ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 332
“นี่…”
ชาร์ลส์ตัวแข็งทื่อ แม้แต่เขาก็คิดว่านาฬิกาเรือนนี้เป็นของจริง เขาไม่รู้ว่านาฬิกาปลอมสามารถเลียนแบบได้ถึงขนาดนี้ ในขณะนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
ชาร์ลส์และหลุยส์รับไม่ได้ พวกเขารู้สึกแย่มากที่ไม่สามารถตรวจดูวัตถุโบราณได้ทั้งในแค่ขั้นตอนที่ง่ายที่สุด ถ้าพวกเขาตรวจดูให้ดี ก็คงจะไม่ตัดสินผิดแบบนี้
“ผมไม่เคยประเมินของโบราณด้วยซ้ำ แต่ก็คงจะแยกแยะความถูกต้องได้ภายในไม่กี่นาทีถ้าของอยู่ในมือผม!”
หลุยส์กำลังกัดฟันพูดและเขาไม่เชื่อ เขาไม่อยากยอมรับว่าเขาแพ้
ในสายตาของเขา การพ่ายแพ้ครั้งนี้นั่นเป็นเพราะกฎที่เชนกำหนด ไม่อย่างนั้นเขาจะเข้าใจผิดว่านาฬิกาปลอมเรือนนี้เป็นของจริงได้อย่างไร?
‘ฮาร์วีย์ คนจรจัดที่ดูน่าอนาถคนนี้ชนะเพียงเพราะเขาโชคดีก็เท่านั้น แม้แต่เชนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาก็ทำให้ฉันดูแย่ไปเลย’
“อีกรอบ! ไม่มีทางที่ฉันจะแพ้คนนี้แน่!” หลุยส์พูดอย่างมั่นใจ
เขาต้องพิสูจน์ตัวเองว่าคู่ควรกับโรซาลี ต้องพพิสูจน์ว่าเขาคือเจ้าชายที่แท้จริงคนเดียวของเธอ จากนั้นเขาก็เหมาะสมที่จะอยู่เคียงกับเธอ
และชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขา ไม่มีอะไรมากไปกว่าคนจรจัดที่ดูน่าสมเพช
“ได้สิ แต่คุณไม่ต้องกินเจ้านี่ก่อนหรือ?”
ฮาร์วีย์ยกยิ้ม หลุยส์แข่งขันกับฮาร์วีย์ตั้งแต่วินาทีที่พวกเขาพบเจอกัน สิ่งที่ได้พูดไว้ ฮาร์วีย์ก็ไม่มีข้อยกเว้น
“คุณ…”
หลุยส์พูดไม่ออก เขาจะกินมันได้ยังไง? ความเสียใจทะลักเข้าอย่างจัง เขาอยากจะตบหน้าตัวเอง เขาพูดแบบนั้นไปได้ยังไง?
“เอาล่ะพวกหนุ่ม ๆ หยอกเล่นกันเฉยๆ ไม่จำเป็นต้องจริงจังกับมันมากเกินไป ฉันเป็นคนที่จัดงานแสดงวัตถุโบราณในวันนี้ ถ้าฉันไม่ปรากฏตัวตอนนี้ พวกเขาคงจะเป็นกังวล” เชนพูดในจังหวะที่เหมาะสมเพื่อให้โอกาสหลุยส์ได้หลุดพ้นจากความลำบากใจ
ชาร์ลส์มองฮาร์วีย์อย่างค้นหา
“การชนะไม่ได้มีความหมายอะไร ครั้งนี้เชนได้นำสมบัติออกมามากมาย นายสองคนไปเจอกันในงานดีกว่าไหม?”
ชาร์ลส์ไม่คิดว่านักเรียนของตัวเองจะแพ้ เขาตัดสินใจผิด
ความสามารถด้านโบราณวัตถุของนักเรียนของเขานั้นเหนือกว่าตัวเขาเองมาก แล้วจะแพ้คนอื่น ๆ ได้อย่างไร
ได้แต่ฮาร์วีย์ยิ้ม
“ผมจะปล่อยผ่านไป ผมไม่อยากจะเจรจากับคนที่ไม่รักษาสัญญาอีกต่อไป”
ฮาร์วีย์เคารพผู้อาวุโสของเขามาโดยตลอด แต่ทำไมเขาถึงต้องรักษาหน้าตาของหลุยส์ ในเมื่อหลุยส์เอาแต่ด่าเขาอยู่ตลอดเวลาแบบนี้?
แม้เชนจะใจกว้างและเสนอให้ทั้งสองคนแก้ตัว แต่ฮาร์วีย์ก็ไม่สนใจมัน
ไม่ว่าชาร์ลส์จะทำปากเก่งแค่ไหน แต่เขาก็เป็นประธานของสมาคมผู้ค้าโบราณวัตถุแห่งนิอัมมี่ แม้ว่าพวกเขาจะมีอำนาจน้อยนิด แต่ฮาร์วีย์ก็เป็นถึงซีอีโอของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ทำไมเขาถึงต้องกลัวพวกเขาด้วย?
การเคารพพวกเขาก็เรื่องหนึ่ง แต่การที่ครูและนักเรียนเป็นคนอวดดีนั้นทำให้ฮาร์วีย์หงุดหงิดจริง ๆ
“ฮาร์วีย์ คุณไม่กลัวเหรอ? กลัวว่าคนจะรู้ว่าคุณไม่รู้การตรวจสอบโบราณวัตถุจริง ๆ”
หลุยส์จ้องไปที่ฮาร์วีย์ด้วยความโกรธ หากเขาปฏิเสธ หลุยส์จะไม่มีโอกาสได้แก้ตัว
“มันสำคัญสำหรับคุณมากขนาดนั้นเลยหรือไม่ว่าผมจะแข่งหรือไม่แข่ง” ฮาร์วีย์ยิ้ม
“คุณ…” หลุยส์โกรธมากจนร่างกายของเขาเริ่มสั่นเทา
ชาร์ลส์ส่ายหัวหลังจากเห็นว่านักเรียนของเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แค่เรื่องที่ไม่สำคัญ นักเรียนของเขาขาดคุณสมบัติ แต่ฮาร์วีย์ก็ค่อนข้างเย่อหยิ่งเช่นกัน
ชาร์ลส์ยิ้มโดยไม่ต้องคิด
“หนุ่มน้อย ถ้านายคิดว่าหลุยส์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาย นายกับฉันลองมาแข่งกันดูไหม?”
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วทันที จากนั้นเขาก็พยักหน้าหลังจากนั้นนิ่งคิดครู่หนึ่ง
“ได้สิครับ!”
ฮาร์วีย์ตระหนักได้ว่าถ้าเขาไม่ยอมตกลง ทั้งสองคนคงจะไม่ยอมแพ้ที่จะท้าทายเขา
หลังจากได้ยินฮาร์วีย์ตอบรับคำขอของเขา ชาร์ลส์ก็รีบพาหลุยส์ออกจากห้องโดยไม่พูดอะไรอีก
เชนมองฮาร์วีย์แล้วหัวเราะ
“พ่อหนุ่ม ถ้าคุณต้องการประสบความสำเร็จในการประเมินโบราณวัตถุจริง ๆ ก็คงไม่เป็นการดีที่จะทำให้คนอย่างชาร์ลส์ขุ่นเคือง ตาเฒ่าคนนี้ไม่ได้ใจกว้างเลยแม้แต่น้อย”