[ท่าเรือ เจียงเฉิง]
เฟิง อู๋ฮั่น ไม่เคยคิดเลยว่าพวกแก๊งมังกรจะตามล่าพวกเขาไม่เลิกเช่นนี้ แม้ว่าพวกเขาจะหลบหนีมายังเขตตะวันออกเฉียงใต้แล้วก็ตาม แต่แก๊งค์มังกรก็ยังส่งคนมามากกว่าร้อยคน เพื่อมาฆ่าพวกเขา ปัจจุบันพวกเขาซ่อนตัวอยู่ในโกดังข้างท่าเรือ หากเขาและพี่น้องทั้งสี่คนของเขาถูกล้อมรอบในการต่อสู้ ไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนพวกเขาก็ไม่สามารถหลบหนีไปจากคมมีดมากกว่าร้อยเล่มได้
ที่ชั้นแรกของโกดังนั้นตกอยู่ในมือศัตรูแล้ว และตอนนี้กลุ่มของพวกเขาก็กำลังปกป้องบันไดอย่างสุดชีวิต การปกป้องบันไดมันเป็นเพียงทางเดียว ที่จะทำให้พวกเขารักษาชีวิตเอาไว้ได้
เฟิง อู๋ฮั่น จำไม่ได้แล้วว่า มือของเขามันเปื้อนเลือดไปมากแค่ไหน เขารู้เพียงอย่างเดียวว่าเขาฆ่าสมาชิกของแก๊งมังกร ไปอย่างน้อยสองสามคนตลอดทางที่ผ่านมา เขาจับมีดเปื้อนเลือดที่อยู่ในมือของเขาแน่น
“แกโทรหาใคร?” เฟิง อู๋ฮั่น ตะโกนถาม ชายที่มีดวงตาคล้ายกับเสือ
เสี่ยว อู๋ ตอบว่า“เสี่ยว – เสี่ยวหลัว”
“เชี้,,,ยเอ้ย! แกโทรไปหาเขาทำไม!”
“เพื่อขอความช่วยเหลือจากเขา”
เฟิง อู๋ฮั่น เตะ เสี่ยวอู๋ จนล้มลงไปกองกับพื้นแล้วตะโกนว่า“แกจะขอความช่วยเหลือจากเขาได้อย่างไร ไร้ยางอาย!”
พวกเขารับเงินมาเพื่อจัดการกับเสี่ยวหลัว แต่ตอนนี้พวกเขากลับมาขอความช่วยเหลือจากเขาแทน ตอนนี้เขารู้สึกราวกับว่าใบหน้าของเขามันกำลังลุกไหม้ด้วยความโกรธและความอับอาย
“แต่พวกเราไม่มีที่เพิ่งที่ไหนแล้ว!” เสี่ยวอู๋ พูดออกมาด้วยท่าทางรู้สึกผิด
“ไอโง่เอ้ย! แกไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากเขา แต่แกกำลังขอให้เขามาที่นี่เพื่อมาตาย!”
เฟิง อู๋ฮั่น โกรธมาก มันมีคนมากกว่าหนึ่งร้อยคนที่มีมีด ดังนั้นเสี่ยวหลัวเขาจะไปทำอะไรได้ แม้ว่าเขาจะปรากฏตัวขึ้น เขาจะสามารถเอาชนะศัตรูหลายร้อยคนได้งั้นเหรอ? เรื่องตลกแบบนี้มันจะเกิดขึ้นได้ยังไง? มันเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว ว่าคนคนเดียวไม่สามารถที่จะเอาชนะการต่อสู้กับคนร้อยคนได้
เสี่ยวอู๋ พูดอะไรไม่ออก แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าพวกเขามีเพียงเสี่ยวหลัวเท่านั้น ที่พึ่งพาได้ในตอนนี้ และเสี่ยวหลัวเขาก็แข็งแกร่งมากจริงๆ บางทีเขาอาจจะมีวิธีช่วยพวกเขา
ทันใดนั้นกลุ่มคนก็บุกเข้าไปในพื้นที่เก็บของพร้อมกับมีดที่อยู่ในมือของพวกเขา พวกเขาแยกออกเป็นสองทีมเช่นเดียวกับกองทัพที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี และเข้าล้อมรอบชั้นสองซึ่งมีขนาดเล็กกว่า 500 ตารางฟุต
เฟิง อู๋ฮั่น ยังคงหยั่งรากลึกอยู่ที่เดิมเพื่อปกป้องบันได แม้ว่าตัวของเขาจะเปียกโชกไปด้วยเลือด แต่เขาก็ยังยืนอยู่เหมือนกับตะปูที่ถูกตอกลงไปที่พื้น
ชายคนหนึ่งที่ถือมืด ตอนนี้เขายังยืนหยัดอยู่ได้ก็เพราะว่าจิตวิญญาณที่ไม่ย่อท้อของเขา!
ในบรรดาผู้ชายที่แข็งแกร่งหลายร้อยคนเหล่าคนนั้น มีชายคนหนึ่งที่มีหัวล้านครึ่งหัว เขาแต่งกายด้วยชุดสีดำ เขาดูเหมือนกับเทพเจ้าแห่งความชั่วร้ายที่ลุกเป็นไฟ คนอื่นนำเก้าอี้มาให้เขานั่ง เขานั่งลงพร้อมกับนำนิ้วไปแหย่จมูกของเขา พร้อมกับพูดขึ้นว่า“ยังอยากที่จะต่อสู้อยู่อีกไหม” หลังจากแคะจมูกเสร็จแล้ว เขาก็สะบัดนิ้วราวกับว่าเขากำลังสะบัดสิ่งสกปรกบนนิ้วของเขาทิ้ง “ยอมแพ้ซะ ศพของพวกแกจะได้มีครบ 32”
ชายที่มีแผลเป็นที่เคยถูก เฟิง อู๋ฮั่น เล่นงานไปก่อนหน้า จ้องมองไปที่ เฟิง อู๋ฮั่น ด้วยความเป็นปรปักษ์ที่ยิ่งใหญ่ “ไอพวกหมูโง่ ฉันบอกพวกแกไปแล้วว่า มันจะไม่มีใครสามารถที่จะหนีออกไปจาก เจียงเฉิง ได้ ตอนนี้พวกแกรู้แล้วใช่ไหมว่า แก๊งมังกร ของฉันนั้นมันทรงพลังมากแค่ไหน”
“ถ้าฉันรู้ว่า เรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้น ฉันก็คงจะฆ่าแกทิ้งไปแล้ว” เฟิง อู๋ฮั่น มองไปที่เขาด้วยความเกลียดชังและเยาะเย้ยเขาอย่างเยือกเย็น
ชายที่มีแผลเป็นตอบกลับอย่างน่าขนลุก“งั้นเหรอ? ช่างน่าเสียดาย ที่แกเสียโอกาสนั้นไปแล้ว อีกไม่นานแกและน้องชายทั้งสี่คนของแก จะเปลี่ยนไปเป็นอาหารสำหรับปลาในมหาสมุทร!”
“ตอนนี้มันยังยากที่จะพูดแบบนั้น!” เฟิง อู๋ฮั่น ตอบกลับเป็นรอยยิ้ม
“เหอะ! ลิ้นของแกยังเฉียบคมแม้ว่าแกกำลังจะตกอยู่ในความตาย เฮ้ แกหนะ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”
ชายที่หัวล้านไปครึ่งหนึ่ง ยืนขึ้นแล้วหยิบไอติมมาจากคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขา จากนั้นเขาก็กัดมันลงไปคำใหญ่ ด้วยปากอันใหญ่ของเขา และเคี้ยวก้อนไอติมอยู่ในปากของเขาจนเสียงดังกรุบๆ
“ฉันไม่สนใจว่าแกจะเป็นใคร แต่ถ้าแกก้าวเดินมาข้างหน้าอีกเพียงก้าวเดียว ฉันจะจบชีวิตของแกด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!” เฟิง อู๋ฮั่น ยกมีดยาวที่อยู่ในมือขึ้นมาและชี้ปลายของมีดไปที่ชายหัวล้าน
“แกมีความกล้าดีหนิ แกช่างเหมือนกับลูกผู้ชายจริงๆ” ชายหัวล้านครึ่งหนึ่ง กลืนไอติมที่อยู่ในปากของเขาลงไป แล้วยกนิ้วโป้งของตัวเองขึ้นมาเลียพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง “จำเอาไว้ให้ดี ฉันชื่อว่า กั๋ว เจียงหู่ ฉันเป็นหัวหน้าผู้คุมกฎของ แก๊งมังกร หากแกต้องการแก้แค้นหลังจากแกตาย แกสามารถมาหาฉันได้!”
“ฆ่าพวกเขาซะ!”
หลังจากได้รับคำสั่งจาก กั๋ว เจียงหู่ กลุ่มคนประมาณ 30 คน ก็รีบวิ่งเข้าไปหา เฟิง อู๋ฮั่น เหมือนกับฝูงสุนัขป่าที่กำลังพุ่งไปขย้ำเหยื่อ
“ย้ากกก!” เฟิง อู๋ฮั่น เองก็ส่งเสียงคำรามออกมา เขาพุ่งตัวไปข้างหน้าและส่งลูกเตะของเขาออกไปอย่างรุนแรงด้วยกำลังทั้งหมดของเขา ชายทั้งห้าคนที่วิ่งเขามา โดนลูกเตะของเขาจนกระเดนลอยปลิวไป กระแทกพื้นอย่างแรงจนพวกมันหมดสติไป
จากนั้น เฟิง อู๋ฮั่น ก็ส่งหมัดของเขาออกไป กระแทกที่หน้าอกของคนคนหนึ่ง กระดูกหน้าอกของชายคนนั้นยุบตัวลงและปากของเขาก็พ้นเลือดออกมา
“ต้องการชีวิตของฉันคนนี้งั้นเหรอ งั้นพวกแกก็เตรียมพร้อมที่จะไปลงนรกกับฉันด้วย!”
เฟิง อู๋ฮั๋น เช็ดเลือดที่อยู่บนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็เป็นเหมือนกับวัวบ้าที่วิ่งเข้าหากลุ่มคน
พวกพี่น้องทั้งสี่คนของเขา ต่างก็ตระเวนไปตามราวบันไดเพื่อป้องกันไม่ให้สมาชิกแก๊งมังกรคนอื่นเข้ามาช่วยเหลือ ทั้งสี่คนได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมากเสื้อผ้าของพวกเขาตอนนี้ นั้นราวกับว่ามันเป็นผ้าขี้ริ้วที่ปกคลุมด้วยเลือด ในตอนนั้นเองมันก็มีคนปีนราวบันไดขึ้นมาอย่างเงียบๆ และแอบย่องไปที่ด้านหลังของ เสี่ยวอู๋ อย่างลับๆ
เสี่ยวอู๋ ร้องเตือน: “พี่เฟิง ระวังตัวด้วย!”
เฟิง อู๋ฮั่น หันหลังกลับมาในทันใด และเตะเข้าไปที่คนที่แอบย่องเข้ามาข้างหลังของเสี่ยวอู๋ ในเวลาเดียวกันนั้น เสี่ยวอู๋ก็ได้รับบาดเจ็บที่หลังของเขา แผลมันน่าสยดสยองเป็นอย่างมาก มันไล่ลงมาจากไหล่ของเขาไปจนถึงเอวของเขาเลยทีเดียว
เฟิง อู๋ฮั่น บ้าดีเดือดมาก เขาล้มคนสี่คนที่ถือมีดลงไปในทันที เพื่อช่วยชีวิตของ เสี่ยวอู๋ ให้หลุดพ้นจากความตาย จากนั้นเขาก็คำรามเสียงดังว่า “แกกลับไปพักแล้วรอซะ แกจะต้องตายหลังจากที่ฉันตายไปแล้วเท่านั้น!”
เสี่ยวอู๋ กัดฟันด้วยเจ็บปวดเขาคิดว่าตัวเองไร้ประโยชน์เป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังฟังคำพูดของ เฟิง อู๋ฮั่น และกลับไปที่ชั้นสอง
เฟิง อู๋ฮั่น คำรามด้วยเสียงที่ดุร้าย ทันใดนั้นเขาก็พุ่งตัววิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับมีดของเขา แสงแวววาวของมีดของเขาเปล่งประกาย พร้อมกับเสียงกรีดร้องนับไม่ถ้วนลอยขึ้นฟ้า
“อ๊ากกก ~”
คนที่อ่อนแอของ แก๊งค์มังกร ต่างก็พากันล้มลงไปพร้อมกับเสียงกรีดร้องมากมาย ด้วยความที่อะดรีนาลีนกำลังหลั่ง เฟิน อู๋ฮั่น และมีดที่อยู่ในมือของเขามันก็ผสมผสานกันกับร่างกายของเขาอย่างกลมกลืนราวกับว่าพวกมันเป็นหนึ่งเดียวกัน เลือดสาดกระเซ็นเป็นระยะทางไม่กี่เมตรในขณะที่สมาชิกแก๊งมังกร ยังคงวิ่งเข้าเพื่อต่อสู้กับเขาอย่างต่อเนื่อง
ชายคนหนึ่งถือดาบขนาดใหญ่เข้ามาขวางทาง เขาคำรามด้วยความโกรธ เขาต้องการที่จะหยุด เฟิง อู๋ฮั่น ให้ได้!
เฟิง อู๋ฮั่น หัวเราะเยาะขณะที่หันมือของเขาเข้าไปแทงที่คอของผู้ชายคนนั้นโดยตรง จากนั้นเขาก็ดึงใบมีดของเขาออกมา
“ชั๊วะ-”
เลือดสดไหลออกมาพร้อมกับใบมีด ร่างกายของผู้ชายที่หนักประมาณ 400 ปอนด์ หมุนเป็นวงกลมก่อนที่จะล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น เลือดของเขาพุ่งออกมาจากคอเหมือนกับน้ำพุ
กั๋ว เจียงหู่ มองไปที่ เฟิง อู๋ฮั่น ที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือด พร้อมกับพูดว่า“แกแข็งแกร่งมากจริงๆ ฉันจะให้โอกาสแกเพราะเห็นว่าแกเป็นลูกผู้ชาย ถ้าแกฆ่าพี่น้องทั้งสี่คนตรงนั้นของแก แล้วหันมาทำงานให้กับฉัน ฉันจะปล่อยแกไป ดีไหม?”
“ฝันไปเถอะ!”
เฟิง อู๋ฮั่น ถ่มน้ำลายรดพื้นพร้อมกับพูดว่า“พวกเราทั้งห้าคนเป็นพี่น้องกัน พวกเราเคยผ่านชีวิตและความตายมาด้วยกัน แกคิดว่าแกจะสามารถทำให้พวกเราหันมาฆ่ากันเองได้งั้นเหรอ? เฮ้ ไอหัวล้าน หยุดส่งคนของแกไปสู่ความตายได้แล้ว! แกไม่มีความกล้าพอที่จะต่อสู้กับฉันใช่ไหมหะ!”
“ความแข็งแกร่งทางกายภาพของแกค่อนข้างน่าประทับใจ แต่แกก็ยังไม่ดีพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน” กั๋ว เจียงหู่ แคะจมูกของเขาแล้วมองไปที่ เฟิง อู๋ฮั่น ด้วยความรังเกียจที่ไม่สามารถบรรยายได้
“แกไม่มีทางบอกได้หรอกว่า ฉันแข็งแกร่งหรือไม่แข็งแกร่ง ถ้าหากยังไม่ได้สู้กัน!!” เฟิง อู๋ฮั่น ตวาดเสียงดัง เขาเป็นเหมือนกับเสือดาวพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างรุนแรง ตรงไปที่ กั๋ว เจียงหู่
เขาเชือดลูกน้องของ กั๋ว เจียงหู่ สี่ห้าคนที่พยายามจะหยุดเขา เขาคำรามเสียงดังทะลุผ่านอากาศในขณะที่มีดที่อยู่ในมือของเขา พุ่งผ่านอากาศ ไปที่ศีรษะของ กั๋ว เจียงหู่ อย่างไร้ความปราณนี!