ไห่เจาที่เสี่ยวเชี่ยนเจอเมื่อชาติก่อนกับไห่เจาในชาตินี้ ความแตกต่างที่เห็นได้ชัดที่สุดก็คือเรื่องผู้หญิง
ไห่เจาในชาติที่แล้วใช้ชีวิตเสเพล เปลี่ยนผู้หญิงไวยิ่งกว่าเปลี่ยนเสื้อผ้า
ธุรกิจของเขาใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ ผู้หญิงก็เปลี่ยนบ่อยเช่นกัน
สุดท้ายถูกดาราไม่ดังคนหนึ่งปั่นหัวเสียจนไม่เป็นผู้เป็นคน ถ้าเสี่ยวเชี่ยนไม่ตายเสียก่อน คนไข้คนต่อไปของเธอก็คือไห่เจา
แต่เมื่อเธอกลับมาอยู่ในชาตินี้ กลับเห็นไห่เจาคนที่เอาแต่ไล่ตามจีบเสี่ยวซี
ถึงปากจะชอบโม้ว่าชีวิตตัวเองมีผู้หญิงเข้ามาไม่ขาดสาย แต่ในความเป็นจริงเสี่ยวเชี่ยนเห็นแต่ไห่เจาที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่เคยมีอะไรเกินเลยกับผู้หญิงคนอื่น
เสี่ยวซีไม่กลับมาเขาก็เอาแต่เฝ้ารอ
จนกระทั่งได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดในวันนี้เสี่ยวเชี่ยนถึงได้เข้าใจ
นี่คือจุดเปลี่ยนสำคัญในชีวิตไห่เจา เมื่อชาติก่อนอวี๋หมิงซีเอาเข็มกลัดติดหน้าอกให้ใครเสี่ยวเชี่ยนไม่รู้ แต่เข็มกลัดที่เป็นสัญลักษณ์แห่งความซื่อสัตย์นี้จะต้องเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้ชีวิตไห่เจาเปลี่ยนไปอย่างแน่นอน
ถ้าเธอไม่ได้ตามมา ไห่เจาถูกเสี่ยวซีทำร้ายจิตใจ จากนั้นก็จะประชดตัวเองไปทำตัวเจ้าชู้ เดินตามเส้นทางแบบเมื่อชาติก่อน
ชาติที่แล้วอวี๋หมิงซีไม่ได้แต่งงาน ไห่เจาคบผู้หญิงไม่เลือกแต่ก็ไม่ได้แต่งกับใคร ไม่รู้ว่าทั้งสองคนพอใจกับชีวิตแบบนั้นหรือเปล่า แต่สีหน้าผิดหวังอย่างรุนแรงของไห่เจาในเวลานี้ได้บอกเสี่ยวเชี่ยนว่า เขาก็ไม่ได้อยากไปทำแบบนั้นหรอก
“สีหน้าของนายบอกฉันว่า ฉันเดาถูก เพราะอารมณ์ชั่ววูบทำให้นายเลือกชีวิตที่นายก็ไม่รู้ว่ามันถูกหรือผิด” เสี่ยวเชี่ยนพูดกับไห่เจา
“หึหึ ใช่ ผมจะไปทำแบบนั้น ยังไงเขาก็ไม่แคร์อยู่แล้วนี่ ผมจะเป็นยังไงก็ช่างแล้ว เฉินเสี่ยวเชี่ยน ตระกูลอวี๋ของพวกคุณใจดำกันหมดเลยหรือเปล่า? ผมมีท่าทีกับเขายังไงพวกคุณไม่เห็นเลยเหรอ? คุณน้ากับคุณลุงไม่ชอบผม คุณก็ไม่ชอบผม เขาก็ด้วย…พวกคุณไม่มีใครโอเคกับผมเลย แล้วผมจะยังพยายามไปเพื่ออะไร? มีอะไรให้ผมต้องเฝ้ารออีก?”
ไห่เจาปากล่องนั้นลงพื้น เพชรสีเขียวราคาแพงที่เขาใช้รายได้ทั้งปีแลกมาถูกเหยียบอยู่ใต้เท้า ก็เหมือนกับหัวใจที่ทุ่มเทไปเท่าไรก็ไม่ได้อะไรตอบแทนกลับมา
“เขาทำนายเจ็บช้ำน้ำใจนายก็ไปลงกับเขาสิ อย่าเอามาลงกับคนทั้งครอบครัว พ่อแม่สามีฉันไม่ได้ไม่ชอบนาย แต่เพราะพวกเขาเห็นนายมาตลอด แถมยังเป็นเพื่อนสมัยเด็ก พวกเขาเลยไม่ได้มองนายเป็นตัวเลือกว่าที่ลูกเขย ถ้าฉันไม่ชอบนายมีเหรอจะวิ่งตามมาเปลืองน้ำลายพูดอยู่นี่ นายรู้ไหมว่าค่าปรึกษาฉันชั่วโมงละเท่าไร นายรู้ดีแก่ใจว่าคนที่ไม่ชอบนายคือใคร”
ไห่เจาพิงรถอย่างหมดแรง เสี่ยวเชี่ยนพูดได้ตรงจุดมาก
นั่นสิ คนที่ไม่ชอบเขาจริงๆมีแค่ผู้หญิงใจร้ายคนนั้น
นี่เขาไปทำบาปทำกรรมอะไรไว้นะ ถึงได้ไปชอบผู้หญิงที่ไร้หัวใจคนนั้น
“เห็นแก่ฉันกินเนื้อแพะ ไส้เป็ด รากบัว กระเพาะวัว บุก วุ้นเส้นของร้านนายมาหลายปี วันนี้ฉันจะให้คำแนะนำนายฟรีๆก็แล้วกัน”
ไห่เจาประหนึ่งเห็นแสงแห่งธรรม สายตามีความหวังขึ้นมาทันที คล้ายกับว่าเสี่ยวเชี่ยนเป็นทางรอดทางเดียวของเขาแล้ว
“เฉินเสี่ยวเชี่ยน บอกผมมา ต้องทำไงถึงจะจีบเขาติด บอกผมมาต้องทำไงถึงจะได้เขา ขอแค่คุณแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้ผมได้ ผมจะยกร้านทุกสาขาให้เลย!”
เสี่ยวเชี่ยนส่ายหน้า “ฉันไม่มีวิธีหรอก ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ในฐานะที่ฉันเป็นจิตแพทย์ฉันรับประกันเรื่องแบบนี้ไม่ได้”
ไห่เจาผิดหวังอีกรอบ ก้มหน้าเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก นั่นสิ เขายังจะหวังอะไรอีก พยายามมาตั้งหลายปียังไม่เห็นผล ต่อให้เขาฝากความหวังไว้ที่เสี่ยวเชี่ยนก็ไม่มีทางสำเร็จอยู่ดี
“และฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งชีวิตของนายด้วย ต่อให้สามีฉันจะเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของนายก็ตาม ฉันก็ไม่มีทางแนะนำอะไรที่เป็นการให้ความหวังนาย ฉันขอบอกแค่ว่า การประชดไม่ใช่ทางแก้ปัญหา ถ้าเขาไม่มีนายอยู่ในหัวใจ นายทำแบบนั้นไปก็มีแต่จะเสียเวลาเปล่าๆ แต่ถ้าเขามีนายอยู่ในหัวใจ นายทำแบบนั้นก็เท่ากับพาตัวเองไปตกต่ำ”
“หัวใจเขามีผมงั้นเหรอ มีผม…หึหึ”
ไห่เจายิ้มแบบที่ดูแย่กว่าหน้าตอนร้องไห้ นี่เป็นเรื่องตลกที่ไม่ขำที่สุดของปีนี้
คำพูดของเสี่ยวเชี่ยนเองก็ไม่ได้ถนอมความรู้สึก
ถ้าหัวใจของผู้หญิงเปรียบเหมือนเข็มในมหาสมุทร งั้นหัวใจของอวี๋หมิงซีก็คือเม็ดข้าวที่อยู่ในมหาสมุทร
จิตแพทย์ที่อ่านใจคนมานับไม่ถ้วนอย่างเสี่ยวเชี่ยนมองอวี๋หมิงซีไม่ออก อวี๋หมิงซีที่เป็นดั่งปริศนา
“ไม่ว่าในใจของเขาจะมีใคร สิ่งที่นายต้องทำตอนนี้ไม่ใช่การประชด กลับไปนอนพัก พอตื่นมาให้ถามตัวเองสามครั้ง นายมีชีวิตเพื่อใคร คำพูดที่ฉันจะพูดต่อไปนี้อาจฟังดูใจร้ายแต่มันจะมีประโยชน์กับนาย — สิ่งที่นายทำเพื่อเขา มันใช่สิ่งที่เขาต้องการจริงๆเหรอ?”
ประโยคนี้โหดร้ายที่สุด
เหมือนเป็นการปฏิเสธความพยายามของไห่เจาทั้งหมดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
อันที่จริงเสี่ยวเชี่ยนไม่อยากพูดหรอก
แต่เท่าที่เธอวิเคราะห์จากเซ้นส์ของตัวเอง เมื่อชาติก่อนที่ไห่เจาใช้ชีวิตแบบนั้นตัวเขาก็ไม่ได้มีความสุข
ช่วงหลายปีที่ผ่านมาเสี่ยวเชี่ยนไปฝากท้องที่ร้านของไห่เจาอยู่หลายครั้ง วันนี้สิ่งที่ควรพูดก็ได้พูดไปแล้ว จะคิดได้หรือเปล่าก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเขา
“คุณพูดถูก สิ่งที่ผมให้เขาได้มันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ ผมมันก็แค่ส่วนเกินในใจเขา”
ไห่เจามองไปตามทางที่เธอจากไปอย่างเศร้าสร้อย จากนั้นสองมือก็กำหมัดแน่นอย่างไม่ยอม
เขาแทบจะทุ่มเทใช้พลังทั้งหมดของชีวิตรักเธอ แต่กลับแลกมาได้แค่เบื้องหลังที่ทิ้งเขาไป หัวใจของเธอลึกขนาดนั้น เขาปีนยังไงก็เข้าไปไม่ได้ แถมยังถูกถีบออกมาอีก
รักข้างเดียวเป็นเรื่องที่ทุกข์ทรมานมาก ทำเรื่องโง่ๆไปตั้งเยอะ เพียงเพื่ออนาคตที่ไม่อาจรู้ได้
“ชีวิตคนเรามีแปดทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย พลัดพราก ไม่สมหวัง ทุกข์จากการรวมตัวของขันธ์ห้า นายลองคิดดูว่าตอนนี้นายมีกี่อย่างแล้ว? อ้อ จริงสิ ถ้ารวมทุกข์จากการพบเจอสิ่งที่ไม่พึงใจเข้าไปด้วย มันก็คือสภาพที่นายเป็นอยู่ตอนนี้ เพิ่มทุกข์เข้าไปอีก เพื่อน ตอนนี้ชีวิตนายขมขื่นยิ่งกว่าไส้หมูอีกนะ” เสี่ยวเชี่ยนตบบ่าไห่เจา
“เฉินเสี่ยวเชี่ยน ผมควรทำไงดี บอกผมหน่อย ว่าตอนนี้ผมควรทำไง” ไห่เจาเอามือปิดหน้าอย่างจนปัญญา เขารอมาตั้งหลายปี แต่กลับได้กลับมาแค่คำพูดที่ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ
รักข้างเดียวทรมานขนาดไหนไม่มีใครรู้
“ในทางจิตวิทยาพวกเราคิดว่า รักข้างเดียวส่วนใหญ่เป็นแค่ภาพลวงตาอย่างหนึ่ง ก่อนอื่นเราต้องทำความเข้าใจก่อนว่าเรารักคนๆนี้หรือรักความรู้สึกที่ได้ ‘ชอบเขา’กันแน่”
“ผมก็ต้องชอบเขาจริงๆสิ!” ไห่เจาตอบด้วยท่าทีขึงขัง
เสี่ยวเชี่ยนส่ายหน้า
“บางครั้งความรู้สึกก็หลอกหัวใจของนาย คนที่รักคนอื่นข้างเดียวที่ฉันเคยเจอ 95%ไม่ได้รักอีกฝ่ายจริงๆหรอก”
“อะไรนะ?”
“ฉันช่วยวิเคราะห์ให้ได้นะว่าจิตใต้สำนึกของนายรักเขาจริงๆ หรือก็แค่ติดใจความรู้สึกที่ได้แอบชอบใคร”
หลายคนเมื่ออยู่ในช่วงเวลาหนึ่งจะคิดว่าตัวเองหลงรักคนๆหนึ่ง รักหัวปักหัวปำโงหัวไม่ขึ้นให้ตายก็ไม่เลิกรัก
พบได้บ่อยในช่วงวัยรุ่น ความรู้สึกที่มีให้อย่างแรงกล้าเพียงฝ่ายเดียว แล้วความรักแบบข้างเดียวก็ได้ก่อตัวขึ้น
แต่ความรักแบบนี้มีอัตราสูงที่ไม่ใช่รักแท้ เป็นเพียงความหลง
เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขาทำหน้างงจึงยกตัวอย่างที่ช่วยให้เห็นภาพชัดขึ้น