บทที่ 198 คำเตือนของ นูโนะทาบะ ชิโนบุ ล่ะ!
“เป็นไปไม่ได้!”
เมื่อได้ยินคำพูดของ นูโนะทาบะ ชิโนบุ วู่หยานก็เป็นคนแรกที่ตอบสนองโดยการ
หัวเราะ ทว่าหัวใจกลัวหล่นวูบ เพราะเขารู้ว่าจริงๆแล้วผู้หญิงตรงหน้าเป็นใคร!
สามารถพูดได้เลยว่าเหตุผลที่ทำให้มีซิสเตอร์เกิดขึ้นอย่างทุกวันนี้ กว่า50%เป็น
เพราะ ชิโนบุ เธอนับได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้ลงทุนในโปรเจคร่างโคลนรายใหญ่ที่สุด
ดังนั้น ถ้าเป็นคนอื่นมาพูด วู่หยานก็จะไม่เชื่อ แต่นี่คนพูดเป็นชิโนบุ เขาก็ทำได้แค่
เชื่อ……….
มิโคโตะไม่รู้ว่าชิโนบุเป็นใคร แต่โปรเจคเลเวล6คำๆนี้เธอได้ยินชัดเจน เมื่อได้ยิน
ว่าฝันร้ายนั้นได้เปิดอีกครั้ง ทำเธอเป็นกังวล
“ที่พูดนั่นจริงเหรอ? บอกฉันมา!”มิโคโตะตะโกนเสียงด้วยความกังวล บางทีถ้า
พวกวู่หยานไม่อยู่ที่นี่ด้วย เธอคงปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้ออีกฝ่ายแล้ว
วู่หยานจับมือเธอ แล้วพูดปลอบ “มิโคโตะ ใจเย็นก่อน อย่างแรกมาฟังที่เธอพูด
ก่อน!”
“หยาน….”มิโคโตะมองวู่หยานด้วยความร้อนใจ จากนั้นพยักหน้าแล้วก้าวถอย
หลังไปหนึ่งก้าว ทว่าสายตาเธอยังคงจดจ้องชิโนบุโดยไม่แม้แต่จะไปมองทางอื่น
ชิโนบุมองฉากตรงหน้าดว้ยสีหน้าไร้อารมณ์ จนกระทั่งมิโคโตะใจเย็นลง เธอก็หัน
ไปมองวู่หยาน “ดูเหมือนว่า มิซากะ มิโคโตะ จะเชื่อมั่นในตัวนายมากเลยนะ
……”
วู่หยานยิ้มโดยไม่ตอบอะไร ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ “บอกฉันทีได้มั้ยว่ามัน
เกิดอะไรขึ้น? ทำไมมันถึงได้เปิดขึ้นอีกครั้ง? ไม่ใช่ว่าเพราะจำนวนซิสเตอร์เหลือ
น้อยลงจนไม่สามารถทำการทดลองต่อได้ไม่ใช่?”
ชิโนบุ มองไปที่วู่หยานโดยไม่กระพริบตา เธอรู้สึกสงสัยมากว่าทำไมผู้ชาย
ตรงหน้าถึงรู้เรื่องดีนัก ทั้งเรื่องโปรเจค และเรื่องตัวซิสเตอร์!
ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมเขาถึงรู้ว่าซิสเตอร์ถูกขโมยไปกัน?……..
“จริงๆแล้ว ฉันก็ไม่รู้เหตุผลหรอก…..”ชิโนบุเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดออกมาด้วย
เสียงเบาหวิวที่เต็มไปด้วยความจนปัญญา
“ไม่รู้?”ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็ขมวดคิ้ว เธอไม่รู้ว่าทำไมโปรเจคที่ไม่ทราบผลลัพธ์
ถึงได้เปิดขึ้นอีกครั้งเนี่ยนะ?
นี่….หรือว่าจะเป็นความคิดของ อเลสเตอร์? ถ้าใช่ล่ะก็….มันทำไปเพื่ออะไรกันแน่
……
เห็นสีหน้ากังวลของวู่หยาน มิโคโตะก็รู้สึกปวดใจเล็กน้อย ทั้งหมดนี่เป็นความผิด
ของเธอ เธอเป็นคนให้ความร่วมมือทางอ้อมกับโปรเจคนี้ แต่วู่หยานไม่เพียงแต่
พยายามช่วยเหลือความหวังของเธอ แต่ยังช่วยพวกซิสเตอร์ด้วย…..
ทั้งหมดนี้ มิโคโตะรู้ว่า เขาทำเพื่อเธอ!
คิดถึงจุดนี้ ริมฝีปากเธอก็โค้งขึ้นมาเป็นรอยยิ้ม มิโคโตะจับมือวู่หยานแล้วมองตรง
เข้าไปในนัยน์ตาของเขาด้วยความอ่อนโยนอย่างถึงที่สุด…..
ดวงตาสีชาที่อ่อนโยนราวผิวน้ำ นี่แทบทำให้สติหลุด เพราะมิโคโตะไม่เคยใช้
สายตาแบบนี้มองเขาเลย!
แน่นอนว่าเพียงไม่นาน มิโคโตะก็หันหน้าที่ขึ้นสีเล็กน้อยไปอีกทางด้วยความเขิน
อาย นี่ทำให้วู่หยานอมยิ้มในใจ
มิโคโตะมองชิโนบุด้วยท่าทางลังเลชั่วครู่ แล้วพูดเสียงนุ่มนวลว่า “เธอ….ทำไมถึง
นำเรื่องนี้มาบอกฉัน?”
ได้ยินคำถาม ชิโนบุก็เงียบไป เธอไม่ตอบแล้วหันไปมองวู่หยานแทน “ตอนแรกฉัน
มีแผนอยู่แผนหนึ่ง นั่นก็คือการใส่อารมณ์ความรู้สึกนึกคิดให้พวกซิสเตอร์ เพื่อให้
พวกเธอต่อต้านและทำลายการทดลองนี้ด้วยตัวเอง”
“แต่ว่า จู่ๆก็มี ‘ฮันเตอร์’ ออกมาขโมยพวกซิสเตอร์ไป ไม่รู้ว่าใช้วิธีการอะไรถึงได้
สามารถขัดขวางมิซากะเน็ดเวิรค์ได้ ทำให้ไม่ทราบที่อยู่ของซิสเตอร์ที่โดนขโมย
ดังนั้นแผนนี้ของฉันจึงต้องพับเก็บลงไป”
“ฮันเตอร์?”
“เป็นโค้ดเนมที่ผู้บริหารระดับสูงของเมืองแห่งการศึกษาใช้เรียกอาชญากรที่
ออกมาขโมยซิสเตอร์ เป็นเพราะอีกฝ่ายปรากฏตัวออกมาลึกลับและไม่เหลือร่อง
ลอยให้ติดตามตัวได้ ดังนั้นจึงเรียกว่า ‘ฮันเตอร์’ !” (@นักล่าในเงามืด555)
ฟังคำอธิบายไป วู่หยานทำได้แค่ยิ้มอย่างฝืนๆ ทว่าเมื่อเห็นรอยยิ้มฝืนของเขา ชิโน
บุก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป “ตอนแรก ฉันก็
กังวลว่า ฮันเตอร์ จะทำอะไรพวกซิสเตอร์หรือเปล่า เขามีเป้าหมายอะไรกันแน่
…….”
“แต่ว่าตอนนี้!” ชิโนบุมองวู่หยานแล้วพูดว่า “ฉันคิดว่า ฉันสามารถหายห่วงได้
แล้ว เพราะ ฮันเตอร์ คงจะไม่ทำอันตรายอะไรกับเด็กพวกนั้นแน่……”
โดนจับได้แล้ว……..
วู่หยานแบมืออย่างช่วยไม่ได้ กับชิโนบุแล้วเขาไม่ได้มีความรู้สึกไม่ดีอะไร เพราะ
ถึงแม้เธอจะเป็นส่วนหนึ่งที่ได้เข้าร่วมวิจับโปรเจคเลเวล6แต่ว่าหลังจากนั้นล่ะ?
เป็นเพราะรู้สึกเสียใจเธอจึงหันมาวางแผนช่วยซิสเตอร์
ดังนั้น วู่หยานจึงไม่ปิดบัง “ฮันเตอร์ จะไม่มีทางทำร้ายพวกเธอเด็ดขาด!!”
ราวกับได้ยกภาระบนบ่าออก ชิโนบุ รู้สึกโล่งอก ไม่นานนักเธอก็มองวู่หยานด้วยสี
หน้าจริงจัง “ถ้า ฮันเตอร์ ยังคิดจะตามเก็บซิสเตอร์ที่เหลือล่ะก็ ขอให้ระมัดระวัง
คนๆหนึ่งไว้ด้วย!!”
ได้ยินคำพูดเธอ วู่หยานก็หรี่ตาแล้วพูดว่า “….ให้ฉันเดา คงเป็น แอคเซราเรเตอร์
สินะ?”
“ใช่!”ขิโนบุพยักหน้า “แอคเซราเรเตอร์ ชายคนนี้ถึงแม้ฉันจะยังไม่เคยเจอเขามา
ก่อน แต่ฉันได้ยินมาว่าเขาแคร์กับพลังของตัวเองมาก การที่ ฮันเตอร์ มาขโมยซิ
สเตอร์และทำให้การวิวัฒนาการของเขาต้องหยุดไป ไม่มีทางที่ แอคเซราเรเตอร์
จะยอมอยู่เฉยแน่!!”
ถึงตรงนึ้ ชิโนบุก็เสริมว่า “ยิ่งกว่านั้น ยังมีความเป็นไปได้สูงมากที่ แอคเซราเร
เตอร์ จะเข้าร่วมจับกุม ฮันเตอร์!”
วู่หยานหลับตาลง ก่อนจะยิ้ม “เอาน่า ไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ต้องได้เจอกันอยู่แล้ว…..”
ชิโนบุเบิกตากว้าง “นี่นายไม่กลัวเลย?”
“กลัว?”วู่หยานมองสำรวจไปที่แววตาของสาวๆรอบๆ มีทั้ง ฮินางิคุ มิโคโตะ อิคา
รอส และ แอสเทรีย……
“มีพวกเธออยู่ ฉันจะไม่มีวันกลัวอย่างแน่นอน ต่อให้เป็นไอ้หัวขาวนั้นก็ตาม!!!”
เวลาพูดประโยคนี้ น้ำเสียงของวู่หยานเต็มไปด้วยความมั่นใจและความเด็ดขาด
ชิโนบุเงียบไปครู่ใหญ่ๆ ก่อนจะพูดออกมาด้วยท่าทางช่วยไม่ได้ “ถ้างั้น ฉันก็ขอให้
นายโชคดี……”
พูดเสร็จ ชิโนบุก็หันหลังเดินจากไป มองดูแผนหลังของพวกเธอและนึกถึงข้อมูลที่
ชิโนบุเอามาฝาก พวกเขาต่างก็ตกอยู่ในความคิดของตัวเอง……
“หยาน นายว่าเราควรจะทำยังไงกันดี?”เสียงฮินางิคุดังขึ้นทำลายความเงียบนี้
ทว่าเมื่อคำพูดนี้ดังออกมา พวกเธอแต่ล่ะก็หันไปมองวู่หยานกันหมด!
จับมือเขาแน่น มิโคโตะพูดด้วยน้ำเสียงซีเรียส “ครั้งนี้อย่าคิดทำอะไรวู่วามเชียว!”
วู่หยานพยักหน้า แล้วยิ้มฝืนๆ “ต่อให้ฉันอยากทำคนเดียวแค่ไหน แต่สุดท้ายยังไง
ก็คงไม่ไหวอ่ะ เพราะงั้นเธอสบายใจได้เลยว่ายังไงๆเธอก็ต้องได้ช่วยแน่!”
จากนั้น วู่หยานก็ทำสีหน้าใช้ความคิด “สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ โปรเจค
เลเวล6 ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง แล้วมันมีเนื้อหาข้อมูลอะไรบ้าง? เช่น วิธีการทดลอง
สถานที่ทำการทดลอง…..อิคารอสเธอถนัดด้านนี้ที่สุด งั้นฉันก็ต้องขอรบกวนให้
เธอเจาะเข้าไปเอาข้อมูลลับของอีกฝ่ายมาหน่อยนะ!”
“ค่ะ!มาสเตอร์!”อิคารอสไม่แม้แต่จะเสียเวลาคิด เธอตอบกลับทันที สำหรับเธอ
แล้วคำพูดของวู่หยานถือเป็นที่สุด!
เห็นสีหน้ามีไฟของสาวๆโดยรอบ วู่หยานก็หัวเราะ “แน่นอนว่านั่นมันสำหรับตอน
พวกเรากลับบ้านไปแล้ว เวลานี้คือเวลาที่พวกเราต้องเอ็นจอยกับงานเทศกาลฤดู
ร้อน!”
“เห็นด้วยค่าาา!!”แอสเทรียยกมือขึ้นเป็นคนแรก ก่อนจะกลับไปที่โต๊ะอาหารด้วย
ความเร็วแสง แล้วเริ่มกินอีกครั้ง นี่ทำให้ทุกคนเหงื่อไหล
เห็นมิโคโตะที่ดูยังคงกังวลอยู่ วู่หยานพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “เอาน่าอย่าไปคิด
เยอะเลย แม้มันจะเริ่มขึ้นใหม่อีกครั้ง อย่างแย่ที่สุดก็คือพวกซิสเตอร์ตาย เมื่อถึง
ตอนนั้นพวกเราก็ค่อยชุบพวกเธอขึ้นมาก็ได้แล้ว เพราะงั้นไม่ต้องห่วงนะ!”
มิโคโตะมองวู่หยานแล้วพยักหน้าด้วยท่าทางที่ผ่อนคลายขึ้น ถึงแม้จะกังวลแต่ก็
ไม่ได้ตายไปจริงๆนี่นะ?
“เทียบกับเรื่องนี้แล้ว เธอควรคิดว่าจะทำยังไงให้การแสดงของตัวเองออกมาดีจะ
ดีกว่านะ!!” วู่หยานส่ายหน้าแล้วหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะพูดแฝง
ความหมายลึกซึ้งไปว่า “ถ้าแสดงไม่ดี ผู้ดูแลหอของเธอจะทำยังไงคงจะรู้ดีนะ”
ทันใดนั้นมิโคโตะก็เหงื่อแตกพลั่ก…….
@ขอบอกว่าสงกรานต์แอดก็หยุดนะคร้าบบบ แตไม่ใช่ว่าไม่ลงเลยนะคือสอบ
ปลายภาคมันเริ่มวันที่29เดือนนี้อีกล่ะไง เลยกะจะอ่านหนังสือช่วงวันหยุดยาวนี้
ด้วยเลยยย