ตอนที่ 1423 ไม่ขาดเงิน (4)
เจ้าของร้านขมวดคิ้วมองผู้เยาว์ที่มีสีหน้าเฉยชาด้วยสายตาดูถูก
เขาเคยเห็นพวกยาจกสารเลวแบบนี้มาก่อน ในช่วงที่ผ่านมามีผู้ลี้ภัยหลายคนที่อยากซื้อที่ดินในเมืองชิงเฟิงเพื่ออยู่อาศัย แต่พวกเขาไม่มีเงินติดตัวมากนัก แล้วคนพวกนั้นก็คุกเข่าขอร้องอย่างหน้าด้านๆโดยไม่ยอมขยับเขยื้อน รบกวนการทำธุรกิจของเขาและบางคนก็ยังทำข้าวของเสียหาย
นักธุรกิจก็ต้องหวังแต่ผลกำไรอยู่แล้ว เจ้าของร้านไม่มีเวลาว่างมาช่วยผู้ลี้ภัยพวกนั้นหรอก
“เจ้าจะทำอะไร?” เจ้าของร้านถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
จวินอู๋เสียตอบ “ซื้อที่ดิน”
เจ้าของร้านมองจวินอู๋เสีย สายตาเต็มไปด้วยความดูถูก เขาไม่พูดอะไรกับจวินอู๋เสีย แต่หันหน้าไปทางพนักงานร้าน 2 คนที่ยืนว่างกันอยู่ และพูดว่า “ไอ้พวกโง่สองตัวนี่ มัวทำอะไรกันอยู่? ยังไม่โยนไอ้งี่เง่านี่ออกไปจากร้านอีก! อย่าทำให้ธุรกิจของข้าล่าช้าซิ!”
พนักงานร้านสองคนม้วนแขนเสื้อขึ้นทันที พร้อมกับเดินตรงมาทางจวินอู๋เสีย ดูท่าทางพวกเขาจะโยนจวินอู๋เสียออกไปจากร้านจริงๆ
จวินอู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อย นางมองสีหน้าดูถูกเหยียดหยามของเจ้าของร้าน แล้วกวาดตามองพนักงานร้านทั้งสองคนที่กำลังเข้ามาใกล้
“อะไร? เจ้าไม่อยากขายหรือ?” จวินอู๋เสียถามอย่างเย้ยหยัน
เจ้าของร้านระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เขามองจวินอู๋เสียขึ้นๆลงๆด้วยสายตาเย้ยหยัน
“ประตูของเราเปิดกว้างสำหรับการทำธุรกิจอยู่แล้ว แน่นอนว่าเราไม่ปฏิเสธการขาย แต่เราก็ต้องดูด้วยว่าเรากำลังขายให้คนประเภทไหน เพราะเราขายให้กับคนที่มีเงินจ่ายเท่านั้น ไอ้สารเลวน้อยอย่างเจ้ารีบไสหัวไปจากที่นี่ซะ อย่าอยู่ให้คนเขาดูถูกอยู่เลย”
จวินอู๋เสียหรี่ตาเล็กน้อย สายตาเต็มไปด้วยความเย็นชา
ในตอนนั้นเอง นายท่านหลิว พ่อค้าผู้มั่งคั่ง ก็เลือกบ้านใหม่ของเขาเช่นกัน ภายใต้การกระตุ้นของพนักงานขาย เขาเดินมายืนตรงหน้าเจ้าของร้าน
เมื่อเจ้าของร้านเห็นแววตาของนายท่านหลิว เขาก็รู้ทันทีว่าการซื้อขายครั้งใหญ่กำลังเข้ามา เขารีบคลายคิ้วที่ขมวดออก ลบสายตาที่เย็นชา และสวมหน้ากากยิ้มแย้มพร้อมกับถูมือด้วยความยินดีต่อหน้านายท่านหลิว
“นายท่านเลือกที่ดินได้แล้วหรือขอรับ?” เขาเปลี่ยนท่าทีได้เร็วจนน่าตกใจจริงๆ
นายท่านหลิวพยักหน้าอย่างหยิ่งๆ แขนอวบอ้วนของเขากอดสาวไว้ทั้งซ้ายและขวา “ก็พอได้ มันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรขนาดนั้น ก็อยู่ๆไปก่อนแล้วกัน”
“ใช่ ใช่ ใช่ นายท่านหลิวเป็นมังกรในหมู่คน บ้านธรรมดาๆย่อมไม่คู่ควรกับท่าน ตอนนี้ท่านคงต้องทนกับบ้านหลังนี้ไปก่อน ถ้าข้าเจอที่ดินดีๆในอนาคต ข้าจะให้คนไปส่งข่าวให้ท่านนะขอรับ” เจ้าของร้านพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง
นายท่านหลิวพยักหน้าอย่างพอใจ
ขณะเดียวกัน จวินอู๋เสียที่ถูกเมินอยู่ด้านข้างก็มีสีหน้าเย็นชา พนักงานร้านสองคนมาถึงข้างตัวของนางแล้ว พวกเขายื่นมือออกมาเพื่อจะจับนางโยนออกไปข้างนอก
ดวงตาของจวินอู๋เสียทอประกายเยียบเย็น
ทันใดนั้น เสียงร้องโหยหวนก็ดังขึ้นภายในร้าน!
“อ๊ากกกกกก!”
เสียงร้องโหยหวนเหมือนหมูถูกเชือดนั้นดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆในร้าน กระทั่งเจ้าของร้านที่ยุ่งอยู่กับการต้อนรับลูกค้า “ไฮโซ” ก็ตกใจกับเสียงนั้น เขาหันหน้าไปมองทันที
และสิ่งที่เห็นก็ทำให้ใจของเขาหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม!
เขาเห็นพนักงานร้านทั้งสองคนล้มอยู่บนพื้น พวกเขาข้อศอกของตัวเองแน่นพร้อมกับกลิ้งไปมาด้วยความเจ็บปวด กระดูกสีขาวแทงทะลุแขนของพวกเขาออกมา เลือดไหลนองอยู่บนพื้น กลิ่นคาวเลือดลอยคลุ้งไปทั่วทั้งร้านทันที!
จวินอู๋เสียยังคงยืนอย่างเย็นชาอยู่ตรงจุดเดิม สายตาน้ำแข็งของนางแทงทะลุจิตวิญญาณของผู้คนขณะที่จ้องไปยังเจ้าของร้านที่มีใบหน้าซีดขาว
“เจ้า! เจ้าคิดจะทำอะไร!” เจ้าของร้านใจเต้นแรง