ณ อาณาจักรหยุนเตียนระดับสูง
อาณาจักรหยุนเตียนระดับสูง ที่มีคำว่าระดับสูงตามหลังชื่อเนื่องจากกองกำลังที่นั้นมีแต่คนระดับสูงและใหญ่โต!
หากพูดถึงอาณาจักรหยุนเตียน คนส่วนมากมักจะเล่าต่อกันมาว่าที่นั้นเป็นดินแดนตอนบนมีชื่อเสียงมาช้านาน เช่นเมื่อไม่นานมากนี้ กองกำลังส่วนใหญ่ได้รับคำสั่งให้ตัดยอดขายและช่องทางทรัพยากรของพันธมิตรวู่เว่ย ซึ่งกองกำลังทั้งหมดเองรับฟังคำสั่งของที่นั่นโดยไม่ลังเล
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้มีความสุขกับการกระทำเช่นนั้นเท่าไรนัก เพราะในสายตาพวกเขาพันธมิตรวู่เว่ยก็เปรียบเสมือนแมงตัวเล็กๆ
กงชูเคาดมกลิ่นชาที่ลอยขึ้นมาจากถ้วยน้ำชาในมือของเขาและเอ่ยเบาๆ ว่า “ดูเหมือนว่าพันธมิตรวู่เว่ยจะไม่ได้เป็นไปตามแผนที่เราคิด”
กงหยางจุนดูโกรธเกรี้ยว “พวกนั้นกำลังคิดทำอะไรอยู่!? พวกเขาทำงานเพื่อผลประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ!?”
กงชูเคาจิบชา “ข้าละกลัวว่าความสในนั้นจะไม่เล็กเท่าไร”
“ถ้างั้นอะไรกันละ!?” กงหยางจุนยิ้มเยาะ “การปลูกฝังเวทย์มนตร์น่ะหรือ? พวกเขาก็แค่สร้างความแปลกใหม่ขึ้นมาเล็กน้อย ผู้ปลูกฝังระดับต่ำส่วนมากละมั้งละที่จะใช้สิ่งเหล่านั้น!”
“ไม่เพียงแค่นั้น!” กงซูเคาพูดอย่างใจเย็น “มีคนกล่าวว่าผู้คนส่วนมากได้รับสิ่งดีๆ จากที่อื่นอีกเนื่องจากพวกเขาไม่ได้รับประโยชน์จากการเพาะปลูกพวกเขาจึงหันไปพึ่งสิ่งอื่นที่น่าสนใจกว่า”
กงหยางจุนเริ่มโมโหเขากระแทกมือลงบนโต๊ะและพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้สนใจอาณาจักรหยุนเตียนระดับสูงของเราสักนิด หากเราไม่แก้ไขปัญหานี้คนอื่นจะต้องพูดถึงเราในทางที่แย่เป็นแน่”
“เราจะทำอย่างไรกันดี!?”
“เนื่องจากพวกเขาไม่ฟังการโน้มน้าวในของเรา” กงชูเคาพูดด้วยเสียงอ่อน “เราต้องทำงานให้หนักขึ้น!”
…
ณ เหมืองในเมืองบีจี้
ทุกคนนิ่งราวกับถูกแช่แข็งเมื่อเห็นฉากที่ปรากฏต่อหน้า
หากพวกเขาเป็นผู้เล่นเหมือนกันใบเหล่าสัตว์ประหลาดถึงเชื่อฟังพวกเขา!? เป็นไปได้มั้ยที่ผู้เล่นเหล่านั้นมีทักษะให้การปราบสัตว์ประหลาด และนั้นยามสองคนใส่เสื้อเกราะสีเหลืองคืออะไร!?
คาถาร่ายเวทย์เพิ่มขึ้นสองเท่าในความมืดทำให้สัตว์ประหลาดแข็งแรงมากกว่าเดิม ทั้งคาถาลดการโจมตีทางกายภาพถูกล้างหมดแล้ว สภาพที่น่ากลัวในตอนนี้ได้รับแรงเสริมจากคาถาอีกด้วย
ทหารองครักษ์อาจสามารถจัดการกับหนึ่งในสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเหล่านี้ได้ แต่เมื่อมันพุ่งเข้ามาพร้อมๆ กันหลายตัวแล้วเหล่าทหารเองก็เกรงว่าจะจัดการไม่ไหวเช่นกัน!
ผู้เล่นเหล่านี้มีพลังอะไรกัน? พลังพิเศษแบบนั้น เกิดขึ้นได้อย่างไร?
ขณะเดียวกันระหว่างการต่อสู้ของพวกเขาที่ฆ่าทหารไปหลายศพ ราชายักษ์ก็ได้เกิดอีกครั้ง!
.. ในความมืดมน
“นักรบโจมตีไปข้างหน้า!”
“นักเวทย์ใช้สกิลสายฟ้า! ลัทธิเต๋าปล่อยรูนอักษรไฟและรักษา!”
จีวูคำรามอย่างดุเดือดใขณะที่ราชายักษ์กำลังไล่ล่ากลุ่มทหารมาจากด้านหลัง .. เสียงกรีดร้องดังขึ้นเมื่อมีคนตาย!
“อย่าวิตก! คนที่ตายเมื่อเกิดให้รีบกลับมาทันที!” จีวูมีลูกสมุนรวมสิบคนแม้จะตายแค่หนึ่งถึงสองคนก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรเท่าไรนัก ด้วยนักรบกว่าสิบคนพุ่งไปข้างหน้า นักเวทย์และลัทธิเต๋าเองก็ร่ายคาถาจากด้านหลังอย่างต่อเนื่อง
สกิลเกราะป้องกัน, รักษาแบบกลุ่ม, เทคนิคดาบและเกราะเวทย์มนตร์
จีวูหยิบหนังสือทักษะโบราณขึ้นมา
“ท่านจักรพรรดิ .. พวกนี้คือ ..” จีวูมองด้วยความสับสน
เขาโยนหนังสือบางเล่มให้กับหยูจิ “ลองสิ้!”
ตัวอักษรรูนไฟได้เปลี่ยนเป็นเกราะตัวอักษรขนาดใหญ่ขึ้น พลางทำให้ทุกคนรอบข้างรู้สึกถึงคลื่นแปลกๆ รอบตัว
“เจ้าคิดว่าไง?” จีวูถาม
“อีกที!” จีวูตะโกนและโจมตีด้วยดาบของเขา หยูจีบล็อกการโจมตีด้วยอาวุธทันที
ตึง!
หยูจิถอยหลังเล็กน้อย “พลังลดลงแต่ไม่มาก”
ผลลัพท์คืออะไรกันแน่? จีวูดูงงงวย ที่นี่มีเทคนิคดาบอันทรงพลังจากเกมเซียนกระบี่พิชิตมารอยู่แล้วและเกมนี้ควรจะมีคาถาเวทย์มนตร์ที่น่าจะทรงพลังกว่านี้สิ!
“แต่ถึงอย่างนั้น .. ข้าสัมผัสได้ว่าคาถานี้มีพลังมาก!” หยูจิกล่าวว่า “หากพวกเราใช้คาถานี้อาจได้รับการคุ้มครองที่แข็งแกร่งขึ้น”
เกราะป้องกันนี้มันสามารถใช้ในเกมได้ แต่ถ้าหากนำมาใช้ในโลกแห่งความจริงละ? จะมีผลกระทบอะไรมั้ย?
จีวูส่ายหัวเล็กน้อย เขาได้ยินหยูจิพูดว่า “ตัวอักษรรูนไฟนี้ดูเรียบง่ายและมีประสิทธิภาพ แต่ต้องมีระดับทักษะที่เพียงพอ หากเราใช้มันเพื่อป้องกันกองทัพน่าจะใช้ได้ดี”
ท้ายที่สุเแล้วหยูจิยังไม่เคยเล่นเกมทำนองนี้มาก่อนดังนั้นเขาจึงไม่ได้พิ๔ีพิถันเหมือนผู้เล่นคนอื่นๆ เมื่อจีวูได้ยินคำพูดจากหยูจิเขาก็คิดขึ้นในหัวทันที! ใช่มันก็น่าสนใจ ในฐานะจักรพรรดิแห่งตาจิน พลังอันแข็งแกร่งของเขาละคืออะไร? มันเป็นความแข็งแกร่งในการฝึกฝนหรือเปล่า? ก็ไม่นะ!
ในฐานะจักรพรรดิของประเทศพลังที่ทรงพลังที่สุดของเขาคือ กองทัพ!
ทหารของเขาประกอบไปด้วยนักรบ ผู้ฝึกฝนสามัญ กองทัพชั้นยอดซึ่งรวมไปถึงนักรบผู้ยิ่งใหญ่ ทีมองครักษ์ ผู้ฝึกฝนระดับสูงรวมแล้วหลายพันคน!
ถึงอย่างนั้นทหารของเขาในตอนนี้ไม่ได้ยอดเยี่ยมดั่งใจเท่าไรนัก นักรบสามัญครึ่งแสนคนอาจตายเพราะเวทย์มนตร์ทางจิตวิญญาณก่อนที่พวกเขาจะเข้าใกล้ศัตรู หากพวกเขาต่อสู้กับกองทัพของอาณาจักรหยุนเตียนระดับสูงซึ่งประกอบไปด้วยผู้ฝึกฝนอย่างน้อยนับหมื่นคน นักรบของเขาคงน็อคเป็นแน่
กองทัพชั้นยอดที่แม้จะมีนักรบเยอะคงจะเทียบกับผู้ฝึกฝนที่มีพลังไม่ได้ แม้ว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากพันธมิตรวู่เว้ยก็เถอะ แต่ถ้ามองภาพรวมแล้วจีวูเองคงไม่สามารถเอาชนะกองกำลังขนาดใหญ่จากอาณาจักรหยุนเตียนได้เป็นแน่ และนั่นคือสามารถสำคัญที่ตาจินต้องหยุดการขยายตัวทางตะวันออกในเวลานี้!
อย่างไรก็ถามกองทัพของตาจินในอนาคตจะต้องกลายเป็นกองทัพเหล็กที่แข็งแกร่งแน่นอน!
กองทัพคนเหล็ก!
เมื่อมองดูการรักษาแบบกลุ่ม ความคิดในหัวเขาก็เริ่มวิ่งทันที บางทีสิ่งต่างๆ ในเกมอาจไม่ใช่ของคนระดับเขา แต่มันเหมาะสำหรับฝึกทหารและเหล่าสมาชิกระดับล่างของกองกำลัง
อันที่จริงจีวูอาจคิดถูก เพราะจากประวัติศาสตร์ของเกมนี้ จักรดิวรรดิแห่งเมืองมังกรที่ทรงพลังที่สุดเคยส่งผู้บังคับบัญชามาสามคนพร้อมทหารจำนวนมากเพื่อเดินทางข้ามภูเขาหิมะระหว่างทางพวกเขาได้ต่อสู้กับกองทัพผีร้ายที่แข็งแกร่งนักรบสิบคนกับผีร้ายหนึ่งตน
แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังได้ชัยชนะ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะโชคดีทุกครั้งระหว่างทางกลับพวกเขาถูกพายุหิมะถล่ม ทางเดินในทิศเหนือถูกปิดกั้นและกองทัพไม่สามารถเดินทางกลับบ้านเกิดได้เนื่องด้วยเสียกำลังคนไปมากมาย พวกเขาจึงต้องตั้งถิ่นฐานในแดินแดนแห่งนั้น
พวกเขาทิ้งอาชีพทั้งสามไว้ข้างหลัง แม้ว่าเขาจะเป็นกำลังหลักของจักรพรรดิแห่งมังกรก็ตาม ..
เวลาผ่านไปผู้บังคับทั้งสามได้จัดตั้งทีมขึ้นสามทีม ซึ่งมีลัทธิเต๋า, นักเวทย์และนักรบผู้ทรงอำนาจ ผู้คนพูดถึงพวกเขาในฐานะวีรบุรุษผู้ต่อต้านปีศานดวงจันทร์สีแดง
ต่อมาไม่นานพวกเขาก็ได้สร้างครอบครัวมีลูกหลานทำการส่งต่อพลังอันแข็งแกร่งโดยรุ่นสู่รุ่นและเริ่มสำรวจขยายพื้นที่ค้นหาทางกลับบ้านเกิด
นี่คือภูมหลังส่วนหนึ่งทางประวัติศาสตร์ของเกม
คาถาและเทคนิคทางจิตวิญญาณในเกมเจ้ากระบี่ขั้นเทพอาจไม่ได้เป็นเกมที่ทรงพลังที่สุด แต่เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการเรียนรู้ ซึ่งมันเหมาะมากสำหรับการสร้างกองทัพ!
ใครจะไปคิดว่าทหารธรรมดาจะได้เรียนรู้เทคนิคต่างๆ เช่นเทคนิคดาบหรือจะเป็นสายฟ้า พวกเขาคงจะจินตนาการไม่ถึงว่าทหารนับแสนนายสามารถควบคุมสัตว์ร้าแถมยังใช้เกราะป้องกันและปล่อยลูกไฟได้อีก
นี่ถือเป็นข้อได้เปรียบเมื่อได้เล่นเกมเจ้ากระบี่ขั้นเทพแท้จริง!
ด้วยความคิดเช่นนี้จีวูจึงโบกมือและกล่าวว่า “ไปลองทดสอบดาบลอบสังหารกันเถอะ!”
จากคำอธิบายของหนังสือทักษะเทคนิคดาบลอบสังหารดูเหมือนจะเป็นเนื้อหาที่น่าสนใจไม่น้อย ซึ่งใช้พลังภายในต่างจากเดิม พลังงานดับนี้สร้างพลังพิเศษสามารถเจาะร่างสัตว์ประหลาดโดยไร้เสียง นอกจากนี้ยังสามารถเจาะเกราะของนักเวทย์และสร้างความเสียหายแก่ร่างกายศัตรูอีกด้วย
มันถือเป็นกุญแจสำคัญในการลอบสังหาร!
หยูจิพยายามป้องกันตัวเอง แต่ .. เขาถูกแทงด้วยความเงียบงัน สีหน้าของหยูจิเปลี่ยนไปทันที
นัยน์ตาของจีวูแวววับ “ไปเกิดและพาคนมาเพิ่ม! ข้าจะใช้พื้นที่ที่นี้เพื่อศึกษาหนังสือทักษะ!”