก็โผล่มาตอนที่ผมอยู่ตรงทางออกของโรงหนัง อย่าบอกนะว่าคุณวางกับดักเอาไว้น่ะ อยากเห็นผมคุกเข่าขนาดนั้นเลยเหรอ ผมจะบอกคุณให้นะ ถ้าผมไม่ได้เห็นถังหนิงก็ไม่ต้องมาพูดอะไรกันอีก”
หลงเจี่ยพูดอะไรไม่ออก อย่างไรเสียเธอก็เป็นผู้ดีในขณะที่หันซิวเช่อไม่ใช่
“คุณกำลังจะบอกว่าถ้าถังหนิงมา คุณจะขอโทษเธอใช่ไหม” หลงเจี่ยถามย้ำ “กำลังจะบอกอย่างนั้นใช่ไหม”
หันซิวเช่อจ้องหน้าเธอก่อนเหยียดยิ้ม “อยู่ที่สาธารณะแบบนี้ แค่ถังหนิงโผล่หน้าออกมาผมจะคุกเข่าเลย!”
“ก็ได้ คุณพูดเองนะ” เธอเอ่ยก่อนจะต่อสายหาถังหนิงและอธิบายเหตุการณ์ทุกอย่างให้ฟัง “คุณอยากมาเจอหันซิวเช่อไหมคะ”
“ในเมื่อเขาขอมาอย่างนั้นฉันก็จะทำให้เขาสมใจอยากเอง!”
หันซิวเช่อส่งสายตาท้าทายมาให้หลงเจี่ยอยู่ตลอดเวลา มีคนมากมายอยู่ขนาดนี้ ถ้าถังหนิงกล้าโผล่หน้าออกมาเขาจะทำให้เธออับอายต่อหน้าทุกคนซะ!
หลงเจี่ยรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ดังนั้นหลังจากวางสาย เธอจึงหันไปเอ่ยกับเขา “ฉันหวังว่าครั้งนี้คุณจะไม่กลับคำก็แล้วกัน!”
อีกด้านหนึ่งผู้ชมต่างมีความสุขที่ถังหนิงจะมาปรากฏตัว
“ถังหนิงจะมาจริงๆ เหรอ”
“คนเยอะขนาดนี้เธอคงไม่มาหรอกมั้ง”
“ฉันคิดว่ามันไม่ได้จำเป็นที่เธอต้องมาเพราะไอ้ชั่วนี่เลยนะ!”