ครึ่งชั่วโมงต่อมาซียื่อถูกขนาบข้างด้วยผู้พิทักษ์เขี้ยวเสือ, ผู้พิทักษ์นกเหยี่ยวและปีศาจนอนดำอีกห้าตัว หากศัตรูเห็นคงขนหัวลุกกับคู่ต่อสู้ทั้งทีมเป็นแน่!
“ทำไมข้าถึงเรียกได้เพียงโครงกระดูกไม่กี่โครงในขณะที่เธอเป็นนักเวทย์และสามารถเรียกสัตว์ประหลาดได้จำนวนมาก!” เจียงเสี่ยวหยูมองไปที่ทีมของซียื่อด้วยความอิจฉา
ฟางฉีพาพวกเขาไปที่สุสานหินอีกครั้งและฆ่าสัตว์ประหลาดเกือบทั้งบางยกเว้ยกลุ่มแมลงวัน ข้อดีของแสงมนตร์เสน่ห์คือสัตว์ประหลาดผู้ภักดีสามารถช่วยนักเวทย์ให้มีความแข็งแกร่งในการฆ่าสัตว์มากขึ้น
ซึ่งกลุ่มแมลงวันนี้เป็นผู้ช่วยที่ดีที่สุดรวดเร็วแถมยังความเสี่ยงน้อยที่สุด .. การลงมาสุสานรอบนี้พวกเขาทั้งกลุ่มตัดสินใจจะไปกำจัดราชายักษ์อีกครั้งแต่เปลี่ยนเทคนิคการต่อสู้เป็นการลอบสังหารและใช้คาถาป้องกันผี
แต่ละหว่างการเดินทางไปในเกือบสองชั่วโมงพวกเขาก็ฆ่าเหล่าสัตว์ประหลาดไปพลางๆ เพื่อเก็บค่าประสบการณ์ “หัวหน้าเราจะไปไหนต่อกันดี?” เด็กหญิงในกลุ่มเอ่ยถาม
“เราจะไปจัดการราชายักษ์!”
.. ขณะเดียวกันหลุมร้างในเมืองบีจี้
“ท่านจักรพรรดิ!” กัปตันหยูเอ่ย “พวกซอมบี้มีระดับต่ำเดินไปสำหรับเรา เราควรจะไปที่อื่นเพื่อเก็บค่าประสบการณ์ไม่ดีกว่าหรือ?”
“เก็บค่าประสบการ? เพื่อ?” องค์ชายสองพูดด้วยความไม่พอใจ “เกมนี้เห็นได้ชัดเลยว่ามันไม่เหมาะกับเราเท่าเซียนกระบี่พิชิตมาร ข้าว่าวันนี้เราเสียเวลากับเกมนี้มากไปแล้ว!”
“มันไม่ได้แย่ซะหน่อย” องค์หญิงจียูเอ่ยแทรก “อย่างน้อยความแข็งแกร่งในการฝึกฝนของเราก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องและรวดเร็ว!”
“เราควร .. เปลี่ยนเกมหรือไม่?” องค์ชายห้าจี๋หยางเอ่ยถาม “เกมนี้ดีสำหรับการฝึกฝนเป็นครั้งคราว แต่มันคงไม่คุ้มค่ากับกำลังคนเพื่อตามหาทรัพยากรมากมาย”
…
“หัวหน้าเรามาทำอะไรกันที่นี่? ผู้พิทักษ์ของซียื่อฆ่าสัตว์ประหลาดระดับต่ำพวกนี้อย่างง่ายดายโดยที่เราไม่ต้องออกแรงเลย!”
“มีคนอยู่ที่นี่!” จี๋หยางและคนอื่นๆ ที่อยู่ลึกลงไปในเหมืองของบีจี้ได้ยินเสียงแว่วๆ ที่อยู่ห่างออกไป
จีวูโบกมือของเขา “ไปดูสิ!”
นักรบหลายคนยึดถือคำสั่งของจีวูและเดินไปข้างหน้าพร้อมกับคบเพลิงในมือ ก่อนที่เขาจะเดินไปใกล้มากกว่านี้เหล่าหนอนตัวใหญ่หลายตัวก็เคลื่อนหาพวกเขาด้วยความรวดเร็ว!
“สัตว์ประหลาด!” นับรบคนหนึ่งกรีดร้องและโจมตีพวกมันโดยไม่ได้ตั้งสติ ราวกับว่าการโจมตีของพวกเขารบกวนรังของพวกมัน หนอนตัวใหญ่สีดำห้าตัวกระโดดเข้าหาอย่างดุเดือด
ขณะเดียวกันลูกศรกระซิบพุ่งเข้าหาพวกเขาเบาราวกับเสียงกระซิบ!
“อ๊ะ!” เสียงร้องของนักรบดังขึ้นก่อนเขาจะล้มลงกับพื้นและขาดใจในทันที
“นั่นอะไร?” นักรบที่เหลือวิ่งเขามาและเห็นหนอนดำตัวใหญ่ ขากนั้นพวกเขาดึงดาบโค้งออกมาและทิ่มเข้าที่พวกมัน!
เพียงเสี้ยววิเสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้ง พวกเขาทั้งหมดผวา!
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ!?” จีวูทำขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงร้องโหยหวน “ผู้คนจากอาณาจักรดวงดาวเข้ามาที่นี่เพื่อโจมตีเราหรือเปล่า?”
“เข้าแถว!” กัปตันหยูตะโกน “นักรบยืนอยู่ข้างหน้านักเวทย์ ร่ายคาถาโครงกระดูกให้นำหน้าและสร้างกำแพงไฟ!” กำแพงไฟลุกโชนขึ้นแสงของมันทำให้พื้นที่โดยรอบสว่างขึ้น
ทันใดนั้นหนอนห้าตัวก็พุ่งมาข้างหน้าพร้อมเสียงฟู่!
“รวดเร็วมาก! ”
“สกิลสายฟ้า! ใช้กำแพงไฟ!” หยูจีออกคำสั่ง ระหว่างที่เขาออกคำสั่งเองลูกศรกระซิบก็พุ่งมาจากความมืด!
โดยสัญชาตญาณเขาขยับร่างกายของเขาในทันทีเพื่อหลบลูกศร ใช่! มันพุ่งเข้ามาตรงกลางหัวใจโชคดีที่เขาหลบได้ทันมันจึงเฉียดเข้าที่ไหล่ของเขา!
พลังอันยิ่งใหญ่ในระดับเจ็ดของผู้พิทักษ์นกเหยี่ยวเกือบทำเขาล้ม!
หยูจีหันไปเห็นนักรบสวมหมวกทหารสีเหลืองพร้อมชุดเกราะในมือถือดาบใหญ่!
“กันเขา! ระวังเขา!” หยูจีตะโกนดิ้นอยู่ที่พื้น เขาพบว่าเลือดของเขาหายไปครึ่งหลอด! เขาอ้าปากค้างทันที!
“เราไม่สามารถบล็อกเขาได้!” ทหารผู้พิทักษ์ตะโกนด้วยความกลัวหลังจากถูกผู้พิทักษ์เขี้ยวเสือบุก “นี่อะไร? เขาเกือบฆ่าข้าเพียงแค่การโจมตีครั้งเดียว!”
ผู้พิทักษ์เขี้ยวเสือมีความเร็วที่ยอดเยี่ยมขณะนี้มีคนกำลังควบคุมเขาไม่ให้มีการเคลื่อนไหวที่บ้าคลั่งและไร้ระเบียบ เขาจึงเคลื่อนไหวอย่างมีกลยุทธ์ แต่เมื่อรวมพลังกับเหล่านอนดำทั้งห้าแล้วพวกเขาสามารถทำลายแนวป้องกันในทันทีแม้จะใช้นักรบป้องกันถึงสิบคนก็ตาม!
พวกเขารีบวิ่งเข้าไปหานักเวทย์เพื่อเสริมทัพทันที!
“ดูเหมือนคาถาของเราจะไร้ประโยชน์สำหรับพวกเขา!” นักเวทย์ตะโกนด้วยความหวาดกลัวสายฟ้าหลายสายสามารถทำให้สัตว์ประหลาดยังคงชะลอตัวลงบ้าง แต่กับพวกเขาไม่เลยแถมยังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นกว่าเดิม
“รั้งพวกเขาไว้!” หยูจีคำราม
“ข้าไม่เชื่อว่าเราจะไม่สามารถกำจัดพวกมันได้ สักตัวก็ยังดี!” ทันทีที่กัปตันพูดจบ คาถาสายฟ้าก็พุ่งลงกลางหัวเจ้าหนอน มันได้รับบาดเจ็บ!
แต่เนื่องจากกลุ่มของฟางฉีมีคาถารักษาแบบกลุ่มมันมีผลต่อสัตว์ประหลาดผู้อยู่ใต้ปกครอง แต่ก็ไม่ใช่ทุกตัวที่มีผลกับสกิล! หนอนที่ได้รับบาดเจ็บเลือดของมันค่อยๆ เด้งขึ้น
เหล่านักรบอีกฝั่งเองเกิดความสับสนว่าตกลงแล้วสายฟ้านั่นสร้างความเสียหายจริงหรือไม่? และที่สำคัญกว่านั้นดูเหมือนว่าเมื่อเจ้าหนอนถูกโจมตีแล้วเลือดยังคงเด้ง แต่การโจมตีกลับทางกายภาพของมันลดลง!?
นักรบยังคงสับสนแต่พวกเขาก็ปลอดภัยดีและสามารถจัดการกับมันได้ หากมีหนอนแค่ตัวเดียวคงจัดการไปอย่างสบายใจ แต่นี่มีถึงห้า! ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งและรวดเร็วในการหลบหลีกของมันจึงทำให้ตัวที่เหลือยังคงโจมตีต่อไป
ขณะเดียวกันพวกเขาเห็นว่าโครงกระดูกของพวกเขากำลังถูกโจมตีให้แตกเป็นชิ้นๆ โครงกระดูกของทั้งสองฝั่งพุ่งเข้าปะทะกันอย่างดุเดือด นักเวทย์บางคนที่ถูกโจมตีได้เสียเลือดไปเกือบครึ่งหยูจีเกรงว่าอีกไม่นานนักเวทย์จะต้องตายอย่างแน่นอน!
โครงกระดูกที่พวกเขาร่ายออกมาอยู่ในระดับศูนย์ถึงหนึ่งส่วนระดับสูงสุดอยู่ที่ระดับสามเท่านั้น แต่โครงกระดูกจากอีกฝั่งไม่ใช่แค่ระดับสามเผลอๆ อาจสูงถึงระดับเจ็ด!
“สิ่งมีชีวิตเหล่านี้คืออะไร?” ทุกคนยืนมองเหตุการณ์ด้วยความสยอง จากนั้นนักรบชุดเกราะสีเขียวและเสื้อคลุมสีดำพุ่งโจมตีนักเวทย์ทันที .. ในไม่ช้าพวกเขาค่อยๆ ล้มลง
ในตอนนี้ฟางฉีเองยังไม่ได้มีไอเทมที่ดีที่สุด แต่สิ่งของส่วนใหญ่ของเขานั้นถือเป็นเอกลักษณ์ในอาชีพของเขาอย่างมากรวมถึงชุดเกราะหนาหมวกกันน็อคหรือรวมไปถึงเครื่องตกแต่งอย่างแหวนโครงกระดูกที่บวกค่าสกิล เขาดูเหมือนจ่าฝูง!
แน่นอนสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของนักรบในตอนนี้คือ เขาสามารถฆ่านักเวทย์คนหนึ่งด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว! ทหารองค์รักษ์รู้สึกว่าเขาน่ากลัวยิ่งกว่าทหารรักษาการณ์เสียอีก ตอนนี้ครึ่งหนึ่งของทหารผู้พิทักษ์หายไป!
อีกครึ่งหนึ่งพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส จีวูที่ยืนมองความน่ากลัวขณะที่เขากำลังจัดการกับเหล่าตั๊กแตนฝูงใหญ่ กับทหารเพียงสิบคนสุดท้ายที่เหลืออยู่!
ฟางฉีตรวจสอบเวลาพบว่าวันนี้ซียื่อนั้นเหลือเวลาเล่นอีกแค่สองชั่วโมงเท่านั้น
“เร็วเข้า! รีบมา!” ฟางฉีเอ่ย
“คนพวกนี้ .. เป็นผู้เล่นด้วยหรอ?” จีวูมองไปที่ผู้เล่นที่มีเหล่าสัตว์ประหลาดติดตาม เขาอ้าปากค้างด้วยความตะลึง!