“ขอโทษนะนายน้อย ฉันจะถอดเสื้อผ้าของคุณเดี๋ยวนี้” เหม่ยซิ่วพูดกับเขาทันทีที่เธออยู่ข้างเตียง
“เอาเลย” หยวนพูด
เหม่ยซิ่วกลืนน้ำลายอย่างประหม่าและเอื้อมมือไปหาชุดนอนของหยวนด้วยมือที่สั่นเทา
แม้ว่าหยูรู่จะบอกเธอเป็นพิเศษว่าอย่าแตะต้องหยวน เว้นแต่จําเป็นจริงๆ แต่เธอก็ต้องช่วยหมอหวัง หากเขาร้องขอความช่วยเหลือ ซึ่งขัดแย้งกันและทําให้เหม่ยซิ่วอยู่ในจุดที่ยากลําบาก
ไม่กี่อึดใจต่อมาเหม่ยซิ่วก็ปลดหยวนจนตัวของเขาเปลือยเปล่า
“หื้อ…”
เมื่อหมอหวังเห็นสิ่งนี้ เขาก็พูดด้วยน้ําเสียงที่อึดอัด
“คุณไม่จําเป็นต้องถอดกางเกงในของเขา…”
“อ๊ะ! ฉันขอโทษจริงๆนายน้อย ฉันไม่รู้” เหม่ยซิ่วอุทานด้วยน้ำเสียงตกใจหลังจากที่ตระหนักถึงความผิดพลาดของเธอ และเธอก็รีบไปเอาชุดชั้นในของหยวนกลับคืนมาบนร่างกายของเขา แต่เธอสัมผัสบางสิ่งที่อ่อนนุ่ม โดยไม่ได้ตั้งใจในขณะที่ใส่ชุดชั้นในของเขา เนื่องจากการเคลื่อนไหวที่ตื่นตระหนกและรวดเร็ว
“คุณหนูต้องฆ่าฉันแน่ ถ้าเธอรู้ว่าฉันทําให้ร่างของนายน้อยสกปรกด้วยมือของฉัน! เหม่ยซิ่วร้องให้อยู่ข้างในใจ หลังจากที่เธอรู้ว่าเธอทําอะไรลงไป
“ฮ่าฮ่า…” จู่ๆ หยวนก็หัวเราะออกมาและเขาก็พูดว่า
“เหม่ยซิ่วอย่ากังวลกับเรื่องนี้มากเกินไปเลย”
“แต่คุณหนู…”
” ฉันจะไม่พูดอะไรถ้าเธอไม่พูด” หยวนพูดพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“…” เหม่ยซิ่วพูดไม่ออก เธอจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจากหยูรู่ได้หรือไม่?”
“ฉันเข้าใจแล้วนายน้อย…ขอบคุณ…และขอโทษ…” เหม่ยซิ่วโค้งให้เขาแม้ว่าหยวนจะมองไม่เห็นก็ตาม
หมอหวังส่ายหัวเมื่อเห็นสิ่งนี้ แต่นี้ไม่ใช่ธุระอะไรของเขา เขาจึงทําราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น
ในเวลาต่อมาหมอหวังก็เดินเข้ามาใกล้เคียงโดยมีอุปกรณ์อยู่ข้างๆ
อย่างไรก็ตามตวงตาของหมอหวังเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเขาเห็นร่างของหยวน
” นายน้อย! เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของคุณ?!” หมอหวังอุทานด้วยน้ำเสียงตกใจ
“หือ มีอะไรเกิดขึ้นกับร่างกายของฉันงั้นหรอ?” คิ้วของหยวนขมวดลงอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล
“ไม่…ก็แค่… เมื่อเทียบกับสัปดาห์ที่แล้วร่างกายของคุณมีขนาดใหญ่ขึ้นมาก และมีกล้ามเนื้อ โดยทั่วไปมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด เหมือนกับว่าคุณได้ออกกําลังกายมาแล้ว” หมอหวังพูดด้วยน้ํำเสียงที่งงงวยเพราะนี้เป็นสถานการณ์ที่เขาไม่เคยพบมาก่อน
ท้ายที่สุดแล้วคนพิการที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวอะไรก็ได้ที่อยู่ใต้คอของเขาจะได้รับกล้ามเนื้อ พวกนี้มาได้อย่างไรเมื่อสิ่งที่เขาทําคือนอนอยู่บนเตียงตลอดทั้งวัน?
เหม่ยซิ่วอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปที่ร่างของหยวนด้วยความอยากรู้อยากเห็น และแน่นอนว่ามีพื้นที่บางอย่างในร่างกายของเขาซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่สังเกตเห็นมาก่อนเพราะเธอรู้สึกประหม่าเกินไป
“ฉันไม่รู้” หยวนพูดทั้งๆ ที่มีเบาะแสว่าอาจเกิดอะไรขึ้นและเขาก็พูดต่อ
“อาจจะเป็นเพราะฉันกินซุปสามชามแทนที่จะกินแค่ชามเดียวละมั้ง?”
“เอ่อ….” หมอหวังพูดไม่ออก หากดื่มซุปสามชามต่อมื้อจะทําให้มีกล้ามเนื้อหนึ่งมัดโดยไม่ต้องทําอะไร ทุกคนในโลกนี้จะดีมซุปทุกวัน วันละสามชาม! ถ้าน่าจะมีอะไรเกิดขึ้นนั่นคือหยวนน่า จะอ้วนขึ้น แต่ใครๆก็บอกได้ง่ายๆว่ากล้ามเนื้อบนร่างกายของหยวนเป็นกล้ามเนื้อจริงๆไม่ใช่ไขมัน!
“ขอโทษนะนายน้อย หมอจะตรวจร่างกายของคุณอย่างรวดเร็ว…” หมอหวังเริ่มทดสอบความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อของหยวน
“สวรรค์! กล้ามเนื้อของเขาแข็งแกร่งกว่าของฉันด้วยซ้ำ! แม้ว่าฉันจะแก่แล้ว แต่ก็ไม่ควรแพ้คนอย่างนายน้อยที่ไม่ยอมยกนิ้วให้มาหลายปีแล้ว!” หมอหวังร้องไห้ในใจหลังจากประเมินอย่างรวดเร็ว
“นี่ เป็นสิ่งที่ดีหรือเปล่า?” หมอหวังครุ่นคิดด้วยสีหน้าจริงจังขณะที่เขาไม่แน่ใจว่าจะวิ นิจฉัยสถานการณ์ของหยวนได้อย่างไร
แม้ว่าปกติจะเป็นเรื่องที่สําหรับคนที่จะมีกล้าม แต่ก็อาจจะเป็นเรื่องยากสําหรับคนอย่างหยวนที่ไม่สามารถใช้ร่างกายได้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้ากล้ามเนื้อของเขายังคงเติบโตจนถึงจุดที่มันอาจทําร้ายร่างกายของหยวนแทนล่ะ?
ในเวลาต่อมาหมอหวังตัดสินใจสแกนร่างกายของหยวนก่อนที่เขาจะตัดสินใจอะไร
หมอหวังวางอุปกรณ์สี่ชิ้นที่มีลักษณะคล้ายกับกําไลขนาดใหญ่บนร่างกายของหยวนหนึ่งขึ้นบนแขนขา
หลังจากนั้นหมอหวังวางเซ็นเซอร์แบบมีสายไว้ทั่วร่างกายของหยวนและเชื่อมต่อกับจอภาพข้างเตียง
” หมอจะสแกนร่างกายของคุณเดี๋ยวนี้นายน้อย” หมอหวังกล่าวขณะที่เขากดปุ่มบนจอภาพ
ไม่กี่อึดใจต่อมาอุปกรณ์ก็เริ่มเรืองแสงเป็นสีเขียวนีออนและเซ็นเซอร์แบบมีสายก็เริ่มสั่นเล็กน้อยในขณะที่เรืองแสงเช่นกัน
หลังจากรอไม่กี่นาทีหมอหวังก็สามารถดูการเอ็กซเรย์ร่างกายของหยวนบนจอภาพได้
“ นี่มันอะไรกัน?” หมอหวังพึมพําด้วยเสียงงุนงงเมื่อเขาเห็นผลลัพธ์
จากนั้นหมอหวังก็ขยี้ตาของเขาสองสามวินาทีก่อนที่จะมองไปที่จอภาพอีกครั้ง และแน่นอนว่าเขาไม่ได้ฝันไป และเขาก็เห็นกระดูกของหยวนเปล่งประกายสีทองอ่อนๆ
“นี่เป็นความผิดพลาดของระบบหรือเปล่า” หมอหวังได้ข้อสรุปนี้ทันที เพราะมันเป็นเหตุผลเดียวที่เขาคิดได้” อุปกรณ์นี้ไม่ได้ดีหรือแม่นยําเท่ากับอุปกรณ์ในโรงพยาบาล ดังนั้นสิ่งนี้อาจเกิดขึ้นได้เป็นครั้งคราว
“แต่ฉันจะลองทําอีกครั้งในกรณีนี้
หมอหวังทําการรีสตาร์ทจอภาพก่อนที่จะสแกนร่างกายของหยวนอีกครั้ง
ไม่กี่นาทีต่อมาผลลัพธ์เดียวกันก็กลับมา แต่มีความชัดเจนมากยิ่งขึ้น
“อะไรเนี่ย? ทําไมดูเหมือนมีสัญลักษณ์สีทองฝังอยู่บนกระดูกของนายน้อยด้วยละ?” หมอหวังรู้สึกงุนงงอย่างแท้จริงในเวลานี้ เนื่องจากเขาไม่สามารถหาคําอธิบายที่เป็นเหตุเป็นผลสําหรับปรากฏการณ์นี้ได้ นอกจากความผิดพลาดแปลกๆในซอฟต์แวร์ ท้ายที่สุดแล้วไม่มีทางที่จะมีสัญลักษณ์สีทองสลักอยู่บนกระดูกของหยวนได้ เนื่องจากเขาจะต้องได้รับการผ่ามาก่อนถึงจะมีแบบนั้น แต่หยวนไม่เคยผ่าตัดมาก่อน
“ทุกอย่างเรียบร้อยหรือเปล่า” หยวนถามเขาในภายหลัง
“ใช่…กระดูกของนายน้อยดูเหมือนจะแข็งแรงดีมาก” หมอหวังกล่าวอย่างเร่งรีบโดย ถือว่าสัญลักษณ์สีทองเป็นจุดบกพร่องของระบบ