ตอนที่ 428 ขอร้องช่วยหลินหนานด้วย
ตอนแรกเพราะเรื่องของอู๋เทียนเหอ ซูฉิงถึงได้เชิญคุณหมอฉีมารักษาเขา คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะเพราะหลินหนาน…..เธอยังทำให้คนเดือดร้อนจริงๆเลย
ยวี๋น่าก้มหน้าลง แล้วหัวเราะเยาะตัวเอง และทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงเคาะประตู และเสียงข้างนอกที่ดังขึ้นตามมา “น่าน่า ตื่นรึยัง รีบมากินอาหารเช้าเถอะ”
แม่ยวี๋ที่เพราะเป็นห่วงยวี่น่าจะถูกตระกูลหลินรังแก ดังนั้นช่วงนี้เธอเลยต้องรั้นที่จะเข้าไม่พักอยู่ที่บ้านตระกูลหลิน และก็มาดูแลลูกสาวของตัวเองด้วย
ยวี๋น่าตอบรับคำ แล้วเดินไปเปิดประตูออกไป ตอนมานั่งที่โต๊ะอาหาร บรรยากาศที่เงียบราวกับป่าช้า แม่หลินที่มองยวี๋น่าด้วยสีหน้าไม่พอใจ มีเพียงพ่อหลินที่ยังคุยกับน่าน่าบ้าง
“น่าน่า ทานเยอะๆ นะ ตอนนี้เธอจะต้องบำรุงเยอะๆ ไม่ดูแลตัวเองไม่ได้นะ”
ยวี๋น่ายิ้ม พยักหน้าแล้วก็ตักเกี้ยวนิ่งมากิน แล้วก็ตักกินโจ๊กจนหมดถึงได้วางตะเกียบ ช่วงนี้แพ้ทองหนักมาก และเพราะเรื่องของหลินหนาน ทำให้ช่วงนี้เธอเลยพักผ่อนน้อย แม้แต่กินอาหารก็ลดน้อยลง
“หนูอิ่มแล้วค่ะ อ้อ คุณลุงคุณป้าคะ แม่คะ วันนี้คุณหมอที่มาที่เมือง A หนูจะรีบไปรับเขา”
“คุณหมอฉีหรอ “แม่ยวี๋อึ้งตะลึง ทันใดนั้นก็รู้ว่าหมอที่มีฝีมือสุดยอดที่ยวี๋น่าเคยเล่าให้ฟังที่ปกติมักจะอยู่ที่บนเขา ฟังดูเหมือนเป็นผู้สูงส่งเลย
“อ้อ …งั้นเธอก็รีบไปเถอะ อย่าให้เขารอนาน”
“ค่ะ หนูรู้แล้ว “ยวี๋น่าพยักหน้า แล้วรีบสวมเสื้อคลุมเรียบร้อยแล้วถึงออกไปจากบ้าน แม่หลินไม่ชอบยวี๋น่าก็ไม่สนใจเรื่องที่เขาพูดถึงฉียวี่ชูเมื่อกี้ เพียงแค่กลอกตามองบนให้เธอแล้วก็วางถ้วยลงบนโต๊ะเสียงดัง
“ฉันกลับห้องแล้ว!”
สนามบิน
ยวี๋น่าเดินลงมาจากรถ แล้วรีบเข้าไปในอาคารสนามบิน มองไปรอบเพื่อมองหาฉียวี่ชู ในที่สุดท่ามกลางผู้คนพลุกพล่านเดินไปมาก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินมา ยวี๋น่าก็เขย่งเท้าแล้วโบกมือให้
“คุณหมอฉี!”
ฉียวี่ชูหันไปตามเสียง ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เขาก็พยักหน้าพร้อมกับเดินมา
ยวี๋น่ามองฉียวี่ชู ยิ้มอย่างละอายใจ”คุณหมอฉี ….ครั้งนี้ต้องรบกวนคุณมาอีกครั้ง ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ ”
“ไม่เป็นไร “ฉียวี่ชูส่ายหน้า เขาคิดไม่ถึงว่าตนจะได้กลับมาที่เมืองA อีกครั้ง “ไปที่โรงพยาบาลกันเถอะ ผมได้ยินคุณบอกว่าคนนั้นการอาการหนักมาก ผมต้องไปตรวจดูอาการเขา”
“ได้ค่ะ “ยวี๋น่าพยักหน้า และก็ถอนหายใจโล่ง มีคุณหมอฉี เธอก็ใจชื้นขึ้นมามากแล้ว
ยวี๋น่าพาฉียวี่มาที่โรงพยาบาล หลังจากเข้ามาให้ห้องพักผู้ป่วยแล้ว ฉียวี่ชูก็นำเอากระเป๋าสะพายมาวางไว้ แล้วเดินไปตรวจอาการของหลินหนานที่เตียง เขาตรวจดูอาการของหลินหนานโดยละเอียดแล้ว ก็จับชีพจรของเขา ถึงได้หันมาพยักหน้าพูดกับยวี๋น่า
“เขานั้นพยายามอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อมาก แต่เพราะว่าอุบัติเหตุรถยนต์ อาการเลือดคลั่งในสมองยังสามารถขับออกมาได้ เลยทำให้ยังไม่ฟื้น แต่ว่าเลือดก็ไม่ใช่ว่าจะอยู่ตลอดชีวิต เพียงแต่ต้องใช้เวลา”
ยวี๋น่าได้ยินอย่างนั้นก็ร้อนใจ บอกว่าท้องเก้าเดือน ตอนนี้เวลาก็นานขึ้นเรื่อยๆ ถ้าหากหลินหนานไม่ฟื้นขึ้นมา เธอก็ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ และยิ่งรู้สึกผิดและโทษตัวเองไปตลอดชีวิต
เธอจับแขนเสื้อของฉียวี่ชูแล้วพูดขอร้อง”คุณหมอฉีคะ ฉันขอร้องนะคะ ขอร้องช่วยหลินหนานด้วย เขาต้องกลายมาเป็นอย่างนี้เพราะฉัน ฉันจะทิ้งไม่สนใจเขาไม่ได้……”
ฉียวี่ชูมองยวี๋น่า สุดท้ายก็ถอนหายใจยาวออกมา “ทำการขับเลือดในสมองออกนั้น จะต้องทำการฝังเข็มตรงส่วนสมองซึ่งมีความเสี่ยงสูง อาการของเขาตอนนี้ผมก็จะทำอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ไม่อาจรับรองว่าจะได้ผลทั้งหมด”
และตอนนี้เอง แม่หลินก็ได้มาถึงโรงพยาบาลแล้ว ตอนที่เธอมองเห็นฉียวี่ชูก็ตกใจ เหมือนจะพูดอะไร ยวี๋น่าขมวดคิ้วพูดเสียงเบา:”คุณป้าคะ ท่านนี้คือคุณหมอที่มีฝีมือด้านการแพทย์ที่เก่งมาก หนูต้องเชิญมารักษาหลินหนาน”
แม่หลินได้ยินอย่างนั้นก็ได้เพียงส่งเสียงอืมตอบ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไร หลินหนานนอนอยู่ที่โรงพยาบาลนานแล้ว ขอเพียงแค่ลูกชายของเธอฟื้นขึ้นมา วิธีการไหนทำได้ก็อยากจะลองดู
“ผมจะทำการฝังเข็มให้กับเขา”
ฉียวี่ชูพูดจบ ก็หยิบเอากระเป๋าเข็มออกมาจากกระเป๋าของเขา หลังจากที่ทำการฆ่าเชื้อเข็มเงินแล้ว ก็ปักเข็มไปตรงจุดชีพจรของหลินหนาน แต่จุดสำคัญที่สุดก็ตรงจุดตรงกลางหัว
ยวี๋น่าหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความกังวล ประสานมือแน่น แม่หลินก็มองลูกชายตัวเองด้วยความเป็นห่วงและสงสาร
ทันใดนั้น หลินหนานที่เหมือนถูกอะไรกระตุ้น นิ้วชี้ข้างขวาของเขากระดิก และก็ไออาเจียนเลือดออกมา จากนั้นก็ล้มนอนลงไปบนเตียงเหมือนเดิม
ฉียวี่ชูหน้าเคร่ง แล้วค่อยๆ ถอนเข็มออกมา ตอนที่แม่หลินเห็นหลินหนานอาเจียนเลือดออกมา ก็รู้สึกตกใจ ยวี๋น่าก็รีบนำทิชชูไปเช็ดเลือดให้
ฉียวี่ชูถอนหายใจโล่งออกมา”เมื่อกี้เขาได้อาเจียนเลือดที่คลั่งในสมองออกมาแล้ว ในเมื่อขับเลือดออกมาได้ งั้นก็แสดงว่าน่าจะช่วยได้”
แม่หลินที่ตอนแรกจะต่อว่า พอได้ยินฉียวี่ชูพูดอย่างนี้ ก็อึ้ง แต่ก็เปลี่ยนอารมณ์จากเสียใจเป็นดีใจ “ขอบคุณ….ขอบคุณค่ะคุณหมอ! แล้วลูกชายของฉันจะฟื้นเมื่อไหร่คะ”
ฉียวี่ชูหันไปมองเธอ แล้วพูดตามจริงออกไป :”ผมก็ไม่รู้ได้ ต้องดูอัตราการขับเลือดออกมา แต่ว่ายิ่งเป็นเลือดส่วนสุดท้ายจะยิ่งอันตราย เพราะส่วนหัวนั้นมีเส้นชีพจรมาก ตอนที่ทำการฝังเข็มหากเกิดการผิดพลาดขึ้นมาเล็กน้อยก็ไม่รู้ผลจะเป็นยังไง”
“ค่ะๆๆ พวกเราเข้าใจแล้ว……ขอบคุณ ขอบคุณคุณหมอนะคะ”
แม่หลินได้ยินอย่างนั้น แม้จะยังเป็นกังวล แต่เธอก็ได้เห็นว่าหลินหนานอาเจียนเลือกออกมาและนิ้วที่กระดิก ก็เบาใจไปเปลาะหนึ่งต่างจากเมื่อกี้จากหน้ามือเป็นหลังมือ รีบเข้ามาขอบคุณฉียวี่ชู
หลังจากที่ยวี๋น่ากลับมาบ้านมาพร้อมแม่หลิน เธอมองเบื้องหลังของผู้หญิงที่รู้สึกเครียด แต่ในระหว่างทางกลับมาแม้แม่หลินก็ไม่คุยอะไรกับเธอ แต่ก็ทำหน้าดีกว่าเมื่อกี้แล้ว
ยวี๋น่าเปลี่ยนรองเท้า คิดอยู่ชั่วครู่เลยลองพูดกับแม่หลินดู:”คุณป้าคะ หนูขึ้นข้างบนก่อนนะคะ จะไปดูหน่อยว่ามีหนังสือที่เกี่ยวกับการแพทย์…..”
เดี๋ยวก่อน “แม้หลินเรียกยวี๋น่าไว้ ยวี๋น่าหันกลับไปมองดูด้วยสงสัย แม่หลินเม้มปากอ้ำอึ้งอยู่สักพักก็ถามเสียงเรียบ:”เย็นนี้เธออยากกินอะไร เดี๋ยวฉันจะออกไปซื้อ เธอท้อง ก็ต้องบำรุงให้มากๆ ”
ยวี๋น่าก็รู้สึกปล่อยใจลง เธอรู้สึกโล่งไม่น้อย แล้วก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย พร้อมพูดกับแม่หลิน:”อะไรก็ได้ค่ะ ขอเป็นคุณป้าทำหนูชอบหมด”