ความจริงในขณะนี้คือเจียงเสี่ยวหยูรู้สึกไม่อยากเข้าไปในอุโมงค์ใต้ดินที่ทั้งชื้นทั้งอับและเต็มไปด้วยซอมบี้ แต่เมื่อเห็นฟางฉีวิ่งเข้าไปเธอจึงได้แต่ข่มใจกระทืบเท้าปึงปังเล็กน้อยและเดินตามไปอย่างไม่เต็มใจนัก
รวนหนิง, ซียื่อและฝาแฝดมองหน้ากันด้วยความเชื่อมั่นในตัวฟางฉี แต่หลังจากเดินเข้ามาและมองไปรอบๆ พวกเขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่านี่พวกเขาคิดถูกหรือผิดกันแน่ที่เชื่อใจเขา …
อย่างไรก็ตามพวกเขาหมดเงินไปกับใบเทเลพอร์ตจำนวนไม่น้อยเพื่อมาที่นี่ดังนั้นพวกเขาไม่สามารถยอมแพ้ได้ในตอนนี้!
มันเป็นอุโมงค์ใต้ดินที่สร้างด้วยอิฐและเต็มไปด้วยซอมบี้ ฟางฉีเดินเหวี่ยงดาบของเขาและเดินนำทางต่อไป ขณะเดียวกันนักเวทย์หญิงอย่างพวกเธอเรียนรู้เพียงแค่คาถาเสกลูกไฟเท่านั้นในตอนนี้ ซูเหยาเองที่เลือกอาชีพลัทธิเต๋า เธอเองยังไม่ได้เรียนรู้สกิลอื่นเท่าไรนักไม่สามารถทำอะไรได้มากนอกซะจากรักษาเพื่อนในทีมเพียงเล็กน้อย
เวลาใกล้กัน จีวูและผู้เล่นคนอื่นๆ ที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับสงครามตอนนี้พวกเขาเข้าใกล้ระดับยี่สิบเข้าไปทุกที พวกเขาเริ่มสำรวจหลุมต่างๆ ในเมืองเบจีพร้อมกับทหารองครักษ์กลุ่มใหญ่ ขณธเดียวกันผู้เล่นจากตาจินเองก็กำลังฆ่าสัตว์ประหลาดในถ้ำที่มีซอมบี้เช่นกัน ผู้คนจากอาณาจักรทะเลดวงดาวเองก็กำลังล่าโครงกระดูก
“ท่านพ่อ!” องค์หญิงจียูโบกอาวุธของเธอและฆ่าซอมบี้ที่วิ่งเข้าหาเธอก่อนจะเอ่ยว่า “ในเกมนี้ไม่ได้มีอะไรมากเลยแต่มันพิเศษกว่าเกมอื่นเนื่องจากการเจริญเติบโตในการเพาะปลูกของเราเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว”
“ประโยชน์อื่นๆ ก็มีเทคนิคการใช้ดาบพื้นฐานที่ทำให้เทคนิคดาบที่ได้เรียนรู้แน่นขึ้น” องค์ชายสองกล่าว “นี่ก็หลายวันแล้ว”
อันหูเว้ยและคนอื่นๆ ก็เล่นเกมเช่นกัน ซงฉิงเฟิงเองก็อยู่ในระดับสิบเจ็ดแล้ว อย่างไรก็ตามหากไม่ได้รับการสนับสนุนจากทีมล่าทองของราชวงศ์ละก็ ป่านนี้นั่งเล่นคนเดียวคงจะไม่ระดับเพิ่มอย่างรวดเร็วเช่นนี้
สงครามครั้งใหญ่ทำให้ผู้เล่นหลายคนลองเล่นเกม แต่บางคนก็พบว่าผลตอบรับในเกมไม่ได้ตรงกับสิ่งที่เขาคาดหวังไว้ แม้ว่าจะมีข้อสงสัยเล็กๆ น้อยๆ แต่นั่นก็ถือเป็นเรื่องธรรมดา
สำหรับผู้เล่นที่ไม่ได้เล่นเกมอย่างนาหลันฮงวูและหลันโมพวกเขายังคงเล่นเกมเซียนกระบี่พิชิตรมาร, Diablo และดูละครวนไป
…
ใน .. อุโมงค์ลับใต้ดิน
ปัญหาในการอยู่ใต้ดินก็คือไม่มีแสง! โชคดีที่พวกเขาสามารถใช้คบเพลิงได้แม้ว่าระยะความสว่างนั้นจะจำกัดก็ตาม
สถานที่ที่สะดวกสำหรับพวกเขาในการเก็บค่าประสบการณ์ในตอนนี้คือเมืองซาร์บาร์ก ที่นี่มีร้านขายยาเพื่อเติมสต็อก หลังจากเดินทางหลายครั้งพวกเขาก็พบว่าที่นี่มีสัตว์ประหลาดเพียงพอในการล่า
หลายชั่วโมงผ่านไปพวกเขาได้รับหนังสือทักษะการใช้สกิลสายฟ้า, คาถาเรียกโครงกระดูและหนังสือเรียกวิญญาณ ฟางฉียังคงเดินทางต่อไป
หลังจากเดินลงบันไดที่มีรูปคล้ายสี่เหลี่ยมคางหมูพวกเขาเริ่มเข้าสู่สุสานหิน เนื่องจากไม่เคยมีใครมาที่นี่มาก่อนสถานที่นี่จึงเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดนี่จึงเป็นสาเหตุส่วนหนึ่งที่ฟางฉีไม่กล้าพาเจียงเสี่ยวหยูลงมาที่นี่เมื่อวาน
ฟางฉีจำได้ว่ามีตัวช่วยในการกำจัดซอมบี้โดยใช้พลังสายฟ้าซึ่งเป็นเทคนิคการโจมตีที่ทรงพลังของนักเวทย์ซึ่งสามารถเรียนรู้เองได้เมื่ออยู่ในระดับยี่สิบหก หากพวกมันโจมตีเราก่อนแถมถูกล้อมด้วยสัตว์ประหลาด ถูกทิ้งให้ตายอยู่ที่นี่ก็เลิกคิดถึงการกลับมาได้เลย
อย่างไรก็ตามนักเวทย์สามคน ลัทธิเต๋าสองคน ฟางฉีตัดสินใจว่าเขาจะลองสามวันที่ผ่านมาสมาชิกทุกคนในทีมได้รับเทคนิคพื้นฐานอย่างรูนอักษรไฟ, คาถาเรียกโครงกระดูกและสกิลสายฟ้า แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังหาหนังสืออันเชิญปีศาจไม่เจอ
ตอนนี้ความเร็วให้การเพิ่มค่าประสบการณ์นั้นช้าลงเนื่องด้วยระดับที่เริ่มสูงขึ้น แต่โชคดีที่การเติบโตของการเพาะปลูกยังคงเพิ่มขึ้นโดยปกติ ไม่งั้นหากอาศัยการฆ่ามอนเตอร์อย่างเดียวพวกเขาคงยอมแพ้เป็นแน่
สามวันที่ผ่านมาระดับที่ต่ำที่สุดของสมาชิกคือยี่สิบสามและฟางฉีสูงสุดคือยี่สิบเจ็ด มันไม่ได้กระเตื้องไปไหนเท่าไรนัก แต่ดูผลโดยรวมแล้วก็ไม่ได้แย่
ดูเหมือนตอนนี้พวกเขาจะได้ยินเสียงโซ่เหล็กที่ลากขูดกับพื้นดินไปมาในความมืด เสียงนั้นคมชัดจนสามารถได้ยินว่ามันมาจากทิศไหน นอกจากนั้นเสียงคำรามจากปีศาจใต้ดินยังดังปนอีกด้วย!
เมื่อได้ยินเสียงเหล่านี้ลึกเข้าไปในห้องใต้ดิน มันชวนให้สาวๆ ทั้งสีขนหัวลุกอย่างบอกไม่ถูก “นั้นเสียงอะไร?”
แม้แสงไฟจะไม่ได้มีระยะใกล้และสว่างมากนัก แต่มันก็เผยให้เห็นถึงสัตว์ประหลาดตัวยักษ์ที่มีผิวหนังเปรอะเปื้อนและโซ่ล่ามตวนอยู่ตรงข้อเท้า!
ดูเหมือนว่าคบเพลิงนั้นจะเป็นที่ดึงดูดความสนใจของเจ้าสัตว์ยักษ์ มันเคลื่อนตัวไปมา แขนใหญ่ๆ ของมันฟาดมาทางข้างหน้า ใบหน้าของมันบิดเบี้ยวส่งผลให้ผู้เห็นสั่นสะท้ายด้วยความกลัว
“เสี่ยวหยู! ใช้พิษ! ใช้โครงกระดูกเพื่อเข้าไปรับหน้าก่อน!”
“สกิลสายฟ้า! รูนอักษรไฟ!”
เห็นได้ชัดว่าการเคลื่อนไหวของมันคล่องตัวกว่าสัตว์ประหลาดตัวอื่นๆ มันเหวี่ยงโซ่เหล็กออกมาเพื่อบล็อกเหล่าโครงกระดูก!
“อ่า! มันกำลังมุ่งหน้ามาทางเรา” นักเวทย์ทั้งสามตื่นตระหนก โดยปกติแล้วสกิลสายฟ้าและรูนำฟจะทำให้สัตว์ประหลาดตกใจหรือล้มลง ส่งผลให้เป็นการถ่วงเวลาให้ยืดออกไป อย่างไรก็ตามสำหรับเจ้ายักษ์ตัวนี้มันไม่ส่งผลกระทบใดเลยเมื่อมันถูกโจมตี!
ฟางฉีเองเรียกพลังของเขา
“อ่า!” เสียงตะโกนดังสนั่นของเขาทำให้ดาบไฟสว่างขึ้นในความมือ ฟางฉีโจมตีมันด้วยเทคนิคดาบแล้วพุ่งออกไปตรงคอของเจ้ายักษ์!
อย่างไรก็ตามดาบที่หนักหน่วงของฟางฉีตอนนี้ดูเหมือนจะสร้างบาดแผลบนผิวหนังของมันเพียงเล็กน้อย .. ในททางกลับกันยิ่งออกแรงเสียบดาบลึกลงไปเท่าไร ฟางฉียิ่งถูกดันออกมามากเท่านั้น
เจ้าราชายักษ์หมุนโซ๋ของมัน ฟางฉียังคงตะเกียกตะกายเพื่อที่จะดันดาบของเขา .. แต่ไม่ เขาถูกส่งตัวโดยการบิน
“บ้าเอ้ย!” หลังจากล้มลงกับพื้นฟางฉีสบถ เขารู้สึกผิดหวังเมื่อแทบเลือดของเขาลดลง “มันแข็งแกร่งมากถ้าสู้ไม่ได้เช่นนี้จะทำยังไง” เขาพึมพำ
แต่ถึงอย่างนั้นฟางฉีได้ดึงดูดความสนใจจากมันสำเร็จ เขาจึงรีบตะโกนบอกสมาชิก “โจมตี!” สกิลสายฟ้าและรูนอักษรไฟพุ่งเข้าหามันอย่างดุเดือด!
ราชายักษ์หยุดชั่วคราวและกำลังจะเปลี่ยนความสนใจจากฟางฉี ฟางฉีจึงยืนขึ้นและพุ่งเข้าหามันทันที ก่อนที่มันจะวิ่งไปหาเจียงเสี่ยวหยูพร้อมคำรามด้วยความโมโห แต่ในไม่ช้าเสี่ยวหยูก็ถูกห่วงโซ่ของมันกระแทกจนเสียง HP ไปครึ่งหลอด แม้ว่าเธอจะหลบมันได้ก็ตาม
“เสี่ยวหยูหยุดฌจมตีก่อน!” ฟางฉีตะโกน เขาเริ่มรู้ว่าเจ้าราชายักษ์มันไม่ได้ฉลาดนักหลังจากที่เขาเรียกความสนใจของมันกลับมาอีกครั้ง
โชคดีที่พวกเขาได้จัดการพื้นที่ไว้พอสำหรับให้มันวิ่งไล่ตามเขา “แยกกัน กระจายกัน! หากมันหันไปหาเจ้าจงหยุดการโจมตี!” ฟางฉีตะโกน เห็นได้ชัดว่าเขามีประสบการณ์ในการเผชิญหน้ากับเหล่าสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ หลังจากไล่ล่าหลายรอบและรอบทิศในที่สุดราชายักษ์ก็ล้มลงกับพื้น
ขณะนี้พวกเขาทั้งหมดได้รับบาดเจ็บ แต่หากว่าพวกเขาไม่ใช่ผู้ปลูกฝังที่มีการตอบสนองอันรวดเร็วและสายตาอันแหลมคมปานนี้คงตายไปแล้ว .. ตอนนี้พวกเขาเห็นว่าราชายักษ์ได้ทิ้งของหลายอย่างเช่นน้ำยาและเหรียญทองไว้มากมาย
หลังจากฆ่ากำจัดราชายักษ์โดยไม่ได้ตั้งใจแล้วมีไอเทมมากมาย ฟางฉีหยิบหนังสือทักษะจากพื้นออกมาทั้ง คาถาเกาะศักดิ์สิทธิ์, การฮีลแบบกลุ่มและแสงมนตร์เสน่ห์
ฟางฉีสูญเสียคำพูด ..